ตอนที่ 84 การต่อสู้ที่สิ้นหวัง

“ดูจากรูปการณ์แล้วตระกูลฉีคงต้องการจะทำลายตระกูลไทให้สิ้นซากในครั้งนี้ !!!”

“ด้วยเหตุผลอันใดกันที่ทำให้ตระกูลฉีต้องทำขนาดนี้ !!!!!”

“ข้าได้ยินมาว่าตระกูลไทได้รับสมบัติบางอย่างที่ตระกูลฉีปรารถนานามาน่ะ …”

“ตระกูลฉีได้เชิญจ้าวแห่งพิษมา ซึ่งทำให้ตอนนี้พวกเขามีความแข็งแกร่งโดยรวมเหนือกว่าตระกูลไทไปแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลไทนั้นจะถึงคราวพินาศอย่างแท้จริง !!!” บางคนในบริเวณนั้นพูดคุยกัน พวกเขาตางรู้เรื่องราวการต่อสู้ของตระกูลไทครั้งก่อน ที่พวกเขาสูญเสียหลายอย่างไปอย่างมหาศาล ไม่มีใครคิดว่าตระกูลไทจะรอดพ้นจากการโจมตีครั้งนี้

“ไอ้แก่ฉีมู่ อย่าพึ่งหยิ่งผยองเกินไป วันนี้พวกเจ้าเข้ามาที่นี่ได้ แต่พวกเจ้าจะไม่ได้กลับออกไป !!!!” มีเสียงดังกึกก้องปรากฎขึ้น พร้อมๆกับเจ้าของร่างที่ปรากฎตัวมาพร้อมกับเสียงสายฟ้าซึ่งทำให้คนอื่นๆที่ยืนดูสถานการณ์นั้นเงียบลงไปทันที

“เขาคือหัวหน้าตระกูลไท !!!!!”

“ไม่ใช่ว่าเขาถูกวางยาพิษรึไง ? ทำไมเขาถึงดูแข็งแกร่งเป็นปกติอย่างมาก ?” ภายใต้การปรากฎตัวของผู้นำตระกูลไทที่ทำให้หลายๆคนแปลกใจนั้น ในลานของตระกูลไท เหล่าผู้อาวุโสต่างกำลังรวบรวมกำลังและนำคนที่แข็งแกร่งทุกคนออกมา ซึ่งพวกเขาทุกคนดูไม่อ่อนแอเลย

ซึ่งเมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ผู้ที่ตกใจที่สุดคือเหล่าผู้บ่มเพาะของตระกูลฉี

“ไทเจิ้นหลาน ? เขาไม่ได้ถูกวางยาพิษแล้วงั้นหรอ ?” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงสองคนของตระกูลฉีมองหน้ากันและกันอย่างไม่น่าเชื่อ

“ผิวพรรณหน้าตา และกลิ่นอายที่เขาแผ่ออกมานั้นดูสมบูรณ์และแข็งแกร่งๆมาก มันเท่ากับความแข็งแกร่งของเขาเมื่อก่อนเลย เขาดูสมบูรณ์และแข็งแรงมากๆ !!!” ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลฉีพูดอย่างตกตะลึง ขณะที่เขามองไปยังไทเจิ้นหลาน และผู้อาวุโสคนอื่นๆของตระกูลไทที่กำลังรวมกำลังเหล่าผู้อาวุโสและนำคนของตระกูลออกมา

ทุกคนนั้นดูสมบูรณ์แข็งแรงอย่างมาก ไม่มีท่าทีอ่อนแอของการที่ถูกวางยาพิษเลย ซึ่งเมื่อเห็นว่าเป็นเช่นนั้นทุกๆคนในตระกูลฉีก็ตกตะลึงอย่างมาก

ในระหว่างการต่อสู้ครั้งแรกนั้น ตระกูลไทแทบทุกคนได้รับพิษร้ายเข้าไป ซึ่งเพื่อหลีกเลี่ยงการที่หัวหน้าตระกูลไทและผู้อาวุโสของตระกูลจะเข้าสู่สถานะบ้าคลั่งนั้น ตระกูลฉีจึงเลือกที่จะถอยกลับ เพื่อสงวนกองกำลังของพวกเขาไว้ เพราะหากคนเหล่านี้เข้าสู่สถานะบ้าคลั่ง และต่อสู้กับพวกเขา พวกเขาจะได้รับความเสียหายอย่างมากกว่าที่จะเอาชนะตระกูลไทได้ และหลังจากนั้นพวกเขาก็จะถูกทำลายโดยตระกูลอื่น เพราะความอ่อนแอลงหลังจากการต่อสู้ทันที

