Galactic Garbage Station หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ - ตอนที่ 880

GGS:บทที่ 880 อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา

 

“ดูสินั่นซูจิ้งนี่”

“นี่เขามาทำอะไรที่นี่กัน”

“ฉันได้ยินมาว่าสวนแห่งนี้ถูกปรับปรุงโดยเขา แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริงเลยแหะ”

“พี่จิ้งถ่ายรูปกับฉันหน่อยค่า”

“พี่จิ้งช่วยเซ็นชื่อให้ผมด้วยครับ”

ในสถานการณ์ที่โกลาหลแบบนี้ ซูจิ้งและผอ.หวังโดยล้อมรอบไปด้วยผู้คน แม้จะมีงานแกะสลักหินนางฟ้าที่แสนงามตาอยู่ตรงหน้าก็ไม่อาจสู้ได้กับดาราบนดินแบบซูจิ้งไปได้

และดูเหมือนว่าคนที่อยู่ที่นี่จะเป็นแฟนคลับของซูจิ้งทั้งนั้นเลยทีเดียว ซูจิ้งก็ทำได้แต่ยิ้มเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

เขาหาช่องว่างออกจากตรงนี้ไม่ได้เลยทีเดียว เขาทำได้เพียงยอมถ่ายรูปและเซ็นลายเซ็นให้กับบรรดาแฟนคลับของเขาอย่างช้าๆ

นี่ทำให้อลันและแอนนารอไม่ไหวจนต้องฝ่าฝูงชนเจ้ามาหาซูจิ้งกันเลย

“ให้ผมแนะนำให้ก่อนก็แล้วกัน สองคนนี้คือคนที่ต้องการซื้องานแกะสลักหินนี้ครับคุณซู” ผอ.หวังพูดออกมา

“สวัสดีคุณซู ฉันชื่อแอนนา ส่วนนี่สามีของฉัน อลัน” แอนนาพูดออกมาด้วยภาษาจีนแย่ๆ

“สวัสดี” ซูจิ้งจับมือทักทายทั้งคู่

“คุณซู พวกเราชอบวัฒนธรรมจีนมาก พวกเราอยากจะของซื้อรูปปั้นชิ้นหนึ่งกลับไปเป็นที่ระลึก

คุณพอจะยอมขายให้เราได้หรือไม่” อลันนั้นพยายามพูดออกมาโดยเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้และชี้ไปยังงานแกะสลักหินที่อยู่กลางน้ำพุด้วยท่าทางที่สุขุมที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

“งานแกะสลักหินชิ้นนี้ที่นำมานี่ก็เป็นเพราะต้องการประดับตกแต่งสวนนี้เท่านั้น ไม่ได้มีไว้ขายหรอกนะ

แต่ในเมื่อเพื่อนชาวต่างชาติทั้งสองต้องการจริงๆล่ะก็ ฉันจะเห็นแก่ความสัมพันธ์ทางการฑูตอันดีของเราทั้งสองประเทศจะยอมคิดดูก็แล้วกัน ว่าแต่คุณจะเสนอราคาเท่าไหร่ล่ะ” ซูจิ้งพูดออกมา

“สองหมื่นหยวน” อลันพูดออกมาด้วยเสียงดังฟังชัด

“ต่ำไป” ซูจิ้งส่ายหน้าออกมา

“สามหมื่นหยวน” อลันพยายามทำเป็นคิดหนักก่อนที่จะพูดออกมา

“ถ้าต้องการเสนอเพียงแค่นั้นก็อย่ามาทำให้เสียเวลากันเลย” ซูจิ้งพูดออกมาก่อนที่จะแหวกฝูงชนเดินออกไป

“คุณซู หยุดก่อน” อลันรีบเข้าไปจับมือซูจิ้งไว้ทันที ก่อนจะพูดออกมาว่า “หนึ่งแสน”

ซูจิ้งส่ายหัวและสะบัดมือของอลันก่อนที่จะเร่งเดินออกไป ทั้งอลันและแอนนาพยายามที่จะจับตัวซูจิ้งเอาไว้แต่ก็ต้องถูกขวางโดยฝูงชนที่ล้อมรอบทำให้ไม่สามารถจับไว้ได้

เมื่อเห็นว่าซูจิ้งนั้นรีบออกไปอย่างรวดเร็ว อลันจึงรีบพูดราคาออกไป “สามแสน,ห้าแสน,หนึ่งล้าน,สามล้าน…”

เมื่อเห็นว่าซูจิ้งนั้นยังก้าวเดินห่างออกไปอย่างไม่หยุดยั้ง เขาก็ทำได้เพียงกัดฟันก่อนที่จะพูดราคาที่สูงที่สุดที่พันธรักษ์ยอมให้เขาได้ “ห้าล้าน”

ในที่สุดซูจิ้งก็ได้หยุดเท้าลง ส่วนคนที่ออกันอยู่รอบๆในตอนนี้ต่างก็หยุดลงและหันมาคุยกัน

