Dungeon Defense (WN) - ตอนที่ 255 ชายที่รวดเร็วที่สุดในโลก (4)
“โอเคนะ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้วนะ”
ผมเอนตัวอย่างสบายไปกับโซกา พลางลูบหลังอิวาร์ ล็อดบรอค ผมกดใบหน้าของเธอแนบเข้ากับตัวทำให้ผมเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของเธอ
ผมหยุดโกหกไม่ได้จริงๆ
“มันอาจจะเชื่องช้าราวกับอูฐที่ต้องเดินทางข้ามผ่านทะเลทราย
……แต่ทุกย่างก้าวนั้นยังดำเนินต่อไปไม่หยุด
แล้วรุ่งอรุณแห่งความหวังจะมาถึงไม่ว่าค่ำคืนจะมืดมิดสักเพียงใด
ทุกอย่างโอเคแล้ว”
ผมกระซิบข้างหูเธออย่างแผ่วเบาที่สุดเท่าที่ทำได้ ผมนั้นกลายเป็นดั่งชาแมนผู้สะกดให้เด็กน้อยจมดิ่งสู่นิทรารมณ์ ราวกับผมโอบรับทุกอย่างที่เป็นของเธอทั้งหมดทั้งสิ้น
“ทุกอย่าง ทุกๆอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ อิวาร์ ล็อดบรอค แวมไพร์ผู้เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจเอ๋ย”
“…….”
ชั่วขณะนั้นเองที่เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมหยดน้ำในดวงตา รอบข้างของพวกเรานั้นมืดสนิท
แสงจากเปลวเทียนยิ่งทำให้ความมืดรอบข้างทะมึนยิ่งกว่าเดิม
ใบหน้าของผมนั้นเป็นสิ่งเดียวที่สะท้อนในดวงตาสีม่วงของเธอ
เด็กสาวเปล่งเสียงออกมาแผ่วเบาจนเกือบกระซิบ
“……ฝ่าบาท”
ผมนั้นไม่โง่พอที่จะไม่เข้าใจความหมายของการมองแบบนั้น
อีกฝ่ายก็เข้าใจผมดีเช่นกัน เราสองคนต่างทำสัญญาใจกันแล้วว่าจะเดินเคียงข้างกัน ค่ำคืนที่มืดมิด ห้องที่มีเพียงแสงเทียนและกลิ่นเหล้าไวน์ที่หลอมรวมประสาทสัมผัสเป็นหนึ่ง
ผมพยักหน้าก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ
“…….”
ิือิวาร์ ล็อดบรอคปิดตาของเธอลง ริมฝีปากสีชมพูนั้นนุ่มลื่น
ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่ไปเกินเลยกว่านั้น ผมกลับจุมพิตแผ่วเบาลงที่หน้าผากน้อยๆของเธอ อิวาร์ กลับกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ
“ทำไม……?”
“ข้านั้นไม่ใช่คนป่าเถื่อนที่จะฉวยโอกาสกับเลดี้ผู้ล้ำค่าที่กำลังมึนเมาอยู่หรอกนะ อิวาร์ ล็อดบรอค”
ผมมอบรอยยิ้มหวานที่ตั้งใจทำ
ใบหน้าของเธอค่อยๆแดงก่ำขึ้นด้วยความเอียงอาย
ติ้ง
เสียงเอฟเฟ็คดั่งลั่น
「ค่าความชอบของแวมไพร์ อิวาร์ ล็อดบรอค เพิ่มขึ้น 14!」
ค่าความชอบจริงๆของเธอเพิ่งเพิ่มขึ้นเป็นครั้งแรก ค่าความชอบของนางเอกเกมที่เป็นปีศาจระดับสูงสุดในสังคม เพิ่มขึ้นถึง 14 หน่วย นี่คงเป็นผลจากการที่ทำลายขีดกำจัดค่าความชอบ
อิวาร์ ล็อดบรอคนั้นหลบสายตาผมแล้วก็เริ่มบ่นออกมาแทน
“อู่……ผู้นี้, ไม่ได้หมายความอย่างนั้น……ขออภัย แต่ข้า น่ะ ข้าน่ะ อือออ…….”
