Divine Card Creator ตอนที่ 50 พี่ต้องการอะไร?!

 

“พี่ลู่… รางวัล รางวัลนั่น…”

 

จางเสี่ยวปังยิ้มพร้อมถมือของตนไปมา

 

“เห้ออออ ทําไมฉันต้องรู้จักคนอย่างนายด้วย”

 

ลู่หมิงรู้สึกสมเพชตัวเอง

 

จางเสี่ยวปังรู้สึกงุนงง “รู้จักผมแล้วไม่ดีตรงไหน?”

 

” เหอะๆ” ลู่หมิงไม่ตอบแต่หัวเราะอย่างเอื้อมๆ

 

เขาครุ่นคิดสักพัก ก่อนที่เขาจะพูดว่า “อ้อ นี่อ้วนจาง”

 

จางเสี่ยวปังหรี่ตาดีๆ ที่แทบมองไม่เห็นของเขาทันที

 

พี่ลู่กําลังจะพูดอะไร?

 

หึ กะจะดูถูกฉันหรอ? จางเสี่ยวปังคิด

 

“ฉันอาจจะยากจน ไม่หล่อแถมยังไร้ประโยชน์ แต่ฉันจะไม่ยอมโดนใครกดขี่ข่มเหงเด็ดขาด อย่างนี้ต้องปฏิวัติ!”

 

“นี่รางวัลของนาย” ลู่หมิงหยิบเงินให้เขา 1 หมื่นหยวน

 

“ พี่ลู่ผมรักพี่ที่สุด ขอผมหอมแก้มที่!” จางเสี่ยวปังพูดพร้อมเปลี่ยนอารมณ์ราวกับว่าความโกรธเมื่อกี้เป็นตดที่สลายไปกับสายลม

 

“เฮ้ย ออกไป!” สู่หมิงถีบอ้วนจางออกไปไกลๆ

 

จากนั้นจางเสี่ยวปังก็หันมายิ้มอย่างมีความสุข

 

1 หมื่นหยวน!

 

“ฮ่าๆๆๆๆ ฉันจะไปตีกระ*รี่จนน้ำแห้งเลย!”

 

หมอนี่มันช่างเกินเยียวยาจริงๆ…

 

ลู่หมิงทั้งรู้สึกตลกและเหนื่อยใจในคราเดียวกัน

 

ด้วยขนาดตัวของจางเสี่ยวปังที่อ้วนจนดูคล้ายกับลูกชิ้น ทําให้ตาของเขาถูกไขมันบนหน้ากดจนเหลือเพียงแค่ตาดีๆ แคบๆ 2 เส้น แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่หมอนี่ได้เห็นเงินขึ้นมา ตาก็จะเบิกกว้างจนแทบถลนออกจากเบ้าอย่างเหลือเชื่อ! ไม่รู้หมอนี่รักผลกําไรหรือรักเงินที่จะเอาไปตี..เพิ่มช่างมันเถอะ!

 

“ตี*รี่! ตี*รี่! ตี*รี่! ตี*รี่!” จางเสี่ยวปังตะโกนออกมาเป็นจังหวะทุกก้าวที่เขาเดินเหมือนทหารที่กําลังมาร์ชอย่างเป็นระเบียบ

 

**นึกภาพ ซ้าย ขวา ซ้าย เอาละกัน 55555

 

“เอาล่ะ ฉันมีของขวัญลึกลับเพื่อความตื่นเต้นให้กับนายด้วย…”

 

จางเสี่ยวปังหันมาพร้อมกับความรู้สึกตื่นเต้น

 

ของขวัญหรอ คืออะไรกัน?

 

ลู่หมิงหยิบขวดใบหนึ่งที่ถูกปิดผนึกออกมาจากโต๊ะก่อนกล่าวว่า “อะ นี่คือของขวัญของนาย”

 

จางเสี่ยวบังมึนงง

 

“นี่…”

 

จางเสี่ยวปังยืนเอ๋อไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มอย่างขมขื่น ” พี่ลู่ นี่มันลึกลับเกินไปหน่อยรึเปล่า?!”

