นิยาย Extraordinary David:ผู้เสพเงาวิญญาณ

เดวิดตอนที่ 99: แจ้ง

เดวิดนอนอยู่บนเตียงครึ่งหนึ่งและหมอข้างๆเขากําลังซ่อมแซมกระดูกและกล้ามเนื้อที่เสียหายทั้งสองของเขาด้วยอุปกรณ์บําบัด

ในเวลานี้เขาต้องประหลาดใจกับการแพทย์ในยุคนี้แม้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะไม่ถึงแก่ชีวิตแต่การบาดเจ็บจากด้านหน้าไปด้านหลังก็เป็นอาการบาดเจ็บที่ร้ายแรงในชีวิตก่อนหน้านี้

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหลังจากที่เขาถูกนําตัวส่งโรงพยาบาลทหารโดยร้อยโทอีตันอาการบาดเจ็บของเขาก็หายเป็นปกติ

แน่นอนว่าตัวแทนซ่อมที่ใช้โดยอุปกรณ์บําบัดนี้ไม่ถูกนักอย่างน้อยคนธรรมดาก็ไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้

อย่างไรก็ตามในโรงพยาบาลทหารสิ่งเหล่านี้จ่ายโดยทหารทั้งหมดโดยที่เดวิดไม่ต้องกังวลเรื่องเหล่านี้

หมอกล่าวกับเดวิดด้วยความเคารพ”คุณเดวิดวันนี้แผลของคุณต้องไม่เปียกน้ำอย่าฝึกซ้อมร่างกายพรุ่งนี้จะหายดี!”

แม้ว่าผู้หมวด อีตัน จะต้องจัดการกับปัญหาสําคัญในการป้องกันเมืองของเปอร์รินและส่งเดวิดไปแต่เขาก็ยังบอกให้แพทย์รักษาเดวิดด้วยยาที่ดีที่สุดโดยเสียค่าใช้จ่ายทั้งหมด

ในความเป็นจริงแม้ว่าผู้หมวดอีตันจะไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนี้แพทย์ก็จะทําเช่นเดียวกัน

เพราะทีมป้องกันเมืองทั้งหมดรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้และรู้พฤติกรรมที่กล้าหาญของเดวิดทางตอนใต้ของเมือง

ทหารในเขตสงครามมีความชื่นชมวีรบุรุษอย่างเป็นธรรมชาติ

ดังนั้นเมื่อหมอพูดกับเดวิดเขาก็

พูดด้วยความเคารพ

“ขอบคุณครับหมอ” เดวิดขยับไหล่ซ้ายเบา ๆ และขอบคุณจากใจจริงความเจ็บปวดหายไปเพียงความรู้สึกกระตกเล็กน้อยเนื่องจากการรับรู้ของเขาเกี่ยวกับร่างกายได้มาถึงจุดที่ใกล้เคียงกับชุดเกราะที่แท้จริงมาถึงแล้ว

หมอส่ายหัวครั้งแล้วครั้งเล่า”เดวิดคุณไม่ต้องกล่าวขอบคุณฉันมีความสุขที่ได้ช่วยเมืองเปอร์รินฉันมีความสุขที่ได้ให้บริการคุณ!”

เดวิดรู้สึกว่าขาขวาไม่มีปัญหาและเขาทนไม่ได้กับความเคารพของแพทย์และพยาบาลที่นี่จึงรีบถามหมอขอกลับได้ ไหม”

หมอตอบด้วยรอยยิ้ม”แน่นอนว่าอาการบาดเจ็บของคุณไม่มีปัญหาคุณสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อ

เดวิดพยักหน้าลุกจากเตียงและออกจากห้องแพทย์

ทันทีที่เดินออกจากห้องแพทย์เดวิดก็เห็นฮันส์เบอร์ธาและเอ็ดดี้พาพยาบาลสาวมาด้วย

“พี่!” เอ็ดดี้น้อยกระตือรือร้นเหมือนเดิมและวิ่งไปทันทีที่เห็นเดวิด

เดวิดอุ้มลิตเติ้ลอีดีไว้ในอ้อมแขน

ฮันส์กล่าวอย่างรวดเร็วด้วยความกังวล”เดวิดระวังแผล!”
“พ่อผมหายบาดเจ็บแล้ว!”เดวิดพูดขณะที่เขายกเอ็ดดี้ยังขึ้นทําให้เขาหัวเราะคิกคัก

ฮันส์พูดด้วยรอยยิ้มเขาพูดขณะที่เขาจับเจ้าเอ็ดดี้ตัวน้อยไปที่มือของเบอร์ธา”ไม่เป็นไรฉันภูมิใจในตัวคุณ!”

