Emperor of the cosmos - ตอนที่ 589 ประกาศิตจักรพรรดิ์

ความฝัน…..

 

“นี่ก็ผ่านมานานเเล้วรูปลักษณ์ของท่านก็ยังไม่เปลี่ยนเเปลงเลยเเม้เเต่น้อยเเม้เเต่ความรู้สึกของข้าที่มีต่อท่านเองก็ยังไม่เเปรเปลี่ยนเช่นเดียวกัน”หญิงสาวคนหนึ่งกล่าวออกมานางมีใบหน้าที่สวยสดงดงามเป็นอย่างมาก

 

“ได้เวลาที่ท่านพี่ต้องไปจากที่นี่เเล้ว…”

 

“เจ้าจะไม่ไปกับข้างั้นหรือ?”

 

บุรุษชายผู้หนึ่งกล่าวออกมาเมื่อได้เผชิญหน้ากับการกล่าวถามของอิสตรี

 

“ข้าเป็นเพียงเเค่ก้นบึ้งของจิตวิญญาณของท่านเพียงเท่านั้นข้าสามารถปรากฏตัวในรูปแบบจิตวิญญาณได้นี่คือข้อจำกัดสูงสุดของข้า…”

 

“ข้าสามารถช่วยเหลือให้เจ้าสามารถเปลี่ยนเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการได้หากเจ้าต้องการ….”

 

“เพราะนี่คือโลกของท่านท่านพี่งั้นสิ่นะ…”

 

หญิงสาวกล่าวหัวเราะออกมา

 

“นี่ไม่ใช่เเผ่นดินใหญ่ของดินเเดนมังกรเจ้าลืมไปเเล้วงั้นหรือ?เราได้สร้างอารยธรรมมังกรขึ้นมาเเน่นอนว่าเเผ่นดินใหญ่ของดินเเดนมังกรนั้นได้เเตกต่างจากผืนดินโลกมันไม่ได้มีกฏเกณฑ์มากถึงขนาดนั้นมิฉะนั้นเราจะกลายเป็นคนธรรมดาไปได้อย่างไร?”

 

ชายคนนั้นกล่าวออกมาเขาพยามโน้มน้าวหญิงสาวคนนั้นดูเหมือนทั้ง 2 คน จะเป็นผู้สร้างโลกมังกรขึ้นมาทั้งยังต้องการเปลี่ยนเเปลงกฏเเห่งความเเข็งเเกร่งเหล่านั้น

 

“ข้าเองก็หวังว่าจะมีชีวิตอยู่ได้นานกว่านี้…เเต่ดูเหมือนชะตากรรมของข้าคงได้มาถึงจุดสิ้นสุดข้าคงต้องยอมรับชะตากรรมของมันท่านพี่”หญิงสาวกล่าวออกมาร่างกายของเธอดูเพียวบางเเละอ่อนเเอมากราวกับว่าเธอกำลังจะหายไป

 

“ท่านพี่อย่าได้เเสดงท่าทางแบบนั้นเลยมันทำให้ข้ารู้สึกไม่ค่อยดี…นอกจากนี้ท่านยังต้องกลับไปลูกสาวของเรากำลังรอท่านกลับไปอยู่?”

 

“ลูกสาว…”

 

ได้ยินคำจากปากของหญิงสาวบุรุษชายจ้องมองออกไปด้วยความงุนงงที่ว่าลูกสาวนี่หมายถึงลูกสาวของเขางั้นหรืออย่างไรก็ตามหญิงสาวที่เห็นท่าทีผิดปกติของชายหนุ่มเธอก็กล่าวออกมาอีกครั้ง”ดูเหมือนว่าท่านพี่คงจะยังมิรู้?”

 

หญิงสาวกล่าวออกมาร่างกายของเธอยามพูดกลับปรากฏความสุขที่นำพาความรักที่เเท้จริงมาให้

 

“ดูเหมือนท่านพี่จะลืมไปเสียเเล้ว?ข้านั้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของช่องว่างมิติมังกรเพียงเท่านั้น”

 

หญิงาวกล่าวออกมาพร้อมกับยื่นมือไปจับ 2 มือของชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม

 

“นี่คือความรักที่ข้ามอบให้กับท่าน,เเม้ว่าข้าจะไม่ได้อยู่กับท่านเเละข้าต้องจากไปอย่างไม่ยอมรับก็ตามนั่นก็เป็นเพราะข้าไร้ความสามารถเเต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าไร้ความสามารถจนไม่สามารถสร้างหนึ่งชีวิตเพื่อถือกำเนิดขึ้นมาได้”

 

บุรุษชายจ้องมองไปที่หญิงสาวคนนั้นอย่างตกใจก่อนที่จะกล่าวถามอย่างรวดเร็ว

 

“ลูกสาวที่เจ้าว่า,เจ้าหมายถึงใครเเละตอนนี้นางอยู่ที่ไหนข้าจะหานางเจอได้อย่างไร?”

