“หึ ก็เยอะอยู่นะ” ออสตินหัวเราะชอบใจแล้วยกยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนเขาจะเอนตัวพิงโซฟามองหน้าฉันท่าทางสนุกที่ได้แหย่ให้ฉันหงุดหงิดเล่น ให้ตายเถอะ สมแล้วที่เป็นเพื่อสนิทกับเอริคได้ ชิ!

“คุยอะไรกัน”

ฉันชะงัก แล้วหันไปมองร่างสูงเพิ่งเดินเข้ามา เอริคยืนพิงกรอบประตูมองใบหน้าฉันกับออสตินนิ่ง คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ส่วนออสตินก็ยักไหล่ ยิ้มขำเล็กน้อยแล้วหันไปถามเอริคอย่างไม่สะทกสะท้าน

“เรื่องทั่วไปน่ะ แล้วนี่มึงคุยกับช่างเสร็จแล้วใช่มั้ย?”

“เออ เสร็จแล้ว”

“งั้นกูไปดูงานที่ผับต่อละ ถ้าวันนี้มึงว่างก็เข้าไปหาหน่อยแล้วกัน โมนาก็มาด้วยล่ะ” ออสตินบอกเอริคจบ เขาก็หันมาบอกฉันพร้อมกับยกยิ้มกริ่ม

“เดี๋ยวกูเข้าไป”

“ว่าแต่… คุณไปล้างมือหน่อยมั้ยคะ?” เอริคก้มลงมองมือหนาที่เปื้อนคราบน้ำมันจนดำปี๋ตามสายตาของฉันแล้ว จากนั้นเขาก็เดินไปล้างมือที่อ่างล้างจานใกล้ๆ กับโซฟาที่ฉันนั่งอยู่

“หิวมั้ย ไปกินข้าวกันแล้วค่อยกลับคอนโด”

ฉันนิ่งคิดสักพัก แล้วพยักหน้าหงึกหงักหลับไปให้เขา “ก็ได้ค่ะ คุณอยากกินอะไรงั้นเหรอ”

“โมนา”

“อะไรนะคะ?” ฉันขมวดคิ้วมุ่นมองแผ่นหลังกว้างของคนที่กำลังยืนล้างมืออยู่ด้วยความมึนงง

“ฉันอยากกินโมนา ได้รึเปล่า”

เอริคหันมายกยิ้มมุมปาก สายตาคมดุดันจกจ้องมองใบหน้าฉันท่าทางเจ้าเล่ห์จนฉันทำตัวไม่ถูกได้แต่อ้าปากพะงาบๆ พูดอะไรไม่ออก หัวใจก็เต้นระรัวขึ้นมาอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ เอริคพูดบ้าอะไรเนี่ย เขากำลังกวนประสาทฉันอีกแล้วหรือไงกัน!

“คุณ… คุณเลิกกวนประสาทฉันสักทีเถอะ ฉันก็หิวแล้วเนี่ย ล้างมือเสร็จรึยังคะ รีบไปกันได้แล้ว…”

“หึ”

ฉันสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อตั้งสติ แล้วหันไปบอกเอริคตะกุกตะกักจนลิ้นแทบพันกัน ก่อนจะได้ยินเสียงทุ้มเข้มหัวเราะต่ำในลำคอแกร่งเมื่อเห็นว่าฉันเลิ่กลั่กกับคำพูดกวนประสาทของเขา ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! ไม่กี่นาทีต่อมาเอริคก็ขับรถพาฉันมาที่ร้านอาหารซึ่งอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ และฉันต้องรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาพามากินข้าวที่ร้านไม่ได้หรูหราอะไรมากมาย อันที่จริง… พอมาคิดดูอีกที เอริคก็ไม่ใช่คนเรื่องมากสักหน่อย เขาออกจะเป็นคนแต่งตัวง่ายๆ สบายๆ ด้วยซ้ำไป

หมับ!

