เจอร่องรอยแล้ว!

 

ดูเหมือนว่าสมาชิกจากโคโลนี่จะเขามาที่ทะเลสาบเช่นกัน!

เป็นข่าวที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ

ที่ผมต้องทำก็แค่รอให้พรรคพวกเดินมากินน้ำ จากนั้นก็ตามกลับไปที่รังด้วยกัน!

 

ผมยังคงเอาเสาอากาศมาเปาะแปะพื้นเพื่อตามรอยต่อไป มันพาผมออกมาจากแหล่งน้ำเรื่อยๆ

หืม? ดูเหมือนร่องรอยตรงนี้จะเป็นเส้นทางเดินหลักนะ

ตามปกติแล้วมดจะเสริมฟีโรโมนไว้ตรงทางเดินที่ใช้บ่อย ทำให้มันง่ายต่อการสังเกตและติดตาม

 

ผมไม่คิดว่าเส้นทางนี้จะถูกใช้หนักมากเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยๆ ก็เคยมีสมาชิกโคโลนี่เดินผ่านมาไม่ต่ำกว่า 5-10 ครั้ง

 

ผมเดินทางกลับรังนอนและอดไม่ได้ที่จะเต้นไปมาด้วยความดีใจ

 

พวกมอนสเตอร์ต่างมองมาด้วยสายตาแปลกๆ

คงมีไม่บ่อยนักหรอกนะที่จะเห็นมดออกมาเต้นฟรีสไตล์ให้ดูแบบนี้~

 

ครอบครัวของผมอยู่ใกล้แค่เอื้อม!

 

หลังจากต้องตะลุยผ่านดันเจี้ยนโง่ๆ นี่มาหลายวัน ในที่สุดก็จะได้เจอกับมอนสเตอร์ที่ไม่คิดจะกินผมแล้ว!

 

แถมผมจะได้ไปเจอกับ ‘ราชินี’ ผู้เป็นแม่บังเกิดเกล้าอีกด้วย

จะว่าไป ราชินีนี่ตัวใหญ่ขนาดไหนกันนะ?

 

ตอนอยู่บนโลก ผมเองก็ไม่เคยได้เจอแม่หรอก ส่วนใหญ่จะอยู่ตัวคนเดียวซะมากกว่า

หวังว่าครั้งที่ผมจะได้ช่วยให้โคโลนี่เติบโตไปด้วยกันนะ

 

อ้ากก! ตื่นเต้นจุงเบยย~~

 

โอเค ใจเย็นลงก่อนนน

 

อย่าลืมสิว่าตอนนี้เราอยู่ไหน ที่นี่ก็อันตรายเหมือนเดิมนั่นแหละ

ถ้าผมมัวแต่จดจ่ออยู่กับเรื่องนี้ เผลอๆ จะตายไม่รู้ตัว

 

ผมสำรวจไปรอบๆ อยู่หลายนาทีก่อนจะขุดรังนอนรูปตัว “L” ให้เสร็จและอำพรางปากหลุม

 

เมื่อเข้ามาอยู่ในสถานที่มืดและปลอดภัยแล้ว ผมจึงเริ่มการฝึกใช้มานาอีกครั้ง

 

*ฟู่ววววว*

 

ห้องมืดๆ สว่างขึ้นทุกครั้งทีเมฆมานาถูกพ่นออกจากปาก

 

*ฟู่ววววว*

 

ในที่สุดมานาของผมก็หมดลง เป็นอีกครั้งที่เมฆอันสุดท้าย ‘แป้ก’ เพราะสมาธิแตกกระเจิง

 

หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกลนัก

 

จากนั้นจึงเป็นเวลาพักผ่อนและงีบแบบมดๆ

เดี๋ยวนี้ผมชินกับมันแล้วล่ะ สะดวกกว่านอนแบบมนุษย์เยอะเลย

ขนาดตายังไม่ต้องปิด แค่เหม่อลอยนิ่งๆ สัก 2-3 ชั่วโมงก็โอเคแล้ว

 

ไม่นานผมก็กลับมาสดชื่นอีกครั้ง

 

เห้ออ~

 

เมื่อวานนี้มีแต่เรื่องน่าตื่นเต้นทั้งนั้น วันนี้ผมเลยอาจจะเอื่อยๆ หน่อย พยายามปรับตัวอยู่น่ะ

 

แผนการฝึกใช้มานาอยู่แถวนี้ก็ไม่ได้แย่ แถมมีโอกาสที่จะได้เจอกับสมาชิกจากโคโลนี่ด้วย

 

อีกหนึ่งตัวเลือกก็คือตามร่องรอยเพื่อหาทางกลับไปเอง แต่ผมว่าแบบนั้นออกจะเสี่ยงเกินไป

 

ประจำอยู่นี่และฝึกต่อดีกว่า!