 

ได้ยินการไต่ถามของบุรุษชายหญิงสาวจ้องมองออกไป

 

“ท่านพี่คงยังไม่ได้พบนางเป็นเเน่?เเต่อย่างไรก็ตามกลิ่นอายของนางนั้นคล้ายคลึงกับท่านพี่…”

 

“เจ้าหมายถึง….”

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้บุรุษชายพลันผงะออกมาทันที

 

“เจ้าคงไม่ได้หมายความว่า…..เป็นไปได้อย่างไร?”

 

“ในเวลานั้นความเเข็งเเกร่งของข้าทั้งเล็กเเละอ่อนเเอข้าไม่สามารถปกป้องนางได้หลังจากที่ข้ากลายเป็นส่วนหนึ่งของมิติมังกรประสบการณ์ชีวิตของข้าก็เปลี่ยนไปเเม้ความเเข็งเเกร่งจะฟื้นฟูขึ้นเเต่มันก็ไม่ได้รุนเเรงมากขึ้นเเม้เเต่น้อยนอกจากนี้สิ่งนี้คือสมบัติตระกูลของข้ามันมีผลพิเศษต่อตัวของนางข้าหวังว่าท่านจะช่วยเหลือนางได้…”

 

บุรุษชายจ้องมองไปที่ของสิ่งนึงมันเป็นสิ่งของที่คลุมเคลือไเป็นอย่างมากเเต่กลับมีสายสัมพันธุ์บางอย่างที่เขากลับรู้สึกเเตกต่างออกไป

 

บุรุษชายต้องการกล่าวถามเพิ่มเกี่ยวกับรายละเอียดสิ่งของอันนี้เเต่เขากลับต้องกลืนน้ำลายลงไป

 

“สภาพร่างกายของลูกสาวของเราไม่ดีนักเธอมีร่างกายที่บอบบางเเละอ่อนเเอเเต่เธอนั้นมีอะไรที่เหมือนกับท่าน”

 

“เหมือนกับข้า?”

 

ได้ยินสิ่งนี้เขาเผยเเสดงความสุขออกมาทันที

 

“เเม้ว่าจะไม่รู้รายละเอียดมากเเต่บางทีอาจเป็นเพราะผลพวงบางอย่างท่านพี่ข้าเชื่อว่าลูกสาวของเราย่อมมีพรสวรรค์ที่สามารถสืบทอดความเเข็งเเกร่งของจิตวิญญาณมังกรได้น่าเสียดายถ้าข้าสามารถช่วยเหลือเธอได้ในตอนนั้นเธอก็คงไม่ต้องกลายเป็นเด็กที่ถูกตัดขาด…”

 

“เจ้าหมายถึง…”

 

“เป็นอย่างที่ท่านคิด

 

หญิงสาวกล่าวยิ้มออกมาเพื่อลบความคับข้องใจของบุรุษชาย

 

“บางทีตอนนี้เธออาจจะเติบโตขึ้นเป็นสาวเเล้วเเต่ปัญหาก็คือร่างกายของเธอไม่สามารถทนต่อกลิ่นอายของเผ่าพันธุ์มนุษยชาติได้ความเเข็งเเกร่งของจิตวิญญาณมังกรนั้นข้าต้องการให้ท่านปลุกร่างกายของเธอขึ้นมา…”

 

“ข้าไม่ได้มีความเเข็งเเกร่งเช่นนั้น”

 

“ท่านพี่น่ะเเข็งเเกร่งหลังจากฉันจากไปท่านพี่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของมิติมังกรนี่เป็นภารกิจสุดท้ายของข้าหากข้าทำเสร็จสิ้นท่านพี่จะต้องสานต่อเจตจำนงค์ของข้าท่านไม่อาจปฏิเสธความปราถนาของข้าเเละลูกสาวของเราได้”

 

หญิงสาวโอบกอดร่างของบุรุษหนุ่มอย่างรวดเร็ว

 

“ถ้านี่เป็นโลกเเห่งความสุขจริงข้าก็ไม่อยากที่จะสูญเสียมันไป…”

 

“ความฝันนั้นไม่ช้าก็เร็วจะต้องตื่นซึ่งท่านเองก็รู้อยู่เเก่ใจ”

 

ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็พลันหายไปทันทีที่หญิงสาวสวมกอดเขาภาพร่างทั้งหมดพลันหายไปก่อนที่จะสิ้นสุดเสียง

 

“ท่านพี่…อย่าได้ลืมข้า..ข้าจะอยู่กับท่านตลอดไป…เพราะว่าข้ารักท่าน”

 

ในขระนั้นเองร่างกายของชายคนนั้นก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่เเข็งเเกร่งที่เเผ่ซ่านภายในร่างกายของเขา

 

“ข้าก้รักเจ้า…”

 

เขาเปิดเปลือกตาขึ้นทันทีเขาก็พบกับความว่างเปล่าเบื้องหน้า

 

ที่เบื้องหน้าของเขาคือจักรวาลอันไร้ที่สิ้นสุด