บทที่ 367: ล้างบางเมืองจิงฉู (16) – ฉากเร่าร้อน!
“แม่เจ้าโว้ย!! ยังกับฉากกำลังเริงรักในหนัง AV ญี่ปุ่นเลย! เร่าร้อนมาก!”
ถังเมิ่งจัดการใช้โทรศัพท์ไอโฟนที่ถืออยู่บันทึกภาพวีดีโอไว้ได้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับเลือกมุมที่ดีที่สุด เขาได้แต่พึมพำในขณะที่ถ่ายฉากเร่าร้อนพวกนั้น
หลิงหยุนเองก็ถึงกับชะงักไปเมื่อพบกับฉากเร่าร้อนที่อยู่ตรงหน้า จนถึงกับนิ่งอึ้งไปครู่ใหญ่ ลืมกระทั่งว่าต้องทำอะไรต่อไป..
นั่นเพราะฉากรักเร่าร้อนในห้องนอนของเถียนป๋อเตานั้น เกินกว่าที่หลิงหยุนจะจินตนาการได้!
ดูเหมือนห้องนอนของเถียนป๋อเตานั้น จะถูกตกแต่งมาเพื่อใช้ปฏิบัติภารกิจอย่างว่าโดยเฉพาะ แม้กระทั่งเตียงขนาดใหญ่ที่ทำขึ้นมาเป็นพิเศษนั้น ถึงจะนอนกันอยู่เป็นสิบคนก็ยังเหลือพื้นที่ว่างอีกมากมาย!
ภายในห้องนอนติดตั้งผ้าม่านอย่างหนาไว้ ไม่ว่าภายนอกท้องฟ้าจะสว่างไสว หรือแสงแดดจะเจิดจ้ามากเพียงใด ก็ไม่สามารถส่องเข้ามาภายในห้องนอนได้ ส่วนบนเพดานนั้นติดตั้งหลอดไฟสีแดงที่ตอนนี้เปิดไว้ ทำให้ภายในห้องสว่างไสวไปด้วยแสงสีแดง..
ห้องทั้งห้องตกแต่งด้วยโทนสีชมพูผสมกับแดงกุหลาบและม่วงลาเวนเดอร์ ใครก็ตามที่เข้าไปคงจะคิดเหมือนกันว่า บรรยากาศช่างกระตุ้นอารมณ์วาบหวามในหัวใจได้ดีนัก
ผ้าปูเตียงที่ทำจากผ้าไหมสีเหลืองทองก็เป็นประกายระยิบระยับดูหรูหราอย่างมาก หากใครได้เห็นคงอยากที่เข้าไปสัมผัส หรือไม่ก็นอนเกลือกกลิ้งไปมา
แต่ทว่าสิ่งเหล่านั้นยังไม่ใช่ภาพที่น่าตกใจเท่ากับเรือนร่างที่เซ็กซี่ และเร่าร้อนของสาวๆทั้งเก้าคนที่ล้วนแล้วแต่อวดต้นขานวลเนียน เอวที่กำลังบิดไปมาไม่ต่างจากงูที่กำลังเลื้อย และเสียงร้องซี้ดซ้าดที่ดังกันระงม
เมื่อหลิงหยุนและถังเมิ่งเปิดประตูเข้าไป.. ภาพที่เขาเห็นก็คือหญิงสาวบางคนกำลังนั่ง บางคนกำลังนอน และบางคนก็เกยร่างอยู่บนร่างของเถียนป๋อเตา หญิงสาวทั้งเก้าคนต่างก็ล้อมรอบร่างชองราชาเถียนป๋อเตาที่อยู่ตรงกลางไว้
ใบหน้าของบรรดาหญิงสาวแต่ละคนล้วนแดงก่ำ ร่างกายที่กำลังบิดไปมา และเสียงร้องครวญครางต่างก็เงียบลงทันที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องแทน
ภาพที่หลิงหยุนเห็นนั้นต่างจากที่เขาจินตนาการไว้มาก เพราะไม่ใช่ว่าสาวๆทุกคนที่อยู่ในห้องจะอยู่ในสภาพเปลือยกายทั้งหมด แต่บางคนกลับนุ่งน้อยห่มหน้อยด้วยเสื้อผ้าที่มีสีสรร ไม่ว่าจะเป็นขาว แดง ม่วง ช่างเป็นภาพที่มีเสน่ห์และเย้ายวนตายิ่งนัก..
“ห๊ะ.. นี่มัน..”
หลิงหยุนเองก็ถึงกับอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกกับสิ่งที่พบเห็น เขาพบเจอสิ่งแปลกประหลาดมามากมาย แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นกลับยิ่งแปลกประหลาด?!
