* * *

 

 

องค์จักรพรรดิทรงพิโรธอย่างมาก แม้เดิมทีพระองค์จะไม่เคยใส่พระทัยเรื่องราวกิจการบ้านเมืองในฮับบวร์ก และใช้เวลาทั้งหมดไปกับการกินดื่มอย่างสำราญในวังส่วนพระองค์

 

 

แต่ทันทีที่ชีวิตประจำวันอันปรกติสุขถูกคุกคามเข้า พระองค์ก็เรียกตัวเจ้าหน้าที่ควบคุมดูแลกิจการภายในวัง และเจ้าหน้าที่ชนชั้นสูงมายังวังส่วนพระองค์

 

ตามข่าวลือที่ได้ยินมา

องค์จักรพรรดิตะคอกดังลั่นว่า 

 

“พวกมันกล้าดียังไงที่มาคุกคามวังหลวงแห่งนี้!” 

แล้วก็เขวี้ยงนาฬิกาใส่พวกเขา

 

 

ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันพูดว่า เขาเป็นคนขี้น้อยใจหรือน่าสมเพชดี ถือว่าเป็นอะไรที่น่าประทับใจสุดๆที่อภิมนุษย์อย่างอลิซาเบธเกิดมาจากพ่อแบบนี้

 

 

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ จักรพรรดิก็คือจักรพรรดิ สาวใช้และองค์รักษ์ต่างกุลีกุจอหาทางเอาตัวให้รอดจากความเกรี้ยวกราดขององค์เหนือหัว

 

พวกเขาทั้งติดต่อกับว่าที่ผู้สืบทอดราชบัลลังค์เพราะเรื่องนี้

 

เพลิงโทสะขององค์จักรพรรดิ และการแก่งแย่งชิงบัลลังค์วังหลวงนั้นตกอยู่ในความวุ่นวายแทบจะในทันที

 

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปอีกวัน มีหวังเหล่าองคมนตรี ทั้งหลายคงต้องมายุ่งด้วยเป็นแน่

 

จักรวรรดิกำลังกะเพื่อมไหวอย่างรุนแรงแต่ถึงอย่างนั้นเหตุการณ์ดังกล่าวกลับหาทางลงได้อย่างที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน

 

 

 

“ข้าขอประกาศว่า ผู้บุกรุกในเหตุการณ์ครั้งนี้ คือ บุคคลที่ข้าให้การอุปถัมภ์!”

 

โจฮันนา ฟอน ฮับบวร์ก ทิ้งระเบิดลูกใหญ่โครมลงกลางวง

 

เธอออกมาประกาศชัดว่า ช่วงนี้ดูเหมือนการรักษาความปลอดภัยในวังหลวงนั้น ดูหละหลวม เกียจคร้าน เธอจึงต้องการลองทดสอบดู

 

มันก็ต้องวุ่นวายอยู่แล้วล่ะ มันใช่สิ่งที่เจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิสมควรเอาเรื่องนี้มาทำเป็นเรื่องเล่นหรือยังไงกัน?

 

แม้จะรู้กันจากข่าวซุบซิบว่า เจ้าหญิงลำดับสองนั้นสุดจะแก่นกะลา ทอมบอย แต่นี่เธอถึงขั้นขาดสามัญสำนึกในความเป็นเชื้อพระวงศ์ขนาดนี้เชียวหรือ……?

 

 

เสียงวิจารณ์ต่างเป็นไปในทางนั้น เจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิโจฮันนาจึงได้พูดต่อไประหว่างการประชุม

 

 

“ข้าเชื่อมาโดยตลอดว่า หากเกิดวิกฤตเรื่องราชบัลลังค์ขึ้น ผู้คนในวังแห่งนี้ก็คงจะร่วมมือร่วมใจกันจัดการกับวิกฤตนั้นๆได้เป็นอย่างดี

ดังนั้นข้าจึงสั่งให้ผู้บุกรุกกระโจนลงไปในสระน้ำ

 

แต่เมื่อเหตุการณ์ความวุ่นวายเกิดขึ้นจริงแล้ว ทุกคนในวังหลวงแห่งนี้ต่างเอาแต่ทะเลาะและเกี่ยงโยนความรับผิดชอบ…….”

