“ไม่ปล่อย เรามาต่อจากเมื่อกี้ก่อนซ้อมดีกว่า โมนา”

เอริคเอ่ยบอกเสียงเข้มต่ำพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก สายตาคมวาววับอย่างเจ้าเล่ห์จนฉันต้องกัดริมฝีปากล่างอย่างประหม่า

“คุณจะบ้าเหรอ ถ้ามีใครเข้ามาเดี๋ยวก็…”

“เธอให้ฉันแกล้งเป็นแฟนไม่ใช่รึไง”

“ก็… ก็ใช่ แต่นี่มัน…”

“หึ ฉันก็กำลังทำหน้าที่อย่างดีอยู่นี่ไง”

ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างทำตัวไม่ถูกเมื่อมือหนาจับท้ายทอยฉันไว้พร้อมกับร่างสูงขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันได้กลิ่นเหล้าชั้นดีผสมกลิ่นนิโคตินจางๆ จากเขา ฉันเม้มริมฝีปาก อยากจะผลักไสเอริคออกแต่กลับทำได้เพียงนั่งนิ่งอยู่บนตักแกร่งและรอสัมผัสอบอุ่นจากเขาอย่างน่าหงุดหงิดแทนซะได้…

“เอริค… อื้อ!”

กว่าจะรู้ตัวฉันก็หลับตาพริ้ม ยกแขนคล้องรอบลำคอแกร่งเอาไว้แน่นทันทีที่เอริคประกบจูบด้วยความเร่าร้อน เขาขบเม้มริมฝีปากล่างของฉันอย่างหยอกเย้า ฉันเผยอริมฝีปากออกเมื่อลิ้นเปียกชื้นดุนดันเข้ามาตวัดลิ้นเล็กด้วยความเร่าร้อน…

“หึ”

“อื้อ… เอริค” ฉันเม้มริมฝีปากแล้วลืมตาขึ้นทันทีที่ฝ่ามือหนาลูบไล้ต้นขาเรียวที่โผล่พ้นชุดเดรสสีแดงเพลิงขึ้นมาเรื่อยๆ ผ่านเอวบาง บีบเค้นหน้าอกเต่งตึงอย่างหยอกเย้า

อากาศเย็นๆ จากแอร์กระทบผิวเนื้อเมื่อนิ้วเรียวยาวเกี่ยวสายเดี่ยวชุดเดรสของฉันลงจนมันมากองอยู่ที่รอบเอว ฉันบีบที่บ่ากว้างไว้แน่นจนเล็บจิกลงไปที่ผิวเนื้อของเอริคอย่างแรง แต่เขากลับไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บเลยสักนิด

สายตาคมดุดันวาววับจ้องมองใบหน้าฉันพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก จากนั้นเอริคก็โน้มมาจูบซุกไซ้ซอกคอหอมลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอก แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งเมื่อลิ้นเปียกชื้นไล้เลียและดูดดึงยอกอดที่แข็งชูชันไปมาอย่างกระหาย…

“อย่ากัดปาก เธอจะเจ็บ”

ริมฝีปากอุ่นผละจากยอดอกเต่งตึงแล้วเงยหน้าเอ่ยบอกเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า ฉันสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ อีกครั้ง แขนทั้งสองข้างกอดรอบลำคอแกร่งไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับมือหนาจับเอวบางแล้วขยับให้ฉันเปลี่ยนเป็นนั่งคร่อมบนตักแกร่งแทน

“อื้อ แต่ว่าฉัน…”

“หึ ว่าไง”

นิ้วโป้งเรียวยาวลูบคลึงที่ริมฝีปากล่างของฉันไปมาอย่างหยอกเย้าแผ่วเบา จนฉันต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความฝืดเคืองเล็กน้อย

“ฉันว่ามันจะไปกันใหญ่แล้ว เราหยุดดีมั้ย…”

พรึบ!

“ไม่หยุด เราจะไม่หยุดตอนนี้ โมนา” ดวงตากลมโตเบิกตาโพรงเมื่อจู่ๆ ซิกแพคนั่นมันกระแทกเบ้าตาฉันชะมัด บ้าจริง!

