Don’t brush me off the latest Chapter list - ตอนที่ 38 วิสัยทัศน์องค์กร

บทที่ 38 วิสัยทัศน์องค์กร

 

“เธอจะออกไปจริงๆเหรอ?” เหมิงเสียวไปได้รับคําถามทันทีเมื่อเขาได้ส่งงานในสํานักงานของเกาหยวน

 

“แน่นอน ผมไม่ได้พูดตลกเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้แน่นอน” เหมิงเสี่ยวไปกล่าว

 

“แต่… เธอไม่จําเป็นต้องขัดขืนขนาดนั้น!” เกาหยวนกล่าว “สิ่งใหม่ๆมักมีช่วงเวลาของการเติบโตและอย่างป่าเถื่อน”

 

“คุณอาจจะพูดถูก” เพิ่งเสียวไปพยักหน้า “มาร์กซ์ยังกล่าวอีกว่าการสะสมทุนในขั้นต้นนั้นเต็มไปด้วยเลือดแน่นอนว่าผมไม่ใช่ปราชญ์ผมต้องทําบางสิ่งที่งดงามต่อโลกและผู้คนเท่านั้นแต่เพียงว่าผมมีลางสังหรณ์จากการวิเคราะห์ข้อมูลขนาดใหญ่นี้อาจจะไม่ง่ายอย่างที่คิด “

 

เขากล่าวต่อว่า: “จากผลตอบรับต่างๆในปัจจุบันผู้คนจํานวนมากสังเกตเห็นการละเมิดข้อตกลงผู้ใช้และปัญหาลิขสิทธิ์ของงานวิดีโอแม้ว่าข้อร้องเรียนเหล่านี้จะถูกลบโดยบริษัทแต่เรายังสามารถเห็นข้อความบนเกี่ยวกับเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของเราได้”

 

“มีอีกประเด็นหนึ่ง พวกเขาไม่ทราบว่าความเสี่ยงที่เกิดจากเทคโนโลยีการเปลี่ยนใบหน้านั้นยิ่งใหญ่กว่าการรั่วไหลของข้อมูลทั่วไปมาก!ซอฟต์แวร์ทั่วไปนั้นเป็นแหล่งที่ข้อมูลผู้ใช้ทั่วไหลมากที่สุดเราสามารถขายสินค้าได้และที่สําคัญที่สุดคือการทํากําไรทางอินเทอร์เน็ตอย่างไรก็ตามการเปลี่ยนใบหน้าจะทําให้ผู้ใช้ต้องเผชิญกับการสูญเสียทรัพย์สินมหาศาลทั้งทางตรงและทางอ้อมคุกคามชีวิตของพวกเขาทําให้เกิดอาชีพและวิกฤตการณ์ในครอบครัวและอื่นๆ

 

“คราวหน้าถ้าเกิดอะไรขึ้น เราอาจจะไม่โชคดีนักที่แก้ปัญหาได้สุภาพบุรุษอย่ายืนอยู่ใต้กําแพงอันตรายและพวกเขายังไม่พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงฉันก็เลยต้องถอยออกไปก่อน”

 

“มันจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ?”เกาหยวนที่เขาพูดก็กังวลเช่นกัน

 

“แน่นอน”

 

“แล้วเธอออกจากงานไปทําอะไร” เกาหยวนถามเพิ่มเติม

 

“แน่นอนว่ามันเป็นการทําธุรกิจ ผมมีความคิดอยู่แล้ว” เพิ่งเสียวไปพูดอย่างติดตลกกับเธอว่า “พี่สาวเกาบริษัทของผมต้องการคนอย่างเร่งด่วน คุณคิดเกี่ยวกับมันไหม?”

 

“นี้นายพยายามชวนให้ฉันลาออกไปด้วยเหรอ?” เกาหยวนพูดอย่างเงียบ ๆ “ฉันไม่เหมือนเธอฉันจําเป็นต้องรับผิดชอบอะไรมากมายดังนั้นถ้าฉันต้องการลาออกมันจําเป็นต้องดําเนินการหลายฝ่ายและมันจะไม่จบโดยเร็วอย่างแน่นอนดังนั้นฉันขอเก็บคําเชิญของเธอเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน”

 

“ตกลง” เหมิงเสี่ยวไปพูด “อย่าลืมโทรหาผม ผมคิดว่าปีนี้หรือครึ่งปีพี่จะต้องมาทํางานให้ผม!”

