Chrysalis ชาตินี้พี่ขอเกิดเป็นมด - ตอนที่ 5 รางวัลของผู้ชนะ

วันนี้ผมออกล่า ต่อสู้ และได้รับชัยชนะอย่างงดงาม 

 

รวมๆ แล้วถือเป็นประสบการณ์ที่ดีปนยุ่งเหยิงหน่อยๆ

ความเจ็บปวดที่ต้องทนก่อนจะทำตามเป้าหมายได้สำเร็จนั้นคือสิ่งที่ผมในชาติที่แล้วไม่เคยได้รับมาก่อนเลย

อ้อ ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะแบบนี้ก็ไม่เคยเหมือนกันนะ

 

ปกติแล้วผมจะออกแนว… ชินชาไปกับทุกอย่างน่ะ

 

[สังหารสปินเนตต้า ลาเซอทอส เลเวล 2]

 

[ได้รับค่าประสบการณ์]

 

[เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 2, ได้รับ 1 แต้มสกิลเป็นรางวัล]

 

เสียงแกนดาลฟ์นี่หว่า!? จู่ๆ ก็พูดมาเป็นชุดเลย! เลเวล 2 แล้วสินะเรา เหะ? สุดยอด!

 

งั้นชื่อของเจ้านี่ก็คือสปินเนตต้า ลาเซอทอสสินะ? นี่มันอะไรกัน? ทำไมถึงฟังดูเหมือนภาษาละตินเลยเลยล่ะ?

จะว่าไป เผ่าพันธุ์ของเราก็มีชื่อว่า ‘ฟอร์มิก้า’ นี่หว่า

จากที่เคยรู้มา ‘ฟอร์มิก้า’ คือภาษาละตินที่แปลว่า ‘มดป่า’ นี่มอนสเตอร์ที่นี่ทุกตัวจะมีชื่อเป็นภาษาละตินหรือเปล่านะ?

 

ฟังดู… แปลกชอบกล

 

เอาเป็นว่าเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อนละกัน ตอนนี้ผมขอคิดเรื่องสำคัญๆ ก่อน

อย่างแรก ผมรู้แล้วว่าตัวเองสามารถเพิ่มเลเวลได้ด้วยการล่าสิ่งมีชีวิตและเก็บค่าประสบการณ์

อย่างที่สอง ผมจะได้รับแต้มสกิลจากการเพิ่มเลเวล

และอย่างสุดท้าย สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ก็สามารถทำแบบนี้ได้เช่นกัน เพราะอย่างเจ้า… สปินเนตต้าอะไรนี่ก็เป็นเลเวล 2

แต่ถ้าจะให้สืบแบบหนักๆ เลยก็คือ มันอาจจะเป็นเลเวล 2 ตั้งแต่เกิดก็ได้ หรือไม่ก็เป็นไปตามที่บอกตอนแรก

 

เรื่องนี้คงต้องคิดและศึกษากันอีกเยอะ!

ตอนที่ผมมีสองเรื่องที่ต้องจัดการโดยด่วน อย่างแรกก็คือผมจะทิ้งศพไว้ตรงนี้ไม่ได้เด็ดขาด

ไม่นานกลิ่นของมันก็จะกระจายออกไปทั่วและดึงดูดมอนสเตอร์ตัวอื่น ทั้งๆ ที่ตัวที่หิวสุดๆ มันก็ผมเองนี่แหละ! ต้องรีบกินแล้วโว้ย!

 

ผมเริ่มกวาดตาหามุมอร่อยโดยไม่รีรออะไรอีกแล้ว

มันมีทั้งแผลไหม้จากกรดที่ผมใช้ รวมไปถึงส่วนที่กระดูกหักเพราะตกจากที่สูง ตบท้ายด้วยแผลที่โดนผมกัดเข้าไปหลายที

 

ฟังดูเจ็บชะมัด…

 

โทษทีนะน้องกิ้งก่า ขอโทษจริงๆ แกไม่ควรมาเจอกับอะไรแบบนี้เลย…

 

แต่ไหนๆ มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว งั้นพี่ขอประเดิมมื้อแรกของชาตินี้ละกัน

 

รู้กันหรือเปล่าว่าปากที่แท้จริงของมดน่ะอยู่ตรงส่วนล่างของศีรษะ?

