Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…

บทที่ 44 ภัยพิบัติกําลังมา!

หลังจากเจอหน้ากันหลายครั้ง เย่จุนเห็นมานานแล้วถึงแม้ว่าหยางเทียนซิงจะมีบุคลิกที่หยาบคาย แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่พูดจาแข็งกระด้างและใจดี

ตรงกันข้าม หยางเฉิงเฉิงดูอ่อนแอแต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่มีเหตุผลและมุ่งมั่น

ดังนั้น เย่จุนจึงไม่ได้มองโลกในแง่ดีนักเกี่ยวกับการจัดทีมใหม่ของหยางเทียนซึ่งทั้ง 5

ถ้าหยางเฉิงเฉิงไม่อยู่ใกล้ๆ นิสัยของหยางเทียนซิงก็จะถูกนํามาใช้

แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เย่จุนจะเตือนในฐานะคนนอก

 

บางคนจะไม่เคยระวังหากพวกเขาไม่เคยเจอกับความสูญเสียและครั้งเดียวมันก็ไม่พอ พวกเขาจะต้องเจอจนถึงที่สุดเพื่อให้มีความทรงจําเกี่ยวกับเรื่องนี้

เย่จุนขอให้ หยางเทียนซิงโทรหาหยางเฉิงเฉิง

ในช่วงที่ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วัน หยางเฉิงเฉิงผอมลงมากเดิมที่เธออ่อนแอและดูไม่มีแรงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเหมือนกับกิ่งไม้ที่พร้อมจะปลิวไปตามลมได้ตลอดเวลา

 

ดูเหมือนว่าแม้ว่าจะมีอาหารมากมายและไม่ได้หิว แต่สภาพร่างกายของหยางเฉิงเฉิงก็ไม่ค่อยดีนัก

 

ไม่น่าแปลกใจเลย เพราะมันเป็นเกาะร้าง และอาหารก็มีแต่ปลาถั่วและผักปา นอกจากการคั่วหรือต้มแล้ว ยังขาดเครื่องปรุงรสและยังมีรสชาติที่จืดอีกด้วย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องโภชนาการมันยังด้อยกว่ามื้ออาหารของสังคมสมัยใหม่อยู่มาก

ท้ายที่สุดแล้ว จะมีซักกี่คนที่สามารถอยู่อย่างมีน้ํามีนวลเหมือนเย่จุนได้? ทุกวันนี้กิน ลอบสเตอร์ หรือไม่ก็ หอยเป๋าฮือ ทูน่าเห็ดไข่ปาอาหารพวกนี้ดีกว่าร้านอาหาร 5 ดาวเสียอีก

“พี่เย่ พี่กําลังมองหาฉันอยู่หรือเปล่า” เห็นได้ว่าหยางเฉิงเฉิงมีความกังวลในสายตาของเธอ

เย่จุนยิ้มและพูดว่า: “คราวที่แล้วฉันพูดว่าถ้าเธอช่วยฉันทําสิ่งต่างๆให้ดีฉันจะให้ผลไม้สายเลือดกับเธอ วันนี้ฉันมาทําตาม สัญญา”

 

“จริงหรอ?” บุคลิกที่เฉยเมยและสงบของหยางเฉิงเฉิงก็ยังอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น

แม้ว่าเจุนกล่าวก่อนหน้านี้ว่าเขาจะให้ผลไม้สายเลือดแก่เธอในวันหนึ่ง แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอยังก็เห็นการทําธุรกรรมของเจุนกับคนอื่นๆ ผลไม้สายเลือดมีค่าเท่ากับอุปกรณ์ระดับเงินชิ้นหนึ่ง ซึ่งมันล้ําค่ามาก เย่จุนจะให้มอบให้เธอโดยเปล่าประ โยชน์งั้นหรอ?

จากการวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล หยางเฉิงเฉิงคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นแบบนั้น

 

ไม่คิดเลยว่าเจุนจะรักษาสัญญาของเขา

 

ภัยพิบัติกําลังจะมาถึง ตอนนี้หยางเฉิงเฉิงได้รับผลไม้สายเลือดและความแข็งแกร่งของเธอก็จะเพิ่มขึ้นมาก ดังนั้นเธอจึงสามารถรับมือกับภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นได้ดีขึ้น

 

เย่จนส่งผลไม้สายเลือดไปและท้ายที่สุดเขาก็เตือนว่า “ภัยพิบัติอาจไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด!”