“พอมาคิดๆดูแล้ว เจ้าน่ะน่ารักมากเลยนะ”
“……!”
ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับว่าเธออยากจะแสดงให้เห็นว่าใบหน้าของเธอเนี่ยสามารถแดงกว่านี้ได้อีก
การแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ค่าความชอบของเธอเพิ่มขึ้นอีก 2 หน่วย เอาล่ะ นี่คงเป็นเทศกาลแห่งการปั้มค่าความชอบสินะ
อิวาร์ ล็อดบรอคเลื่อนแขนของเธอเพื่อจะหนีไปให้พ้นจากผม แต่มันเป็นความพยายามที่เปล่าประโยชน์
เธอนั้นเมามายมากเกินไปทำให้ขยับตัวเงอะงะ การพยายามหนีให้พ้นจากผมนั้นไม่เกิดผล
“ฝะ-ฝ่าบาท คืนนี้ดึกมากแล้ว ผู้นี้จะ……. ผู้นี้━อุบ!?”
เธอพูดยังไม่ทันจบประโยค ผมก็ปิดปากเธอไว้ก่อนที่เธอจะพูดจบ
การแกล้งผลักไสอีกฝ่ายไปอย่างแผ่วเบาขณะที่เข้ามาใกล้ และไล่รุกอย่างดุเดือดขณะที่อีกฝ่ายกำลังถอย เป็นกลยุทธสุดโปรดของผม
ดวงตาของอิวาร์นั้นเบิกกว้าง ขณะที่พยายามผลักออกเพราะการรุกคืบอย่างไม่คาดฝัน ตอนนี้เธออ่อนแอเกินกว่าจะต้านทานไหว
“อืม……อือออ, อ่าห์ เดี๋ยวก่อน……อืมมม”
ริมฝีปากของเรานั้นประกบกันลิ้นต่างพัวพัน ลมหายใจร้อนๆไหลเข้าออกทุกครั้งที่เกิดช่องว่างระหว่างเรา
ด้านในริมฝีปากของอิวาร์ ล็อดบรอคนั้นหวานฉ่ำเช่นเดียวกับไวน์ที่เราดื่มกันไปตลอดคืน
แขนที่เคยพยายามผลักผมออกก็หมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
เมื่อยืนยันเรื่องนั้นได้แล้ว ผมก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออก
แล้วกระซิบอย่างหยอกเย้า
“เป็นอย่างไรบ้างล่ะ? เริ่มสร่างเมาขึ้นมาบ้างแล้วหรือยัง?”
“…….”
อิวาร์ ล็อดบรอคนั้นคอตก ก่อนจะพึมพัมออกมา
“ดะ-ดูแลข้าให้ดีด้วย”
น้ำเสียงของเธอนั้นเปี่ยมไปด้วยความเขินอาย
การที่อีกฝ่ายอนุญาตนั้นเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะนั่นแสดงให้เห็นว่า เธอพร้อมจะมีอารมณ์ร่วม
ไม่ว่าจะใช้เวลานี้กับเธอเพียงค่ำคืนเดียว หรือจะยาวนาน ผมก็ต้องยืนยันให้แน่ใจว่า จะไม่มีใครผิดหวังเสียใจในภายหลัง
ปกติแล้วมันมีโอกาสสูงมากที่จะเข้าใจความหมายของความสัมพันธ์แบบนี้ผิดไป แถมเราทั้งคู่ยังเมาอีกด้วย แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…….