หลิงหยุนไม่เข้าใจ แต่ใช่ว่าถังเมิ่งจะไม่เข้าใจ เพราะแม้มือจะบันทึกภาพวีดีโอ แต่ร่างกายของเขากลับมีปฏิกิริยาตอบสนอง..
“โอ้วแม่เจ้า.. มีทั้งชุดพนักงานเสริฟ ชุดนางพยาบาล ชุดนักเรียน ชุดกระต่ายก็มี ชุดชั้นในอย่างเดียวก็มี ถูกมัดมือมัดเท้าก็มี ไม่ใส่อะไรเลยก็มี!!”
เสียงถีบประตูของหลิงหยุนทำให้สาวๆหลายคนรีบยกมือขึ้นปิดหน้าทันที บางคนก็ลุกขึ้นไปคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ และเมื่อสาวๆหลายคนต่างพากันลุกขึ้น ก็เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าของเถียนป๋อเตาที่นอนอยู่ตรงกลาง
ก่อนหน้านั้น.. ร่างของเถียนป๋อเตารายล้อมไปด้วยสาวๆทั้งเก้า ทั้งแขนและขาต่างก็ถูกสาวน้อยเหล่านั้นนอนทับบ้าง นั่งทับบ้างจนชาไปหมดและไม่สามารถขยับตัวได้ จึงได้แต่นอนอ้าซ่าอยู่บนเตียงขนาดใหญ่นั้น
เถียนป๋อเตาที่หมดเรี่ยวหมดแรงจากภารกิจที่ตื่นเต้นมาตลอดทั้งคืน เมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นที่ประตู ก็คิดว่าเป็นหญิงสาวคนใดคนหนึ่งลุกออกจากห้องไป แต่ด้วยสัญชาติญาณจึงได้หันหน้าไปมอง และร้องถามว่า
“นั่นใคร..? ห๊ะ..”
เถียนป๋อเตาถึงชะงัก และนิ่งไปครู่ใหญ่!
เหตุผลที่เถียนป๋อเตากล้าพาสาวน้อยมาเริงรักที่บ้านของเขาพร้อมกันถึงเก้าคนนั้น เพราะเขาได้ออกแบบและตกแต่งที่นี่ให้เป็นรังสวาทของตนเองกับบรรดาสาวๆอยู่แล้ว และยังมั่นใจว่าจะไม่มีใครสามารถเข้ามาที่นี่ได้โดยที่เขาไม่อนุญาต
แต่เมื่อเถียนป๋อเตาหันหน้าหน้ามา แน่นอนว่าถังเมิ่งย่อมไม่พลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้ และได้บันทึกภาพใบหน้าและร่างเปลือยเปล่าของเขาไว้ทันที
เถียนป๋อเตาถึงกับหน้าซีดและเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยหมดหวัง เมื่อพบว่าคนที่เข้ามาในบ้านของเขานั้นเป็นหลิงหยุนกับถังเมิ่ง เขาได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจว่า วันนี้คงจะเป็นวันจบสิ้นของเขาแล้ว!
เถียนป๋อเตายังคงไม่รู้วว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้นบ้าง และทำไมจู่ๆหลิงหยุนจึงมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาได้ แต่เมื่อภาพสาวน้อยที่นุ่งน้อยห่มน้อยรวมถึงร่างที่เปลือยเปล่าของเขานั้นได้ถูกบันทึกภาพไว้ ทำให้เถียนป๋อเตารู้ชะตากรรมของตัวเองได้เป็นอย่างดี!
จบแล้ว! หน้าที่การเงิน ชีวิต เขาหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว!
เพราะคนที่บันทึกภาพเหตุการณ์ภายในห้องนอนไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นศัตรูของเขาเอง..หลิงหยุน คนที่เขาเพิ่งไปจัดการรื้อถอนบ้านมาเมื่อสองวันก่อน!
ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว! เถียนป๋อเตารีบดึงร่างของหญิงสาวที่นอนทับร่างของเขาอยู่ออกไปทันที แล้วรีบลุกขึ้นกระโดดลงจากเตียง และวิ่งไปคุกเข่าตรงหน้าหลิงหยุนกับถังเมิ่งพร้อมกับร้องตะโกนออกมา!
เถียนป๋อเตายกมือขึ้นตบหน้าตัวเองอย่างแรง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองหลิงหยุนกับถังเมิ่งด้วยสายตาวิงวอน..