 

“ก็คงงั้น”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ ”ในอดีตฉันก็เคยคิดอย่างนั้น แต่ว่า…”

 

แต่หน้าของจางเสี่ยวปังก็ยังบูดราวกับไม่ได้ มา 3 วัน

 

“เอิ่ม โอเค…”

 

“ถ้างั้นนายเอาของอย่างอื่นไปแทนละกัน อ่า…ช่วงนี้ระหว่างนายกับซินเอ๋อเป็นยังไงกันบ้างล่ะ?”

 

” พ พี่ต้องการอะไร?!”

 

จางเสี่ยวปังสะดุ้ง พร้อมเปลี่ยนท่า เอามือตั้งขึ้นคล้ายกับบรูซ ลีที่กําลังจะโจมตีศัตรู

 

“เอ่อ นี่ฉันพูดอะไรผิดไปหรือ?” ลู่หมิงคิดด้วยความตกใจ

 

ตอนนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าใบหน้าของจางเสี่ยวปังเปลี่ยนเป็นสีเขียว ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

 

“แค่กๆ”

 

ลู่หมิงไอกลบเกลื่อน “อ่อ ไม่มีอะไรแค่ถามเฉยๆ”

 

“พวกเราเข้ากันได้ดี

 

จางเสี่ยวปังตะคอก ”ซินเอ๋อทั้งประพฤติดี อยู่ในลูในทางและเชื่อฟังผมเป็นอย่างมาก เธอจะไม่สร้างปัญหาให้กับผมและไม่ “นอกใจ” ผมเด็ดขาด!”

 

“…”

 

ลู่หมิงพูดไม่ออก

 

ไอหมอนี่จะเน้นประโยคสุดท้ายทําเพื่อ?

 

“งั้นทําไมนายถึงซื้อกินประจําเลยล่ะ?”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ

 

“แล้วมันผิดตรงไหนล่ะ?”

 

“ก็ในเมื่อซินเอ๋อของผมเป็นคนใจกว้าง เธอเป็นเมียหลวงดังนั้น เธอย่อมไม่อิจฉาผู้หญิงคนอื่นที่ผมไปหาแค่ไม่กี่ครั้งอยู่แล้ว” จางเสี่ยวปังพูดอย่างภูมิใจ

 

ลู่หมิงรู้สึกช็อค

 

คําอธิบายของหมอนี่แม่ง

 

หรือนอกจากตุ๊กตาซินเอื้อตัวนั้น หมอนี่จะมีฮาเร็มขนาดใหญ่จริงๆ?

 

“เอาล่ะช่างมัน”

 

“เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะให้บทเพลงกับนายสักเพลงแทนขวดใบนั้นละกัน?” ลู่หมิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

“พี่ร้องเพลงได้ด้วยเรอะ?” จางเสี่ยวปังอุทาน

 

“ฉันเพิ่งนึกถึงเพลงที่เหมาะสมกับคู่รักอย่างพวกนายได้พอดีน่ะ” ลู่หมิงพูดเบาๆ

 

“โอ้ แล้วพี่จะร้องเพลงอะไร?”

 

จางเสี่ยวปังตอบด้วยความสนใจ

 

“เอิ่ม..”

 

ลู่หมิงครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะเคาะโต๊ะเพื่อสร้างจังหวะ จากนั้นเขาก็เริ่มฮัมเพลง

 

“สิ่งแรกที่ฉันทําทุกวันหลังจากตื่นนอนคือสูบลมให้แฟน

 

เมื่อใดก็ตามที่ฉันออกไปที่ผู้หญิงอื่นฉันอยากขอโทษเธอ

 

โอ้ที่รักมองมาที่ฉันฉันคนนี้…”

 

จางเสี่ยวปังฟังเพลงทั้งหมดทว่าเขาไร้ซึ่งการตอบสนอง

 

เพลงนี่มันเชี่*ยอะไรกันครับเนี่ย

 

“เป็นไง? เป็นยังไงบ้าง?”

 

ลู่หมิงถามด้วยความคาดหวัง

 

Fruit Ninja เป็นก้าวแรกที่ทําให้เขาเข้าสู้อุตสาหกรรมการ์ดเกม!