จู่ๆ ฝ่ามือหนาก็จับข้อมือบางให้ฉันเดินตามเขาไปโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว จากนั้นเขาก็จับเอวฉันแล้วดันให้นั่งลงบนเก้าอี้ ฉันเลยนั่งลงด้วยความงุนงงเล็กน้อย กระแอมเรียกสติตัวเองแล้วเงยหน้ามองร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทันที

“คุณจะกินอะไรคะ? ฉันจะได้สั่งให้เลย”

ฉันมองตามนิ้วชี้เรียวยาว แล้วพยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจ จากนั้นก็หันไปสั่งอาหารกับพนักงานด้วยความรวดเร็ว เพราะตอนนี้ฉันหิวจะตายอยู่แล้วน่ะสิ

ครืดๆ

ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาดูว่าใครโทรมา พอเห็นว่าเป็นสายของเดล่า ฉันก็รีบกดรับทันที

“ว่าไงเดล่า”

“อ้าวโมนา! ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ด้วย บังเอิญจังเลยนะ”

ฉันที่กำลังอ้าปากพูดกับเอริคต้องหุบปากฉับเมื่อจู่ๆ ก็มีมารผจญพูดแทรกมาซะก่อน ฉันหันไปมองก็เจอเอ็มม่าเกาะแขนแดเนียลหนึบอย่างกับปลาหมึก ให้ตายเถอะ เกาะขนาดนี้บางทีฉันก็คิดนะว่ายัยเอ็มม่าติดกาวตาช้างไว้ที่มือหรือเปล่า เหอะ!

“อ้าวเอ็มม่า! ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอมาร เอ๊ย… เจอเธอที่นี่ด้วย บังเอิ๊ญบังเอิญเนอะ”

ฉันหันไปฉีกยิ้มกว้างแบบที่เธอทำ เอ็มม่าเบ้ปากพลางทำท่าทางฟึดฟัดแล้วส่งสายตาจิกกัดมาให้ฉันทันที

“แล้วนี่มากินข้าวกับแฟนเหมือนกันเหรอ แดเนียลก็พาฉันมากินข้าวที่นี่บ่อยเหมือนกัน” เธอจะมากินข้าวที่นี่กับแดเนียลเป็นร้อยครั้งแล้วจะมาบอกฉันทำไมไม่ทราบยะ!

“เหรอ พอดีฉันเพิ่งเคยมากินข้าวกับ เอ่อ… แฟนที่นี่ครั้งแรกน่ะ ทุกครั้งเขาจะพาไปที่หรูเกินไปฉันเลยขอมาที่สบายๆ หน่อย”

เอริคหันมองหน้าฉันพร้อมกับคิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยทันทีที่ฉันพูดคำว่า ‘แฟน’ ใส่เอ็มม่า ก่อนเขาจะยกยิ้มมุมปากพลางหัวเราะหึในลำคอแกร่งเบาๆ จนฉันต้องกระแอมเรียกสติของตัวเองไม่ให้เลิ่กลั่กมากนัก

“อ้อเหรอ ดีจังเลยนะโมนา” เอ็มม่ากัดฟันพูดแล้วจิ๊ปากใส่ฉันอีกรอบ ฉันเบ้ปากหมั่นไส้กลับคืนไปอย่างไม่ยอมแพ้ เอาสิ จิกกัดฉันเป็นคนเดียวหรือไงไม่ทราบยะ

“เอ็มม่า กลับกันได้แล้ว” แดเนียลที่พยายามแกะมือปลาหมึกของยัยเอ็มม่าอยู่นาน แต่ก็ไม่สำเร็จออกปากเร่งให้แฟนตัวเองรีบกลับ

“แต่ว่าเอ็มม่า…”

“กลับก่อนนะโมนา”

แดเนียลไม่สนใจเอ็มม่าแล้วหันมาบอกฉัน ก่อนจะลากยัยเอ็มม่าออกจากร้านเขาก็หันไปมองเอริคที่นั่งนิ่งพลางสายตาคมจ้องเขม่นอย่างน่ากลัวจนฉันถึงกลับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง ให้ตายสิ ความวัวไม่ทันหายความความก็เข้ามาแทรกจนได้!