ฮันส์ไม่สามารถลืมความอิจฉาได้เมื่อผู้หมวดอีตันติดต่อเขาในวันนี้ ไม่ใช่ชื่อของ “ราชอาณาจักร”ของเขาแต่เป็นความอิจฉาที่มีลูกชายที่ดีเช่นเดวิด

เมื่อเขารู้ผลของเดวิดเขาก็ประหลาดใจมากเช่นกัน

แม้ว่าผลลัพธ์นี้จะไม่ได้รับในสภาพแวดล้อมที่เป็นป่าด้วยความช่วยเหลือของอาวุธหนักในการป้องกันเมืองแต่ผลลัพธ์นี้ก็น้อยกว่าผลลัพธ์เดียวกันในป่า

แต่ที่นี่คือเมืองเปอร์ริน เมืองเล็ก ๆ ที่ปราศจากความช่วยเหลือจากสหายที่มีอํานาจมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์อยู่แล้วที่จะบรรลุผลนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนอนสมองแม้จะอยู่บนดาวการต่อสู้แต่ก็เป็นฝันร้ายสําหรับชุดเกราะธรรมดา

เดวิดส่ายหัว“พ่อฉันแค่พยายามให้ดีที่
สุด!”

เขาไม่ได้มีความภาคภูมิใจในสิ่งที่เขาทําแม้แต่ในระหว่างการสู้รบ แต่หลังจากสงครามเผชิญหน้ากับซากศพบนพื้นเขาเข้าใจว่าเขาโชคดีกว่าคนที่ตายแล้วมันไม่มีอะไรจริงๆ

ฮันส์ตบไหล่เดวิดแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม”เดวิดกลับไปพักผ่อนเถอะถ้าคุณต้องการคําปรึกษาทางจิตวิทยาคุณต้องบอกฉันอย่าปิดบัง!”

เดวิดคิดและถามฮันส์ พ่อพาผมกลับบ้านได้ไหม

ฮันส์ตะลึง เดวิดไม่เคยร้องขอเช่นนี้เดวิดเป็นอิสระมากเกินไปและไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา

แต่เขาตอบสนองทันทีเดวิดขอให้เขาคุยเป็นการส่วนตัว

“ตกลง!” ฮันส์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มจากนั้นหันไปหาเบอร์ธาและพูดว่า: “คุณพาเอ็ดดี้กลับก่อนฉันจะไปส่งเดวิด!”

“ระวังบนท้องถนน!”เบอร์ธาพยักหน้า

เบา ๆ

เมื่อออกจากโรงพยาบาลทหารทุกคนที่พบไม่ว่าจะเป็นทหารหรือเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ต่างก็มองเดวิดด้วยความเคารพ

ฮันส์ถามด้วยรอยยิ้มหลังจากขึ้นรถ”เดวิดรู้สึกอย่างไรที่ได้เป็นฮีโร่”

“ไม่ชิน!” เดวิดพูดด้วยรอยยิ้มเบี้ยว

ฮันส์กล่าวด้วยรอยยิ้มเมื่อคนที่มา”ฮ่า ๆ ไว้จะชินกับมันในอนาคต!”
เดวิดเตือนเบา ๆ เมื่อเห็นเส้นทางที่ฮันส์กําหนด”พ่อไปที่ซ่อนของฉัน!”

ฮันส์ชําเลืองมองเดวิด นิ้วของเขาเลือกตําแหน่งของสนามใหม่ที่เดวิดซื้อไกลออกไป

ยานลอยได้ยกออกและในขณะที่ฮันส์ยานลอยตัวของเขาก็บินได้ในอากาศดังนั้นการเดินทางทั้งหมดจึงรวดเร็วมาก

เดวิดเปิดประตูลานและทั้งสองก็เข้าไป

“เดวิดฉันไม่คาดคิดว่าคุณจะชอบสไตล์นี้”ฮันส์หัวเราะเมื่อเห็นรูปแบบ ทหารในลานบ้าน

เดวิดอธิบายด้วยรอยยิ้ม”พ่อนี่เป็นข้อตกลงของจิมการสร้างขึ้นใหม่ที่นี่โดยพื้นฐานแล้วไม่ได้ใช้เครดิตของฉัน!”

เห็นได้ชัดว่าฮันส์ชอบการจัดวางที่นี่เขาออกจากค่ายทหาร แต่ทุกอย่างในกองทัพถูกสลักไว้ในกระดูกของเขาแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันเดินเข้าไปในอาคารสองชั้นมันเป็นรูปแบบทางทหารโดยสมบูรณ์ 100% เพราะเดวิดไม่มีข้อกําหนดใด ๆ สําหรับมันและทีมวิศวกรของเมืองใช้โครงสร้างของค่ายทหารโดยตรง

เดวิดขอให้แม่บ้านผู้ชาญฉลาดในแก้วน้ำให้ฮันส์ซึ่งมีแต่น้ำเปล่าแล้วพูด”คุณพ่อคุณนั่งลงก่อนฉันจะไปเอาของ!”