Ο
「ค่าความชอบของแวมไพร์ อิวาร์ ล็อดบรอค เพิ่มขึ้น 14!」
กลับมีบุคคลคนหนึ่งที่สามารถล่วงรู้ถึงความรู้สึกอีกฝ่ายด้วยวิธีการที่แปลกประหลาด และคนๆนั้นคือ ผมเองนี่ไง
“อืมมม…….”
ผมลูบเฟ้นแก้มของเด็กสาวก่อนจะจูบเธออีกครั้ง
ครั้งนี้เธอไม่ได้ผลักผมออกไป พวกเราต่างปล่อยให้แรงโน้มถ่วงกดหนุนพวกเราไว้ขณะที่อยู่บนโซฟา
ค่ำคืนนั้นเอง เด็กสาวผู้หลงลืมสัมผัสจากผู้ชายมานานกว่าพันปีระลึกได้ถึงความพึงพอใจว่าเป็นเช่นไร
* * *
อิวาร์ ล็อดบรอคนั้นนอนอยู่บนโซฟาในสภาพเปลือยกาย
“อืมม ,อ่าา………….”
เธอคงได้รับผลพวงจากความพึงพอใจที่มากจนเกินจะรับไหว จึงได้ครางออกมาขณะหลับ
ของเหลวในร่างต่างไหลเลอะเปรอะเปื้อนทั่วทั้งร่าง ทั้งน่อง,ผมและต้นขา
ผิวขาวบริสุทธิ์ของเธอนั้นเปล่งประกายด้วยแสงเทียน
ผมลูบหัวเธอหลายครั้งก่อนจะลุกขึ้น
“ฮู่ววว”
ผมดูดไปป์หนึ่งฟืด
“……ข้าคงจะเล่นหนักไปหน่อย สำหรับเด็กสาวที่เพิ่งกลับมาเป็นหญิงอีกครั้ง?”
ผมยังรู้สึกเลยว่า มันมากเกินไปหน่อยสำหรับเธอ
ผมยอมรับตรงๆว่า มันเป็นความผิดพลาดของผมเอง มาตรฐานผมสูงขึ้นมากพอไปอยู่กับลอร่านานๆ
ลอร่าที่ตอนนี้กลายเป็นทาสกามระดับ S แล้ว ระหว่างที่ทำกับผมทั้งวัน เธอสลบไปแค่ครั้งหรือสองครั้งเอง
โดยเฉลี่ยแล้ว ผมกับลอร่าเราทำกันอย่างน้อยก็ 6 ชั่วโมง ผมลืมตัวไปแล้วเผลอดุดันมากไปหน่อยเพราะความเคยชินในเรื่องนั้น
ให้ตายเถอะ ผมลืมนึกไปจริงๆว่าเธอเพิ่งกลับมาอยู่ในร่างสาวน้อยครั้งแรกในรอบพันปี!
ผลลัพธ์เป็นอย่างไรก็เห็นกันอยู่ อิวาร์ ล็อดบรอคหมดสติไปโดยสมบูรณ์เลย
“อุ่ก สุดท้ายกลายเป็นว่า ข้าไปมอบประสบการณ์สุดเข้มข้นให้กับครั้งแรกของเธอเสียได้”
เจ้างั่งเอ๊ย บ้าที่สุดเลยจริงๆ เจ้ามหางั่ง
มันจริงที่ อิวาร์ ล็อดบรอคไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ เหตุผลที่เธอสบถสาบานจะล้างแค้นจอมมารนั่นก็เพราะคนรักในอดีตของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
ผ่านไปนับพันปีแล้ว
พูดง่ายๆ หากมีวันหมดอายุสำหรับความไม่บริสุทธิ์แล้ว การที่เธอขาดไร้ซึ่งประสบการณ์ในฐานะเพศหญิงมากว่าพันปีนี่ แทบไม่ต่างจากเธอกลายเป็นสาวบริสุทธิ์
เช่นเดียวกับที่ หนุ่มบริสุทธิ์อย่างพี่เบเลธที่ยังคงบริสุทธิ์อยู่
ผมควรจะเข้าใจเรื่องนั้นสิ
ให้ตายเถอะ พอเห็นหนึ่งในนางเอกของเกมหอบแฮกต่อหน้าผมก็ทำให้ผมเบรคแตกโดยสมบูรณ์ อะไรบางอย่างมันปะทุขึ้นมา
ผมถึงกับเกาท้ายทอยขณะที่มองเด็กสาวนอนอ่อนแรงบนโซฟา
“……อย่างน้อยข้าก็ควรจะเช็ดทำความสะอาดให้เธอ”
ผมจุดไฟในเตา
จากนั้นก็เอาถังเติมน้ำให้เต็ม แล้วใส่หินที่อังเตาไฟแล้วไป ไอร้อนพวยพุ่งออกมาจากน้ำร้อน
เอาล่ะ ได้น้ำร้อนแล้ว!