“หึ เป็นแฟนที่น่ารักจังเลยนะ โมนา”

ฉันสะดุ้งเล็กน้อยทันทีที่ยินเสียงเข้มต่ำเอ่ยบอก พอมองร่างสูงก็เห็นว่าเขายกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ส่งมาให้ ท่าทางเอริคดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก ฉันเลยกระแอมเพื่อรวบรวมสติ จากนั้นก็ทำใจกล้าเงยหน้าสบกับสายตาคมดุดัน

“คุณเอริค… คือฉันมีเรื่องอยากจะรบกวนคุณหน่อยน่ะ”

“ว่ามาสิ”

เอริคเลิกคิ้วเข้มข้างหนึ่ง ฉันเม้มริมฝีปากแล้วสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดอีกครั้ง ก่อนตัดสินใจบอกเขาออกไป

“เอ่อ… ถ้าครั้งหน้าคุณเจอแดเนียลกับเอ็มม่า คุณช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันไปก่อนได้มั้ยคะ… คุณไม่ต้องทำอะไรก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง…”

“ทำไมเธอต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะโมนา”

“คือ… ช่วงนี้แดเนียลชอบโทรมาหาฉันบ่อยๆ น่ะสิคะ ฉันเลยไม่อยากมีเรื่องปวดหัวเพิ่มขึ้นน่ะ”

พอพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็ต้องฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พร้อมกับเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ เผื่อความอร่อยพวกนี้จะทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมาได้บ้าง เมื่อหลายวันก่อนเดล่าบอกว่าให้เบอร์โทรฉันกับแดเนียลไป เพราะเขาเป็นคนเข้าไปตามตื้อขอกับยัยเดล่าอยู่หลายครั้งจนมันรำคาญและยอมให้ไปอย่างไม่คิดอะไร

แล้วแดเนียลกลับโทรมาหาฉันแทบทุกวัน แต่พอฉันรู้ว่าเป็นเขาก็ตัดสายไปตลอดหรือไม่ก็บอกว่ามีงานด่วน และตอนนั้นฉันก็ยังอยู่ที่บ้านพักกับเอริคด้วย มันเลยทำให้ฉันรู้สึกกับความรู้สึกของตัวเองมากกว่าเดิมซะอีก บ้าจริง…

“โมนา”

ฉันสะดุ้งแล้วเงยหน้าสบกับสายตาคมดุดันตาปริบๆ ทันทีที่ได้ยินเสียงเข้มต่ำเอ่ยเรียก เอริคจ้องฉันนิ่งๆ จนฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกและถามเขากลับไปเสียงอึกหน่อยๆ

“คะ? คุณมองหน้าฉันทำไมน่ะ?”

“ถ้างั้นฉันขออะไรแลกเปลี่ยนเหมือนกัน”

“งั้น… คุณต้องการอะไรแลกเปลี่ยนเหรอคะ?”

เอริคยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอนพิงพนักเก้าอี้พร้อมกับสายตาคมวาววับมองมาทางฉันอย่างเจ้าเล่ห์

“หึ ถ้าเจนนี่มาหาฉันอีก… เธอต้องแกล้งเป็นแฟนฉัน โมนา”

ดวงตากลมโตเบิกตาโพรงทันทีที่ได้ยินคำพูดของเขา ฉันกะพริบตาปริบๆ มองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความงุนงง เดี๋ยวสิ… ถึงฉันจะเป็นคนขอให้เขาช่วยก่อนก็จริง แต่แบบนี้มันแปลกๆ ไปหน่อยไหมนะ อีกอย่าง… เจนนี่ก็เป็นคู่หมั้นเขาด้วยเนี่ยสิ ให้ตายเถอะ!