Gimai Seikatsu (ชีวิตใหม่กับน้องสาวป้ายแดง) - ตอนที่ 4: 7 มิถุนายน (วันอาทิตย์) [3]

เมื่อลงมาถึงลานจอดรถของแฟลตก็เป็นเวลาสี่ทุ่มพอดี แล้วระหว่างทางกลับบ้านผมก็ปั่นจักรยานมือเดียวพร้อมกับใช้อีกมือมองหาแอปที่เอาไว้บันทึกไดอารี่

ตัวผมกลับบ้านตามอัธยาศัยของผมเองเป็นปกติอยู่แล้ว แต่ผมจำไม่ได้ว่าได้บอกอากิโกะซัง หรือ อายาเสะซัง ว่าผมจะออกไปทำงานพาร์ทไทม์นานแค่ไหนรึเปล่านะ?

ผมหวังว่าตาแก่จะให้คำอธิบายที่เหมาะสมกับพวกเขา แต่เอาจริงๆผมก็คงคาดหวังอะไรไม่ได้อยู่ดี

พอลองคำนึงถึงโอกาสที่ครอบครัวของผมอาจจะหลับกันไปหมดแล้วก็ได้

ผมจึงเปิดประตูอย่างระมัดระวังแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องนั่งเล่นอย่างเงียบที่สุด

ผมเห็นมีบางคนยังคงตื่นอยู่ หลังจากที่ได้เห็นแสงที่ทะลุผ่านกระจกออกมา

รู้สึกได้ว่าร่างกายของผมตึงเครียด แล้วผมก็มุ่งหน้าเข้าไปข้างใน

ปรากฏว่า อายาเสะซัง กำลังนั่งอยู่คนเดียวบนโซฟา

ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นช็อคโกแลตร้อน หรือ อะไรสักอย่าง จากการที่เดาๆจากไอร้อนที่ขึ้นมาเป็นเส้นๆจางๆจากถ้วยในมือของเธอ เธอมองไปยังมือถือของเธอที่อาจจะกำลังไถ่เล่นพวกโซเชี่ยลอยู่หรือว่าบางทีอาจจะกำลังคุยกับบางคนอยู่ก็ได้

เพื่อนหรอ? หรือว่า แฟน?

เพราะเธอเป็นผู้หญิงน่าตาดี ไม่ว่าจะทางไหนก็ดูเป็นไปได้ทั้งนั้น

 

“กลับมาแล้วครับ”

“อะ-อื้อ”

 

เธอเงยหน้ามองขึ้นมาจากมือถือทำให้ผมมีปฏิกิริยาลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย

เธอดูประหลาดใจเหมือนไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไร เช่นเดียวกับพวกชาวต่างชาติ ที่อยากจะถามทางในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย

 

“อายาเสะซัง?”

“โทษทีๆ พอดีว่าชั้นไม่คุ้นกับการได้ยินอะไรแบบนั้นน่ะ ก็เลยไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไง”

“อ่อ ก็ใช่นะ เพราะการใช้ชีวิตพวกเรามันแตกต่างกันนี่เนอะ”

 

จำได้ว่าเธอเล่าให้ฟังว่า เนื่องจากอากิโกะซังทำงานกะกลางคืนมาโดยตลอด เวลานอนของพวกเธอเลยไม่เคยตรงกันเลยสินะ?

ตอนที่ผมได้ยินครั้งแรกผมก็คิดว่า อืม…ครอบครัวแบบนี้ก็มีอยู่จริงแฮะ

 

“ทำหน้าจริงจังอะไรของนายน่ะ?”

 

อายาเสะซังหัวเราะเบาๆ

ดูเหมือนว่าความคิดของผมมันปรากฏออกมาบนใบหน้าของผม

 

“ทุกอย่างปกติดี ชั้นไม่ได้รับการปฏิบัติอะไรที่แย่ๆหรอกนะ เธอกลับมาบ้านตอนที่ชั้นไปโรงเรียนแล้ว เพื่อที่จะมานอนพักหรือทำธุระประปรังอะไรของเธอให้เสร็จและพอชั้นกลับบ้านเธอก็ออกไปทำงาน สำหรับเราแล้วนั่นคือกิจวัตรปกติของเราล่ะ”

“ยังไงซะ พวกเธอก็ดูใกล้ชิดกันดีนะ”