 

เจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิผู้มีอายุ 14 ปี หลั่งน้ำตาออกมา

 

“ข้าได้รับการศึกษามาตั้งแต่เด็กแล้วว่า จักรวรรดิของพวกเรานั้นได้ก้าวข้ามผ่านภัยร้ายคุกคามด้วยการร่วมมือร่วมใจกันเป็นหนึ่ง

แล้วความเกรียงไกรเช่นนั้นของพวกเราไปอยู่ไหนเสียแล้ว?

ข้าไม่เคยคิดเลยว่า ผลมันจะออกมาเป็นอย่างนี้…….”

 

ชั่วขณะนั้นเองที่ทุกอย่างกลับทิศกลับทางไปหมด

เจ้าหน้าที่ระดับสูงผู้รับผิดชอบวังเปลี่ยนจุดยืนแล้วหันมาตำหนิคนงานในวัง

 

“พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ตอนที่วังหลวงตกอยู่ในอันตราย!?”,“นี่พวกเขาหลงลืมหน้าที่เพราะมัวแต่วุ่นยุ่งอยู่กับการโทษกันเองอย่างนั้นเรอะ!?”,“อย่ามาทำเป็นเล่นกับเรื่องนี้!”

 

ไม่ว่าจะเป็นสาวใช้หรือราชองค์รักษ์ ทั้งสองฝ่ายต่างเป็นผู้คอยช่วยเหลือค้ำจุนราชบัลลังค์ 

ความตั้งใจที่จะบั่นทอนทำลายของสาวใช้และขององค์รักษ์นั้นหมายถึงการทำให้อำนาจขององค์จักรพรรดิอ่อนแอลง 

การทำให้อำนาจขององค์จักรพรรดิอ่อนแอลงนั้นหมายถึง การบั่นทอนอำนาจของพระผู้เป็นเจ้า

 

 

ยิ่งไปกว่านั้น การตักเตือนที่ได้รับจากผู้ปกครองในอนาคตอย่าง รูดอล์ฟและอลิซาเบธ ดูเหมือนจะเป็นโอกาสอันดีของเหล่าข้ารับใช้ชั้นสูง

 

และเมื่อสถานการณ์เป็นดังนี้ ทั้งสาวใช้และองค์รักษ์ต่างไม่อาจเล่นเกมดึงอำนาจได้อีกต่อไป

 

หัวหน้าสาวใช้และหัวหน้าองค์รักษ์ต้องยอมถอนตัวด้วยการพูดว่า พวกเขาจะรอรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น

 

 

มีเพียงองค์จักรพรรดิเท่านั้นสามารถยับยั้งการลาออกของพวกเขาได้ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากเรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นจากตัวจักรพรรดิเองเดือดดาลมากเกินไป 

 

อะไรที่ตรัสออกมาแล้ว ตัวจักรพรรดิเองไม่อาจคืนคำ เรื่องนี้เป็นเรื่องของอำนาจหาใช่เรื่องเกียรติศักดิ์ศรีไม่ 

 

 

มันเป็นโศกนาฏกรรมอันเกิดจากเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิผู้ยังไม่บรรลุนิติภาวะและมกุฏราชกุมารผู้โง่เขลา เหตุการณ์มันควรจะจบลงเช่นนั้น แต่ทว่า……เจ้าหญิงโจฮันนากลับประกาศต่อไปว่า

 

 

“ข้าไม่ปรารถนาที่จะให้หัวหน้าสาวใช้และหัวหน้าองค์รักษ์ลาออก ในเมื่อทั้งสองตระหนักดีถึงข้อผิดพลาดของตนเอง 