 

“โอเค ฉันหวังว่านายจะพัฒนาได้ดีขึ้นแล้วถ้าวันหนึ่งฉันตกงานฉันหวังว่านายจะรับฉันเอาไว้”เกาหยวนยิ้ม

 

“แน่นอน!”

 

“ฉันจะไปกับนาย!”เมื่อเหมิงเสี่ยวไปบอกกันหัวหรงว่าเขากําลังจะจากไปกันหัวหรงกล่าวทันที

 

“ถ้าฉันจากไป มันจะไม่ส่งผลกระทบต่องานของพี่”เหมิงเสี่ยวไปกล่าว“ฉันบอกประธานปานว่าคนที่ฉันรับสมัครจะไม่เปลี่ยนแปลงในระยะสั้น”

 

“ไม่ นายต้องพาฉันไปด้วยเมื่อนายออกไปแน่นอนว่าฉันเองก็จะไปด้วยเหมือนกัน!” ตาของกันหัวหรงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

 

“พี่ชาย พี่คิดเกี่ยวกับมันบ้างไหม? ถ้าพี่ตามฉันมา ทุกอย่างจะเริ่มต้นใหม่!งานที่ได้ค่าตอบแทนสูงในปัจจุบันของพี่จะหายไป!”เพิ่งเสี่ยวไป

 

“ฉันรู้ แต่เป็นนายที่ช่วยฉันหางานนี้”กันหัวหรงยกแว่นขึ้นโดยไม่เสียใจเลย

 

“ตกลง! ฉันไม่พูดอะไรทั้งนั้น!”เพิ่งเสี่ยวไปไม่ปฏิเสธกันหัวหรงแสดงได้ดีในช่วงเวลานี้เขายังมีศักยภาพในงานด้านเทคนิค “ไปด้วยกันฉันเชื่อว่าพี่จะไม่เสียใจกับเรื่องนี้!”

 

ภายในสองวัน เหมิงเสี่ยวไปส่งมอบงานทั้งหมดเสร็จสิ้นและลาออกอย่างเป็นทางการ กันหัวหรงก็ออกไปกับเขาด้วย

 

กันฮัวหรงรู้สึกสับสนเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าทางเลือกที่เขาเลือกนั้นถูกหรือไม่ ยังไงก็ตามแฟนสาวของเขาได้บอกเขาเกี่ยวกับงานของเขาแล้ว โดยบอกว่าเขาไม่ต้องคิดอะไรมาก การตกงานไม่เป็นเรื่องสําคัญอะไรแต่กันหัวหรงรู้สึกว่าเขาอาจไม่ได้เลือกทางเลือกที่ผิด

 

“ต่อไปเราจะทําอะไร” เขาถาม

 

“แน่นอนว่ามันคือการเริ่มต้นบริษัท จากนั้นจึงออกแบบผลิตภัณฑ์และเผยแพร่สู่ระบบออนไลน์” เหมิงเสียวไปกล่าว

 

“เพียงแค่เราสองคน?”

 

“พอแล้วในขั้นตอนนี้”

 

“แล้วเราจะทําอย่างไร” กันฮัวหรงถามอย่างสงสัย

 

“นี่เป็นคําถามที่ดี” เพิ่งเสียวไปยิ้มและพูดว่า: “พี่ชายพี่เคยคิดเกี่ยวกับความรู้ในจิตใจของเราไหม? มันต่างก็เป็นขุมทรัพย์ที่ไม่มีวันหมด! “

 

“นายหมายถึงอะไร? มันใช้เทคโนโลยีเปลี่ยนหน้าอัจฉริยะอีกไหม?”กันหัวหรงได้รับแรงบันดาลใจและกล่าวต่อ:”เราสร้างซอฟต์แวร์เปลี่ยนใบหน้าขึ้นมาใหม่ แล้วหาใครสักคนที่จะลงทุนในมันเพื่อให้ใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น!

