Chrysalis ชาตินี้พี่ขอเกิดเป็นมด - ตอนที่ 26 ผู้พิชิต!

เอาจริงๆ ก็ช่างเถอะ เออๆ ตอนนี้เลยแกนดาล์ฟ! ตอนนี้ก็ได้!

 

[ต้องการพัฒนา กัด > กัดขย้ำ หรือไม่? จำเป็นต้องใช้ 1 แต้มสกิล]

 

ไวๆ เลย!

 

ก่อนที่ไอ้เข้ยักษ์จะตั้งตัวติด ผมก็กัดลงที่ขาของมันอีกครั้ง พยายามสร้างความเสียหายเพิ่มเติมและสะบัดให้มันล้มให้ได้

 

ขณะที่ทำแบบนั้นก็มีบางอย่างเกิดขึ้น!

 

ขากรรไกรของผมเริ่มส่องแสงจางๆ และให้ความรู้สึกเหมือนมันกำลังสะสมพลัง

นี่คือผลจากสกิลขั้นสูงกว่าเหรอ? เป็นการโจมตีแบบเปิดใช้งานใช่ไหม?

 

ในที่สุด!

 

ผมกัดลงไปด้วยพลังทั้งหมดที่มี เคยหยิบเอาปลาแช่แข็งมากัดไหม? แบบนั้นเลย! นี่คือการกัดที่ทรงพลังมาก!

 

มันรุนแรงจนขนาดผมเองยังอึ้ง… และนั่นก็เป็นการเปิดช่องให้อีกฝ่ายซะงั้น!?

 

ไอ้เข้ยักษ์ยอมเป็นฝ่ายล้มไปเอง แต่นั่นก็แลกมาด้วยโอกาสที่จะฟาดหางใส่ผมแบบจังๆ!

 

ตู้มมม!

 

แรงกระแทกส่งผมลอยออกไปประมาณ 3 เมตร!

 

เจ็บนี้จำไปอีกนาน แต่ผมขอลืมมันไปชั่วคราวก่อน

 

รอบนี้ผมจะแพ้ไม่ได้ รอบนี้ผมจะไม่แพ้!

 

แต่แผลรอบนี่มันเอาเรื่องอยู่นะ เปลือกของผมแตกร้าวเป็นบางส่วน คิดว่าขาคงหักไปข้างนึงด้วย

 

ผมลุกขึ้นพร้อมตรวจสอบค่าสถานะตัวเอง อืม HP โดนซัดหายไปครึ่งนึง!!

 

อีกฝ่ายก็น่าจะเหลือ HP พอๆ กันแหละ

 

รอบนี้คือศึกตัดสิน!

 

คู่ต่อสู้ของผมน่าจะกำลังแย่ มันโดนกรดในทีแรก รอบสองก็โดนกรดเข้าปาก ต่อด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสตรงขาข้างที่โดนกัด

ตอนนี้มันกำลังพยายามลุกขึ้นจากพื้น- ไม่ได้โว้ยยย!

 

ขาที่หักทำให้ผมวิ่งได้ไม่เต็มที่ แต่มันก็มากพอที่จะพุ่งเข้าไปหา

ไม่ยอมให้มันยืนขึ้นมาได้ง่ายๆ หรอก

จู่ๆ ไอ้เข้ก็เกิดกลัวขากรรไกรของผมขึ้นมา มันพยายามปัดป้องด้วยการใช้แขนและขยับปากงับ แต่นั่นก็ทำให้มันยืนไม่ได้เช่นกัน

 

ครั้งนี้เวลาอยู่ข้างผม ถ้ารอไปเรื่อยๆ ผมก็จะเป็นฝ่ายชนะเอง

 

อีกฝ่ายก็รู้เรื่องนี้ดี มันจึงพยายามใช้หางเพื่อโจมตีเข้ามาอีกครั้ง!

 

โดดหลบสิวะ!