ผมฉีกผ้าคลุมบางส่วนออกมาแล้วเปลี่ยนให้มันกลายเป็นผ้าเช็ดตัวชั่วคราว
ผมจุ่มผ้านั้นลงไปในน้ำอย่างช้าๆ เพื่อให้แน่ใจว่า จะไม่ปลุกให้เธอตื่นขึ้นมา บรรจงเช็ดทำความสะอาดร่างของอิวาร์ ล็อดบรอค
(TTL : แล้วทีกับลอร่าอะ ทะนุถนอมแบบนี้ไหมมมมม หืมมมม :v )
“อื่มฮื้มมม อื่มฮืมมม”
ผมเผลอฮัมเพลงออกมา
มันไม่ใช่งานหนักอะไร
เอาจริงๆออกจะเพลินเสียด้วยซ้ำ ผมการันตีเลยว่าไม่มีชายคนใดที่จะปฏิเสธโอกาสในการเช็ดถูร่างกายของเด็กสาวผู้งดงาม
“อืม……อา…….”
อิวาร์ ล็อดบรอคครางออกมาเล็กน้อย
ผมไม่ใส่ใจเสียงของเธอ แล้วหันไปเช็ดแขนที่เรียวบาง ขา และหน้าอกที่เป็นเนินน้อยๆด้วยผ้าชุบน้ำอุ่น
ถึงอย่างเสียนั้นก็เป็นการแสดงมารยาทที่ดีอย่างหนึ่ง
ลองคิดดูสิจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเด็กสาวที่สลบไปหลังมีเซ็กส์อย่างหนัก ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า ตัวเองนั้นเต็มไปด้วยของเหลวเหนียวเหนอะหนะ มันคงจะสร้างความประทับใจหลังตื่นที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอแน่ๆ!
“อูอือ”
โอ พระเจ้า มันเป็นภาพที่น่าจดจำเหลือเกิน…….
ผมอ้อนวอนขอให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ได้มีโอกาสช่วงเวลาอันแสนสุขในยามเช้าเช่นนี้ เช่นเดียวกับการที่ใครบางคนเล่นบทรักดุเดือดในยามค่ำ โดยไม่รู้ตัว
ผมจะขอทักทายเธอยามรุ่งสางเป็นของขวัญว่า ‘อรุณสวัสดิ์’
เอาล่ะ ถึงจะรุนแรงมากไปสักหน่อย แต่ก็น่าจะตื่นขึ้นมาอย่างสบายตัวด้วยความรู้สึกที่ว่า ‘เมื่อคืนเป็นอะไรที่สุดยอดมาก!’ เชียวล่ะ
สรุปง่ายๆ ผมกำลังทำงานละเอียดที่ทำให้อีกฝ่ายนั้นรู้สึกประทับใจในตัวผมนั่นเอง
“ทำความสะอาดเสร็จแล้ว!”
