Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี - ตอนที่ 308

บทที่ 308 – ฉันคือพ่อของพวกนาย (9)

[ตายซะ! มาสังเวยให้กับการเป็นมังกรของฉัน!]
[ฉันไม่ยอม! ฉันจะไม่ยอมแพ้พวกนายแน่ ต่อให้ตายฉันจะต้องทำให้พวกนายต้องชดใช้!]
[ทั้งๆที่เราต่างก็เพิ่งเกิดกันมาทั้งนั้น ทำไมพวกนายถึงต้องอารมณ์เสียด้วย]
[ลองฆ่าฉันด้วยพลังนักล่ามังกรนั่นสิ!]

สายพันธ์มังกรทั้งหมดที่อยากจะกลายเป็นมังกรที่แท้จริงภายใจ้การนำของหมายเลขหนึ่งได้ปะทะเข้ากับมอนสเตอร์ที่เล็งเป้ามาที่ยูอิลฮาล

นี่ไม่ใช่การปะทะกันของคลาส 3 ที่ตายกันไปอย่างง่ายได้ แต่นี่คือการปะทะกันของมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ที่อยู่คลาส 4 กันทั้งนั้น

“อิลฮาน ทั้งหมดนี่มันอะไรกัน?”
“โอ้ นี่หรอ? ก็แค่การจัดระเบียบโลกเองนี่”

ยูอิลฮานได้หันไปตอบเลียร่าที่หลังจากได้เห็นภาพนี้ตกตะลึงไปอยู่หลายชั่วโมง

“จัดระเบียบโลก…?”
“หลังจากเกิดมหาภัยพิบัติขั้นที่ 6 ผ่านไปปัญหาสภาพแวดล้อมก็ได้สงบลงไปแล้ว แต่ยังไงก็ตามอย่างที่เธอรู้มหาภัยพิบัติจริงๆเพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเอง จริงไหมล่ะ?”
“ก็ใช่นั่นแหละ”

ส่วนที่น่ากลัวจริงๆของมหาภัยพิบัติก็คือมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นมาจากมานาที่วิวัฒนาการขึ้น ในตอนอยู่ในมหาภัยพิบัติขั้นที่ 5 ดาเรย์ก็ได้เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่น่ากลัวอยู่แล้ว แต่ในตอนนี้นี่คือมหาภัยพิบัติขั้นที่ 6

โชคดีที่ว่ายูอิลฮานได้รับเอามังกรกับสายพันธ์มังกรมาเป็นพรรคพวกได้ แต่หากว่าเขาไม่กลายเป็นหัวหน้าของกองทัพปีศาจวิบัติหรืออะไรทำนองนั้น เขาก็จะไม่มีวันบังคับให้มอนสเตอร์ทั้งหมดมาสวามิภักดิ์ได้ โดยเฉพาะพวกมอนสเตอร์นักล่ามังกรที่ถึงจะเกิดมาจากบันทึกของเขาที่เป็นพื้นฐานก็ตาม!

“แน่นอนว่าวิธีที่ดีที่สุดก็คือขังพวกมันเอาไว้ในกับดักแห่งการทำลาย แต่ว่าในตอนนี้การจะผลักดันให้มอนสเตอร์ทั้งหมดในโลกเข้าไปในดันเจี้ยนมันเป็นไปไม่ได้เลย นอกไปจากนี้เพราะการที่ดาเรย์ได้รวมเข้ากับโลกอื่นๆอีกทำให้มีผืนแผ่นดินเพิ่มขึ้นมาอีกมหาศาลอีกด้วย เพราะแบบนั้น…”
“นายก็เลยจะทำการกวาดล้างครั้งใหญ่ขึ้นสิน้า~ ด้วยการสั่งให้มังกรกับสายพันธ์มังกรจัดการ สมแล้วที่เป็นยูอิลฮานผู้ชอบทำอะไรยิ่งใหญ่เสมอเลย~ ด้านนี้ก็เท่ดีเหมือนกันนะ”
“ฮ่าฮ่า”
“หา ฮ่าฮ่าฮาา…”

นายูนาได้สรุปแบบนี้ออกมา ยูอิลฮานกับเลียร่าก็หัวเราะออกมาเช่นกัน แน่นอนว่าเสียงหัวเราะของแต่ล่ะคนต่างกันไปคนล่ะเรื่องเลย