คนส่วนใหญ่อาจคิดว่าขากรรไกรคือปาก หรือไม่ก็ปากน่าจะอยู่ตรงโคนขากรรไกร แต่ที่จริงมันไม่ใช่แบบนั้น

ขากรรไกรน่ะเป็นเหมือนมือที่ยื่นหัวมาจากหัว ส่วนปากจริงๆ นั้นจะอยู่ล่างลงไปอีก

 

เอาเป็นว่าขอชิมก่อนละกัน

 

อื้มมมม รสชาตินี่มัน… จะใช้คำว่าอะไรดีนะ เริ่มจากมันมีความเป็นเอกลักษณ์แล้วก็เข้มข้นมากละกัน เกือบได้คำศัพท์แล้ว… คำไหนถึงจะเหมาะสมที่สุดกันน้า?

 

อ้อ หยะแหยงไง!

 

แม่งโคตรแหวะเลย!

 

ถึงจะหิวมากๆ แต่เนื้อนี่ก็ทำให้กระเพาะของผมหดไปเหมือนกัน เป็นมื้อแรกที่ไม่ประทับใจเลยสักนิด

 

[กลืนกินไบโอแมสแหล่งใหม่: สปินเนตต้า ลาเซอทอส, ได้รับ 1 ไบโอแมส

 

[ปลดล็อคข้อมูลพื้นฐานของสปินเนตต้า ลาเซอทอส]

 

เสียงแกนดาลฟ์อีกแล้ว! โอวว ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ผู้มีเครางดงามล้ำเลิศที่สุดในปฐพี วันนี้รู้สึกจะมาบ่อยเหลือเกินนะ!

 

วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย เล่นซะผมหัวหมุนไปหมด ขอคิดไปกินไปละกัน

ดูเหมือนว่าผมจะได้โบนัสไบโอแมสทุกครั้งที่ได้ทานสปีชีส์ใหม่ๆ แล้วก็จะปลดล็อคข้อมูลของสปีชีส์นั้นๆ ด้วย ข้อมูลพื้นฐานงั้นเหรอ? แล้วมันเข้าไปดูยังไงล่ะ?

 

เดี๋ยวค่อยทดสอบละกัน

 

ผมรีบยัดทุกอย่างเข้าปากอย่างรวดเร็ว แหยงก็แหยง แต่ที่สำคัญกว่าคืออิ่มท้อง!

บอกได้เลยว่าตอนนี้กระเพาะอาหารหรือก็คือร่างกายส่วนหลังของผมนั้นมีขนาดใหญ่กว่าเดิมมาก

หลังจากสวาปามเสร็จแล้ว ผมก็ได้เจอกับเรื่องน่าแปลกใจอีกอย่าง

 

[ได้รับ 1 ไบโอแมส]

 

มาอีกแต้มแล้ว! แหมๆ แค่ออกล่าครั้งแรกก็รับกันไปเต็มๆ แบบนี้~

 

หลังได้รางวัลมามากมาย อย่างต่อไปที่ต้องทำก็คือถอยทัพกลับรังนอนและเริ่มวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้

 

หลังจากส่ายหนวดไปมาเพื่อตรวจสอบรอบๆ ผมก็ปีนขึ้นไปบนกำแพงอีกครั้งเพื่อเดินทางกลับ

ที่ด้านล่างยังมีมอนสเตอร์ชุกชุมเหมือนเดิม แต่พวกมันน่ะไม่มีเวลาแหงนหน้าขึ้นมาสนใจผมหรอก

 

 

 

ผมก็เลยกลับมาฐานที่มั่นได้อย่างปลอดภัย

 

