Chrysalis ชาตินี้พี่ขอเกิดเป็นมด - ตอนที่ 27 เส้นทางยาวไกล

ต้องขอบคุณการต่อสู้เมื่อกี้จริงๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกมั่นใจตัวเองมากขึ้น

บางทีผมอาจอยู่รอดนานพอที่จะเจอกับโคโลนี่ก็ได้นะ!

 

ก็… เอาเป็นว่าผมรู้สึกมั่นใจละกัน! เหอะๆ

 

…

 

เอาล่ะๆ ถึงเวลาทำงานอย่างต่อไป หลังจากซื้อสกิลผันแปรมานามาแล้ว ความรู้บางอย่างก็ถูกใส่เข้ามาในสมองของผมด้วย

 

ไอ้การที่มีระบบลึกลับมายัดของใส่สมองเรานี่… พูดไปมันก็น่ากลัวอยู่นะ

สรุปแล้วระบบนี่มัน ‘ลึก’ แค่ไหนกันเนี่ย?

นี่คือสิ่งที่ผมรู้ไปก็ทำอะไรไม่ได้ ดังนั้นเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า

 

ตามความเข้าใจของผม มานาที่ร่างกายดูดซับจากอากาศจะถูกกักเก็บไว้ในมอนสเตอร์คอร์

หากต้องการใช้ ผมจะต้องดึงมานาออกจากคอร์และ ‘ปั้น’ มัน นี่แหละคือสกิลผันแปรมานา

สกิลนี้จะทำให้ผมสามารถใช้ MP เพื่อทำอะไรเจ๋งๆ ได้

 

มาลองดูหน่อยซิ

 

เริ่มจากการทำสมาธิเพื่อสัมผัสถึงคอร์ที่อยู่ในร่างกายส่วนอก

อืมมมม เป็นลูกบอลเล็กๆ ที่ร้อนมากและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงาน

นี่แหละมานาของผม แต่ก่อนจะดึงมันออกมาใช้ ผมต้องจินตนาการภาพในหัวว่าอยากให้มันออกมาในลักษณะไหนก่อน

 

ลองทำอะไรง่ายๆ ก่อน ตามนี้นะ?

มาเริ่มกันที่… แปลงให้มันเป็นเมฆและปล่อยออกจากปาก

ก็แค่กลุ่มควันไร้พิษสงก้อนเดียวเอง ใจเย็นไว้นะ

 

ผมจดจ่อสมาธิทุกอย่างไปที่คอร์ของตัวเอง พยายามจม… ลึก… ไปกับมัน

ตอนนี้มันยังเล็กอยู่เลยแฮะ ขนาดประมาณเท่าเม็ดองุ่นได้

เดี๋ยวต่อไปมันน่าจะโตขึ้นแหละนะ ตอนนี้ MP ก็มีแค่ 10 เอง คงทำอะไรมากไม่ได้

 

จิตของผมค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปในคอร์… รู้สึกเหมือนเข้ามาอยู่ในโลกคริสตัลเลย

ภายในมิตินี้จะเห็นว่ามานานั้นลอยเท้งไปมาเป็นวงกลมอย่างช้าๆ

ถ้าไม่ไปยุ่งด้วย มันก็จะอยู่ของมันแบบนั้นแหละ

 

ผมสัมผัสได้ทันทีที่พลังงานเริ่มตอบสนองต่อจิต ไม่นานพลังงานก็เริ่มเคลื่อนที่ไปตามความคิดของผม

 

มันยากว่าที่เห็นนะ!

 

ผมพยายามดึงให้พลังงานออกจากที่นี่… ออกจากคอร์และส่งต่อไปยังร่างกายด้านนอก

 

ตอนนี้พลังงานเคลื่อนมาถึงลำคอแล้ว… รู้สึกเหมือนกำลังสำลักน้ำ

พอเปิดปากก็มีกลุ่มควันลอยออกมา แต่ไม่นานมันก็สลายหายไปหมด

 

แฮ่กกก แฮ่กกก

 

โคตรยาก! ทำแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว!

 

คือ… ก็เข้าใจนะว่าสกิลยังเลเวล 1 อยู่ แต่แค่ปุ๊นควันออกมาทีเดียวนี่มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ?

 

เวทมนตร์มันยากกกก

 

แต่ผมก็ยิ่งอยากเรียนรู้มันให้ได้!

 

พอหันไปดูว่าเสีย MP เท่าไหร่ อืม… ใช้ไป 2 แต้ม

ทำทั้งหมดนั่นแต่ดึงออกมาได้ไม่ถึงครึ่งนี้มันยังไงกันนะ?