 

ส่วนเพลงนี้?

 

ลู่หมิงคิดว่ามันก็น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของการเข้ายึดครองวงการบันเทิงในโลกนี้ได้เช่นกัน จากนั้นเขาก็จะขายเพลงดังๆ ทั้งหมดบนโลก ไม่ว่าจะเป็น Wei Feng Tang Tang [1. เพลงญี่ปุ่นที่มีความหมายเกี่ยวกับเรื่องทางเพศ] หรือเพลงอื่นๆ เพื่อหารายได้เพิ่ม

 

เยี่ยม..

 

ลู่หมิงรู้สึกตื่นเต้นทันทีที่นึกถึงเรื่องนี้

 

“พี่ลู่ถ้าพี่ร้องเพลงนี้ออกมาอีก พี่ก็คงไม่มีใครคบแล้วล่ะ…”

 

จางเสี่ยวปังถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินจากไป

 

“ทําไมอะ เพลงนี้ไม่ดีเหรอ?”

 

ลู่หมิงรู้สึกผิดหวัง

 

โธ่ เขาคิดว่ามันจะเวิร์คซะอีก!

 

อ่า…ดูเหมือนว่าในโลกนี้คงจะมีรสนิยมทางดนตรีต่างจากชีวิตก่อนหน้านี้ของเขามั้ง ถ้าอย่างนั้นคงต้องทิ้งความคิดเรื่องที่จะใส่เพลงไปในการ์ด แล้วเอาไปขายไว้ก่อนแล้วล่ะ

 

TL: รสนิยมเอ็งพิลึกไปเองรึเปล่าวะ ลู่หมิง 5555

 

เอาล่ะ ตอนนี้ความคลั่งไคล้ “Leviathan” ยังคงอยู่ ฉะนั้นฉันควรโฟกัสไปที่การหาเงินต่างหาก!

 

“มาสร้างการ์ดเพิ่มกันดีกว่า!”

 

ลู่หมิงให้กําลังใจตัวเอง

 

ตอนนั้นเอง ….

 

ที่สมาคมนักสร้างการ์ด-ฝ่ายประเมินผล

 

อยู่ดีๆ พวกเขาก็ได้รับการ์ดที่แทรกคิวเข้ามาเป็นพิเศษชื่อว่า-“Leviathan”

 

ไม่ว่าพวกเขาจะดูถูกและไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับหมิงขนาดไหน แต่พวกเขาก็ยังได้รับการ์ด “Leviathan” มาจากช่องต่างๆ มากมาย เพื่อให้พวกเขาตรวจสอบ!

 

บ้างก็มาจากนักอัญเชิญ …

 

บ้างก็มาจากตระกูลใหญ่ ..

 

แล้วพวกเขายังจะทํานิ่งเฉยได้อีกหรอ?

 

เป็นไปไม่ได้!

 

เนื่องจากการ์ดสัตว์เลี้ยงใบแรกในประวัติศาสตร์ใบนี้ ทําให้คนจํานวนมากตื่นตระหนกจนเกินการควบคุมไปแล้ว

 

“โลกเรากําลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่แล้วสินะ”

 

หนึ่งในนักสร้างการ์ดถอนหายใจ

 

ชื่อของเขาคือ เซี่ยหยาน หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญด้านการสร้างการ์ดที่มากประสบการณ์ที่สุด

 

หลังจากได้ยินมาว่านักศึกษาจํานวนนับไม่ถ้วนละทิ้งการบ่มเพาะและหันไปทําธุรกิจแทน เขาก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เพราะเซี่ยหยานเป็นคนที่ให้ความสําคัญกับรากฐานการบ่มเพาะที่สุด!

 

ทําไม Fruit Ninja ถึงได้รับความนิยม?

 

เขาเคยเห็นมันแล้ว ฉะนั้นจึงรับรู้ได้ว่าทั้งหมดเกิดจากความคิดสร้างสรรค์และแรงบันดาลใจที่น่าอัศจรรย์ของลู่หมิง

 

แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทําไมนักศึกษาเหล่านั้นถึงไม่เห็นว่าการฝึกรากฐานให้แข็งแกร่งต่างหากที่เป็นเรื่องที่สําคัญที่สุด!