[กลุ่มสิ่งมีชีวิตชั้นสูงดราก้อนเนสหมายถึงแบบนี้สินะ สมบูรณ์แบบ]

ในขณะเดียวกันเฮเรียน่าก็แสดงความคิดเห็นออกมา แม้ว่าเธอจะไปพักได้ไม่นานนักแต่เธอก็ฟื้นคืนกลับมาสู่สภาพที่สมบูรณ์ที่สุดมาแล้ว ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นคนอื่นๆที่พักอยู่ในทั้งสองป้อมปราการก็เป็นเช่นเดียวกัน

“อะแฮ่ม ฉันทำได้ดีไหม?”

จะมีก็แต่นายูนาที่ยังคงเหนื่อยล้าอยู่ เธอได้เสียมานาไปมหาศาลและล้ามากๆ ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะว่าเธอยังไม่ได้พักอย่างเต็มที่เลย เธอได้คอยควบคุมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ดูแลคนอื่นๆอยู่ตลอดเวลา

แน่นอนว่ายูอิลฮานก็รู้ว่าเธอรู้สึกยังไง เนื่องจากว่าเอกลักษ์ของคลาสของเธอ เธอก็เลยอยู่ในที่ที่ปลอดภัยที่สุดเสมอในสภาพรบ เธอได้ช่วยทุกๆคนด้วยพรและการรักษาของเธอ แต่ว่าเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดที่มีแต่ตัวเธอเท่านั้นที่ยืนอยู่ในจุดปลอดภัยทั้งๆที่คนอื่นไปสู้อยู่แนวหน้ากันหมด เธอจะยิ่งรู้สึกมากขึ้นอีกหากเป็นในสนามรบที่รุนแรง

“ขอบคุณที่ช่วยดูแลทุกๆคนนะ”
“เหะๆ”

ยูอิลฮานได้ลูบผมของเธอเบาๆแทนที่จะบ่นเธอ และเพราะแบบนี้มานาของเขาก็ได้ไหลซึมเข้าไปในร่างนายูนาและรักษาร่างกายที่เหนื่อยล้าของเธอ ในตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นผู้นำกองกำลังแล้ว นี่คือเรื่องง่ายๆเหมือนกับการหายใจ แต่ว่าสำหรับนายูนาแล้วดูจะไม่ใช่แบบนั้น

“น่าทึ่งมาก! นึกว่าผมกับดวงตาที่เรืองแสงนั้นจะทำอะไรไม่ได้ซะอีก!”
“ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าเธอมองฉันยังไง”
“อ่า ไม่นะ ไม่ใช่แบบนั้น! ฉันก็แค่อยากจะตัดผมสวยๆนั้นของนายมาเก็บเอาไว้เองเฉยๆเอง!”

ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมาแล้วก็ถามขึ้น

“แล้วมิเรย์ล่ะ?”
“เธอยังหลับอยู่เลย~ ฉันได้รักษาร่างกายเธอกับพลังเวทย์แล้เพราะงั้นพอความล้าของเธอหายไปเธอก็น่าจะตื่นขึ้นมาเอง”
“เธอนี่ดูแลเพื่อนเธอดีจังเลยนะ”
“แต่ปัญหาใหญ่เลยก็คือฉันรู้สึกว่าฉันกำลังชอบนายมากกว่ามิเรย์ล่ะ~”

นายูนาได้พูดคำน่าอายออกมาตรงๆ ซึ่งยูอิลฮานก็ได้ยิ้มออกมา

“เลียร่าอยู่ข้างหลังเธอน่ะ”
“อย่ามาหลอกฉันเลย ฉันน่ะ… ว้าย!”
“มารับโทษของเธอซะดีๆ!”