 

ผมโดดแบบเอียงๆ ด้วยขาทั้ง 5 จากนั้นจึงเก็บมันเข้ากับตัวให้แน่นที่สุด

หางอันทรงพลังพลาดเป้าไปเพียงมิลลิเมตรเดียวเท่านั้น- ฮ่าฮ่าฮ่า มันก็เลยเลยโดนหน้าตัวเองแทน

 

โอกาสนี้แหละ!

 

ผมรีบไต่ขึ้นมาบนหลังของมันที่ซึ่งกรงเล็บ ปาก และหางย่อมไม่มีทางเอื้อมถึง จากนั้นก็เริ่มงับเต็มกำลัง!

 

ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว งับ งับอีก งับไปเรื่อยๆ!

 

จระเข้ดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง แต่ผมก็ยังกัดแบบต่อเนื่อง

เมื่อเวลาผ่านไป ความเสียหายก็มากเกินกว่าที่มันจะรับไหว

มันค่อยๆ ขยับตัวน้อยลง จนแน่นิ่งไปในที่สุด

 

[สังหารการ์ราโลชอินฟานเท็ม เลเวล 7]

 

[ได้รับค่าประสบการณ์]

 

[เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 2, ได้รับ 1 แต้มสกิลเป็นรางวัล]

 

[เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3, ได้รับ 1 แต้มสกิลเป็นรางวัล]

 

…

 

โคตรสุดดดดดดดด!!!!

 

ถ้าตอนนี้มีคนเดินผ่าน พวกเขาก็จะเห็นมดยักษ์ที่ยืนอยู่บนหลังจระเข้ขณะกำลังชูสองขาหน้าขึ้นฟ้าและโห่ร้อง(ไม่มีเสียง)อย่างดีใจ โห่ร้อง(ไม่มีเสียง)ให้กับชัยชนะ!

 

เหมือนจะเห็นป้าย ‘VICTORY’ สีทองอยู่ข้างบนนั้นด้วยนะ!

 

เอ๊ะ นี่เราได้ดูดซับวิญญาณมังกรเข้าร่างมาป่าว!? รู้สึกยิ่งใหญ่อะไรเบอร์นี้! ผมเอาชนะความกลัวของตัวเองได้แล้ว!

 

เป็นการต่อสู้ที่เข้มข้นมาก!

 

ผมถูกบังคับให้ทุ่มสุดตัว ร่างกายเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

ใช่ ที่จริงแล้วมันเจ็บมากๆ เลย!

 

เฮือกกกกก!

 

เสาอากาศร่วงลงมาทั้งอันแล้ว! เจ็บอ่ะแกนดาล์ฟ! มันเจ็บจริงๆ!

 

ต้องรีบกินเพื่อฟื้น HP โดยด่วน ไม่มีเวลามาโพสท่าเล่นแล้ว

 

[กลืนกินไบโอแมสแหล่งใหม่: การ์ราโลชอินฟานเท็ม, ได้รับ 1 ไบโอแมส]

 

[ปลดล็อคข้อมูลพื้นฐานของการ์ราโลชอินฟานเท็ม]

 

 

[การ์ราโลชอินฟานเท็ม: ตัวอ่อนการ์ราโลช ลูกหลานของการ์ราโลช มอนสเตอร์ชั้นสูงสายพันธุ์นี้ทรงพลังมาก จงระวังกรงเล็บของมันให้ดี]

 

ตัวอ่อน!? นี่หรือคือตัวอ่อน!? แล้วไอ้การ์ราโลชนี่มันคือตัวอะไรวะ!?

พวกไอ้เข้ยักษ์ทั้งหมดคือลูกหลานจากมอนสเตอร์ตัวเดียวกันงั้นเหรอ?

 

เห้อ เอาไว้ก่อน แดรกต่อละ!

 

แค่ซัดเนื้อจนเต็มท้อง ผมก็ได้มาอีก 3 ไบโอแมสจาก… ไอ้ตัวอ่อนนี่

สรุปแล้วตอนนี้มีสกิล 2 แต้มกับไบโอแมสอีก 4 แต้ม

 

อิ่มหนำสำราญ!