เอาล่ะ มาดูค่าสถานะกันหน่อย

 

[สถานะ]

 

ชื่อ: แอนโธนี่ (I)

 

เลเวล : 2

 

ค่าพละกำลัง: 15

 

ค่าความทนทาน: 12

 

ค่าความหลักแหลม: 25

 

ค่าความมุ่งมั่น: 18

 

HP: 30

 

MP: 0

 

สกิล: ขุด เลเวล 3 ; พ่นกรด เลเวล 2 ; แรงจับ เลเวล 3 ; กัด เลเวล 3; อำพรางตัว เลเวล 3;

 

กลายพันธุ์: ตา +1

 

สปีชีส์ : ตัวอ่อนมดงาน (ฟอร์มิก้า)

 

แต้มสกิล: 1

 

ไบโอแมส: 2

 

ฮ่าฮ่า! ดูซะให้เต็มตา! ถึงตอนเริ่มจะลำบากโคตร แต่ผมก็รอดมาได้ หาอาหารได้สำเร็จ เลเวลอัพ แล้วก็พัฒนาสกิลไปอีกขั้น เป็นผลลัพธ์ที่น่าภูมิใจจริงๆ

 

จะเจอกับอะไรก็ต้องรอดไปให้ได้ นี่แหละคือความฝันอันแรงกล้าของผม!

 

ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมต้องเลือกแล้ว มีไบโอแมสอยู่ 2 แต้มให้ใช้ ผมจะต้องคิดอย่างรอบคอบที่สุ-

 

ตา! พัฒนาให้เป็นตา +2 ไง ขอเห็นอะไรให้มันชัดๆ หน่อยเถอะ!

 

[ต้องการพัฒนาเป็นตา +2 หรือไม่? จำเป็นต้องใช้ 2 ไบโอแมส]

 

เอาเลยยย!

 

ทันใดนั้นเอง ความรู้สึกคันอย่างแสนสาหัสที่ดวงตาก็กลับมาอีกครั้ง

ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากอดทน! แล้วก็กลิ้งแหงกๆ อยู่บนพื้นนี่แหละ เกลียดความรู้สึกนี้เจงเจ๊งงง!

 

พออาการคันทุเลาลง ผมก็ ‘มองออก’ ทันทีเลยว่าสายตาดีขึ้นกว่าเดิมอีกหน่อย

เรื่องสายตาแย่ๆ ของมดนี่นึกกี่ทีๆ ก็เจ็บปวดใจ ถ้าเคยเป็นมนุษย์มาก่อนแล้วต้องมาทนกับภาพเบลอแบบนี้มันสุดจะทนจริงๆ

 

 พัฒนาไป 2 ครั้งแล้วยังได้ไม่เท่าสายตามนุษย์ทั่วไปเลย แต่ก็ยังดีกว่าตอนมาใหม่ๆ นะ

 

ดูทรงแล้วคงต้องทำตา +4 ถึงจะได้สายตาแบบชาติที่แล้ว… ไม่สิ เผลอๆ ต้อง +5 ด้วยซ้ำ

รอบนี้ใช้ 2 ไบโอแมส รอบหน้าคงกลายเป็น 3 กว่าจะได้ +5 นี่ต้องรออีกพักใหญ่เลย

 

โดยรวมแล้วการใช้แต้มรอบนี้ถือว่าไม่แย่นะ ตอนนี้ความสามารถในการสำรวจของผมก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ผมสามารถออกปฏิบัติการได้ตามลำพังโดยไม่ต้องพึ่งโคโลนี่เลย…

 

ต่อไปก็เป็นตาของแต้มสกิลแล้ว ตั้งแต่ที่เห็นมันครั้งแรก ผมก็พอรู้อยู่นะว่าอยากได้อะไร เพราะเป้าหมายอันดับต้นๆ ของผมไม่ใช่พลังต่อสู้ แต่เป็นการเก็บข้อมูล การสำรวจ และการเอาชีวิตรอด นี่จึงเป็นสกิลที่สำคัญมาก