 

“แนวคิดนี้ดี แต่ต้องมีการดัดแปลงเล็กน้อย”เหมิงเสี่ยวไปยืนยันเพียงครึ่งเดียวแล้วกล่าวว่า “ขณะนี้มีซอฟต์แวร์เปลี่ยนใบหน้าเพียงพอในท้องตลาดเช่น ZAIรายการวาไรตี้และกล้องความงามต่างๆเบื้องหลังซอฟต์แวร์เหล่านี้มีแพลตฟอร์มขนาดใหญ่และบริษัทเหล่านั้นพวกเขามีทั้งเงินและช่องทาง”

 

“แน่นอนถึงแม้ว่าเราจะไม่ทําอะไรแบบนั้นแต่เราก็ทําผลิตภัณฑ์ที่คล้ายกันและเป็นการง่ายที่จะแข่งขันกับพวกเขาอย่างไรก็ตามเราไม่มีเงินมากขนาดนั้นด้วยเงินลงทุนหลายสิบล้านล้านต่อเดือน!”

 

“แล้วพวกเรากําลังทําอะไรอยู่?”กันฮัวหรงงง

 

“สร้างซอฟต์แวร์ที่สามารถทําเงินได้ใ“เหมิงเสี่ยวไปยิ้มอย่างลึกลับเขาบอกว่าการเริ่มต้นธุรกิจไม่ใช่แรงกระต้น

 

ไม่กี่เดือนก่อนที่บริษัท เลอ ไลฟ์ บรอดคาสติ้งเขายังคงประสบปัญหาและไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรต่อไปแต่หลังจากศึกษาและเติบโตมาหลายเดือนเหมิงเสี่ยวไปรู้สึกว่าเขารู้วิธีที่จะทํามันแล้ว

 

“นี่คือที่ตั้งสํานักงานชั่วคราวของเรา”เหมิงเสี่ยวไปใช้เงินและเช่าสํานักงานขนาดเล็กซึ่งเขาสามารถวางโต๊ะคอมพิวเตอร์สองโต๊ะ

 

เมื่อเทียบกับสภาพการทํางานก่อนหน้านี้ที่บริษัทลังยานั้นค่อนข้างเป็นพื้นฐานแต่ชายใหญ่สองคนไม่สนใจ

 

“แผนของฉัน ในหนึ่งเดือน เราจะพัฒนาซอฟต์แวร์ จดทะเบียนบริษัทและเปิดตัวผลิตภัณฑ์ออนไลน์” เห มิงเสี่ยวไปจัดเตรียมสิ่งต่างๆ

 

“ตอนนี้ฉันจะบอกพี่ว่าฉันต้องการทําอะไร”กันหัวหรงยืดหลังและฟังอย่างระมัดระวัง

 

“เราจะทําซอฟต์แวร์แต่งตัวขึ้นมา”เหมิงเสี่ยวไปกล่าว

 

“แต่งตัว? คล้ายกับแอพแต่งหน้าเหรอ?”กันหัวหรงกล่าว

 

“ไม่ สิ่งที่ฉันพูดถึงไม่ใช่เอฟเฟกต์ภาพธรรมดาของแอพแต่งหน้าแต่เป็นเอฟเฟกต์พิเศษของการใช้ไบโอเมตริกซ์และความฉลาดทางคอมพิวเตอร์! “เพิ่งเสียวไป๋อธิบายให้เขาฟังอย่างอดทน

 

“ตัวอย่างเช่น ในรายการวาไรตี้ของเรา เราใช้เทคโนโลยีการจดจําใบหน้าเพื่อแทนที่รูปภาพของผู้ใช้ในวิดีโอพี่สามารถขยายความคิดของตัวเองหากเรานําเทคโนโลยีนี้ไปอีกขั้นเราไม่เพียงรับรู้ข้อมูลใบหน้าเท่านั้นแต่ยังรู้จักส่วนสูงด้วยข้อมูลร่างกาย เช่นสีผิว”

 

“ประมวลผลข้อมูลนี้เพื่อสร้างโมเดลตัวละครจากนั้นใช้คอมพิวเตอร์อัจฉริยะในการเปลี่ยนแปลงหรือสร้างโมเดลตัวละคร..ในที่สุดเอฟเฟกต์ที่ฉันต้องการบรรลุก็คือผู้ใช้ต้องใช้ซอฟต์แวร์ของเราเพื่อลองเสื้อผ้าและแต่งหน้าและทํามันบนโลกออนไลน์ได้เลยไม่จําเป็นต้องทําเอง!”