ก็ถึงเวลาแล้วมิใช่หรือที่จะช่วยกันหาทางรับมือเพื่อแก้ไขปัญหา? ข้าเชื่อในข้าราชบริพารของพวกเรา”

 

หากคำประกาศก่อนหน้าเป็นเหมือนหมัดตรง คราวนี้ก็เป็นอัปเปอร์คัท

องค์จักรพรรดิสั่งการในทันทีราวกับรอโอกาสนี้อยู่แล้ว

 

 

“แล้วเหล่าทวยเทพทั้งหลายจะไม่ประทับใจกับความน่าเคารพขององค์หญิงที่เป็นอย่างนี้ได้อย่างไรกัน? 

เอาล่ะ พวกเจ้าอาจบกพร่องไปบ้าง แต่พวกเจ้าก็เป็นผู้เดียวที่จะได้รับโอกาสกอบกู้ชื่อเสียงจักรวรรดิของเราให้กลับคืนมา , ตัดสินใจให้ดี”

 

เมื่อการณ์เป็นดังนั้น ทั้งหัวหน้าองค์รักษ์และหัวหน้าสาวใช้ต่างก็มาขอบคุณกับเจ้าหญิงโจฮันนาในภายหลัง

 

 

นี่มันก็แทบไม่ต่างจากแพร่เชื้อแล้วมาจ่ายยาให้ในภายหลังเลย แต่พวกเขามีทางต่อต้านด้วยหรือ? 

แม้ภายนอกจะแสดงความซาบซึ้งใจแต่ภายในก็คงขัดใจอยู่นั่นแหละ

 

พวกเขาขอโทษแม้กระทั่งผมด้วย ไอ้พวกห่านี่ สมน้ำหน้าแล้วฟ่ะ!

 

 

พวกเจ้าหน้าที่ระดับสูงในวังกลับเป็นพวกเดียวที่ทำอะไรที่สูญเปล่า ในการพยายามที่จะโจมตีว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันเนื่องมาจากความขัดแย้งภายใน

 

แต่ก็ต้องกลับพูดไม่ออกเพราะว่า ตอนนี้ทั้งหัวหน้าสาวใช้และหัวหน้าองค์รักษ์ต่างกลับมาร่วมมือกันแล้ว ถ้ายังรั้นดึงดันต่อก็จะกลายเป็นว่า พวกเขานั่นเองแหละที่ตั้งใจจะก่อความวุ่นวายสร้างความแตกแยก

 

ในท้ายที่สุด ทั้งหัวหน้าสาวใช้และหัวหน้าองค์รักษ์จึงถูกหักเงินเดือนหนึ่งปี

 

แม้เหล่าเจ้าหน้าที่ชั้นสูงทั้งหลายจะผิดหวังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาได้แต่ยอมถอนตัวไป

 

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นได้ประกาศออกสู่สาธารณชน และผู้คนต่างก็สรรเสริญองค์จักรพรรดิกันอย่างลับๆที่ธำรงค์คุณธรรมและอุปนิสัยที่ดีงามของเจ้าหญิง…….

 

“เร็วๆนี้ แม้แต่นักดนตรีพเนจรก็เข้าร่วมด้วย”

เซบาสเตียนบอกให้พวกเรารับรู้

 

“พวกเขาบอกว่า ฉากที่องค์หญิงหลั่งน้ำตาและพูดถึงเกียรติประวัติของจักรวรรดินั้น เป็นที่นิยมกันมาก”

 

“ฟุ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

 

เจ้าหญิงจักรวรรดิโจฮันนาระเบิดหัวเราะออกมา แถมเธอยังลงกลิ้งตัวไปมากับพื้นขณะหัวเราะ

เธอกลิ้งเกลือกหนักเสียจนชายกระโปรงถลกขึ้นมา ทำให้เห็นต้นขาขาว 

เซบาสเตียนถึงกับกระแอมกระไอ

 

 

นี่แหละโฉมหน้าที่แท้จริงของ เจ้าหญิงลำดับสองแห่งจักรวรรดิ,โจฮันนา ฟอน ฮับบวร์ 

‘เจ้าหญิงผู้หลั่งน้ำตาเพื่อจักรวรรดิ’

……. ความจริงนี่มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน

 

 

 

“องค์หญิงครับ ,นั่นไม่ใช่มารยาทที่ดีเลย”

 

“เอาล่ะ คุณเซบาสเตียนครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ?”

