Crazy Leveling System - ตอนที่ 631: สะกดข่มทุกทาง

CLS ตอนที่ 631: สะกดข่มทุกทาง

 

“อ้ากกก….”

 

เสียงโหยหวนดังออกมาจากท้องพระโรงไม่หยุด หลังจากที่ถูกเปลวเพลิงสัมผัสร่าง แต่ละคนต่างก็ท่าการสละชิ้นส่วนร่างกายส่วนนั้นของตนอย่างรวดเร็ว ส่วนบางคนที่โดนเปลวเพลิงเข้าที่หัว ก็รอสวดศพของตัวเองได้เลย

 

เปลวเพลิงนี้พวยพุ่งออกมาอย่างรวดเร็วเกินไป ทําให้ทั่วทั้งท้องพระโรงปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงนี้ และไม่ว่าพวกเขาจะพยายามดับยังไงก็ไร้ประโยชน์ อย่างมากก็ทําได้เพียงแค่ชะลอการเผาไหม้ของมันลงเท่านั้น หากคิดจะดับมัน ถือเป็นเรื่องที่ยากมาก

 

ตอนนี้ได้มีขุนนางตายไปหลายคนแล้ว ส่วนคนที่หนีไปได้บางคนก็ต้องทะลายแขนหรือขาของตน แต่ส่วนใหญ่จะบาดเจ็บสาหัสกัน

 

“ไท่ซางหวงจะไม่แพ้ จะต้องไม่แพ้…” พวกเขาเชื่อว่าไท่ซางหวงจะไม่พ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว พวกเรายังมีโอกาสสวนกลับอยู่

 

ที่จริงแล้วไม่ว่าจะมีโอกาสสวนกลับหรือไม่ แต่อาณาจักรกานหยวนของพวกเขาก็ได้สูญเสียอย่างหนักแล้ว ขุนนางพากันตายลงหลายคน พริบตาก็เหลือกันอยู่ไม่ถึงครึ่ง แล้วอย่างนี้จะไปเอาแรงที่ไหนไปสวนคืน? หากว่าไม่ไปหาเรื่องเทียนหยุน พวกเขาก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

 

ตอนนี้พวกเขาพากันรู้สึกเสียใจแล้ว ใครกันนะที่คิดไปหาเรื่องปีศาจตนนี้เข้า?

 

จากนั้น ลําแสงสีเขียวก็ยิ่งขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกัน แสงสีเขียวขั้นกระโดดขึ้นไปพร้อมกันกับเปลวเพลิง นั่นไม่ใช่ไท่ซางหวงกานหยวนหรอกเหรอ หลังจากที่ผู้คนได้เห็น ก็เตรียมที่จะส่งเสียงโห่ร้องออกไป แต่เมื่อเห็นชัดๆ ก็เหมือนกับว่าที่คอของพวกเขามีมือขนาดใหญ่กําลังบีบไว้อยู่จนแทบจะหายใจไม่ออก ร่างของไท่ซางหวง ตอนนี้แทบจะลุกไหม้ไปหมดทุกส่วน แขนข้างหนึ่งได้หลุดขาดออกไปโดยสมบูรณ์ กลายเป็นขี้เถ้ากองหนึ่งไปเรียบร้อยแล้ว

 

ส่วนสถานที่อื่นๆ ที่เหลือก็ไม่ได้ดูดีเลย แต่ละแห่งต่างก็ถูกเผาจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ โชคดีที่เขายังสามารถต้านทานการเผาไหม้อย่างต่อเนื่องของเปลวเพลิงนี้เอาไว้ได้ ทําให้ไม่ได้เป็นเหมือนคนอื่นๆ แต่ก็ยังต้องสูญเสียอวัยวะบางส่วนไปอยู่ดี

 

และเมื่อมาดูทางฝั่งเทียนหยุนนั้นกลับไม่มีเรื่องมีราวอะไร ร่างกายของเขายังคงปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง เหมือนก่อนหน้า อากาศรอบๆตัวเขา 3 เมตรล้วนแต่ลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีดํา ตราบใดที่เข้าไปใกล้เขาในระยะ 3 เมตรนี้ ก็จะต้องติดไฟในทันที เป็นพลังที่น่าสะพรึงจนทําให้พวกเขาต้องพากันตัวสั้น

 

ไท่ซางหวงที่แข็งแกร่งที่สุดของเขากลายเป็นง่อยไปแล้วหรือไง? ถึงกับถูกอีกฝ่ายสยบเอาไว้โดยที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้เลยสักนิด

 

“ช่างเป็นเปลวเพลิงที่ทรงพลังมากจริงๆ ถึงกับสามารถสยบกายาพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ของข้าเอาไว้ได้…” สีหน้าของไท่ซางหวงกานหยวนกลายเป็นน่าเกลียด เขาไม่คิดว่าเทียนหยุนจะมีเปลวเพลิงที่ร้ายกาจขนาดนี้

 

เปลวเพลิงนี้สยบพลังของเขาได้อย่างอยู่หมัด หากเปลี่ยนเป็นธาตุอื่นเขาไม่แม้แต่จะแยแส ที่เขากลัวที่สุด ก็คือเปลวเพลิงนี้เท่านั้น มันสามารถเผาไหม้ทุกอย่างของเขาได้อย่างง่ายดาย!