“ผลของยาพิษนั้นดูเหมือนจะหายไปแล้ว ต้องมีบางคนแก้พิษให้พวกเขา” จ้าวแห่งพิษเฟิงขมวดคิ้วแน่น พลางมองไปยังตระกูลไทด้วยสายตาไม่พอใจ

“ปรมาจารย์เฟิง มันเกิดขึ้นได้ยังไง ?” ฉีมู่ถามจ้าวแห่งพิษด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“มันเป็นไปได้ยังไง !!!!!?” จ้าวแห่งพิษเฟิงหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่าๆๆ ไอ้แก่ฉีมู่ เจ้ารู้ไว้เลยว่าวันนี้จะไม่มีคนตระกูลฉีแม้แต่คนเดียวที่หนีออกไปจากที่นี่ได้ !!!!” ไทเจิ้นหลานกล่าว พร้อมๆกับเหล่าผู้อาุโสที่ยืนอยู่เคียงข้างเขา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยไฟแค้นที่ลุกโชน โดยเฉพาะไทเจิ้นหลานนั้นเขามองๆไปรอบๆ ก่อนจะกล่าว “เจ้าคงไม่คิดละสิว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ? ข้ายังมีชีวิตอยู่และแข็งแรงดี”

“เจ้ารักษาพิษนั้นได้อย่างไร ?” จ้าวแห่งพิษเฟิงถาม บรรยากาศแห่งความมืดแผ่ไปรอบๆเขา

“มันน่าตกใจมากเลยรึไง ที่เรารักษาพิษของเจ้าได้น่ะ ?” ไทเจิ้นหลานไม่ตอบแต่ย้อนคำถามของจ้าวแห่งพิษอย่างกวนประสาท

“ฉีมู่ เจ้าได้ฆ่าคนในครอบครัวของข้า และวันนี้พวกเราจะต้องชำระเรื่องราวกัน !!!” ไทเจิ้นหลานยกดาบของเขาขึ้น ก่อนจะส่งสัญญาณให้ผู้คนตระกูลไทนั้นเข้าโจมตีตระกูลฉี

เมื่อมองไปยังผู้คนตระกูลไทที่กำลังวิ่งเข้ามาโจมตีพวกเขานั้น คนตระกูลฉีเริ่มรู้สึกหวาดกลัวและลืมว่าตัวเองมีหน้าที่จะต้องทำอะไร พวกเขามาที่นี่เพื่อทำลายล้างตระกูลไท แต่กับถูกผู้คนตระกูลไทนั้นโต้ตอบอย่างรุนแรงแบบนี้ มันเป็นสถานการณ์ที่ฉีมู่และเหล่าผู้อาวุโสตระกูลฉีไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น ใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวอย่างเกลียดเมื่อมองภาพตรงหน้า

ในขณะนั้นจ้าวแห่งพิษเฟิงก็ประเมิณสถานการณ์อย่างคราวๆอยู่ ตระกูลฉีนั้นมีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงอยู่สี่คน ขณะที่ตระกูลไทนั้นมีห้าคน หากจะต้องการทำลายตระกูลไทลงอย่างสิ้นเชิงนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ง่ายเลย สิ่งที่น่าเป็นกังวลที่สุดก็คือบางทีตระกูลฉีอาจจะสูญเสียผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงไปทั้งหมด

“ฆ่า !!!!” ไทเจิ้นหลานคำราม “อย่าปล่อยให้คนตระกูลฉีรอดออกไปได้แม้แต่คนเดียว !!!”

ตระกูลไทนั้นมีผู้บ่มเพาะขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงที่แข็งแกร่งมากกว่าตระกูลฉีอยู่หนึ่งคน ดังนั้นโดยรวมแล้วพลังของพวกเขาจึงมีมากกว่าตระกูลฉี

“ฮึ่มมม !!! ช่างดื้อรันและไม่ประมาณตนจริงๆ” ใบหน้าของจ้าวแห่งพิษเฟิงนั้นเต็มไปด้วยความน่ากลัวและสยดสยอง ก่อนที่เขาจะกล่าวด้วยรอยยิ้มล้อเลียน “พวกเจ้าลืมไปแล้วรึไงว่าตระกูลฉีมีข้าอยู่ จะแก้แค้นอย่างนั้นหรอ ? ฆ่าพวกทั้งหมดเดี๋ยวนี้ !!!”

เมื่อได้ยินคำสั่งจากจ้าวแห่งพิษเฟิงนั้น ผู้อาวุโสตระกูลฉีได้สติและรีบตะโกนออกคำสั่งทันที “ยิงธนูออกไป ฆ่าพวกมันทั้งหมด !!!”

