Devil's love ทิ้งรักของนายปีศาจไป - ตอนที่ 274 แผนการ

คาย์อัน เฟโรกิมองมือที่ยื่นมา เธอผอมลงกว่าเดิม นิ่งเงียบ เขาก็ยื่นมือออกมา จับมือผอมๆข้างนั้น ฝ่ามือที่หยาบกร้าน เมื่อเทียบกับฝ่ามือที่อ่อนนุ่มข้างนั้นไม่คู่ควรกันเลย

เขารู้สึกไม่สบายใจ…….ผอมขนาดนี้

ถ้านอนนั้นให้เธอห้าแสน วันนี้เธออาจจะไม่อยู่ในสภาพนี้ก็ได้

อดไม่ได้เหยียดนิ้วออกแล้วลูบที่ฝ่ามือนั้นอยู่สักครู่

แต่ก็ลูบได้แค่แป๊บเดียว……..

“คุณคาย์อัน ให้เกียรติด้วย”

คาย์อันอึ้งไปสักครู่………ให้เกียรติ เธอบอกเขาให้เกียรติด้วย

รู้สึกเสียดายเล็กน้อย ปล่อยมือที่จับมือเธอออก

สายตาของเขา มองบนรอยแผลเป็นที่หน้าผากของเธอ จึงนึกถึงตอนจูบและสัมผัสแผลนั้นเบาๆ มีอาการคันเล็กน้อยที่ริมฝีปาก ทันใดนั้นก็หันข้าง เกรงว่าจะอดไม่ได้ที่จะแตะต้องรอยแผลเป็นนั้นอีกครั้ง

“รอยแผลนี่……..”

“คุณคาย์อัน ฉันรู้สึกว่า ความร่วมมือในครั้งนี้ อาจจะเป็นเพราะฉันมีความคิดที่ไม่เหมาะสม” ขณะที่เธอพูด ก็จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

“ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ขอตัวก่อน”

เธอไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเสิ่นซิวจิ่นแล้วจะมายอมรับความช่วยเหลือจากคนคนนี้เหรอ?

เธอมองเอกสารที่อยู่ในมือตัวเอง ดูท่า การทำหนักในหลายวันที่ผ่านมา ก็เปล่าประโยชน์ ถ้าออกไป วิเวียนก็คงจะว่าเธอว่าโง่มาก

คิดๆอยู่ ทันใดนั้นก็ยิ้มออกมา

วิเวียนจะด่าเธอว่าโง่

อืม เจี่ยนถง คุณโง่จริงๆ

“เดี๋ยวก่อน” เธอเดินไปถึงประตูห้องประชุมแล้ว คาย์อันที่อยู่ข้างหลังพูดว่า

“พวกเราจะไม่มีวันย้อนกลับไปเหมือนในอดีตแล้วใช่ไหม?”

เจี่ยนถงหยุดเดิน “อดีต พวกเรามีอดีตด้วยเหรอ?” คุณคาย์อัน สมมุติว่าคุณเคยรู้จักฉันในอดีตมาก่อน เช่นนั้นก็ลืมมันไปซะ”

อดีต?

คุณลูกค้ามีพระคุณกับหญิงให้บริการ?

เธอหัวเราะเยาะที่มุมปากของเธอ

อดีตของเธอ ยอดเยี่ยมมาก

“เท่าที่ฉันรู้ เจี่ยนเจิ้นตงถ่ายโอนเงินส่วนใหญ่ของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปไป

นั่นก็หมายความว่า การหมุนเวียนเงินสดของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปก็กำลังจะหยุดลงแล้ว”

มือเจี่ยนถงที่จับลูกบิดประตูบีบและจับลูกบิดแน่น ใจก็ฮึกเหิมขึ้น “คุณคาย์อัน จะพูดอะไรก็ควรมีหลักฐาน คุณควรรู้ไว้ว่า ข่าวลือของคุณ อาจจะทำให้ตลาดหุ้นของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปผันผวนได้ ต้องมีความรับผิดชอบตามกฎหมายด้วย!” เขารู้ได้อย่างไร!