“ก็นะเป็นแม่ลูกกันนี่นา วันนี้ก็ได้ไปช้อปปิ้งกันหลังจากไม่ได้ไปด้วยกันเสียนาน มันก็สนุกดีนะ”

 

เธอพูดอย่างนั้น แต่สัมผัสไม่ได้ถึงการแสดงออกบนใบหน้าของเธอหรือน้ำเสียงที่ดูพิเศษเลยแม้แต่น้อย

ผมรู้สึกว่านี่คงไม่ใช่ความเหงาแต่มันอาจจะเป็นเพราะเธอชินกับมันแล้ว

เรากำลังพูดถึง พ่อแม่เลี้ยงเดี่ยว และ เด็กม.ปลาย

ผมรู้ว่าผมเองก็ไม่ใช่คนที่จะสามารถพูดได้แต่โดยส่วนตัวแล้วผมไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักเกี่ยวกับการที่ไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่เป็นพักๆ

ที่สำคัญดูเหมือนว่าผมจะมารบกวนเวลาเธอที่กำลังยุ่งๆอยู่กับมือถือของเธออยู่

ผมรู้สึกสมเพชตัวเอง และ อยากขอโทษ แล้วเดินออกไปจากที่นี่

และไปหมกตัวซ่อนอยู่ในห้องของตัวเอง

 

“ผมคิดว่าจะไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลย”

“ตามสบาย ชั้นโอเคกับการที่ได้อาบคนสุดท้ายอยู่แล้ว เพราะนอนดึกอยู่ตลอด”

“อื้ม เข้าใจล่ะ”

 

ขณะที่เดินไปยังห้องของตัวเองเตรียมอาบน้ำ ก็นึกถึงคำพูดของอายาเสะซังขึ้นมา

ที่ว่าเธอโอเคกับการที่ได้อาบคนสุดท้าย หรือจะเป็นได้นอนเป็นคนสุดท้ายด้วย

ผมหมายถึง มันก็สมเหตุสมผลนะถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันน่ะ

เธอคงไม่ต้องการผู้ชายที่แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย แล้วมาใช้ชีวิตร่วมกัน

แถมตอนนี้ก็กำลังจะอาบน้ำแล้วล้มหัวนอนก่อนเธออีก

เธอทำตัวเองให้ไม่มีที่พึ่งต่อหน้าเด็กหนุ่มวัยรุ่นอยู่

ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว ยิ่งผมใช้เวลานานมากเท่าไหร่ค่ำคืนของเธอก็จะยิ่งยาวนานมากขึ้นเท่านั้น

 

เดาว่าผมควรจะรีบจัดการตัวเองให้เสร็จล่ะนะ….

 

เมื่อตัดสินใจเลือกไปแล้ว ผมใช้เวลาเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้นในการอาบน้ำจากปกติสามสิบนาที และ ใช้อีกยี่สิบนาทีในการเอาน้ำออกแล้วเติมน้ำอุ่นเข้าไป

 

ผมไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงกับเธอแต่อย่างน้อยเป็นไปได้ผมก็อยากจะทำให้อะไรให้เธอ

ด้วยเหตุนี้แม้ว่าตัวคุณเองอาจจะคาดหวังเพราะอ่านแนวรอมคอมมามากเกินไป

แต่สุดท้ายมันก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรที่น่าตื่นเต้นเกิดขึ้นจากการที่เราได้นอนร่วมชายคาเดียวกันในคืนแรก

เช่นเดียวกับการที่ผมได้กล่าวไปในบทนำของเรื่องนี้แล้วว่า

ชีวิตประจำวันกับน้องสาวต่างแม่ มันช่างแตกต่างจากพวกเกมหรือนวนิยายอย่างสิ้นเชิง

 

เมื่อผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น อายาเสะซังก็เตรียมตัวทุกอย่างของเธอเสร็จสรรพ

แล้วนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น

ดังนั้น จึงไม่มีอีเว้นท์อะไรที่น่าตื่นเต้นให้เจอเช่นกัน…..

 

“อรุณสวัสดิ์ หลับสบายดีไหม?”

 

เธอถามผม

 

“อื้ม ขอบคุณนะ”

“ทางนี้ก็ขอขอบคุณเหมือนกัน เรื่องอ่างอาบน้ำน่ะ มันเยี่ยมมากเลยล่ะ ขอบใจนะ”

 

ผมเองคิดว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ไม่เลวไปซะทีเดียวล่ะนะ……..