 

อีกหนึ่งสกิลที่ผมอยากฝึกต่อก็คือสกิลขุด แน่นอนว่ามันไม่ใช่สกิลหวือหวาอะไร เอามาใช้สู้ก็ไม่ได้ ประโยชน์ก็น้อย…

 

แต่ผมชอบมันนี่นา!

 

ถ้าถามว่าความสามารถพื้นฐานของมดคืออะไร ผมตอบได้เลยว่านั่นก็คือการสร้างรังอย่างมีประสิทธิภาพด้วยฝีมือขุดระดับพระกาฬไงล่ะ!

 

ไอ้การฝึกสกิลนี้ก็ไม่ได้ยากนะ อย่างมากก็ขุด… แค่นั้นแหละ

พอคิดแบบนั้นแล้วก็เลยเริ่มขุดห้องและเส้นทางเพิ่มเติมซะเลย

ขุดอุโมงค์แคบๆ ใต้ผืนดิน ขุดไปนั่นไปนี่ ขุดจนกว่าจะชนเข้ากับหิน

ทำไปนานๆ ก็รู้สึกคลายเครียดดีเหมือนกันนะ

ผมแทบจะฮัมเพลงขณะเอาขากรรไกรสับดินไปมาด้วยซ้ำ

 

ดินแถวนี้ชื้นเป็นพิเศษเพราะอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำ ผมเลยต้องขุดออกห่างจากทะเลสาบก่อนจะเจอเข้ากับรากไม้และเห็ดแทน

 

บางครั้งผมก็จะขุดขึ้นมาที่พื้นผิวเพื่อสร้างช่องระบายอากาศเล็กๆ รวมถึงสำรวจรอบๆ ไปด้วย

หากเกิดเหตุฉุกเฉินล่ะก็ ผมสามารถพุ่งทะลุช่องเล็กๆ นี่ขึ้นไปได้อย่างรวดเร็ว

 

ผมสนุกกับการขุดมากเสียจนไม่ได้ดูเลยว่าสกิลเลเวลอัพตั้งแต่เมื่อไหร่

หลังจากหยุดมือและลองกะเวลาคร่าวๆ ผมก็พบว่าตัวเองขุดมานานกว่า 6 ชั่วโมงแล้ว

 

สกิลขุดเลเวล 5!

 

ถ้าตอนนี้มีแต้มสกิลเหลือก็ดีสิ อยากรู้จริงๆ ว่าสกิลขุดขั้นต่อไปจะเป็นอะไร!

 

จะว่าไปก็รู้สึกหิวหน่อยๆ นะ อาจถึงเวลาออกหาอาหารแล้วก็ได้

 

ออกไปข้างนอกสักหน่อย เผื่อว่าจะมีพี่น้องมดแวะมากินน้ำ

 

ผมรีบกลับไปที่ทะเลสาบเพื่อดื่มน้ำและมองไปรอบๆ แต่น่าเสียดายที่ไม่พบอะไร

 

ตอนนี้ก็มีมอนสเตอร์ออกมาดื่มน้ำเหมือนเช่นเคย ทว่ากลับไม่มีมดสักตัว

 

เอาเถอะๆ

 

ครั้งหน้ายังมีหวังเสมอ!

 

ตอนนี้ก็เหลือแค่ไปออกล่าหรือไม่ก็ฝึกใช้มานา-

 

เดี๋ยวก่อนนะ…

 

อะไรวะนั่น!

 

ผมมองเห็นบางอย่างจากไกลๆ กำลังเคลื่อนที่มายังเนินเขาเหนือทะเลสาบ

มองจากตรงนี้ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แต่ผมพอจะรู้แล้วว่านั่นคืออะไร…

 

นั่นมันไม่ใช่มอนสเตอร์นี่!?

 

ผมดำดินแบบไม่ต้องคิด ก่อนจะย้ายตำแหน่งไปตรงใต้รากไม้แทน

 

พวกมันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย!?

 

จะตามกันไปถึงสุดขอบโลกเลยเหรอ!?

 

แถมยังตามเร็วมากด้วย! ผมอุตส่าห์ไต่ลงหลุมนั่นมา ทำไมพวกมันถึงตามมาเร็วแบบนี้?