ระหว่างที่ยูอิลฮานกับคนอื่นๆคุยเล่นกันอยู่ มังกรที่รู้สึกได้ถึงมานาของยูอิลฮานก็ได้มารวมตัวอยู่รอบๆเขา ยูมิลคือคนที่เร็วที่สุด ตามมาด้วยรูบี้ เมื่อพวกเขาได้มองเห็นหมายเลขหนึ่งพวกเขาก็ต้องตะลึงไปและยิ่งตกใจมากยิ่งขึ้นอีกเมื่อได้เห็นการต่อสู้ของสายพันธ์มังกรกับมอนสเตอร์ที่ดูจะไม่มีวันสิ้นสุด

[พ่อครับนี่มันอะไรกัน?]
[พ่อ อย่าบอกนะว่าพ่อก็อยากจะปกครองสายพันธ์มังกรทั้งหมดด้วย…?]
“ยินดีต้อนรับนะ นับจากนี้นี่จะเป็นสนามรบแล้วเพราะงั้นรวมตัวกันแล้วก็เข้าไปสู้กันได้เลย ไม่ต้องห่วงอะไรหรอกนะเดี๋ยวพ่อจะเรียกมอนสเตอร์ตัวอื่นๆทั้งหมดมาที่นี่ด้วย”
[มอนสเตอร์ทั้งหมดในโลกที่กว้างใหญ่นี่…?]

แม้กระทั่งมังกรที่รู้ดีถึงพลังของยูอิลฮานก็ยังไม่อยากจะเชื่อคำพูดนี้ ยูอิลฮานได้ยิ้มและยกมือขึ้นมา จากมือของเขาได้มีออร่าที่ทรงพลังกระจายตัวออกไปรอบๆ

[ก๊าซซซซซซซซซซ!]
[กี๊ซซซซซซ!]

มอนสเตอร์ไม่อาจจะทนกับออร่านี้ได้ทำให้พวกมันได้แต่ถอยกลับไป ในเวลาเดียวกันสายพันธ์มังกรก็ได้ใช้โอกาสนี้ในการโจมตี แค่การยกมือง่ายๆก็ส่งผลใหญ่ขนาดนี้แล้ว จริงๆแล้วนี่ยังกระทั่งดึงดูดมอนสเตอร์ทั้งหมดในดาเรย์เข้ามาหาเขาที่นี่ด้วย

“กรี๊ดดด!”
“หาา นี่นายแข็งแกร่งขนาดนี้โดยที่เราไม่ได้สังเกตเลย!”
[นี่มันสกิล? ฉันรู้สึกว่าออร่าของที่รักกำลังเพิ่มพลังให้ฉัน]

หากเป็นในโลกอื่นบางทีอาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าในดาเรย์แห่งนี้คือที่ของเขา การจะคงสภาพประจักษ์แจ้งไว้สักวันสองวันก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะงั้นในตอนนี้เขาก็เลยจัดการใช้สกิลสนับสนุนสายพันธ์มังกรกับมังกรด้วยพลังของเขา ที่น่าทึ่งกว่านั้นคือยูอิลฮานยังมีพลังเหลืออยู่อีก

“ฉันน่าจะต้องเพิ่มอีกไหมนะ?”
“นี่นายยังจะทำอะไรอีก… กรี๊ดด!”
“พระเจ้า!”

ในตอนนี้มือของยูอิลฮานได้สะบัดลงมา วงเวทย์เอลฟ์โบราณก็ได้เริ่มทำงาน

ไม่สิมันไม่อาจจะเรียกว่าวงเวทย์เอลฟ์โบราณได้อีกแล้ว มันได้ถูกยูอิลฮานปรับแต่งมานับไม่ถ้วนและในระหว่างมหาภัยพิบัติวงเวทย์นี้ก็ได้ดูดเอาบันทึกไปจนกลายเป็นสิ่งที่ไม่อาจจะจินตนาการได้! ยูอิลฮานได้ตัดสินใจใหม่ที่จะเปลื่ยนชื่อมันเป็นพรม

“ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า! จงลิ้มรสพลังของพรมที่ถูกปูไปทั่วทั้งทวีปซะ”

เมื่อมานาของยูอิลฮานที่ถูกประจักษ์เสริมพลังได้ซึมเข้าไปในผืนดิน พรมที่อยู่ภายในนั้นทั้งหมดก็ได้ถูกเติมเต็มไปด้วยพลังและทำให้ทั้วดาเรย์กระพริบแสงสีแดงขึ้นมาครั้งหนึ่ง

[อ๊าา!?]
[ร่างกายของฉัน…]
[พะ พลังกำลังถูกดูดไป]
[ศักยภาพมังกรในตัวฉันกำลังปะทุออกมา]
[โอ้วววว ท่านผู้ปกครองผู้ยิ่งใหญ่!]