 

เขารู้ว่าทุกคนมีความคิดสร้างสรรค์และแรงบันดาลใจ

 

แต่มันจะไร้ค่าหากคนเหล่านั้นไม่มีพื้นฐานที่ดีพอ!

 

ไม่ต่างกับความคิดเพ้อฝัน!

 

และตอนแรกสมาคมนักสร้างการ์ดก็หยุดยั้งมันได้แล้ว

 

แต่ตอนนี้

 

ลู่หมิงดันกลับมาพร้อมกับการ์ดใบที่ 2 ของเขา

 

ยิ่งไปกว่านั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง ทําให้เอฟเฟกต์ของการ์ดใบนี้สุดยอดกว่า Fruit Ninja มากๆ มันจึงน่าตกใจยิ่งกว่าเดิม แถมยังส่งผลถึงความคิดของคนจํานวนมากขึ้นไปอีก

 

“เฮ้อ”

 

เซี่ยหยานถอนหายใจออกด้วยความเศร้าสร้อย

 

เดี๋ยวก็มีพวกไร้เดียงสาอีกกลุ่มถูกจูงให้หลงทางอีกสินะ

 

การ์ดใบนี้ถูกถอดรหัสโดยแผนกเข้ารหัสแล้ว เซี่ยหยานจึงพลิกมันและก็ต้องพบกับความตกใจ

 

นี่มัน…

 

เขากวาดตามองลายเส้นบนการ์ดโดยไม่รู้ตัวและถึงกับนั่งไม่ติดทันที เขาจ้องมองอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะใช้เวลานานกว่าจะกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง!

 

นี่เขาเห็นอะไรกัน?

 

ไม่อยากจะเชื่อเลย!

 

ลายเส้น!

 

เส้นพื้นฐาน

 

ลายเส้นพื้นฐานทั้งหมดเกือบจะพูดได้ว่าสมบูรณ์แบบ!

 

ทั้งยังประกอบขึ้นจากเทคนิค!

 

เทคนิคขั้นเทพ!

 

เทคนิคการเคลือบที่ปกติมีแต่นักสร้างการ์ดระดับสูงเท่านั้นที่ทําได้!

 

และสิ่งเหล่านี้

 

ทั้งหมดนี้อยู่ในการ์ดสัตว์เลี้ยงจากนักสร้างการ์ดระดับ 1 ซึ่งขายใบละ 2 พันหยวน!

 

ลู่หมิงวาดทั้งหมดนี้ด้วยตัวเอง?

 

ลู่หมิง…

 

มีทักษะลายเส้นพื้นฐานที่แข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ!

 

เขาตกตะลึง

 

ในที่สุดเขาก็กลับมาสังเกตการ์ดอย่างจริงจังอีกครั้ง

 

Leviathan, การ์ดสัตว์เลี้ยง, การ์ดชาร์จ เซี่ยหยานสามารถมองทะลุโครงสร้าง 3 ชั้นได้อย่างง่ายดาย เขา มองทะลุแกนกลางของการ์ดได้ภายในพริบตา

 

การ์ดชาร์จ + การ์ด Fish Leap!

 

ปกติแล้วคนทั่วไปก็สามารถไปที่ร้านค้าเพื่อซื้อการ์ด Fish Leap และการ์ดชาร์จได้เอง

 

เหมือนกัน เป๊ะๆ!

 

ในตลาดมีการ์ดแบบเดียวกับที่ลู่หมิงสร้างขึ้นมาเต็มไปหมด

 

อย่างไรก็ตาม…

 

กลับไม่มีใครสนใจพวกมัน

 

บางทียังแทบจะไม่มีคนรู้จักด้วยซ้ำ

 

คราวนี้ก็ยังไม่ต่างกับ Fruit Ninja ที่หลักการทํางานของการ์ดก็ยังคงคุณสมบัติของเกมเอาไว้

 

อย่างไรก็ตาม..นี่ไม่ใช่ประเด็นสําคัญ

 

สิ่งที่พิเศษของการ์ดใบนี้คือเทคนิคและลายเส้นที่ใช้

 

เซี่ยหยานโคตรจะช็อคเลย!