 

หลังจากกินเสร็จแล้ว HP ของผมก็ฟื้นกลับมาที่ 23/30

แบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย

 

อย่าอยู่ตรงนี้นานเลยดีกว่า เผื่อจะมีพวกที่ตามเสียงมาดู

ผมตัดสินใจหาพื้นที่นุ่มๆ เพื่อสร้างรังนอนก่อนจะพักผ่อนและใช้แต้มที่มี

 

ไม่ถึง 5 นาทีก็พบช่วงดินนุ่มๆ ภายในป่า

ผมรีบขุดรังแบบด่วนๆ โดยเริ่มจากขุดลงไปก่อน จากนั้นก็ขุดออกด้านข้างให้คล้ายกับตัว ‘L’

ผมตกแต่งหรือพูดง่ายๆ ว่าแทบจะกลบปากหลุมเพื่อป้องกันไม่ให้มอนสเตอร์ตัวอื่นๆ มาเจอ

 

มันไม่ได้ดูแนบเนียนอะไรหรอกนะ แต่ก็ยังดีกว่ามานอนอยู่บนพื้นเฉยๆ แหละ

 

เห้ออ~

 

ผมยังไม่หายตื่นเต้นดีเลย เมื่อกี้นี้เกือบตายหลายรอบมาก แต่สุดท้ายก็เอาชนะและผ่านมันมาได้

 

นับเป็นความตื่นเต้นชนิดที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน

พอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมคนที่โลกเก่าถึงชอบทำอะไรหวาดเสียว!

แต่นี้มันไม่ใช่เกมหรือกีฬานะ นี่คือการต่อสู้แบบถึงตาย!

 

ต่อให้มันเป็นความรู้สึกที่ดี ผมก็ได้แต่หวังว่าตัวเองจะไม่ติดนิสัยท้าสู้กับพวกที่เก่งกว่า…

ถ้าไอ้เข้นั่นมันไม่บาดเจ็บแต่แรก ผมก็คงเลิกคิดไปแล้ว

นี่คือความโชคดีส่วนนึง ห้ามลำพองใจเด็ดขาดนะแอนโธนี่

 

โอเค ได้เวลาชอปปิ้งกันแล้ว!

 

เพราะได้สกิลที่สุดยอดอย่างกัดขย้ำมา ผมเลยตัดสินใจกลายพันธุ์ขากรรไกร 2 ครั้งโดยใช้ไบโอแมส 3 แต้ม ส่วนไบโอแมสแต้มสุดท้ายก็เอาไปลงเปลือก +1

 

พลังโจมตีของผมจะเพิ่มขึ้นมาก รวมถึงพลังป้องกันนิดๆ หน่อยๆ ด้วย

 

หลังจากทนช่วงกลายพันธุ์ (เกลียดช่วงนี้เหลือเกินนน!) สุดท้ายก็ถึงตาของสกิลกันบ้าง

 

มีมาให้ใช้ทีเดียวตั้ง 2 แต้ม งานนี้คุ้มจริงๆ

 

ผมจะเติบโตและเก่งขึ้นอย่างรวดเร็ว!

 

หลังจากดูเมนูเสร็จแล้วผมก็เห็นว่ามีสกิลใหม่งอกขึ้นมาให้ซื้อ

 

[แดช: 1 แต้ม เพิ่มความเร็วในระยะสั้นๆ โดยแลกกับค่าพละกำลังจำนวนหนึ่ง;

โจมตีฟาดฟัน: 1 แต้ม เพิ่มพลังโจมตีและความแม่นยำของการโจมตีแบบฟาดฟัน;

เคี้ยวขย้ำ: 1 แต้ม ช่วยเพิ่มแรงกัด ส่งผลให้ถูกสลัดออกได้ยากกว่าเดิม;

ผันแปรมานา: 1 แต้ม สกิลพื้นฐานที่เอาไว้ผันแปรและใช้มานาที่ร่างกายดูดซับ]

 

มาแล้ววววว!