“แต่… แต่ถ้ามีคนเข้ามา…”

“ไอ้ออสมันล็อกห้องแล้ว ไม่มีใครเข้ามาบนนี้หรอกน่า”

หมับ! ฟุ่บ!

“อ๊ะ… เอริค!” ท่อนแขนแข็งแรงโอบเอวบางไว้ แล้วเขาก็ดันตัวฉันลงไปนอนบนโซฟาตัวยาว ก่อนร่างสูงใหญ่ทาบทับตามมาคร่อมฉันไว้จะหัวเราะเสียงในลำคอแกร่งเบาๆ และจ้องมองฉันด้วยสายตาคมเจ้าเล่ห์วาววับ

“เจ็บเหรอ?”

ฉันนอนสบสายตากับเอริคนิ่ง นิ้วเรียวยาวค่อยๆ ปัดเส้นผมที่พันกันยุ่งเหยิงบนใบหน้าฉันออกให้แผ่วเบา ก่อนมือบางจะเผลอยกขึ้นไปลูบไล้ซิกแพคของเขาด้วยความหลงใหลโดยไม่รู้ตัว…

“เอริค…”

“หึ แต่ตรงนั้นก็ไม่เลวนะโมนา แน่ใจว่าไม่อยากไป หื้อ?”

“อย่ากวนประสาทฉัน… อ๊ะ!”

ฉันกัดริมฝีปากล่างอย่างเสียวซ่านทันทีที่เอริคกระแทกกระทั้นเข้ามาลึกกว่าทุกครั้งจนฉันจุกไปหมด เขายกยิ้มมุมปาก สายตาคมดุดันก็จ้องมองใบหน้าของฉันนิ่ง จากนั้นเอริคก็ขยับแก่นกายใหญ่เข้าออกรัวเร็ว เสียงฉ่ำแฉะน่าอายและริมฝีปากอุ่นโน้มลงมาดูดดึงยอดอกที่แข็งชูชันแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวยิ่งทำให้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่

“เอริค… อื้อ อ๊ะ อ๊า”

หมับ!

ฝ่ามือหนาจับเอวบางพร้อมกับริมฝีปากอุ่นจูบซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างหยอกเย้า ฉันสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดลึกๆ เสียงหอบหายใจของเราสองคนปนเปกับเสียงกระแทกกระทั้น และเสียงโซฟาจนสมองฉันพร่าเบลอไปหมด ให้ตายเถอะ เอริคทำให้ฉันแทบคลั่งอยู่แล้วนะ

“ฮึ่ม โมนา”

“อื้อ… เอริค อ๊ะ อื้อ… อ๊า!” ฉันกัดริมฝีปากล่าง แอ่นหน้าอกพลางจิกเล็บลงไปยังบ่ากว้างทันทีที่เอริคขยับแก่นกายเข้าออกในตัวฉันไม่รัวเร็วหยุดหย่อน แถมมือหนายังจับเอวบางก็ยึดไว้ไม่ให้ฉันขยับตัวหนีไปไหนได้ และกระแทกกระทั้นเข้ามาลึกๆ อีกหลายครั้ง ฉันร้องครางเสียงหวานแหบพร่าอย่างหามไม่อยู่ ภายในตอดรัดแก่นกายใหญ่อุ่นร้อนถี่ยิบ

ดวงตากลมโตหรี่ปรือสบกับสายตาคมดุดันวาววับเจ้าเล่ห์ ก่อนเอริคจะยกยิ้มมุมปากแล้วแช่แก่นกายค้างไว้ภายในตัวฉันลึกสุดจนร่างบอบบางและขาเรียวสั่นเล็กน้อยด้วยความเสียวซ่านเกินบรรยาย…

“หึ น่ารักมาก โมนา”

เสียงเข้มต่ำกระซิบบอกข้างใบหูพร้อมกับมือหนาลูบศีรษะฉันไปมาอย่างปลอบโยน ฉันเม้มริมฝีปาก หันใบหน้าที่ร้อนผ่าวไปมองบานหน้าต่างเพื่อหลบสายตาคมดุดันคู่สวยที่จ้องมองมาไม่ห่าง หัวใจก็เต้นตึกตักรัวเร็วเหมือนมีใครกำลังตีกลองอยู่ในนั้น บ้าชะมัดเลย ฉันทำเรื่องน่าอายกับเอริคอีกแล้วเหรอเนี่ย!