“หลิงหยุน.. ฉันขอโทษ! ฉันผิดไปแล้ว.. เธออยากได้อะไรบอกฉันมาได้เลย ฉันยินดีเธอให้ทุกอย่าง แต่อย่าเอาเรื่องวันนี้ออกไปเผยแพร่เลยนะ!”
“ฉันมันชั่วช้าเอง! ไม่สิ.. ฉันไม่น่ามีชีวิตด้วยซ้ำ! ฉันไม่ควรไปวอแวแม่ของเธอ และยิ่งไม่ควรพาคนไปรื้อบ้านของเธอ..”
เพี้ยะ!!
หลิงหยุนโน้มตัวลงไปหาเถียนป๋อเตาและเงื้อมือขึ้นตบหน้าของมันอย่างแรง และการตบของหลิงหยุนเพียงแค่ครั้งเดียวนั้น ก็รุนแรงกว่าการถูกคนอื่นตบเป็นสิบครั้ง หน้าของเถียนป๋อเตาบวมขึ้นมาให้เห็นทันตา และมุมปากก็มีเลือดไหลออกมา
เมื่อได้ยินเถียนป๋อเตาพูดถึงแม่ของเขาในสถานการณ์เช่นนี้ หลิงหยุนแทบอยากจะฉีกร่างของมันออกเป็นชิ้นๆ!
“หุบปาก..!” หลิงหยุนตะโกนบอกเถียนป๋อเตาเสียงดัง
หลังจากนั้น ก็หันไปทางสาวน้อยบางคนที่ถูกมัดมือและกำลังตกใจกลัว..
“แกจับเด็กผู้หญิงพวกนั้นมัดใช่ไม๊? แกก็มีเมียตั้งมากมาย แต่ยังทำทารุณกรรมกับเด็กผู้หญิง แกยังนับว่าเป็นคนอยู่อีกหรือเปล่า?”
ถังเมิ่งที่กำลังบันทึกภาพวีดีโออยู่นั้น เมื่อได้ยินคำพูดของหลิงหยุน จึงรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังเข้าใจผิดอย่างแรง จึงเข้าไปกระซิบข้างหูว่า
“พี่หยุน.. นี่ไม่ใช่การทารุณกรรมอะไรเลย นั่นเป็นเกมพิศวาสของพวกเขาเท่านั้น..”
“ห๊ะ..” หลิงหยุนถึงกับหน้าแดง พร้อมกับแอบคิดในใจว่าเกมบ้าบออะไรกัน.. เถียนป๋อเตาก็เล่นด้วยนี่นะ?
หลิงหยุนรู้ตัวว่าพลาดไปจึงรีบพูดเรื่องอื่นเพื่อกลบเกลื่อนทันที “รีบแก้มัดให้พวกเธอ แล้วก็ให้ทุกคนเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้วก็ลงไปข้างล่าง ข้างนอกมีคนรออยู่มากมาย!”
หลิงหยุนได้ยินเสียงอื้ออึงดังอยู่ด้านนอกได้อย่างชัดเจน และคาดว่ามีจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว..
สาวๆกลุ่มนี้เล่นบทพิศสวาทกันมาตลอดทั้งคืน และเสื้อผ้าก็ถูกถอดทิ้งกระจุยกระจายไปทั่วห้อง ตอนนี้ต่างก็ไม่สนใจว่าชิ้นใหนเป็นเสื้อผ้าของใคร หยิบอะไรได้ก็เอามาใส่ปกปิดร่างกายไว้ก่อน
แต่ดูเหมือนจะมีเด็กสาวสองสามคนที่เคยชินกับเรื่องแบบนี้ เมื่อเห็นว่าไม่ใช่ตำรวจ พวกเธอก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะใส่เสื้อผ้านัก แต่กลับเดินบิดตะโพกเข้ามายั่วยวนหลิงหยุนแทน
เพราะไม่ว่าใบหน้าของหลิงหยุนจะโกรธหรือหัวเราะ ถึงอย่างไรก็ดูมีเสน่ห์น่ามองกว่าเถียนป๋อเตา และหากทียบกันแล้วก็แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน
แม้ว่าหญิงสาวเหล่านี้จะไม่ได้สวยจนเลิศเลอ แต่ก็นับได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง หน้าอกก็ยังเต่งตึง รูปร่างก็ดี เรียกว่าเย้ายวนสายตาและกระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกได้เป็นอย่างดี หญิงสาวสองสามคนนั้นต่างก็มองหลิงหยุนด้วยแววตากระหายในตัวเขา..