 

“นี่แหล่ะ”

 

“นี่ต่างหากที่เรียกว่า “นักสร้างการ์ด” ฮ่าๆๆ!”

 

“ก่อนจะใช้ความคิดสร้างสรรค์ได้ นักสร้างการ์ดต้องมีลายเส้นพื้นฐานที่แข็งแกร่งก่อน!”

 

เซี่ยหยานรู้สึกกระปรี้กระเปร่า

 

ดูสิ นี่ต่างหากการ์ดที่แท้จริง!

 

ลู่หมิงช่างเป็นคนที่มีพรสวรรค์อันน่าทึ่ง!

 

หลังการประเมินเสร็จสิ้น

 

เขาให้คะแนนการ์ดใบไว้นี้สูงมากเพื่อดึงดูดผู้คนด้วยความประหลาดใจ จากนั้นสมาคมก็ตัดสินใจที่จะส่งคําเชิญเข้าร่วมให้กับลู่หมิงเป็นการส่วนตัว

 

คราวนี้พวกเขาไม่เพียงต้องการให้ลู่หมิงเข้าร่วมสมาคมนักสร้างการ์ดเท่านั้น แต่พวกเขายังต้องการเผยแพร่ให้ทุกคนได้รู้ว่าการมีรากฐานที่ดีนั้นมีประโยชน์ยังไง และอัจฉริยะที่แท้จริงนั้นเป็นยังไงกันแน่!

 

จากนั้นแล้ว…พวกเขาก็จะ…

 

ก็จะถูกปฏิเสธ…

 

ลู่หมิงส่งจดหมายมาปฏิเสธสมาคม พร้อมแนบภาพถ่ายหน้าจอของเขาที่มีจดหมายปฏิเสธใบสมัครของตนเมื่อ 2 วันก่อนไว้ -มันเขียนไว้ว่าเขา “ไม่มีคุณสมบัติ!” ด้วยตัวอักษรสีทองสว่างเรื่องรองขนาดยักษ์ ก่อนที่จะเขียนเนื้อหาในย่อหน้าถัดไปว่า…

 

“ผมรู้ดีว่าตัวเองมีคุณสมบัติไม่เพียงพอ แถมทักษะลายเส้นพื้นฐานก็ยังอ่อนแอเกินไป ดังนั้นผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับปรุงมัน และได้แต่หวังว่าสักวันผมจะมีคุณสมบัติเข้าร่วมกับสมาคมนักสร้างการ์ดในอนาคต – จาก ลู่หมิงผู้ไร้ความสามารถ

พวกเขารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก

 

นี่ขนาดพวกเขาปฏิเสธลู่หมิงไปแค่ครั้งเดียว หมอนี่ยังเล่นบทภรรยาขี้น้อยใจซะขนาดนี้ แล้วจะให้เชิญตัวมาประทับยังไงกันดีล่ะ?

 

แต่จะให้ทํายังไงเพราะในเมื่อนี่เป็นโอกาสเดียวที่พวกเขาจะใช้มันในการแก้ไขทัศนคติผิดๆ ของนักศึกษาได้

 

พวกเขาอยากให้เด็กๆ ที่เป็นอนาคตของชาติทั้งหลายกลับมาสู่ลู่ทางที่ถูกต้อง! ฉะนั้นยังไงพวกเขาก็ต้องใช้ลู่หมิงเป็นตัวอย่างในการลบล้างชุดความคิดนี้ไปให้ได้

 

ถึงแม้หมอนี่จะเป็นต้นเหตุด้วยก็เถอะ!

 

“เราจะทํายังไงกันดี?”

 

เจ้าหน้าที่ในแผนก HR ของสมาคมนักสร้างการ์ดสาขาเมืองชิงหมิงต่างก็ต้องกุมขมับ

 

*HR หรือ Human Resource= ทรัพยากรมนุษย์นะแจ๊ะ

 

พวกเขาจะมีทางเลือกอะไรได้อีก?