 

“ความเสียหายแต่ธาตุที่แพ้ทางนี่ช่างแข็งแกร่งจริงๆ” อี้เทียนหยุนรู้สึกพอใจอย่างมากต่อความเสียหายที่เพิ่มขึ้นเมื่อโจมตีใส่ธาตุที่แพ้ทาง

 

ในสภาพที่แพ้ทางกัน ท่าให้พลังโจมตีของเขาเพิ่มขึ้นอีก 50% จนทําให้พลังรบของเขาพุ่งขึ้นจนเกือบจะไปแตะระดับ 1 หมื่นล้าน! พลังที่เพิ่มขึ้นจนท้าทายสวรรค์นี้ ใครใช้ให้อีกฝ่ายเป็นธาตุที่แพ้ทางกันล่ะ?

 

ก่อนหน้านี้เขาต้องการจะสู้ให้สมใจ แต่ตอนนี้ทําเอาเขามีข้อสงสัยขึ้นเล็กน้อยแล้ว? กายาพฤกษาศักดิ์สิทธิ์อะไรนี้ ในสายตาของเขานั้นกลับเป็นดั่งเชื้อเพลิง เชื้อเพลิงที่พร้อมจะลุกไหม้

 

“ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าจะทําให้ข้าต้องหมอบกราบอย่างงั้นเหรอ? ตอนนี้ก็มาทําให้ข้าหมอบกราบดูสิ ข้ากําลังรออยู่” อี้เทียนหยุนเดินเข้าไปหาไท่ซางหวงกานหยวนทีละก้าว ไม่เกรงกลัวพลังของเขาแม้แต่น้อย

 

ไท่ซางหวงกานหยวนไม่ตอบ เพียงยกมือข้างที่เหลือขึ้นมาอย่างสั่นเทา จากนั้นก็ปลดปล่อยพลังชีวิตในร่างออกมาอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้น แขนข้างที่ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าก็ได้งอกออกมาอีกครั้ง

 

พลังประเภทงอกแขนออกมานี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกสําหรับเขา เขาไม่จําเป็นต้องพึ่งพลังสนับสนุนอะไร ก็สามารถงอกแขนที่ขาดออกมาใหม่ได้

 

ซึ่งนี่ก็คือพลังของกายาพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ ร่างกายของเขาก็เป็นเหมือนกับกิ่งไม้ ที่สามารถงอกกิ่งและใบขึ้นมาใหม่ได้ โดยที่ไม่มีข้อจํากัด สามารถงอกออกมาใหม่ได้เหมือนเดิม

 

“เคล็ดวิชาพฤกษาศักดิ์สิทธิ์ หมื่นพฤกษารวมศูนย์!”

 

ไท่ซางหวงกานหยวนไม่นั่งรอความตาย นัยน์ตาทั้งคู่ของเขาปลดปล่อยล่าแสงสีเขียวออกมา จากนั้นก็พุ่งลงไปยังพื้นดินด้านล่าง แสงสีเขียวทําการซึมลึกลงไป จากนั้น ต้นไม้นับไม่ถ้วนก็ผุดขึ้นมาจากพื้น ก่อนที่กิ่งก้านสาขาของต้นไม้เหล่านั้นจะพุ่งไปยังที่ที่อี้เทียนหยุนอยู่

 

พริบตา ทั่วทั้งอาณาจักรกานหยวนก็สั่นไหว แม้แต่พื้นดินรอบๆก็ไหวสั่น!

 

พลังวิญญาณรอบๆ ต่างก็ถูกดูดออกมาอย่างต่อเนื่อง มองจากภายนอกนั้น เหมือนกับว่าพลังบนโลกกําลังพากันส่องแสง พร้อมกับถูกบีบบังคับให้มารวมกันด้วยพลังบางอย่างอัดแน่นอยู่ในท้องพระโรงนี้

 

“นี่มันอะไรกัน เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นอย่างงั้นเหรอ….”

 

ผู้คนที่อยู่นอกเมืองกานหยวนพากันสังเกตเห็นละอองแสงที่หลั่งไหลเข้าไปด้านใน เหมือนกับหิงห้อยกลางคืน ซึ่งกําลังเปล่งแสงเล็กๆ เหมือนกับดวงดารา

 

ผู้ฝึกตนจํานวนมากรู้สึกว่าพลังวิญญาณรอบๆ ตนได้ระเหยไปอย่างรวดเร็ว ทําให้พวกเขาไม่สามารถฝึกฝนต่อไปได้ สถานการณ์นี้เป็นอะไรที่ผิดปกติมาก มีเพียงแต่ใครสักคนเปิดใช้งานค่ายกลรวมวิญญาณขนาดมหึมาสุดๆเท่านั้น ถึงจะทําให้เกิดช่วงเวลาที่พลังวิญญาณเดือดแห้งเหมือนอย่างตอนนี้

 

“ใครเปิดใช้งานค่ายกลรวมวิญญาณขนาดใหญ่กัน นี่จะไม่ให้ใครเขาได้ฝึกกันเลยหรือไง?”