หลิงหยุนสัมผัสได้ถึงความต้องการของหญิงสาว และเขาเองก็เกือบจะมีปฏิกิริยาตอบสนองและเคลิบเคลิ้มตามไปด้วยเช่นกัน
แต่ตอนนี้ร่างกายของหลิงหยุนเข้าสู่ระดับสูงสุดของขั้นปรับร่างกาย-4แล้ว อีกทั้งยังฝึกพลังลับหยินหยางสำเร็จแล้วด้วย จุดตันเถียนจึงมีขนาดที่ใหญ่ เมื่อมีอารมณ์ความต้องการเกิดขึ้น เขาจึงไม่ทุกข์ทรมานกับความต้องการนั้น
หากเป็นเฉิงเม่ยเฟิง หรือเกาเฉินเฉินมายืนยั่วยวนอยู่ตรงหน้าหลิงหยุนในตอนนี้ รับรองว่าครั้งนี้เขาคงไม่ลังเลที่จะจัดการกับพวกเธอทั้งสองคนอย่างแน่นอน และเขาคงจะไม่หยุดกลางคันเหมือนเมื่อก่อนแน่!
“หลิงหยุน.. เด็กสาวพวกนี้เป็นผู้หญิงของฉันเอง ถ้าเธอชอบ.. ฉันจะยกให้เธอก็ได้ แล้วถ้าเธอต้องการอีกกี่คนก็บอกฉันมาได้เลย ฉันจะหาให้เธอเอง..”
ตอนนี้เถียนป๋อเตาหมดท่า เขาจึงต้องยอมทำทุกอย่างเพื่อให้หลิงหยุนยกโทษให้ ไม่เอาเรื่อง และยอมปล่อยเขาไป!
“หุบปากของแกซะ! แล้วก็รีบๆไปหาหาอะไรปิดไอ้ที่ห้อยโตงเตงนั่นซะ ทุเรศลูกตา! เสร็จแล้วก็รีบตามฉันลงไปข้างล่าง..”
เถียนป๋อเตาหน้าซีดด้วยความกลัวพร้อมกับร้องถามขึ้นมาด้วยความตกใจ!
“อะไรนะ?! ลงไปข้างล่างทำไมกัน? พวกเราคุยกันเงียบๆไม่ได้หรือไง? ฉันสัญญาว่าถ้าเธอยอมปล่อยฉันไป ไม่ว่าเธออยากจะได้อะไร ฉันก็จะยอมยกให้ทุกอย่าง.. ทุกอย่างจริงๆ!”
หลิงหยุนหัวเราะอย่างมีความสุข “งั้นเหรอ? นอกจากผู้หญิง บ้าน แล้วยังมีอะไรจะให้ฉันอีกไม๊?”
หลังจากฟังหลิงหยุนพูดแล้ว เถียนป๋อเตาก็คิดอยู่นาน แต่ก็คิดไม่ออก..
หลิงหยุนมองไปทางสาวๆ เมื่อเห็นทุกคนสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาจึงพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ.. ฉันมีเรื่องที่ต้องคิดบัญชีกับคนแซ่เถียนเท่านั้น แล้วที่มาที่นี่ก็เพื่อมาจัดการกับมันคนเดียว! ใครที่ไม่เกี่ยวข้อง ก็รีบออกไปจากบ้านได้แล้ว เพราะอีกไม่นานบ้านหลังนี้ก็จะถล่มลงมา!”
“อะไรนะ?!” หญิงสาวทั้งเก้าคนถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจ ทุกคนต่างพากันหยิบกระเป๋าของตัวเอง แล้วก็วิ่งหนีออกจากบ้านทันที ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองเถียนป๋อเตาที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น
สาวๆพวกนี้ต่างก็รู้ดีว่า อีกไม่นานเถียนป๋อเตาก็ต้องถูกทำลายจนไม่เหลืออะไร และคงไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเธอได้อีก
“ฉันขอร้องเถอะนะ.. ได้โปรด..” เถียนป๋อเตายังคงไม่ละความพยายามในการร้องขอความเมตตาจากหลิงหยุน
“แกได้ยินเสียงคนข้างนอกไม๊? ถ้ายังไม่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปกับฉันดีๆแล้วล่ะก็ ฉันจะจับแกโยนออกไปนอกหน้าต่างในสภาพแบบนี้แทน!”
หลิงหยุนพูดจบก็หันมายิ้มให้ถังเมิ่งและถามว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไม๊?”
ถังเมิ่งยิ้มพร้อมกับตอบว่า “พี่หยุน.. รับรองได้ว่าวีดีนี้ทั้งเร่าร้อนแล้วก็.. ฮ่า ฮ่า”