เรื่องนี้ นอกจากเธอกับหัวหน้าฝ่ายการเงิน ก็ไม่มีใครรู้!

และหัวหน้าฝ่ายการเงิน คงไม่ทำลายกำแพงด้วยตัวเอง ต้องรู้ว่า เรื่องเจี่ยนเจิ้นตงโอนเงินของเจี่ยนซื่อกรุ๊ปไป เขาในฐานะหัวหน้าฝ่ายการเงิน ก็ต้องมีความรับผิดชอบในเรื่องนี้ด้วย!

ถ้าพูดให้หนัก ก็คือผู้สมรู้ร่วมคิด

พูดให้เบาลง ก็คือบกพร่องในหน้าที่

แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน หัวหน้าฝ่ายการเงินก็หนีไม่พ้นแน่นอน!

คนคนนี้รู้ได้อย่างไร!

“เป็นการสร้างข่าวลือหรือเปล่า คุณก็รู้อยู่แก่ใจ” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เดินไปข้างหน้า “เสี่ยวถงทำความร่วมมือตอนนี้ไหม?”

เสียงเบาๆ มั่นใจมาก เหมือนจะสรุปการตัดสินใจของเจี่ยนถงแล้ว

เธอก็ฟังออก

แต่…….แต่ว่า!

มือจับลูกบิดประตู ออกแรงทันที ประตูใหญ่ของห้องประชุม เปิดออกตรงหน้าของเธอ แสงจากทางเดิน ส่องมาที่ตา เธอก้าวเดินออกไป

แต๊ก แต๊ก แต๊ก แต๊ก……..

ตรงทางเดิน เธอฟังเสียงเท้าเดินของตัวเอง การตัดสินใจเช่นนี้ ไม่ยอมก้มหัว เดินออกมาโดยไม่ลังเล

เดินออกมาจากทางเดินที่ยาว เงยหน้าขึ้น คนที่เธอพามาด้วย นาทีที่เห็นเธอ ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างตื่นเต้น สายตาทั้งเจ็ดคู่ เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ประ ประธานเจี่ยน…..เป็น เป็นอย่างไรบ้าง?” มีคนหนึ่งมองเธอแล้วถามอย่างระมัดระวังด้วยความคาดหวัง

เจี่ยนถงเหมือนโดนสิ่งของบางอย่างกระแทกที่ใจอย่างรุนแรง

หลับตาลงกะทันหันฝ่ามือที่อยู่ข้างๆ กำไว้อย่างแน่น รอยเล็บที่โค้งเหมือนพระจันทร์ ฝังลึกในฝ่ามือ

“ประธานเจี่ยน……ไม่ ไม่ได้เหรอ?” ความผิดหวังนั้น แทรกอยู่ในน้ำเสียงของคนถาม

ลมหายใจของเธอ ชะงักทันที เธอกัดฟันแน่น แม้จะยังไม่ลืมตา ก็สามารถเดาได้ว่า ในสายตาของพวกเขามีความผิดหวัง

พวกเขา……..พวกเขาเป็นคนที่เจี่ยนถงพามาด้วย!

คือเธอเจี่ยนถงที่พาคนพวกนี้มา คือเธอเจี่ยนถงที่ให้คนพวกนี้ทำงานล่วงเวลามาเป็นอาทิตย์

ทันใดนั้น!

ผู้หญิงลืมตาขึ้น หมุนส้นเท้า

ไม่พูดอะไร ภายใต้สายตาของคนเหล่านี้ เธอเดินกลับไป เดินกลับไปทางห้องประชุม

ประตูตรงหน้าได้ปิดตามการเคลื่อนไหวของเธอเมื่อครู่ ยืมอยู่ตรงหน้าประตูที่ปิดสนิท เจี่ยนถงถอนหายใจอย่างแรง แล้วเอื้อมมือผลักประตูออก

“คุณคาย์อัน ยังต้อนรับฉันอยู่ไหม?”