 

ผมพูดทั้งรอยยิ้ม

 

“ตอนนี้ทุกอย่างลงตัวดีแล้ว องค์หญิงอยากจะหัวเราะจนตัวงอเท่าไหร่ก็ให้เธอทำไปเถอะ เสียงหัวเราะของเธอก็เป็นเหมือนรางวัลแด่พวกเราในวันนี้”

 

“เอ่อ หากท่านว่าอย่างนั้น วันนี้กระผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็แล้วกัน”

 

เซบาสเตียนลูบหนวดแล้วพยักหน้า ชายผู้จริงใจและเข้มงวด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีด้านที่อ่อนโยน นั่นแหละที่ทำให้เขาเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์

 

 

ไม่นานเท่าไหร่นัก เซบาสเตียนก็ได้รับแต่งตั้งเป็นพ่อบ้านส่วนพระองค์ของเจ้าหญิงโจฮันนา เขาที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นบุคคลใกล้ชิดกับเจ้าหญิง ก็ต้องเป็นการเลื่อนตำแหน่งอยู่แล้ว

 

‘แต่มันก็แค่การเลื่อนตำแหน่งแต่ในนาม ไม่ใช่รึไง’

เซบาสเตียนนั้นเกี่ยวพันกับการที่ดึงตัวผมออกจากคุก 

อันที่จริงเรื่องนี้ควรจะจบไม่สวยด้วยซ้ำ แต่การริบอำนาจข้ารับใช้ที่ไม่ยอมเชื่อฟังก็ถือว่า เป็นการลงโทษอย่างหนึ่งเหมือนกันนั่นแหละ

 

หรือจะบอกว่า เขาโดนถอดออกจากสนามแข่งหนู ที่รู้จักกันในชื่อว่า การเฟ้นหาผู้สืบราชบัลลังค์ก็ได้

 

แต่ถึงอย่างนั้น เซบาสเตียนก็ไม่ได้แสดงความแค้นเคืองผมเลย

เอาจริงๆนะ ผมออกจะนับถือชายคนนี้ด้วย ผมจะสามารถใช้คืนให้สมควรต่อสิ่งที่เขาทำให้กับผมได้เมื่อไหร่กัน…….

 

 

“ใช่แล้วใช่แล้ว อย่างที่ข้าคิดไว้จริงๆ มีแต่โลลิต้าเท่านั้นแหละที่เข้าใจคนอย่างข้า!”

 

“องค์หญิงครับ กระผมพูดว่า แค่เพียงวันนี้เท่านั้นขอรับ”

 

“เฮ่ออออ, ทำไมรอบตัวข้ามีแต่ข้ารับใช้ใจแคบ นิสัยหยุมหยิมเนี่ย?”

 

โจฮันนาเบ้ปาก ทั้งที่ยังนอนกลิ้งอยู่กับพื้น ผมแอบยิ้มขมขื่นอยู่ในใจเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองต้องมาคอยดูแลน้องสาวจอมเกกมะเหรกเกเรอยู่เลย

 

แถมผมยังได้รับเลือกจากองค์หญิงโจฮันน่าให้กลายเป็นผู้ดูแลคนสำคัญ

 

องค์จักรพรรดิ ไม่สิ ไม่ถูกนักหรอก……. 