ฮันส์พยักหน้า

เดวิดไม่ได้เข้าไปในห้องใต้ดินผ่านทางเข้าขนาดใหญ่ในสนาม แต่มาที่ชั้นใต้ดินจากทางเข้าที่ซ่อนอยู่ในห้องหลังจากการตรวจสอบอย่างเข้มงวด

เขาหยิบออกมาและขอให้ผู้ดูแลเงาเปิดเปลือกของสัญญาณจากนั้นหยิบ “น้ำมนต์ไม่แก่ห้าขวดก่อนจะกลับไปที่ห้องโถงบนพื้นดิน

“นี่มัน… “ฮันส์มองไปที่ “น้ำมนต์ไม่แก่” ห้าขวดในมือของเดวิดอย่างไม่น่าเชื่อ

เห็นได้ชัดว่าเขาจําได้ว่ามันคืออะไรแต่เขาไม่เชื่อว่าเดวิดจะมาพร้อมกันน้ำศักดิ์สิทธิ์”ได้

“พ่อ” น้ำไม่แก่ “ห้าขวดนี้ซ่อมแซมร่างกายได้หรือไม่” เดวิดผลักห้าขวดต่อหน้าฮันส์และถามด้วยรอยยิ้ม

“เดวิด” น้ำมนต์ไม่แก่“นี้มาจากไหน?ฮันส์ไม่พอใจเลยเขารู้ที่มาของ”น้ำมนต์ไม่แก่”ดีกว่าใครในเปอร์รินเขาไม่ต้องการให้ลูกชายทําสิ่งต่างๆเพื่อร่างกายของเขาและไปสู่กันบึง

“พ่อฉันจะทําให้คุณชัดเจน!” เดวิดเห็นความกังวลของฮันส์เขาจะพบว่ามีคนติดตามและจากนั้นเจ้าหน้าที่ตํารวจของบ็อบก็รู้ว่าอามอสผู้อํานวยการรักษาความปลอดภัยของโรงแรมเป็นคนติดตาม
จากนั้นเขาก็ค้นพบการพบกันระหว่างนายสเติร์นและเจเรมีผ่านอามอสและจัดการเฝ้าติดตามล่วงหน้า

หลังจากนั้นเขาก็ฆ่าเจเรมีและพบ “น้ำศักสิทธิ์” จากเจเรมี
แม้ว่าจะไม่มีการระบุความลับของเดวิดแต่กระบวนการทั่วไปก็ไม่ได้ถูกปกปิด

ฮันส์มองไปที่เดวิดและกล่าว“เดวิดคุณควรบอกฉันตั้งแต่เนิ่นๆคุณยังเด็กและไม่ควรรับผิดชอบกับเรื่องแบบนี้!”

เดวิดอธิบายอย่างนุ่มนวล”พ่อมันเกี่ยวข้องกับนายสเติร์นฉันคิดว่าจะลองดูแล้วจะบอกคุณ!”

เมื่อฮันส์เหลือบมองเดวิดที่นี่เขา เข้าใจว่าเดวิดต้องมีอะไรบางอย่างถูกปกปิดแต่มันก็ไม่สําคัญ“หลังจากคุณประสบอุบัติเหตุฉันก็สงสัยและส่งกําลังพลไปสอบสวนแต่เจ้าหน้าที่ตํารวจออาชีพหลายคนไม่มีความสามารถแบบ
คุณ!”

“ ฉันเข้าใจสิ่งที่คุณกังวลเช่นกันเบอร์ธาป้าของคุณไม่ได้คิดมากขนาดนั้นเมื่อฉันกลับมาจากสนามรบแม่ของคุณก็แยกจากฉันบาดแผลทางจิตใจของฉันร้ายแรงมากทุกๆวันฉันฝันถึงสิ่งต่างๆบน ในสนามรบสักพักเบอร์ธาปลอบใจฉันและให้กําลังใจฉันเพื่อที่ฉันจะได้เดินอ อกจากวันที่ฝันร้าย

ในความเป็นจริงไม่ว่าจะเป็นฮันส์หรือทหารหลังจากประสบกับการใช้ปืนใหญ่ซุ่มยิงระยะไกลโดยเดวิดเพื่อสังหารเซอร์กระดับสองที่น่าสะพรึงกลัวสามตัวเขาเดาว่านายสเติร์นถูกสังหารด้วยปืนใหญ่ซุ่มยิงระยะไกลซึ่งต้อง เกี่ยวข้อ งกับเดวิด

เพียงเพราะวันนี้เดวิดมีส่วนช่วยในการทหารและเมืองเปอร์รินไม่มีใครตรวจสอบได้แม้ว่าจะไม่มีอะไรให้ตรวจสอบก็ตาม