ไม่นานนัก ร่างกายของอิวาร์ ล็อดบรอคก็สะอาดหมดจด ผิวของเธอเป็นสีขาวเหมือนน้ำนม ชำระล้างไปตั้งแต่ปลายมือจนถึงปลายเท้า
ผมวางตัวเธอบนโซฟาให้ถูกท่า แล้วก็ประสานมือคล้ายกับกำลังสวดภาวนา
ผมก้มหัวลงอย่างเคร่งขรึมจริงจัง
“ขอบคุณสำหรับมื้อนี้ครับ”
“อิก……อือออ…….”
“มันช่างเอร็ดอร่อยจริงๆ”
ผมแสดงความซาบซึ้งใจต่อองค์เทพีแห่งโอลิมปัสที่มอบมื้ออาหารมื้อเยี่ยมนี้ให้กับในทุกวันของผม
กามิกินเมื่อวาน,อิวาร์ ล็อดบรอค วันนี้,และ ไพมอนกับสิตริในวันพรุ่งนี้
จะมีอะไรที่เป็นพรอันยอดยิ่งจากองค์เทพีมากไปกว่านี้แล้วล่ะ?
ในฐานะข้ารับใช้ผู้ต่ำต้อยของเทพีอโฟรไดทิ ข้าจะขอหว่านไถและเก็บเกี่ยวความรักตามบัญชาที่ท่านมอบให้ไว้แก่โลกใบนี้
โปรดประทานอภัย หากพระองค์พบว่า ข้านั้นยังขาดด้อย และโปรดมอบพรอันประเสริฐยิ่งให้ข้านั้นคู่ควรแก่การสรรเสริญ
“เอเมน”
ผมวาดกากบาทในอากาศตามที่เคยได้รับอิทธิพลมาสมัยที่เป็นพระนักบวช
ไม่ใช่แค่นักบวชแห่งอาร์เทมิส หรืออโฟรไดทิ หากแต่ ‘เอเมน’ นั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรพูดกับเทพอาร์เทมิส
ยิ่งไปกว่านั้น อโฟรไดทิเองก็เป็นเทพีพิทักษณ์สาวน้อยและความบริสุทธิ์ ยิ่งไปกว่านั้น ผมจึงได้ทำตัวไปตามความปรารถนาขององค์เทพี
แปลได้ง่ายๆตามนี้ : ‘จงตามหาและเก็บเกี่ยวสาวน้อยกับความบริสุทธิ์ที่มีในโลกใบนี้’ นั่นเอง
นั่นคือ รูปแบบของศาสนาที่ผมบ่มเพาะ และปรับปรุงไปตามกาลเวลา
“อื้ม เสร็จแล้ว ,เพอร์เฟ็ค!”
ผมวางผ้าคลุมไหล่ของผมปิดตัวอิวาร์ ล็อดบรอคไว้เช่นเดียวกับผ้าห่ม
ผมเดินออกจากบริษัทราวกับได้ยกน้ำหนักที่มีลงจากบ่า
“ฮืมฮื้มม~ รุกเข้าไป เหล่าบุตรและบุตรีทั้งหลายของชาติ~”
นี่อาจจะเป็นผลกระทบที่ตกค้างอยู่จากความเมตตาขององค์เทพีก็เป็นได้?
ฝีเท้าของผมนั้นเบาสบาย และสดชื่นขณะที่ออกจากตึกการค้า
ผมเดินไปพลางดูดไปป์ไปพลาง อากาศเย็นๆตอนเช้านั้นผสานเข้ากับกลิ่นหอมระเหยของสมุนไพร ให้ความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
“กุมหอกเจ้าไว้ สหายข้า~ อะรารา จงไปยืนอยู่ข้างหน้า~”
แสงอาทิตย์สาดส่องต้องกายผม
นั่นเป็นห้วงเวลาที่ผมเชื่อว่า ผมไม่ควรจะจริงจังกับโลกใบนี้โดยไม่จำเป็นนัก
ก็โลกใบนี้มันสวยดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?