ทำให้อ่อนแอลง ทำให้ช้าลงและดูดมานามาจากศัตรู รวมไปถึงเพิ่มพลังการฟื้นฟูและพละกำลังให้กับพรรคพวก! นี่คือวัตถุประสงค์ทั้งหมดของพรม!

ภาพของมอนสเตอร์นับพันล้านกำลังสูญเสียพลังไปดูน่าประทับใจมาก แต่ว่าการที่มังกรทั้งหมดและสายพันธ์มังกรทั้งหมดได้บ้าคลั่งขึ้นมาจากมานาที่พุ่งทยานขึ้นน่าประทับใจยิ่งกว่า

[กรรรรรรรรรรรรรรรร!]
[จงลิ้มรสเพลิงนรกไปซะ! ก๊าซซซซซซซ!]
[ยังอ่อนแอไป พวกนายมันอ่อนแอเกินไป! เอาพลังออกมามากกวานี้อีก! ถ้าพวกนายยังฆ่าได้ไม่ถึงร้อยตัวต่อคน ฉันจะลงโทษพวกนายแน่]

รูบี้กับหมายเลขหนึ่งก็ยังคอยอารวาดไปทั่วเช่นกัน รูบี้ได้พยายามสร้างความประทับใจให้พ่อของเขาได้เห็น ส่วนทางหมายเลขหนึ่งได้พยายามที่จะตอบแทนนายท่านที่ทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น ทั้งสองตนนี้ต่างก็มีพลังธาตุไฟทำให้พวกมันเป็นมังกรที่ถูกเพิ่มพลังขึ้นมาที่สุด

[เราต้องฆ่าเจ้าสารเลวนั่น!]
[พ่อพันธุ์นั่น!]
“โอ้ พูดได้ดีนี่สำหรับมอนสเตอร์? โอเค เข้ามาเลย”

จ้าวแห่งหมู่มังกร พ่อพันธุ์งั้นสินะ ยูอิลฮานพ่อใจกับฉายานี่และจัดการฆ่ามอนสเตอร์ที่พูดแบบนี้ไป ถึงแม้ว่าเขาจะสะบัดแขนเบาๆแต่หอกเพลิงก็ยังทะลุปากของมันไป

แม้ว่ามอนสเตอร์จะมีเลเวลมากกว่า 250 แต่ก็ยังเห็นได้ชัดว่ายูอิลฮานสามารถจะฆ่าพวกมันได้ในครั้งเดียว พวกมันได้ตายไปโดยที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าถูกใครฆ่า! น่าเศร้าจริงๆ!

“…”
“พี่สาวเลียร่า~ ตอนนี้มีอะไรงั้นหรอ?”
“ฉันก็แค่ไม่พอใจที่ตลอดเวลาฉันได้ใช้ชีวิต…”

ไม่ใช่แค่ยูอิลฮานกับคนอื่นๆเท่านั้น มอนสเตอร์ก็ยังตกตะลึงไปกับการโจมตีที่เหนือกว่าการรับรู้ของพวกมันทำให้พวกมันตัวแข็งทื่อกับที่ ในเวลาเดียวกันผู้ที่สืบทอดบันทึกจากยูอิลฮานมาก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะพลาดโอกาสนี้ไป ยูมิลได้นำทับมังกรบุกทันที

[ขับไล่พวกมันกลับไป! ขับไล่พวกมันให้มากยิ่งกว่านี้อีก! การต่อสู้คือเรื่องอขงกำลังใจ มันก็เหมือนกับสายลมที่ทำให้เพลิงรุนแรงและรวดเร็วยิ่งขึ้น!]

ลูกชายของเขาที่ได้ดูดซับเอาทุกๆอย่างไปได้ทำหน้าที่เป็นพี่ชายคนโตได้อย่างสมบูรณ์แบบ

[ตามหลังท่านพี่ไป! มังกรพวกนายคิดจะแพ้พวกสายพันธ์มังกรตัวอื่นๆทั้งๆที่เรายืนบนจุดสูงสุดงั้นหรอ!?]
[สายพันธ์มังกรจงอารวาดให้มากกว่านี้! ไปเอาตำแหน่งฐานะมังกรที่ท่านผู้ปกครองสัญญากับเราไว้มาให้ได้!]