 

‘สัมผัสห้วงลึก’

 

ด้วยการพัฒนาสัมผัสทิศทาง ระยะเก็บข้อมูลของผมจะกว้างขึ้นกว่าเดิม แต่เพราะไม่ได้เพิ่มความสามารถในการต่อสู้หรือหาอาหาร ผมก็จะเสียเปรียบในเรื่องนั้นๆ

เห้อออ ต้องทำใจ เพราะว่าผมยังอยากทำตามนโยบาย ‘สำรวจ+วิจัย’ ต่อไปอีก

 

ต้องเข้าใจก่อนนะว่าผมในตอนนี้คือมอนสเตอร์ขยะดีๆ นี่เอง! ที่สุดของความห่วย!

การเอาแต้มมาจมกับสกิลต่อสู้ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง

 

การอยู่รอดต่างหากที่เป็นเรื่องสำคัญอันดับหนึ่ง สอง และสามรวมกัน!

เพื่อการอยู่รอด เราต้องมีความรู้ ถ้าปราศจากความรู้ เราก็จะไม่เจอเหยื่อและหลบหลีกพวกที่ไม่ใช่เหยื่อไม่ได้

 

ผมยังเข้าใจสถานที่แห่งนี้ได้ไม่เท่าไหร่เลย!

ต้องมาเกิดอยู่ในอุโมงค์แปลกๆ ที่มีมอนสเตอร์ยั้วเยี้ย ตรงผนังยังมีแสงหลอนๆ คล้ายงูหรือเถาวัลย์เต็มไปหมด แถมในตัวยังมีระบบที่คล้ายกับเกม RPG ด้วย ทั้งสกิล เลเวลอัพ แล้วก็ระบบกลายพันธุ์ด้วยไบโอแมส

 

โลกนี่มั้น… แปลกดีเนอะ?

 

นี่ผมยังไม่เจอมนุษย์สักคน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่มีมนุษย์อาศัยอยู่หรือเปล่า

เป็นไปได้ไหมว่าโลกนี้จะมีแต่มอนสเตอร์? จะมีพื้นผิวให้ขึ้นไปหรือเปล่า? ที่นี่อาจเป็นโลกของสิ่งมีชีวิตที่อยู่ด้านล่างอย่างเดียว?

 

คำถามเพียบ! ปริศนาเหล่านี้ทำให้ผมขวัญอ่อนไปหมด ผมต้องเข้าใจสถานการณ์ให้มากกว่านี้

สัมผัสห้วงลึกจะช่วยเพิ่มระยะสัมผัส ทำให้ผมทำอะไรได้ไกลมากขึ้น

 

[ต้องการเรียนรู้สกิลสัมผัสห้วงลึกหรือไม่? จำเป็นต้องใช้ 1 แต้มสกิล]

 

จัดไป!

 

จู่ๆ ผมก็รู้สึกจั๊กจี้ เหมือนกับมีน้ำอุ่นมาไหลลงหัว แต่มันล้ำลึกกว่านั้น ท่วมท้นกว่านั้นมาก

บางทีการอัพสกิลอาจเป็นแบบนี้ทุกรอบก็ได้นะ แต่ผมไม่ทันสังเกตมาก่อนเพราะมักทำพร้อมกับกลายพันธุ์

โอยยย ดีกว่าตอนกลายพันธุ์เยอะเลย แค่นึกถึงตอนกลายพันธุ์ตาก็เสียวสันหลังวาบแล้ว

 

ไม่นานขั้นตอนก็จบลงพร้อมกับที่ความรู้สึกนั้นหายไป ตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไป แต่อีกเดี๋ยวคงได้ลองใช่จริงๆ นั่นแหละ

 

ไหนๆ ท้องก็อิ่มเป็นครั้งแรก แบบนี้ต้องนอนพักเอาแรงกันหน่อย จากนั้นค่อยออกไปลุยต่อ! แต่ลุยแบบอำพรางตัวน่ะ…