“ครับ !!!” คนในตระกูลฉีทั้งหมดได้สติทันที หลังจากได้รับคำสั่งพวกเขาก็ง้างคันธนูขึ้น แล้วปล่อยลูกธนูออกจากคันธนู ลูกธนูที่พุ่งผ่านอากาศไปนั้นมันมีพิษเคลือบอยู่ที่หัวลูกศร ซึ่งสามารถฆ่าคนปกติได้อย่างง่ายดาย

วู๊ซซซซ !!!
ลูกธนูพุ่งผ่านอากาศเข้าโจมตีผู้คนทั่วไปของตระกูลไทอย่างรวดเร็ว เสียงที่ลูกธนูพุ่งผ่านอากาศนั้นเต็มไปด้วยเสียงอันดัง ซึ่งทำให้ผู้คนทั่วไปนั้นปวดหัว และแทบไม่สามารถอดทนฟังมันได้ ซึ่งในขณะนั้นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงของตระกูลไทก็ก้าวออกมา และป้องกันลูกธนูไม่ให้ถูกโดนคนทั่วไป

ปัง !!!

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงของตระกูลไทได้หมุนวนพลังฉีในร่างกาย และปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันเปลี่ยนทิศทางของลูกธนู ทำให้ลูกธนูตกลงสู่พื้นก่อนจะพุ่งเข้าโดนผู้คนตระกูลไท พลังของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงนั้นแทบเป็นอะไรที่ผู้เชี่ยวชาญระดับต่ำกว่าไม่สามารถโต้ตอบได้เลย ซึ่งหลังจากปกป้องผู้คนตระกูลไทได้นั้น กองกำลังโจมตีของตระกูลไทก็ยังรุดหน้าต่อไปเรื่อยๆ

“หึหึ มาดูกันว่าพวกเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน !!!”

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่แท้ของตระกูลฉีเริ่มลงมือ พวกเขาหยิบลูกเหล็กบางอย่างออกมาจากกระเป๋าและปาลงบนพื้นซึ่งทำให้เกิดควันหนาแน่นกระจายไปรอบบริเวณ

“มันเป็นพิษ !!!” การแสดงออกของกองกำลังโจมตีของตระกูลไทเต็มไปด้วยความตกใจ พวกเขาพยายามกลั้นหายใจที่จะฝ่าหมอกและควันนี้ออกไป

“ฆ่า !!!” คนในตระกูลฉีหลายคนเริ่มโจมตี พวกเขาต่างมีลูกเหล็กพิษอยู่กับตัวทุกคน พวกเขาทุกคนต่างปามันไปต่างตระกูลไท พิษชนิดนี้นั้นทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริง นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ตระกูลไทนั้นอ่อนแอลง และพ่ายแพ้ในครั้งก่อนๆ ซึ่งเมื่อมาถึง ณ ตอนนี้นั้นทำให้คนตระกูลไท ไม่กล้าประมาทอีกต่อไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจ้าวแห่งพิษเฟิง ซึ่งมีพิษร้ายแรง และลูกเหล็กพิษเก็บไว้กับตัวมากมาย ถ้าพิษเหล่านี้โดนเข้ากับผู้บ่มเพาะขอบเขตต้นกำเนิด และขอบเขตแก่นแท้แห่งฉี พวกเขาจะไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ซึ่งตอนนี้ตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลไทมีผู้บ่มเพาะขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงมากกว่า พวกเขาจะพ่ายแพ้ทันที

“อ๊ากกก !!!”

ซึ่งตระกูลฉีเข้าใจในจุดนี้ พวกขอบเขตแก่นแท้ที่แท้จริงของตระกูลจึงเริ่มโจมตีเพื่อกดดันพวกขอบเขตแก่แท้ที่แท้จริงของตระกูลไท เพื่อไม่ให้พวกเขามีเวลาปกป้องผู้บ่มเพาะที่อ่อนได้

“ดูเหมือนว่านี่จะเป็นฝันร้ายสำหรับตระกูลไทอย่างแท้จริง !!!”

“ทุกสิ่งเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วสำหรับพวกเขา เมื่อกดดันด้วยพิษ !!!!”