 

หลังจากปิดการสนทนา หยางเฉิงเฉิงก็นึกถึงคําพูดสุดท้ายของเย่จุนภัยพิบัติไม่ได้เลวร้ายที่สุดงั้นหรอ? อะไรคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดล่ะ? นั่นก็คือหัวใจของมนุษย์! หยางเฉิงเฉิงเข้าใจว่า

เย่จุน กําลังเตือนพี่ชายของเธอให้ระวังคนรอบข้าง

 

เย่จนรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทําไปนั้นใจดีและดูชอบธรรมเพียงพอแล้วสําหรับสิ่งที่น้องของหยางเทียนซึ่งจะคิดยังไงมันก็ไม่สําคัญสําหรับ

เขา

บางทีเจุนอาจจะคิดมากเกินไป บางที่ 3 คนนั้นอาจเปลี่ยนใจจ

ริงๆ?

 

ฮ่าฮ่า

 

ในตอนนี้ เย่จนพบว่าไอเทมที่เขาวางไว้แลกเปลี่ยนได้ประสบความสําเร็จในการแลกเปลี่ยนทั้งหมด

สําหรับหลายๆ คน อาหารจะขาดแคลนในช่วง 3 วันข้างหน้าดังนั้นเนื้อฉลามจึงถูกฉกฉวยไปทันทีที่มันถูกวางลงในชั้นวางในช่องการซื้อขายซึ่งนี่เป็นเรื่องปกติ

 

เขาไม่คิดว่าจะมีคนซื้อไฟฉายด้วยซ้ํา

 

เย่จุนมองดูและมีคนที่มี ชื่อว่าโหมดถิ่นทุรกันดานเฉินฟาน

รายการซื้อขายคือเมล็ดพันธุ์

 

“เมล็ดพันธุ์แปลกๆ : มันไม่ได้งอกหลังจากถูกฝังมานานนับพันปีมันต้องการดินแปลกๆ เพื่อปลุกพลัง เมื่อมันแตกหน่อแล้วไม่มีใครรู้ว่ามันจะเติบโตอย่างไรอาจเป็นวัชพืช หรืออาจต้นไม้บางชนิดที่สูญพันธุ์ไปแล้ว”

“ดินแปลกๆ??

“ฉันมีมัน!”

 

เย่จุนเอาเมล็ดพืชเข้าไปในห้องโดยสาร และดึงต้นไม้โลหิตแปลกๆ ออกมา

ยังไงก็ตาม ต้นไม้โลหิตนี้จะยังไม่ถูกใช้ในเร็ววันนี้จึงย้ายที่ปลูกก่อน

 

จากนั้นจึงนําเมล็ดแปลกๆ นี้ไปปลูกในกระถาง

ในดินมีผลึกเล็กๆ ไหลออกมาเหมือนคลื่นน้ําที่แพร่เชื้อไปยังผิวหนังชั้นนอกของเมล็ดพืช

ผิวหนังของเมล็ดพืชแตกออกเป็นร่องที่บางกว่าขน ดูดซับพลังงานของดินแปลกๆ อย่างตะกละตะกลาม

 

ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลาพักหนึ่งในการแตกหน่อ

เย่จนปิดฝากระถางต้นไม้ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องโดยสาร

ท้องฟ้ามืดหมดแล้ว มีเมฆหนาทึบ และเสียงฟ้าร้องก้องได้ทั้งวานไปทั่วท้องฟ้า

มีลมแรงมาก!

เยจุนทิ้งสมอและชักใบเรือ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาชักใบเรือขึ้น หลังจากสร้างเรือมาหลายวัน

 

ใบเรือสีขาวปลิวไปตามลม ดูคล้ายพระจันทร์เสี้ยว

ลมแรงพัดเรือไปข้างหน้า

ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง หลังจากแล่นมากว่าสิบกิโลเมตรฝนก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า

 

ในตอนแรก มีเพียงไม่กี่หยดที่ตกลงมาตามลมแต่ไม่นานฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก

ลมแรงขึ้นเรื่อยๆและใบเรือก็แตก

 

เย่จุนไม่ได้ลดใบเรือลง เขาไม่รู้ว่าพายุที่กําลังจะเกิดขึ้นนั้นใหญ่แค่ไหนอย่างไรก็ตามเขาต้องไปให้ไกลกว่านี้ อย่างน้อยต้องก็อยู่ให้ห่างจากใจกลางพายุ

 