องค์เหนือหัวน่ะพึงพอใจกับปฏิภาณไหวพริบของเจ้าหญิงโจฮันนา ท่านน่ะทรงทราบดีถึงเหตุกาณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนที่เจ้าหญิงโจฮันนาจะประกาศในที่ประชุมแล้วด้วยซ้ำ

 

ฝ่าบาทน่ะแอบไปพูดคุยเป็นการส่วนตัวกับเจ้าหญิงและบอกให้เธอขออะไรก็ได้อย่างหนึ่ง

 

ตอนนั้นเองที่เจ้าหญิงตอบกลับทันทีโดยไม่ลังเล

 

“ขอความกรุณาอนุญาตให้โลลิต้าเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของฉันด้วยค่ะ ท่านพ่อคะ”

 

“ข้าอนุญาต โลลิต้า,ผู้เป็นสามัญชน ในฐานะผู้ปกป้องราชวงศ์ของเรา เขาจะได้รับนามสกุล ดีเฟนเซอร์  (Defensor=ผู้พิทักษ์) ”

 

ดังนี้แล้วผมจึงกลายเป็น โลลิต้า ดีเฟนเซอร์

 

ถึงผมจะไม่ใช่ชนชั้นสูงแต่กำเนิด แต่การที่องค์เหนือหัวพระจักรพรรดิได้พระราชทานนามสกุลให้ผม ในทางปฏิบัติแล้วผมก็ไม่ต่างจากชนชั้นสูง

 

เพียงสัปดาห์เดียวหลังจากที่โดนทรมานอย่างไม่หยุดหย่อนในคุกใต้ดิน ผมควรจะดีไหมใจเนี่ยที่อยู่ๆก็พุ่งทะยานขึ้นมาได้ขนาดนี้……? 

 

ฮุ ฮุ! ฮูเร่! แด่องค์หญิงโจฮันนา!

 

“เอาล่ะ ท่านพ่อมอบงานอย่างหนึ่งให้ข้า”

 

“งานหรือครับ?”

เจ้าหญิงโจฮันนาลุกขึ้นและปัดฝุ่นออกจากชุด

 

 

“ท่านพ่อบอกให้ข้าเตรียมเป็นเจ้าภาพจัดงานราชประเพณีล่าสัตว์ประจำปี ท่านพ่อเนี่ยช่างเอาอกเอาใจฉันซะจริงๆเลยน้า”

 

 

“ผู้จัดงานราชประเพณีล่าสัตว์ประจำปีอย่างนั้นเลยหรือขอรับ!?”

เซบาสเตียนถึงกับตกอกตกใจ ท่าทางของเขาปลุกเร้าความอยากรู้อยากเห็นของผม

 

“ขอประทานโทษนะครับ คุณเซบาสเตียน อะไรคือ ราชประเพณีล่าสัตว์ประจำปีหรือครับ?”

 

“มันเป็นงานล่าสัตว์ที่จะจัดขึ้นทุกๆ 4 ปี เป็นงานที่เหล่ามาร์คกราฟทั้งหลายจะมารวมตัวและล่าสัตว์ด้วยกัน 

จุดมุ่งหมายก็เพื่อแสดงให้เห็นว่า ราชวงศ์กับเหล่ามาร์คกราฟนั้นยังปรองดองกันอยู่

เป็นที่แน่นอนว่า จะมีเหล่าข้ารับใช้ติดสอยห้อยตามไปด้วยเช่นกัน”

 

มาร์คกราฟ……. หรือพูดอีกอย่างก็คือ คนอย่างโรเซนเบิร์กใน <Dungeon Attack> เนี่ยนะ ?

 

ผมเริ่มเข้าใจภาพรวมคร่าวๆแล้ว ไม่ใช่การกล่าวเกินจริงเลยหากจะพูดว่า มาร์คกราฟเหล่านี้คือผู้ดูแลชายแดนฮับบวร์ก

แต่ถึงอย่างนั้นมันก็แปลว่า มันเป็นการรวมตัวกันของทหารที่แข็งแกร่งที่สุดน่ะสิ  นี่ไม่ใช่งานธรรมดาๆแล้วล่ะ แค่เห็นสีหน้าของเซบาสเตียนผมก็รู้ในทันที

 

“ตามปรกติแล้ว บุคคลที่ควรจะรับตำแหน่งเป็นองค์จักรพรรดิองค์ถัดไปจะเป็นเจ้าภาพงานราชประเพณีล่าสัตว์ 

ที่ผ่านมา มกุฏราชกุมารูดอร์ฟได้รับหน้าที่นี้มาโดยตลอด ก่อนที่ตอนนี้จะมาอยู่ในมือของเจ้าหญิงโจฮันนา…….”