* * *
“……!”
อิวาร์ ล็อดบรอค สะดุ้งตื่นขึ้นมาแล้วถอนใจ
เธอมองไปรอบห้องราวกับกำลังหาอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่พบสิ่งใดอยู่ที่นั่น
อิวาร์ ล็อดบรอคขมวดคิ้วพลางนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวาน เธอโดนอาการปวดหัวเข้าจู่โจม
“……อุ่กก”
เธอมีอาการเมาค้าง
จนกระทั่งเธอสังเกตเห็นขวดไวน์ที่วางเรี่ยราดอยู่บนพื้น สามสิบ สี่สิบ ห้าสิบขวด
……มันเป็นนิสัยของพ่อค้าที่มักจะนับขวด แต่อาการปวดหัวกลับรบกวนเธอ
เธอนับถึงขวดที่เจ็บสิบสองก่อนจะยอมแพ้
สมองของเธอปฏิเสธที่จะทำตามสั่ง
อิวาร์ ล็อดบรอครู้ดีถึงประสบการณ์ที่ได้ทำลงไป
“แล้ว……ข้าก็พบฝ่าบาทดันทาเลี่ยน จากนั้น…….”
เธอพูดกับตัวเองเสียงดัง เธอพูดออกมาเพื่อจะได้ระลึกได้ถึงสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“ข้าเดิมพัน……พวกเราดื่มกันสักพัก……แล้วจากนั้น…….”
ตอนนั้นเองที่เธอนึกทุกอย่างออก นึกออกว่าทำอะไรลงไป
“…….”
อิวาร์ ล็อดบรอคกุมหัวด้วยมือทั้งสอง ก่อนจะกรีดร้องแบบไร้เสียงออกมา
นี่เธอทำอะไรลงไปเนี่ย!?
เธอบ้าไปแล้วเร้ออออ? ไปหลับนอนกับตัวตนที่สุดอันตรายในกองทัพจอมมารได้ยังไงกัน?!
เธอคงเมานั่นแหละ แต่เธอก็ไม่น่าจะโง่ขนาดนั้น ล็อดบรอค
!? ยัยโง่เอ๊ยยย!
“……ไม่สิ, ไม่ๆ มันไม่ใช่แค่ ‘การแลกเปลี่ยน’ ที่จบด้วยความพ่ายแพ้”
เด็กสาวพูดกับตัวเองอย่างตกประหม่า
“ถูกต้องแล้วล่ะ สร้างสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับฝ่าบาทดันทาเลี่ยนจะทำให้ข้าสามารถแทรกแซงกิจการภายในกองัทพจอมมารจากมุมอื่นได้
นั่นเป็นสิ่งที่ข้าต้องใช้ก็คือ…….
ใช่แล้ว ข้าจะแกล้งทำตัวเป็นสาวน้อยผู้ตกหลุมรักแล้วก็…….”
เธอจะดูตื่นเต้นมาเกินไปไหมเนี่ย?
อะไรบางอย่างเลื่อนหลุดจากร่างกายเธอหล่นลงพื้น อิวาร์ ล็อดบรอคมองตามไป มันคือ ผ้าคลุมที่ดูราคาแพงไหลลงพื้น
“…….”
อิวาร์ หยิบผ้าคลุมไหล่นั้นขึ้นมา เธอจำมันได้เป็นอย่างดี มันเป็นผ้าคลุมไหล่ของฝ่าบาทดันทาเลี่ยน
เธอกางผ้าคลุมนั้นออกด้วยแขนทั้งสองข้าง จ้องมันอยู่สักพักหนึ่ง
อิวาร์ ล็อดบรอคยื่นจมูกเข้าไปสูดดมกลิ่นเงียบๆ
“…….”
นับเป็นโชคดีที่ไม่มีใครเห็นเธอทำแบบนั้น
(TTL : ถถถถถ อิวาร์ คลั่งรักกกกกก! )