“ดูที่หัวหน้าตระกูลไทกับเหล่าผู้อาวุโสของเขาสิ พวกเขากำลังต่อสู้อย่างสิ้นหวังและพยายามจะลากผู้เชี่ยวชาญตระกูลฉีให้ลงนรกไปกับพวกเขาด้วย ถึงแม้ว่าตระกูลฉีจะได้ชัยชนะในครั้งนี้แต่พวกเขาก็จะต้องรับความเสียหายที่หนักอย่างมาก”

เหล่าผู้บ่มเพาะที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ต่างคุยกันอย่างสนุกสนาน และถูมือไปมา พวกเขาบางคนนั้นหวังที่จะเข้าไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ในตอนสิ้นสุดการต่อสู้ มันมีความลับบางอย่างที่ทำให้ตระกูลฉีนั้นโจมตีตระกูลไท ถ้าถึงที่สุดแล้วทั้งสองตระกูลเสียหายหนักและพวกเขาเข้าไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ พวกเขาอาจจะกลายเป็นผู้ชนะก็เป็นได้

“ฮ่าๆๆๆ ไทเจิ้นหลาน ตอนแรกข้านั้นคิดว่าพิษของเจ้าได้ถูกขจัดออกจนหมดจด แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ มันยังมีบางส่วนหลงเหลืออยู่ในร่างกายแกสินะ !!!” ในระหว่างการต่อสู้นั้นไทเจิ้นหลานอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่สามารถแสดงพลังของเขาได้มากเท่าเมื่อก่อน เพราพิษในร่างกายของเขาเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง

สารพิษที่หลงเหลือเพียงเล็กน้อยของไทเจิ้นหลานนั้น มันทำให้เวลาที่เขาขับเคลื่อนพลังฉีเพื่อฟื้นฟูความเหนื่อยล้าและร่างกายนั้นเป็นไปอย่างยากลำบาก

“หึหึ แต่ถึงยังงั้นข้าก็บอกเลยว่า ข้าสามารถทำให้พวกเจ้าอาการสาหัสได้ !!!” ไทเจิ้นหลานยังคงสงบ เขาต่อสู้กับผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลฉีอย่างสูสี ซึ่งในขณะนั้นเอง หอกในมือของผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลฉีก็พยายามที่จะแทงไปที่ไหล่ของไทเจิ้นหลาน

Kacha!

แสงสีขาววาบแทงของหอกนั้นแทงเข้าทะลุไหล่ของไทเจิ้นหลานอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้หน้าของเขานั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาณระหว่างที่เขากำลังโดนหอกของผู้อาวุโสสูงสุดลากไปเรื่อยๆ

Chi!

แต่ทันใดนั้นเองผู้อาวุโสสูงสุดก็ถูกโจมตีสวน ซึ่งเขาหลบได้อย่างฉิวเฉียดแต่ก็ต้องสังเวยด้วยแขนซ้ายของตัวเอง

ถ้าเขาไม่หลบ มันจะไม่ใช่แค่แขนซ้าย มันจะเป็นตัวของเขาที่ถูกฟันขาดเป็นสองท่อน

สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นไปทั่วทุกแห่งของสนามรบ

Kacha!

ไทเจิ้นหลานนั้นยังไม่ยอมแพ้แค่นั้น เขากวาดดาบของตัวเองฟันเข้าที่ขาขวาของผ้อาวุโสสูงสุดซ้ำ ซึ่งทำให้เกิดแผลฉกรรจ์ใหญ่ที่ยากจะฟื้นฟู

“ฮึ่ม !!! นี่เจ้าคิดจะลากข้าตายไปกับเจ้าด้วยงั้นหรอ ? มันจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก !!! เรามาลองดูกันหน่อยดีกว่าว่าถ้าเจ้าโดนการโจมตีของข้าเข้าไปอีกครั้งจะเป็นยังไง ? แล้วหลังจากเจ้า ก็จะเป็นตระกูลของเจ้าที่จะตายตามไป !!!” ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลฉีเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด ขณะมองไปยังไทเจิ้นหลาน

การแสดงไทเจิ้นหลานนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง หากแต่แววตาก็ยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธเกรี้ยว แผลที่ไหล่ของเขาตอนนี้นั้นมันยังไม่รุนแรงนัก แต่หากโดนการโจมตีเข้าไปอีกครั้ง แก่นแท้ที่แท้จริงในร่างของเขามันจะไม่เพียงพอที่จะสกัดกั้นพิษได้ หรือถ้าการต่อสู้ยืดเยื้อนั้นก็จะให้ผลเช่นเดียวกัน

ซึ่งมันจะทำให้เขาไม่สามารถสู้ต่อได้อีกต่อไป

“ดูเหมือนว่าตระกูลไทนั้นจะถึงคราวพินาศอย่างแท้จริง !!!”