 

“ฮึ ทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้นอีกละ”

ดูเจ้าหญิงโจฮันนะจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

 

 

“การเตรียมงานราชประเพณีล่าสัตว์นั้นเกี่ยวข้องกับการสั่งการสาวใช้และองค์รักษ์ในวัง สามารถเรียกใช้ สั่งการได้ทุกคน

……. อ้า ได้เวลาแล้วที่ข้าจะให้หัวหน้าองค์รักษ์และหัวหน้าสาวใช้ตอบแทนคืนมาตอนนี้เลย 

ข้านี่ช่างอัจฉริยะซะจริงๆ!”

 

เธอแสยะยิ้ม

 

ดูเหมือนโจฮันน่าน่ะจะสนใจแต่งานสายบริหารอย่างเดียว เธอพูดคุยอย่างสนุกสนานตอนที่เธอจะได้เป็นผู้ตัดสินใจในเรื่องต่างๆและสั่งงานเหล่าสาวใช้

 

ในกลุ่มสาวใช้เองก็มีฝักมีฝ่ายด้วยเช่นกัน การจัดการพวกเขาทั้งหมดเพื่อทำให้งานครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดีนับเป็นงานใหญ่

 

 

พอเซบาสเตียนกับผมออกมาจากห้องขององค์หญิง พวกเราก็แอบคุยกันเสียงเบาตอนที่อยู่ตรงทางเดิน

 

“คุณเซบาสเตียนครับ ดูเหมือนองค์หญิงจะไม่ตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ตอนนี้เลยนะครับ”

 

“ไม่ใช่ปัญหาที่เกี่ยวกับมกุฏราชกุมารอย่างเดียว หากแต่ยังเกี่ยวกับเจ้าหญิงอลิซาเบธอีกด้วย”

 

เซบาสเตียนถอนใจออกมา

 

“นี่มันปัญหาใหญ่สุดๆ การแข่งกันระหว่างสองผู้สืบทอด ที่อยู่ๆเจ้าหญิงโจฮันนาก็โผล่ขึ้นมาแทรกตรงกลางเสียอย่างนั้น

ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีใครสนใจจะจับตาดูเจ้าหญิง กระทั่งตอนนี้นี่แหละ ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป…….”

 

เหตุการณ์ที่สระน้ำไม่ใช่เรื่องราวที่น่าซาบซึ้งใจ มีน้อยคนนักที่จะรู้ความจริงเรื่องนี้ 

 

 

ผลที่ออกมาแบ่งแยกฝ่ายผู้แพ้และผู้ชนะอย่างชัดเจน

และเห็นๆกันอยู่ว่า เจ้าหญิงโจฮันนาน่ะอยู่ฝ่ายผู้ชนะ

 

 

ก่อนอื่นเลย เธอสามารถดึงให้สาวใช้และองค์รักษ์ติดหนี้บุญคุณเธอได้ จริงอยู่ที่หัวหน้าของทั้งสองฝ่ายโดนตัดเงินแต่ก็ยังได้รับอนุญาตให้ทำงานอยู่ต่อได้อยู่ดี แต่หากปล่อยให้ทะเลาะกันต่อไป ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดนกำจัดจนสิ้นซากแน่ๆ

 

ซึ่งก็ไม่มีใครอยากให้มันเป็นอย่างนั้น พวกเขาจึงออกจะดีใจด้วยซ้ำที่เจ้าหญิงโจฮันนานั้นออกมาโรงมาไกล่เกลี่ยให้สถานการณ์ดังกล่าวจบลงด้วยดี