“พระเจ้า นี่มันเรื่องอะไรกัน ชาวต่างชาติสองคนนี้ยอมจ่ายห้าล้านหยวนเพียงเพื่องานแกะสลักหินกลางสระนั่นน่ะนะ”

ผอ.หวังในตอนนี้เองถึงกับด่าทอตัวเองในทันที ชาวต่างชาติสองคนนี้ก่อนหน้านี้พยายามที่จะซื้อของดีด้วยราคาสองหมื่นหยวนเนี่ยนะ โชคยังดีที่เขานั้นไม่โง่พอที่จะขายออกไป

แต่แค่งานแกะสลักหินนั่นราคาถึงห้าล้านหยวนนี่ไม่เกินไปหน่อยรึ

“ผมว่าด้วยราคาแค่นั้นพวกคุณไปซื้องานแกะสลักหินของเขตหวู่ถิงเอาดีกว่านะ เงินแค่นั้นคุณสามารถได้รูปปั้นเยอะแยะเลย  ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณนั้นต้องการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมแต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แหะ ดูท่าพวกคุณจะดูถูกศิลปินของประเทศผมมากเกินไป  ผอ.หวัง คราวหน้าหากราคายังต่ำแบบนี้อีก อย่าโทรมาบอกผมล่ะ เสียเวลาจริงๆ”

หลังจากพูดจบ ซูจิ้งได้ออกไปจากที่นี่ในทันที

ผอ.หวังเองก็ถึงกับตะลึง กับแค่รูปปั้นแต่ราคาถึงห้าล้านหยวน เขากลับบอกว่าราคาของมันยังต่ำได้ นี่ราคาของงานแกะสลักหินนี้สูงเท่าไหร่กันแน่

ในขณะเดียวกันเหล่าประชาชนที่ได้เห็นซูจิ้งในครั้งนี้ต่างตกตะลึงกันไปหมด พวกเขานั้นรู้สึกได้เลยว่าในครั้งนี้ซูจิ้งนั้นโกรธจริงๆจนทุกคนรู้สึกได้ในทันทีว่าราคาห้าล้านหยวนที่ชาวต่างชาติเสนอมาไม่ต่างจากการผายลม

และทุกคนต่างรู้กันแล้วว่างานชิ้นนี้ซูจิ้งนั้นนำมาไว้ในสวนแห่งนี้เพื่อเปิดโอกาสให้ชาวจีนทั่วไปได้เชยชมไม่ใช่สำหรับขายให้คนแบบนี้

อลันและแอนนาต่างก็แสดงท่าทีโง่งมออกมาและต่างมาหน้ากันแบบเลิกลั่ก พวกเขาไม่คิดว่าการเสนอเงินห้าล้านจะกลายเป็นเรื่องแบบนี้ไปได้

หากหมอนี่รู้มูลค่าที่แท้จริงล่ะก็แล้วเขายังนำมาวางทิ้งไว้ในสวนเล่นๆให้คนดาดๆมาดูแบบนี้อีกเนี่ยนะ

ผอ.หวังได้ทำการถูกงานแกะสลักหินอันต้นเหตุในทันทีก่อนจะพูดออกมาว่า “งานแกะสลักหินชิ้นนี้มีมูลค่าอย่างน้อยก็ห้าล้านหยวน

พวกเราควรจะเสริมการป้องกันให้ดูกว่านี้แล้วล่ะ พวกเขาจะทำยังไงหากอยู่ๆงานชิ้นนี้ได้รับความเสียหายหรือถูกขโมยไป” นึกได้ดังนั้นเขาก็โทรศัพท์ออกไปอยู่หลายครั้ง

ขณะเดียวกันคนหลายๆคนเองในตอนนี้ได้ถ่ายรูปและรีบอัพโหลดเข้าสู่อินเตอร์เน็ตในทันทีและเป็นที่สนใจในทันใด

“งานแกะสลักหินห้าล้านหยวนในสวนสาธารณะ”

“ชาวต่างชาติเสนอเงินห้าล้านหยวนเพื่อขอซื้อรูปปั้นในสวนเมืองจีน”

“สุดยอดรูปปั้น ณ ลานกิจกรรรมเมืองจงหยุน”

หัวข้อข่าวมากมายเกิดขึ้นในอินเตอร์เน็ตจนทำให้ชาวเน็ตตะลึงกันไปเลยทีเดียว

“โว้ว เรื่องจริงรึเปล่าเนี่ย ที่เขาว่ามีรูปปั้นราคาห้าล้านหยวนอยู่ในสวนสาธารณะน่ะ”

“ช่างสวยงามจริงๆ”

“ใช่ สวยมากๆ นี่สิงานศิลป์ของจริง”

“พูดได้อย่างเดียวว่าสุดยอดแห่งฝีมือ”