นี่แหละคือกำลังใจ มังกรกับสายพันธ์มังกรต่างๆโดยปกติมักจะมีความเกลียดชังกันตั้งแต่เกิด แต่ว่าในตอนนี้พวกเขาได้รวมทีมกันโดยมียูอิลฮานเป็นตัวกลางและเข้าเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่มีพลังนักล่ามังกร

[ทำไมฉันถึงได้ฉีกพวกมันกรไม่ได้กัน! เขี้ยวของฉัน กรงเล็บของฉัน ทำไมมันถึงได้ทื่อไปกันล่ะ!]
[ก๊าซซซซซซซซซซซ!]
[พวกเราจะถอยกลับไปทั้งแบบนี้ไม่ได้… พวกเราต้องฉีกกระชากพวกมังกรสิ!]

แม้ว่ามอนสเตอร์ต่างๆจะถูกผลักดันกลับไปอย่างไร้ปราณี แต่พวกมันก็ไม่อาจจะออกไปจากที่นี่ได้ทำให้พวกมันได้แต่ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและถูกโจมตีจนตายลง จากนั้นก็ถูกโจมตีและตายไปอีก ในระหว่างนี้ได้มีมอนสเตอร์นับไม่ถ้วนกำลังตายไปลง จากความตายของพวกมันได้ทำให้มานาไหลออกมาไปเติมพลังให้กับพรมเพื่อเพิ่มมานาให้กับยูอิลฮาน และมานาบางส่วนที่ยังเหลือเกินมาอีกก็ถูกดูดเข้าไปในกระบอกในมือที่ยูอิลฮานได้หยิบเอาออกมา

“อิลฮานนั่นคือ…”
“ดีจริงๆ มันได้ใช้งานเร็วมากๆเลย”

กระบอกนี่คือสิ่งที่ยูอิลฮานได้ติดตั้งเอาไว้ในดาเรย์เพื่อที่จะรวบรวมมานาบนโลกมาไว้ในดาเรย์ เขาได้เก็บพวกมันกลับมาเพื่อเตรียมการต่อสู้ แต่ในตอนนี้เขาได้กลับมาที่ดาเรย์ทำให้เขาต้องติดตั้งมันอีกครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้สิ่งที่ท่อนี้มันต่างจากเดินนั่นก็คือมันได้ดูดมานาในดาเรย์เข้าไปแทนที่จะดูดจากโลก

ยูอิลฮานได้ตรวจดูมานาที่กำลังเติมเข้าไปในกระบอกและยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ เมื่อเขาได้เก็บเอามานาไปไว้ในที่เก็บนี้ เขาก็จะสามารถชะลอการเกิดของมอนสเตอร์ได้รวมไปถึงเก็บมานาจำนวนมหาศาลไว้ได้ด้วย นี่คือการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ยอดเยี่ยมสุด!

“เด็กดีต่อสู้กันไปแบบนี้ซักสามสัปดาห์นะ!”
[สะ สามสัปดาห์??…. ฉะ ฉันจะทำให้ดีที่สุด]

รูบี้รู้ว่ายูอิลฮานได้เรียกเอามอนสเตอร์ทั้งหมดในดาเรย์มาที่นี่และเธอได้แต่กัดฟันตอบกลับไป ยูอิลฮานได้หยักหน้ารัวๆและหันหน้าไปมองคนอื่นๆที่กำลังมองมาที่เขาอย่างตกตะลึง

“โอ้ จริงด้วยฉันยังไม่ได้เล่าเรื่องฉันไปเลยนี่?”
“ฉันไม่รู้ชัดนะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันคิดว่าฉันจะต้องได้ยินมันแล้วหลังจากได้เห็นแบบนี้”

เมื่อเลียร่าได้พูดออกมา นายูนาก็หยักหน้าทันที ยูอิลฮานได้ยิ้มเล็กๆและหยักหน้าให้กับพวกเธอ รอยยิ้มพึงพอใจก็ยังปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเฮเรียน่า

“เยี่ยมมาก ถ้างั้นไปคุยกันดีกว่า”

ดราก้อนเนสสมีสมาขิกแค่สองคนเท่านั้นคือยูอิลฮานกับยูมิล ในท้ายที่สุดก็ถึงเวลาที่จะหาสมาชิกใหม่แล้ว!