“ฉัน… ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ”

หลังจากที่เอริคค่อยๆ ถอนแก่นกายใหญ่ออก ฉันนอนหอบหายใจแรงและสติที่แตกกระเจิงก็เริ่มกลับคืนมา ฉันกัดริมฝีปากล่างแน่นแล้วพึมพำบอกเขาเสียงแหบพร่าอย่างทำตัวไม่ถูก จากนั้นก็รีบหยิบชุดเดรสที่ยับยู่ยี่ของตัวเองขึ้นมาจากพื้นข้างโซฟาแล้วเดินดุ่มๆ ไปทางห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว

“หึ อยากให้ไปด้วยรึเปล่า”

“ไม่ต้องเลยนะ!”

ฉันที่เพิ่งเดินเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องของออสตินรีบหันขวับกลับมาบอกเอริคที่ใส่กางเกงยีนส์เสร็จเรียบร้อยเสียงดัง เขาเลิกคิ้วเข้มข้างหนึ่งพลางยกยิ้มมุมปาก แล้วหัวเราะต่ำในลำคอแกร่งอย่างกวนประสาทจนฉันจิ๊ปาก และรีบปิดประตูห้องน้ำหนีสายตาคมวาววับที่จ้องมองร่ายกายเปลือยเปล่าของฉันไม่เลิก ให้ตายสิ นี่ฉันทำอะไรลงไป เมื่อกี้ที่เกิดขึ้นมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบอีกแล้วงั้นเหรอ…

ร่างสูงใหญ่หัวเราะเบาๆ เมื่อโมนาเข้าไปในห้องน้ำและปิดประตูเสียงดังใส่เขา เอริคไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงชอบกวนประสาทใส่เธอ เขาแค่รู้สึกสนุก และมีความสุขที่ได้เห็นร่างบอบบางทำท่าทางหงุดหงิด พอเห็นใบหน้าสวยและริมฝีปากอิ่มที่เม้มเล็กน้อยมันทำให้เขาอยากจะลิ้มลองตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน โมนาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกสนุกแบบนี้ได้ เธอทำให้เขาอยากลิ้มลองร่างบอบบางแสนซ็กซี่ของเธอไปทุกส่วน อยากสัมผัส อยากครอบครองผู้หญิงคนนี้…

“หึ”

สายตาคมเหลือบมองไปยังบานหน้าต่างที่อยู่ภายในห้องนิ่งๆ มือหนาหยิบมวนบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เดินไปพิงผนังข้างหน้าต่างบานนั้นอย่างอารมณ์ดี เอริคยกยิ้มบาง ครั้งหน้าเปลี่ยนมาทำกับโมนาตรงหน้าต่างบ้างก็ดี อยากเห็นเวลาที่ผิวแก้มของเธอขึ้นสีชมพูระเรื่อเพราะเขินอายชะมัด น่ารัก น่าสนุกดีเหมือนกัน…

“นี่ เราจะซ้อมการแสดงบ้าๆ นั่นได้รึยังคะ?”