“ฉันได้ไปสวนฟางหลินเมื่อเช้าแล้วนะ และฉันเองก็ชอบรูปปั้นนี้มากเลย ฉันว่ามันสวยยิ่งกว่ารูปปั้นวีนัสแขนขาดนั่นซะอีก

แต่ที่ไม่น่าเชื่อที่สุดก็คือการที่งานศิลป์ล้ำค่าขนาดนั้นยังนำมาจัดแสดงกลางสวนในน้ำพุแบบนี้โดยไม่ยอมคุ้มกัน”

“ถ้างั้นคำถามก็คืองานศิลป์อันล้ำค่าแบบนี้ไปอยู่ในสวนสาธารณะเล็กๆแบบนี้ได้ยังไง”

“อืมมม ฉันว่าชื่อที่ตั้งมันคุ้นๆนะ”

ทันใดนั้น ชาวเน็ตก็ได้เห็นรูปภาพและวิดีโอของซูจิ้งที่กำลังยืนคุยอยู่กับชาวต่างชาติทุกคนก็ถึงกับหน้ามึนไปในทันที เป็นซูจิ้งอีกแล้วงั้นหรือเนี่ย

ถึงชายคนนี้จะถูกกล่าวขาญว่าเป็นเจ้าแห่งของขวัญ แต่การที่เขาจะนำของล้ำค่ามาประดับสวนสาธารณะแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยรึไงกัน

แต่กับแฟนคลับของซูจิ้งนั้นกลับมีความสุขในทันทีที่รู้เรื่องนี้

“ฮ่าฮ่า เป็นพี่จิ้งเองสินะ”

“”ใช้รูปปั้นราคาห้าล้านหยวนมาประดับสวนสาธารณะ พี่จิ้งจะน่ากลัวไปไหนเนี่ย

“ฮ่าฮ่า ไอ้ชาวต่างชาติสองคนนั่นต้องการใช้เงินสองหมื่นหยวนมาซื้อสมบัติของพี่จิ้งเนี่ยนะ งี่เง่าชะมัด”

“พี่จิ้งนี่ก็สุดยอดจริงๆ จัดสวนเพื่อให้ประชาชนคนสามัญได้มีโอกาสดูของดีๆและเมินเฉยต่อคนต่างชาติที่เอะอะก็เอาเงินฟาดหัว”

แน่นอนว่าในเมื่อมีคนยินดีก็ต้องมีคนยินร้าย

“ถ้าเป็นฉันขายไปแล้วนะนั่น”

“ก็อีแค่รูปปั้น ต่อให้เป็นงานศิลป์ก็ราคาสูงไปแล้ว”

“ก็แค่อยากจะปั่นราคาล่ะน่า เดี๋ยวก็ขายไม่ได้เองน่ะแหล่ะ”

“ฉันก็ว่าอย่างนั้นนะ ก็แค่การปั่นราคา”

“อย่าคิดว่าคนอื่นโง่เง่านะ บางทีทำอย่างนี้มันก็น่ารำคาญเกินไป”

 

“ผอ.ส่วนอำนวยการกลางของลานกิจกรรมและสวนฟางหลินออกข่าวอยู่แน่ะ” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้วิ่งเข้าไปในสำนักงานแห่งหนึ่งพร้อมตะโกนออกมา

“เกิดอะไรขึ้น” ผอ.สำนักงานโยธาได้ถามออกมาด้วยความงุนงงในทันที ก็อีแค่ชาวต่างชาติสองคนขอซื้อรูปปั้นด้วยเงินสองหมื่นหยวนนี่ถึงกับเป็นข่าวเลยหรอ

อย่างไรก็ตาม ผอ.จ้าวก็ถึงกับตกตะลึงในทันทีเมื่อทราบว่าราคาของงานแกะสลักหินนั้นพุ่งขึ้นไปอยู่ที่ห้าล้านหยวน

เขาได้รูปโทรหาผอ.หวังเพื่อที่จะให้เขาจัดเตรียมแผนป้องกันในทันที แต่ก็ช้าเกินไปเพราะผอ.หวังได้เตรียมการไปแล้ว

 

ณ สำนักงานของที่ว่าการเมือง กงหลิงหมิงได้เห็นข่าวและได้นิ่งไปนานสองนานเหมือนกัน

ณ สำนักงานของกลุ่มทุนห้วงเวลาฯ หวังจ้าวที่เห็นข่าวก็ได้แต่มองด้วยสายตาโง่งม

โลกภายนอกในตอนนี้ต่างให้ความสนใจซูจิ้งอย่างมาก พวกเขาต่างก็งงใจกันจริงๆว่าทำไมซูจิ้งถึงได้ไปปรับปรุงสวนสาธารณะแบบนั้นได้กัน

ใครจะไปคาดคิดว่าอยู่ๆก็จะกลายเป็นเรื่องทำเงินได้ขนาดนี้ นี่คือเขาหยิบจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปหมดเลยงั้นหรือเนี่ย