สีหน้าของเธอไร้ความรู้สึก ในใจเหมือนมีมีดคมๆกำลังแทงมาที่ตัวเอง

ในห้องประชุม หน้าหล่อของคาย์อันเซอร์ไพรส์สุดๆ…….เขาคิดว่าเธอกลับไปแล้ว

ริมฝีปากบางๆยิ้มทันที “ยินดีต้อนรับ”

เจี่ยนถงเดินเข้าไป แต่รู้สึกว่าเหมือนเท้าหนักเป็นพันกิโลกรัม

“เช่นนั้น สามารถพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือหรือยัง?” เธอไม่อยากนอกเรื่อง เข้าประเด็นทันที

สำหรับคาย์อัน เฟโรกิแล้ว เรื่องราวในความทรงจำเหล่านั้น ไม่ช้าก็เร็วมันก็จะจางหายไปตามกาลเวลา

“ดี” ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ยิ้มอย่างอ่อนโยน ตอบอย่างมีความสุข

กลับมา…….ก็ดีแล้ว

เจี่ยนถงเปิดแฟ้มเอกสารในมือ นั่งลงแล้วเจรจากับคาย์อันเกี่ยวกับความร่วมมือในครั้งนี้

เธออธิบายได้ดีมาก และตั้งใจมาก

เพื่องานส่วนรวม เธอทิ้งเรื่องส่วนตัวไว้ข้างๆ

เจี่ยนเจิ้นตงทิ้งความยุ่งเหยิงนั้นไว้เธอยังต้องการที่จะปกป้องไม่ได้เพื่ออย่างอื่น เพียงเพื่อ…….

เธอไม่ได้สังเกต ตอนที่เธออธิบาย ชายคนข้างๆ จ้องมองเธออย่างไม่กะพริบตาเลย ใส่ใจมาก ใส่ใจทุกความเคลื่อนไหวของเธอ

จะหน้าบึ้ง หรือจะอธิบายอย่างรวดเร็วก็ดี

ดูเหมือนการจ้องมองเวลาเธอทำงาน สามารถทำให้เขาจมอยู่ในนั้น ในใจมีความสุขมาก

เธอวางเอกสารไว้บนโต๊ะเบาๆ เงยหน้าขึ้น มองไปข้างกาย “คุณคาย์อัน คุณก็เห็นแล้ว

การอธิบายในครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาจริงๆแล้วความร่วมมือในครั้งนี้ เป็นเรื่องที่มีผลประโยชน์ต่อสองฝ่าย

ส่วนฉัน อยากให้คุณคาย์อันเข้าใจว่า

เจี่ยนซื่อกรุ๊ปของพวกเรา ครั้งนี้ทุ่มเทอย่างมาก เพื่อร่วมมือกับบริษัทของคุณเพื่อพัฒนาโครงการใหม่”

“ความทุ่มเทของเจี่ยนซื่อกรุ๊ป ฉันเห็นมันแล้ว”

“หมายความว่า คุณคาย์อันก็ยินดีที่จะร่วมมือแบบ win-win ระหว่างทั้งสองฝ่าย ใช่ไหม?”

“แน่นอน” บนใบหน้าที่หล่อของคาย์อัน ดวงตาหนึ่งคู่ จ้องมองที่เธอ อ่อนโยนจนสามารถดำออกมาจากน้ำได้ “แต่ฉันมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”

“คุณคาย์อัญเชิญพูดมาได้เลย” เจี่ยนถงทำท่าทาง”เชิญ “

“ฉันยินดีที่จะให้ความร่วมมือในครั้งนี้ แต่ หากโครงการนี้ภายหลังการดำเนินการ ไม่สามารถทำให้ฉันพอใจ ฉันจะเอาเงินที่ลงทุนไปคืนมา”

“เจี่ยนซื่อกรุ๊ปจะทำให้ดีที่สุด ส่งหัวกะทิออกมาทำ…………”

“ไม่” คาย์อันเหยียดนิ้วชี้ออกมาแล้วส่ายไปมาแสงสว่างในดวงตา ด้วยศักยภาพที่จะเอาชนะ “โครงการนี้ ฉันจะเป็นคนติดตามเอง ผู้ติดตามโครงการของเจี่ยนซื่อกรุ๊ป ต้องเป็นประธานเจี่ยนเท่านั้น”