ผ่านไปหลายนาที เสียงหวานก็ดังมาจากหน้าห้องน้ำ โมนาเดินเข้ามานั่งบนโซฟาตัวที่พวกเขาสองคนทำกิจกรรมเร่าร้อนเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีที่นึกไปถึงเหตุการณ์นั้น แต่ก็ต้องปั้นหน้านิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร และยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแก้เก้อ

สายตาคมเหลือบมองขาเรียวยาวที่โผล่พ้นชุดเดรสที่ยับหน่อยๆ แล้วยกยิ้มมุมปากอย่างกลั้นขำ ในเมื่อเธอทำท่าทางเฉยเมยเหมือนไม่รู้สึกอะไรแบบนั้น เขาก็จะทำเป็นไม่รับรู้ว่าเธอกำลังหน้าแดงอยู่ก็แล้วกัน น่ารักจริงๆ อยากจะจับฟัดอีกสักรอบ…

“หึ งั้นมาเริ่มกันเลย ตั้งใจฟังที่ฉันสอนล่ะ”

เอริคอัดนิโคตินเข้าปอดอีกครั้ง พ่นควันสีเทาออกไปนอกหน้าต่างที่เขาเปิดเอาไว้ แล้วขยี้มวนบุหรี่ทิ้งลงถังขยะ จากนั้นร่างสูงที่ยังคงเปลือยท่อนบนก็เดินมาหยิบแส้ยาวที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาถือไว้ สายตาคมดุดันจับจ้องมองโมนาที่ดูประหม่าขึ้นมาเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์

“คุณ… คุณอย่าพลาดเชียวนะ”

พึ่บ! หมับ!

“หึ ไม่พลาดหรอก ถ้าเธอเชื่อฟังฉัน”

“เอริค!” โมนาร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ เอริคก็ตวัดแส้ยาวมารัดรอบเอวบางไว้โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างสูงหัวเราะต่ำในลำคอแกร่ง ฝ่ามือหนากระตุกแส้ดึงเข้าหาตัวจนร่างบอบบางเซเข้ามาชนกับแผงออกกำยำเปลือยเปล่า โมนาอ้าปากพะงาบๆ กำลังจะเงยหน้าขึ้นไปต่อว่าเอริค แต่นิ้วเรียวยาวกลับลูบไล้ที่ริมฝีปากอิ่มแผ่วเบาเป็นการเตือนซะก่อนจนโมนาทำได้เพียงแค่หุบปากฉับและเม้มริมฝีปากอย่างทำอะไรไม่ได้

ให้ตายเถอะ มันน่าหงุดหงิดชะมัดเลยที่เธอต้องเชื่อฟังคนอย่างเอริคเนี่ย แต่เธอจะยอมฟังเขาแค่งานนี้งานเดียวเท่านั้นหรอกนะ ชิ!

หลังจากซ้อมการแสดงแส้บ้าบออะไรนั่นได้ไม่นาน และแล้วก็ถึงเวลาที่ฉันจะต้องมาทำการแสดงที่ออสตินอุตส่าห์จ่ายค่าจ้างให้ฉันตั้งมากมายจนฉันต้องยอมทำ ถ้าฉันไม่เห็นแก่เงิน… เอ่อ ไม่ใช่สิ… ถ้าฉันไม่เห็นแก่มิตรภาพที่ดีและความเป็นเพื่อนของฉันกับออสติน ฉันคงไม่รับงานนี้หรอก ดูอันตรายจะตายไป

แถมเอริคยังทำท่าทางเจ้าเล่ห์ และพยายามจะแกล้งให้ฉันตื่นตกใจตลอด ขนาดตอนซ้อมสี่ห้ารอบก่อนจะขึ้นมายืนข้างฟลอแสดง เขายังเอาแต่สะบัดแส้ไปมาแล้วเอามาพันรอบเอวฉันอีกต่างหาก บ้าจริง อย่าให้ฉันมีแส้บ้างนะ แม่จะจับฟาดให้ซิกแพคแน่นๆ นั่นเลือดซิบไปเลย!

“ชุดอะไร ทำไมรัดแบบนี้ยะ…”

ฉันก้มลงไปมองชุดเดรสยาวพริ้วๆ สีขาวสไตล์วินเทจคิ้วขมวดมุ่นอย่างหงุดหงิดหน่อยๆ ความยาวมันไม่ได้มีปัญหาอะไรมากนักหรอก แต่ตรงหน้าอกนี่สิ จะรัดไปไหนเนี่ย ฉันหายใจจะไม่ออกอยู่แล้ว!