 

ผันแปรมานาคือประตูสู่การใช่เวทมนตร์! ผมไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นมากเท่านี้มาก่อนเลย!

 

ที่นี้ก็เหลืออีกแต้ม อืมม โจมตีฟาดฟันนี่เฉยๆ นะ เพราะกรงเล็บของมดจะเอาไว้เกาะพื้นผิว ไม่ได้เอามาใช้ต่อสู้

ไหนๆ ช่วงนี้ขากรรไกรเค้ามาแรง ผมก็จะเลือกสกิลเคี้ยวขย้ำมาลองดูละกัน

สกิลเคี้ยวขย้ำจะเพิ่มพลังโจมตีแบบเจาะทะลวงและกัดจับให้กับสกิลกัด

ถ้ารวมกับขากรรไกร +2 และสกิลกัดขย้ำแล้วล่ะก็… หึหึ ตอนนี้ผมสามารถสู้ระยะประชิดได้แล้ว

 

เป็นอีกครั้งที่ความอบอุ่นเข้ามาโลมเลียสมองของผม!

ทำไมเรียนสกิลกับกลายพันธุ์มันต่างกันราวฟ้ากับเหวแบบนี้วะ!?

 

พอความรู้สึกหายไปแล้ว ผมก็กลับมาดูค่าสถานะตัวเอง

 

ชื่อ: แอนโธนี่

เลเวล: 3 (คอร์)

 

ค่าพละกำลัง: 15

ค่าความทนทาน: 12

ค่าความหลักแหลม: 25

ค่าความมุ่งมั่น: 18

 

HP: 30

MP: 10

 

สกิล: ขุด เลเวล 4 ; พ่นกรดรุนแรง เลเวล 1 ; แรงจับ เลเวล 4 ; กัดขย้ำ เลเวล 1; อำพรางตัวขั้นสูง เลเวล 2; เคี้ยวขย้ำ เลเวล 1;

กลายพันธุ์: ตา +4, หนวดเสาอากาศ +2, ต่อมกรด +3, ขา +1, ขากรรไกร +2, เปลือก +1

สปีชีส์ : ตัวอ่อนมดงาน (ฟอร์มิก้า)

แต้มสกิล: 0

ไบโอแมส: 0

 

ดูการเติบโตนี่ซะก่อน การกลายพันธุ์ของผมเริ่มดูสมดุลแล้วสิ

ก็ถ้าระบบมาแนวนี้ มันก็คงเลี่ยงไม่ได้หรอก

ถ้าอยากลายพันธุ์ตาต่อ ผมก็ต้องใช้ไบโอแมสมากถึง 5 แต้ม

ไบโอแมส 5 แต้มนี่สามารถเอามากลายพันธุ์ส่วนอื่นได้ 2-3 ครั้งเลยนะ แบบนี้ถึงจะคุ้มและมีประสิทธิภาพมากกว่า

 

พอมาถึงจุดนี้แล้ว ผมน่าจะกลับไปใส่ใจกับตัวเลือกอื่นบ้าง

ตอนนี้ขากับเปลือกมีแค่ +1 เอง อืมมมม ตา +5 ก็อยากได้

สาเหตุหลักที่อยากได้ +5 ก็เพราะจะได้รู้ด้วยว่ามันจะเป็นยังไงต่อหลังจากนั้น

ชิ้นส่วนร่างกายจะมี +6 ต่อ หรือจะพัฒนาไปเป็นอีกอย่างเหมือนกับสกิล?

 

การเรียนรู้ระบบที่คล้ายเกมนี่แหละ คือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผมในตอนนี้

 —————

คอมเม้น กดแชร์ กดไลค์ รีวิว เพื่ออนาคตที่สดใสของนักแปลด้วยนะครับ

ติดตามแฟนเพจนักแปล:  EP:IC Translation

อ่านตอนล่าสุดได้ที่ MyNovel :  https://bit.ly/2Xps6vX