 

นอกจากการไปเจรจากับลู่หมิงโดยตรง!

 

ครั้งนี้พวกเขาถึงกับส่งนักสร้างการ์ดสาวสวยระดับ 3 มาคุยกับลู่หมิงเป็นการเฉพาะ แถมเธอยังเป็นคนที่พูดจานุ่มนวลทําให้เวลาคนรอบข้างฟังแล้วรู้สึกสบายใจ

 

” คุณต้องการอะไร?”

 

นักสร้างการ์ดหญิงพูดด้วยท่าที่จริงจัง

 

“ผมต้องการให้คุณรับรองลิขสิทธิ์!”

 

ลู่หมิงตอบแบบไม่ลังเลแม้แต่น้อย

 

“เป็นไปไม่ได้!”

 

หญิงสาวเบิกตากว้าง

 

ในฐานะที่เธอเป็นนักสร้างการ์ด เธอย่อมรู้ดีว่าลู่หมิงหมายถึงเรื่องอะไร

 

Leviathan เป็นการ์ดแบบไหน?

 

มันเป็นการ์ดที่ใช้เทคนิคการเคลือบ!

 

แถมยังใช้เทคนิคการเคลือบแบบธรรมดา!

 

แม้ว่าเธอจะเต็มไปด้วยความชื่นชมที่ลู่หมิงใช้เทคนิคการเคลือบการ์ดได้ตั้งแต่อยู่ในระดับเท่านี้ แต่ถึงกระนั้นก็จะไม่มีการรับรองลิขสิทธิ์เด็ดขาด!

 

” ทําไม?”

 

ลู่หมิงขมวดคิ้ว

 

เธอจึงอธิบายให้ลู่หมิงฟังด้วยความอดทนว่า…

 

ปกติแล้วจะไม่มีใครให้การรับรองการ์ดที่มีการใช้เทคนิคการเคลือบแบบธรรมดา

 

เนื่องจากเมื่อนักสร้างการ์ดระดับสูงเชี่ยวชาญเทคนิคการเคลือบแล้ว มันก็ไม่ต่างกับการเปิดโลกใหม่ให้กับคนๆ หนึ่ง!

 

จากนั้น

 

นักสร้างการ์ดคนนั้นก็จะสามารถผสมการ์ดออกมาได้หลายรูปแบบผ่านการทดลองต่างๆ!

 

หรือผ่านวิธีการใช้เทคนิคการเคลือบหลายๆ แบบ!

 

ฉะนั้นจึงกลายเป็นว่าจะมีการ์ดที่มีลักษณะคล้ายๆ กันเต็มไปหมด

 

ต้องบอกก่อนว่าแม้แต่ตอนนี้จํานวนการ์ดทั้งหมดที่เกิดจากเทคนิคการเคลือบแบบธรรมดาในคลังการ์ดของสมาคมยังมีจํานวนมากมายมหาศาลจนนับไม่ถ้วนเลย!

 

ดังนั้น

 

โดยทฤษฎีแล้วจึงไม่มีใครยอมให้การ์ดที่ใช้เทคนิคการเคลือบแบบธรรมดาได้รับการรับรองลิขสิทธิ์ ไม่อย่างนั้นก็จะมีการ์ดใหม่ๆ โผล่ออกมาจดลิขสิทธิ์อยู่เสมอๆ จนเจ้าหน้าที่ต้องทํางานหนักเกินความจําเป็น ทั้งยังทําให้ความสร้างสรรค์ของนักสร้างการ์ดหายไป!

 

“และเรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้” หญิงสาวคนนั้นกล่าว

 

ตอนนี้ลู่หมิงเริ่มเข้าใจบางอย่างขึ้นมาแล้ว

 

“ถ้างั้น….คราวนี้คุณจะขออะไร?” หญิงสาวถามอีกครั้ง

 

“การรับรองลิขสิทธิ์” ลู่หมิงพูดซ้ำพร้อมทําหน้าจริงจัง

 

หญิงสาวถึงกับผงะ

 

แล้วนี่ฉันจะเสียเวลาอธิบายไปตั้งนานทําไมล่ะเนี่ย!