 

“การแต่งตัวและแต่งหน้าเหรอ?” กันหัวหรงแสดงความสนใจ”นายหมายถึงฟังก์ชันของซอฟต์แวร์นี้เทียบเท่ากับกระจกแต่งตัวอัจฉริยะหรือการแต่งตัว”

 

“เกือบแล้ว แต่สิ่งที่เราจะทํานั้นมีพลังมากกว่ากระจกที่เรียกว่าสมาร์ทฟิตติ้ง!“เหมิงเสียวไปักล่าว” ในความคิดของฉันซอฟต์แวร์การแต่งตัวแบบสมาร์ทฟิตติ้งหรือซอฟต์แวร์แต่งตัวที่คล้ายคลึงกันในปัจจุบันไม่ฉลาดเลยความฉลาดที่แท้จริงคือสามารถประมวลผลข้อมูลไบโอเมตริกซ์ทั้งหมดและสร้างแบบจําลองตัวละครที่ยากต่ อการแยกแยะด้วยตาเปล่าด้วยวิธีนี้ เอฟเฟกต์การแต่งตัวที่ทําได้จึงเหมือนกับบุคคลจริงและทําให้ผู้ใช้ประหลาดใจ! “

 

“นอกจากนี้เรามีรากฐานสําหรับเทคโนโลยีนี้แล้วมันคือการพัฒนาในเชิงลึกของเทคโนโลยีการเปลี่ยนใบหน้าที่พัฒนาก่อนหน้านี้” เหมิงเสียวไปแนะนํา “คิดอีกครั้ง วัตถุประสงค์หลักของซอฟต์แวร์นี้คืออะไร”

 

“ถ้าเราสามารถบรรลุผลการแต่งตัวแบบเดียวกับฉากจริงได้…” กันหัวหรงคิดตามแนวความคิดของเขา “ถ้าอย่างนั้นมันต้องใช้ในอีคอมเมิร์ซมันต้องมีผลอัศจรรย์!”

 

“ใช่!” เมิ่งเสี่ยวไปปรบมือ “นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด! ซอฟต์แวร์นี้ไม่เพียงแต่สามารถใช้ได้โดยผู้ใช้เท่านั้นแต่ยังจะกลายเป็นเครื่องมืออีคอมเมิร์ซที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย!ตราบใดที่เราทําได้เราไม่ต้องกลัวการขาดเงินอีกต่อไปเพราะแพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซเหล่านั้นจะรีบส่งเงินให้เราเอง!”

 

เหมิงเสี่ยวไประบุจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้ไม่ใช่การขาดทักษะแต่ขาดเงิน!ตามสถานการณ์ของตลาดในปัจจุบัน เป็นเรื่องยากสําหรับซอฟต์แวร์ที่จะสร้างรายได้ให้กับผู้ใช้โดยไม่ได้ใช้เวลาสองหรือสามปีดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการสร้างรายได้จากผู้ใช้ก่อนแต่ต้องการสร้างรายได้จากบริษัทใหญ่ๆ เหล่านั้น!

 

“แต่เราจะทําได้จริงๆเหรอ? ไหนจะเรื่องของไบโอเมตริก ปัญญาประดิษฐ์เหล่านี้อีก ฉันคิดว่าเราสองคน…” กันหัวหรงรู้สึกว่าแม้ว่าความคิดนี้จะดี แต่ก็ค่อนข้างไม่สมจริงเกินไปด้วยภาระงานนี้จึงต้องมีทีมงานหลายร้อยคนถึงจะพัฒนา?และอาจจะไม่สามารถพัฒนามันให้เสร็จภายในหนึ่งเดือนด้วยซ้ํา!

 

“พี่ไม่ต้องกังวลปล่อยให้เรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของฉันก็พอ!”เหมิงเสี่ยวไปกล่าวยืนยัน