“แต่ความสูญเสียของตระกูลฉีนั้น ก็มีมากมายมหาศาลเช่นกัน”

“จ้าวแห่งพิษมีพลังมาเกินไป พวกเราไม่สามารถหาช่องเข้าไปฉกฉวยผลประโยชน์ได้เลย” หลายๆคนที่คิดจะเข้าไปฉกฉวยผลประโยชน์นั้นเริ่มถอดใจเมื่อเห็นผลของพิษของจ้าวแห่งพิษเฟิง

เพราะหากพวกเขาถูกพิษพวกนี้ขึ้นมา มันจะเป็นปัญหาใหญ่เลยเชียวละ !!!

“ข้าจะฆ่าเจ้าก่อนเลยไทเจิ้นหลาน แล้วหลังจากนั้นก็จะรีบกวาดล้างตระกูลเจ้า !!!” ดวงตาของผู้อาวุโสสูงสุดเต็มไปด้วยความกระหายเลือด ในขณะที่หอกในมือของเขาเตรียมโจมตีไทเจิ้นหลานอีกครั้ง

ไทเจิ้นหลานนั้นพยายามที่จะไหลเวียนแก่นแท้ที่แท้จริงในร่างกายเพื่อขับพิษและป้องกันการโจมตี หากแต่ในสถานการณ์เช่นนี้นั้นแก่นแท้ที่แท้จริงมีไม่พออีกแล้ว …

วูชชช !!!!

หอกที่เป็นเหมือนงูถูกหล่อหลอมด้วยพลังฉีและเคลือบพิษไว้นั้น พุ่งเข้าโจมตีไทเจิ้นหลานอย่างรวดเร็ว ซึ่งไทเจิ้นหลานที่อ่อนแอนั้นไม่สามารถหลบได้พ้น และถูกแทงเข้าไปเต็มๆ เขาเซไปข้างหลังหลายก้าว และไอออกมาเป็นเลือด พลังปราณของเขาดูอ่อนแอลงอย่างมาก

ตอนนี้เขามีทั้งพิษในร่างกาย และถูกพิษจากหอกเติมเต็มเข้าไปอีก เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสสูงสุดอีกต่อไป

“ข้าจะเอาชีวิตเจ้าไปด้วย !!!” ไทเจิ้นหลานนั้นจับหอกที่แทงอยู่ในร่างเขาแน่น เพื่อที่จะไม่ให้ผู้อาวุโสสูงสุดตระกูลฉีหนีไปได้ ก่อนที่เขาจะโจมตีเป็นครั้งสุดท้าย

“บ้าเอ๊ย !!!!” คนของตระกูลไททุกคนต่างมองไปรอบๆ

“ไทเจิ้นหลานกำลังจะตาย !!!” ผู้ชมที่เฝ้าดูอยู่รอบๆนั้นได้แต่ส่ายหัว

“ท่านพ่อ !!!” ขณะนั้นเองก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา เป็นเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง

ทุกๆคนนั้นหันไปมองเป็นตาเดียวกันและก็พบกับเซี่ยวหยุน และไทหรงเอ๋อ ที่พุ่งมาอย่างรวดเร็ว เซี่ยวหยุนนั้นอาศัยอยู่ในส่วนลึกสุดของตระกูลไท ฉะนั้นกว่าเขาจะมาถึง การต่อสู้ก็ผ่านไปนานพอตัวแล้ว

“ไม่ต้องกังวลไป ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าเอง ข้าจะจัดการทุกอย่างเอง !!!” เซี่ยวหยุดมองไปที่การต่อสู้ที่ดูสิ้นหวังตรงหน้า เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความเศร้าสร้อยของบรรดาผู้คนตระกูลไท

ซึ่งในระหว่างที่พูดนั้น เซี่ยวหยุนก็พุ่งไปด้วยพลังอันรวดเร็ว

“หยุด !!!” เสียงของเซี่ยวหยุนตะโกนขึ้น เขามาพร้อมๆกับพลังปราณขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมร่าง

“เด็กหนุ่มคนนี้มาจากไหนกัน ?” กลุ่มผู้อาวุโสนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย หากแต่ว่าก็ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเซี่ยวหยุนมากนัก พวกเขาไม่หยุดมือและเริ่มลงมือไล่ต้อนผู้คนตระกูลไทต่อ

“จิตวิญญาณแห่งการทำลายล้าง !!!” ดวงตาของเซี่ยวหยุนเปล่งประกายวาบขึ้นมา พลังแห่งจิตวิญญาณอันแข็งแกร่งกำลังปะทุออกจากร่างของเขา