 

 

ทั้งยังได้รับความชื่นชมจากองค์จักรพรรดิและยังเพิ่มชื่อเสียงต่อเหล่าประชาชนด้วย

 

พวกขุนนางข้าราชสำนัก เจ้าหน้าที่ระดับสูงอาจไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่อาจตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์ได้ในเร็ววันนี้

 

 

ส่วนฝ่ายผู้แพ้คือ มกุฏราชกุมารรูดอร์ฟและเจ้าหญิงลำดับสามอลิซาเบธ

สองคนที่พยายามใช้โอกาสนี้ในการกุมชัยชนะในการชิงตำแหน่งผู้สืบทอด

 

แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่า ถูกจู่โจมอย่างฉับพลันจากบุคคลที่ไม่คาดฝันอย่างโจฮันนา ฟอน ฮับบวร์ก ตัวตลกที่ไม่มีใครเห็นหัวด้วยซ้ำ

 

 

การจู่โจมอย่างฉับพลันที่แสนจะเจ็บปวดรวดร้าว ไม่เพียงแต่ไม่อาจช่วยเหลือสาวใช้และองค์รักษ์ได้ หากแต่ยังถูกต้องสงสัยว่า เป็นผู้ก่อความวุ่นวายขึ้นมาอีกด้วย

 

พวกเขานั้นสูญเสียความไว้เนื้อเชื่อใจจากผู้ใต้บังคับบัญชาแถมยังก่อความคลางแคลงใจให้กับศัตรูที่ลอบแฝงตัวเข้ามา พวกเขาน่ะประสบแต่ความสูญเสียทั้งนั้น

 

ต่อจากนี้พวกเขาจะระแวงระวังเจ้าหญิงโจฮันนน่าขึ้นมาจริงๆแล้ว

 

อลิซาเบธ ฟอน ฮับบวร์ก เจ้าหญิงลำดับสามเป็นบุคคลที่เราจะต้องให้ความใส่ใจมากที่สุด 

เธอเป็นบุคคลที่ฆ่าน้องชายสุดที่รักของตัวเองได้เพียงเพราะน้องชายตัวเองอาจเป็นภัยคุกคามในอนาคต

แล้วยิ่งถ้าเป็นพี่สาวที่ไม่สนิทสนม ไม่ได้มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับโดยตรงก็คงฆ่าทิ้งโดยไม่ลังเลเลยล่ะ

 

 

เจ้าหญิงโจฮันนาตกเป็นเป้าสังหารของบุคคลที่เก่งกาจและอันตรายที่สุดในโลกแล้ว และงานที่จะหยุดยั้งไม่ให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นเป็นงานของผม โลลิต้า ดีเฟนเซอร์…….

 

“คุณเซบาสเตียนครับ มีอะไรบางอย่างที่ผมจะต้องบอกคุณไว้ก่อนเรื่องของสองคนนั้น”

 

“หืมม?”

 

“มันเกี่ยวพันกับความปลอดภัยของเจ้าหญิงโจฮันนา มันเป็นเรื่องสำคัญมากครับ”

คนที่สุดแสนธรรมดาค่าเฉลี่ยอย่างผมเนี่ยกำลังจะกลายเป็นอุปสรรคขัดขวางอัจฉริยะอย่างอลิซาเบธ

 

ไม่สำคัญว่า มันจะเป็นไปได้หรือไม่ สิ่งเดียวที่รอเจ้าหญิงโจฮันนาอยู่หากเธอแพ้การต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจในครั้งนี้ มีแต่ความตายเท่านั้น

 

 

 

ผมต้องทำงานนี้ให้สำเร็จให้ได้…….

 

 

 

(TTL : 

ลืมๆพรี่ดันจอมเกเรเกตุงนั่นไปนะ! 

ยินดีต้อนรับ พระเอกคนใหม่สุดยอดพ่อบ้านโลลิต้าและนางเอกคนใหม่ เจ้าหญิงโจฮันน่า!) )