 

เอาเถอะ ยิ่งฝึกจนสกิลเพิ่มแล้วเดี๋ยวมันก็ง่ายขึ้นเอง จากนั้นการฝึกก็จะเร็วตาม

 

ยิ่งขยันในช่วงแรกๆ การเติบโตในอนาคตก็จะยิ่งดีกว่าเดิม!

 

ผมรวบรวมความมุ่งมั่นทั้งหมดที่มี ก่อนจะพยายามทำแบบเมื่อกี้อีกครั้ง

 

ฮึกกกกกกกกก

 

*ฟู่ววววว*

 

แม่เจ้า ชักจะตลกเกินไปแล้วนะแกนดาล์ฟ!

 

ตอนนายฝึกนี่ได้จดโน้ตไว้ไหม ขอยืมได้ป่าว?

 

นี่ฉันต้องไว้เคราแล้วเอาคทามาถือด้วยไหม?

 

ผมพยายามทำอีก 3 รอบ แต่รอบสุดท้ายนั้นสมาธิแตกก่อน ควันไม่ออก แต่ยังดีที่มานายังสลายหายไปเอง

 

กระบวนการนี้ทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยมากจนต้อง ‘งีบ’ แบบมดๆ

อยากรู้จังเลยว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ถ้ามีสมาร์ทโฟนติดมาด้วยสักเครื่องก็ดีสิ…

 

—

ไม่นานผมก็ขยับตัวอีกครั้ง น่าจะงีบไป 3 ชั่วโมงได้นะ

นี่เป็นการเดาโดยดูจากระดับความอิ่มของกระเพาะ จะย่อยเนื้อไอ้เข้ให้หมดนี่คงต้องใช้เวลาพักนึงเลย

 

ส่วน MP เองก็ฟื้นกลับมาเป็น 6/10 แล้วนะ ไว้เต็มสิบเมื่อไหร่ค่อยกลับมาฝึกต่อละกัน

ถ้าฝึกตอนนี้เลยสามรอบ มีโอกาสที่จะได้พักยาวอีก 3 ชั่วโมงหรือมากกว่า ดังนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ

 

เมื่อกี้ฝึกไป 4-5 ครั้งเลเวลสกิลก็ไม่เห็นจะเพิ่ม สงสัยงานนี้จะไม่หมูซะแล้วสิ…

 

แต่ถ้าอยากเรียนเวทมนตร์ต่อก็ต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้ซะก่อน!

 

ถึงเวลาออกสำรวจกันแล้ว!

 

ผมใช้เวลาอีกเล็กน้อยเพื่ออำพรางรังนอนด้วยเศษดินเศษหญ้าแถวนั้น

ผมอาจจะไม่ได้กลับมาใช้ที่นี่อีก แต่การมีที่ซ่อนตัวเก็บๆ ไว้บ้างน่าจะเป็นเรื่องดี

เราไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่จะต้องใช้มัน…

 

พอทำเสร็จแล้วผมก็หันไปมองรอบๆ

แถวนี้ไม่มีมอนสเตอร์ตัวอื่น แม้แต่เสาอากาศก็ไม่พบอะไร

ดีนะที่พออาหารย่อย เสาอากาศข้างใหม่ก็เริ่มงอกออกมาอีกครั้ง

ถ้าหาอะไรมาใส่ท้องเพิ่มเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็คงกลับมาเป็นปกติเอง

ตอนนี้ประสิทธิภาพการตรวจจับน่าจะอยู่ที่ประมาณ 70%

 

จะบอกว่าโมโหไอ้เข้ก็ไม่ถูก เพราะผมได้อะไรกลับมามากมาย ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าละกัน

 

ภารกิจของวันนี้ก็คือการออกสำรวจ ไม่ได้ไปสู้รบกับใคร

แน่นอนว่าถ้ามีเหยื่อและโอกาสที่ดีพอล่ะก็… เดี๋ยวจะลองคิดดูอีกที

 

ช่วงนี้นี่ชอบเสี่ยงทุกวันเลย นี่เราติดนิสัยแย่ๆ มาแล้วเหรอ!?