ในขณะเดียวกัน ช่องแชทโลกก็ดูมีชีวิตชีวามากเช่นกัน

ฝนตกหนักทั่วโลกในเวลาเดียวกัน

มีคนบ่นว่า: “เดิมที่ที่นี่คือปาฝน และฝนตกหนักมากในเวลาไม่ถึง 10 นาที น้ําก็เริ่มสะสมที่หน้าที่พักพิงของฉัน…”

“ฉันเองก็อยู่ปาฝนเหมือนกัน แต่ที่พักพิงของฉันสร้างบนต้นไม้แต่ที่ฉันกังวลก็คือปาฝนในฤดูฝนมักจะบวมขึ้น และป่าไม้ก็จะจมอยู่ใต้น้ําหากเป็นแบบนั้นจริงๆ แม้จะผ่านไป 3 วันนี้แล้วฉันจะหาอาหารในปาที่จมน้ําได้ยาก”

บางคนดูถูกและพูดว่า: “ฝนตกก็ดี! ฉันอยู่ในโหมดทะเลทรายฉันก็เลยไม่ต้องมองหาน้ํา!”

 

“ฉันกลิ้งอยู่บนพื้นทรายมาเป็นเวลาครึ่งเดือนในที่สุดฉันก็สามารถอาบน้ําได้ นี่ไม่ใช่หายนะ นี่คือบริการอาบน้ําจากฟากฟ้า ทุกอย่างพร้อมแล้วฉันต้องการหมายเลขช่างที่ 88 เท่านั้น” ID ที่ชื่อ ว่าผู้เล่นในโหมดทะเลทราย เฉียวหล่าวซู หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

อย่างไรก็ตาม มีคนออกมาสาดน้ําเย็นใส่ทันที่: “อย่าดีใจเกินไปพี่ชายฉันโตมาในทะเลทราย ความจุความร้อนจําเพาะของทรายมีน้อยและอุณหภูมิก็จะสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนมันยิ่งใหญ่มาก ตอนนี้ฝนอาจจะตกแต่ไม่นานคงมีหิมะตก”

“ไม่…ถ้าอย่างนั้นฉันจะแข็งตาย!” เขาตื่นตระหนกในทันที ตอนนี้ฝนกําลังตกอยู่ข้างนอก “ฉันจะหาอะไรอุ่นๆได้จากที่ไหน??

 

“คุณโชคดีแล้ว ฉันอยู่ใกล้วงกลมขั้วโลก มีฝนตกและพื้นดินก็เย็นยะเยือก ในตอนบ่าย ฉันได้ต่อสู้กับหมีสีน้ําตาลเพื่อหาอาหารแม้ว่าฉันจะฆ่าหมีสีน้ําตาลได้ แต่ฉันก็ได้รับบาดเจ็บ ฉันอาจจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในคืนนี้!”ผู้เล่นที่มี ID ชื่อ

 

โหมดขั้วโลก โมทอพสกี กล่าว

 

“ที่พักของฉันพึ่งถูกลมพัดหลังคาพึ่งปลิวไป และเมื่อมันจบลงลงฉันก็จะกลายเป็นมือใหม่!” มีคนตะโกน

 

“ต้นไม้ที่ฉันสร้างที่พักพิงไว้หักลงแล้ว ฉันกําลังตกลงไปในแม่น้ํา… กูลูกลู…”

 

บรรยากาศของช่องแชทโลกค่อยๆ เงียบลงและเริ่มมีการมองโลกในแง่ร้าย

 

ก่อนหน้านี้ ทุกคนมั่นใจและรู้สึกว่าเพียงแค่หาอาหารและน้ําให้เพียงพอกับ 3 วัน และหลบอยู่ในที่พักพิงโดยไม่ออกไปข้างนอกเท่านั้นพวกเขาจะสามารถอยู่รอดจากภัยพิบัติได้อย่างปลอดภัย

แต่สิ่งต่างๆ ไม่ได้เป็นไปตามที่คาดหวัง ตอนนี้ภัยพิบัติพึ่งเริ่ มต้นเท่านั้น แต่ปัญหามากมายก็ได้ปรากฏขึ้นแล้ว ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีก 3 วันข้างหน้า!

 

เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ พวกเขายังสามารถซ่อนตัวอยู่ในที่พักพิงและพูดคุยกันได้ และมีโอกาสรอดจากความตาย

เย่จนไม่มีแม้แต่จะมีเวลามาดูช่องแชทเลยตอนนี้และตอนนี้เขามีปัญหาใหญ่ตั้งแต่ตอนเริ่มต้น