 

อืมมม แต่พอมาดูอีกทีแล้ว เจ้าพวกนี้ไม่ค่อยเหมือนกับพวกที่เคยเห็นแฮะ

 

หรือจะเป็นเพราะท่าทาง? พวกมันดูต่างออกไปหน่อยๆ ไม่รู้สินะ…

 

ใจหนึ่งผมอยากสอดแนมเพิ่ม แต่อีกใจก็อยากเผ่นไปให้ไกลๆ

 

บ้าจริง! เห็นหน้ามนุษย์ทีไรก็ได้แต่หนีงั้นเหรอ?

ต่อให้ทางนั้นเก่งแค่ไหน เราก็ยังใช้สกิลอำพรางตัวได้อยู่นี่

การตามมอนสเตอร์น่ะคงได้ข้อมูลไม่มาก แต่ถ้าลองตามมนุษย์แทนล่ะ? อาจได้ความรู้มหาศาลก็ได้นะ!

 

โอเค ตัดสินใจได้แล้ว

 

สูดหายใจลึกๆ นะแอนโธนี่!

 

ผมค่อยๆ มุดลงไปในอุโมงค์ เคลื่อนย้ายและขุดเพื่อหาตำแหน่งที่เหมาะสม ก่อนจะโผล่หัวขึ้นมาช้าๆ

ตอนนี้เสาอากาศเกือบเป็นปกติแล้ว ถ้าได้กินอีกนิดก็คงฟื้นกลับมาครบ อย่างน้อยตอนนี้มันก็น่าจะทำงานได้ประมาณ 90%

 

โอเค ทางสะดวก

 

ผมค่อยๆ ขึ้นจากพื้นพร้อมใช้สกิลอำพรางตัวแบบเต็มกำลัง ลดตัวลงต่ำ และพยายามซ่อนตัวอยู่ใต้พุ่มไม้

 

ผมค่อยๆ เคลื่อนที่อ้อมไปยังด้านหลังเนินเมื่อตะกี้นี้ พยายามทำตัวให้แนบเนียนที่สุด

 

อยู่นั่นไง!

 

ผมย่องเข้ามาใกล้จนเห็นรายละเอียดเพิ่มเติม

 

พวกนั้นมีกันทั้งหมด 5 คน ล้วนแต่กำลังจ้องมองไปทางทะเลสาบด้านล่าง หรือถ้าให้เจาะจงก็คือไปที่มอนสเตอร์รอบๆ ทะเลสาบ

เพราะพวกมันจดจ่อกับอย่างอื่น ผมเลยเห็นโอกาสที่จะย่องเข้าไปใกล้กว่าเดิม

 

[อำพรางตัวขั้นสูง เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3]

 

รักนะแกนดาล์ฟ จุ๊บๆ

 

ผมเกือบจะได้ยินสิ่งที่ทางนั้นคุยกันแล้ว แต่เอาล่ะหว่า… ฟังภาษาไม่รู้เรื่อง

พวกมันกำลังหารือกันขณะชี้นิ้วไปที่ด้านล่าง-

เดี๋ยวก่อนนะ เหมือนจะตกลงบางอย่างกันได้แล้ว

 

ผมตัวแข็งทันทีที่ทั้งห้าเดินแยกออกจากกันและยกอาวุธขึ้นมา ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะเริ่มตั้งสมาธิเพื่อร่ายเวท

 

อักษรรูนที่อยู่รอบไม้เท้าเริ่มหมุนด้วยความเร็วสูง ไม่นานลูกไฟขนาดใหญ่ก็ก่อตัวขึ้น

 

เสียงร้องของมอนสเตอร์เริ่มดังมาจากข้างล่าง ดูเหมือนพวกมันจะรู้ตัวแล้วนะ

 

เพราะนี่เป็นการโจมตีในเขตทะเลสาบ พวกมันเลยรู้สึกตกใจยกใหญ่

 

แต่ก่อนจะได้ขยับตัว ลูกไฟยักษ์ก็พุ่งออกไปแล้ว…

 —————

คอมเม้น รีวิว กดแชร์ เพื่ออนาคตที่สดใสของนักแปลด้วยนะครับ

ฝากผลงานเรื่องอื่นด้วยครับ : https://bit.ly/392q3QX 

ติดตามแฟนเพจนักแปล:  EP:IC Translation

อ่านตอนล่าสุดได้ที่ MyNovel :  https://bit.ly/2Xps6vX