 

พอไม่เห็นว่ามีตัวอะไรโผล่มา ผมก็เริ่มออกเดินทางด้วยความระมัดระวัง

โพรงยักษ์นี่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ นะ มันคือพื้นที่ที่ใหญ่มาก ใหญ่จนไร้สาระ ใหญ่กว่าป่าจริงๆ ในโลกที่แล้วซะอีก

คือ ผมเองก็ไม่แน่ใจหรอกว่าพื้นที่ใต้โลกก่อนมันใหญ่ขนาดไหน แต่เราสามาถนำเมืองสักเมืองมาใส่ในในนี้ได้เลย… อาจจะต้องพวกตัดตึกสูงๆ บางส่วนออกก่อน

 

ดูแล้วมันไม่น่าเกิดขึ้นได้เองตามธรรมชาติ

 

ผมใช้ ‘ตาแมลง’ ตรวจดูทุกอย่างจากทุกทิศทาง เป็นใครก็คงไม่อยากโดนอสูรเวหาคาบไปแดรกแบบไม่รู้ตัวหรอก จริงไหม?

 

ผมเริ่มสังเกตได้ว่าพื้นในนี้ไม่ได้ราบเรียบไปซะหมด ยังมีเนินเขาและแนวหินให้เห็นอยู่ทั่วไป บางอันถึงขั้นสูงขึ้นไปจนชิดกับเพดาน

ผมจะไม่แปลกใจเลยนะถ้ามีมอนสเตอร์ไปทำรังอยู่บนที่สูงๆ แบบนี้ เพราะมันเป็นชัยภูมิที่ดีและลดความเสี่ยงที่มอนสเตอร์ตัวอื่นจะเดินมาเจอด้วย ตอนนี้ขอเลาะผ่านไปก่อนละกัน

 

พื้นที่ใหญ่ๆ แบบนี้ทำให้เรื่องสายตากลับมาเป็นปัญหาอีกครั้ง

เห้ออ~ ถ้ามีสายตาแบบมนุษย์ล่ะก็ ป่านนี้ผมคงขึ้นที่สูงเพื่อสำรวจโดยรอบแทนแล้ว

 

ถ้าเป็นตาแมลงน่ะเหรอ? ขึ้นที่สูงไปก็มองไม่ชัด เสียเวลาเปล่า

ตอนนี้ผมต้องเข้าไปใกล้ทุกอย่าง พยายามจดจำและวาดแผนที่ในหัวให้ละเอียดที่สุด

 

[สัมผัสห้วงลึก เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3]

 

…และนี่ก็คือสกิลเด็ดของวันนี้

 

เลเวลอัพสักทีนะ สัมผัสห้วงลึก!

 

บางสกิลนี่ก็ยากเหลือเกินกว่าจะอัพ-

 

เดี๋ยวก่อน!

 

บางอย่างกำลังมาทางนี้ ผมรู้สึกผ่านเสาอากาศได้เลย เป็นบางอย่างที่ใหญ่มากด้วย

ผมเริ่มสำรวจพื้นที่รอบๆ เห็ดยักษ์งอกขึ้นมาจากซอกหินตามจุดต่างๆ มีต้นไม้เพี้ยนๆ ขึ้นแซม… รากของมันโค้งไปมาก่อนจะทิ่มเข้าไปในซอกหิน

 

ใช้ซ่อนตัวไม่ดีสักอย่าง!

 

แทนที่จะหนีและทำให้อีกฝ่ายรู้ตำแหน่ง ผมควรหาที่ซ่อนและใช้สกิลอำพรางให้เป็นประโยชน์

บางที่มันอาจเป็นมอนสเตอร์ที่มีประสาทหูดีก็ได้ อีกกรณีหนึ่งก็คือพวกมันอาจเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าผม

จังหวะนี้ไม่รู้จริงๆ ว่าจะเจอกับอะไร หาที่ซ่อนก่อนละกัน

 

สุดท้ายผมก็พบกับต้นไม้ที่มีช่องว่างด้านล่าง แค่เดินแหวกรากเข้าไปนิดหน่อยก็โอเคแล้ว ไม่นานเจ้าสิ่งนั้นก็เข้ามาใกล้ขึ้นอีก

 

ตุบ ตุบ

 

เสียงเท้าของมันเข้ามาใกล้และดังขึ้นเเรื่อยๆ คิดว่าตัวน่าจะใหญ่มาก พอเห็นมันเป็นครั้งแรก ผมก็ช็อคจนแทบเป็นลม

 

นี่มันตัวอะไรวะเนี่ย!?

 —————

คอมเม้น กดแชร์ กดไลค์ รีวิว เพื่ออนาคตที่สดใสของนักแปลด้วยนะครับ

ติดตามแฟนเพจนักแปล:  EP:IC Translation

อ่านตอนล่าสุดได้ที่ MyNovel :  https://bit.ly/2Xps6vX