 

และเมื่อพวกเขาออกมาจากห้องฝึกตนพร้อมกับมองเห็นละอองดาวที่บนหัวก็ได้พากันตกตะลึง หากมองจากไกลๆ คงนึกว่าเป็นปาฏิหาริย์อะไรสักอย่าง โดยเฉพาะยามเมื่อเห็นละอองแสงพวกนี้ไหลเข้าไปรวมกับในตําหนักหลักในเมืองกานหยวน ก็ทําให้ไม่มีใครกล้าบ่นอะไรออกมาอีก

 

มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่ามหาจักรพรรดิกานหยวนของพวกเขากําลังทําอะไรอยู่ แต่แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องที่สาหัสอะไรบางอย่างอย่างแน่นอน

 

ขณะเดียวกัน สถานการณ์ในท้องพระโรงก็ดูน่าทิ้งอย่างมาก ทุกที่ล้วนแต่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นปกคลุม ความสูง ของมันถึงขนาดทําลายหลังคาขึ้นไปข้างนอก และในขณะที่ต้นไม้พวกนี้โผล่ขึ้นมา เปลวเพลิงก็เริ่มทําการเผา ไหม้พวกมันอย่างบ้าคลัง

“ดับมันให้ข้า!”

 

ไท่ซางหวงคํารามอย่างโกรธเกรี้ยว ปลดปล่อยลําแสงสีเขียวในร่างออกมาถึงขีดสุด ต้องการดับเปลวเพลิงสีดํานี้ให้ได้ ยังไงก็ตาม หากเทียบกับเปลวเพลิงนี้แล้ว เขาให้ความสนใจไปยังอี้เทียนหยุนมากกว่า ต้องการดูว่าต้นไม้นับไม่ถ้วนพวกนี้พุ่งเข้าใส่เขาแล้ว เขาจะเป็นยังไง

 

“ปัง!”

 

จากนั้น ก็ได้มีมังกรดําโผล่ออกมาจากด้านในทุกที่ที่มันเห็น ต่างก็ถูกมันเข้าไปกัดให้ครั้งหนึ่ง และเมื่อดูดีๆแล้ว ก็พบว่ามังกรดําพวกนี้ก็คือมังกรไฟที่อี้เทียนหยุนปล่อยออกมา พร้อมกับกําลังสร้างหายนะให้กับพื้นที่รอบๆอย่างบ้าคลั่ง

 

จากนั้น ก็มีมังกรดําตัวหนึ่งจากหลายตัวอ่าปากเข้าใส่เขามาแต่ไกล ทําให้ไท่ซางหวงกานหยวนไม่มีเวลาหลบ เขาจะไปคิดได้ยังไงว่าอี้เทียนหยุนจะสามารถปลดปล่อยการโจมตีที่น่าสะพรึงนี้ออกมาได้

 

“ปัง!”

 

พร้อมกับคลื่นเปลวเพลิงที่กระจายออกมา ไท่ซางหวงก็ลุกไหม้ในพริบตา พร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องออกมา พร้อมกับปลดปล่อยแสงสีเขียวจากในร่างตนออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทําการรักษาร่างกายตัวเองไม่หยุด แต่ไม่มีทางที่จะต้านทานการเผาไหม้ที่น่าสะพรึงนี้ได้

 

จากนั้น หางตาของไท่ซางหวงกานหยวนก็เหลือบไปเห็นร่างของอี้เทียนหยุนที่กลายเป็นขนาดใหญ่ พร้อมกับมีเขาสองเขางอกออกมาจากบนหัวของเขาอย่างไม่คาดคิด ดูแล้วเหมือนกับเทพมารที่ปืนขึ้นมาจากก้นบึ้งของนรก ทําให้โลกเต็มไปด้วยความมืด!

 

“เสด็จพ่อ เสด็จพ่อ…” มหาจักรพรรดิกานหยวนร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว เห็นร่างเสด็จพ่อของตน ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงเช่นนี้ ทําเอาเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ขณะที่ในใจตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวไปเรียบร้อยแล้ว

 

นี่คือสงครามระดับราชาเซียน พวกเขาทําได้เพียงดูอยู่ข้างๆ เท่านั้น แต่ต่อให้ดูอยู่ข้างๆ เพียงแค่ลูกหลงเล็กๆ ก็สามารถเอาชีวิตพวกเขาไปได้แล้ว ในตอนนี้พวกเขาต่างก็พบแล้วว่า ตัวเองนั้นต่างชั้นกับระดับราชาเซียนขนาดไหน นี่เป็นความต่างชั้นที่ใหญ่จนคิดไม่ถึงจริงๆ!

 

ความต่างนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ที่สําคัญคือการเผชิญหน้ากับอี้เทียนหยุนที่มีธาตุที่พวกตนแพ้ทาง จึงทําให้ความต่างที่เห็นนั้นต่างกันอย่างเห็นได้ชัด หากว่าเปลี่ยนเป็นผู้ที่มีธาตุอื่น คงไม่มีทางที่จะบดขยี้อีกฝ่ายได้ง่ายขนาดนี้