Chrysalis ชาตินี้พี่ขอเกิดเป็นมด - ตอนที่ 13 แมงมุม < แมลง

เมื่อกี้ผมฟังดูแน่โคตร แต่เอาจริงๆ คือสั่นยันเนื้อใน

ตอนนี้ก็ต้องนั่งลุ้นอีกว่ามันจะไล่ตามมาหรือเปล่า

 

ผมถอยทัพกลับมาที่ทางแยกอีกครั้ง

ถ้าเกิดว่าเข้าตาจนจริงๆ คงต้องหนีไปหาหมาป่ากิ้งก่าและปล่อยให้พวกมันสู้กันในขณะที่ผมแอบย่องหนีตามเคย

 

โชคที่ที่น้องแมงมุมระวังตัวพอๆ กับผม!

 

ทำไมน่ะเหรอ? สุดท้ายมันก็แค่นั่งรอต่อ เดี๋ยวก็มีเหยื่อมาติดใยเอง หวานหมู!

ง่ายเหมือนได้ไบโอแมสฟรี!

เอาจริงนะ เป็นแมงมุมในดันเจี้ยนนี่เหมือนกับเล่นอีซี่โหมดเลย

 

ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นไอ้ตัวพ่นใยมากกว่าเดิม

ผมลำบากแทบตายกว่าจะมาได้ขนาดนี้ แต่ไอ้หมอนี่แค่นั่งๆ นอนๆ รอเก็บค่าประสบการณ์ฟรี

โกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไงแล้วนะ โกรธอีกนิดเสาอากาศคงติดไฟแล้ว

 

เพื่อระบายความพิโรธครั้งนี้ ไอ้น้องแมงมุมต้องตาย!

 

แน่นอนว่าผมได้คำนวณไว้คร่าวๆ แล้ว และโอกาสก็ใช่ว่าจะไม่มี

มีเหตุผลบางประการมารองรับ

ประการแรก ช่วงนี่อุโมงค์มีแสงเยอะกว่าปกติ ดังนั้นการหาตัวแมงมุมและระวังเรื่องใยจึงเป็นสิ่งที่ง่าย

ประการที่สอง น้องแมงมุมค่อนข้างตัวเล็ก อาจจะอ่อนแอกว่าผมด้วยซ้ำ ถ้าจัดการเรื่องใยได้ ผมก็น่าจะชนะ

 

คำถามเดียวเลยก็คือ จะทำยังไงกับใยดี?

ตอนนี้ขั้นตอนแรกเสร็จสิ้นลงแล้ว

หลังจากอาบกรดไป 2 ที คาดว่ามันน่าจะเสียไปประมาณ 5 HP

นอกจากมันจะหาอาหารมาเติมได้เรื่อยๆ ผมก็จะระดมยิงใส่ต่อไปแบบนี้แหละ

 

ของกล้วยๆ

 

จุดอ่อนของแผนนี้ก็คือ ผมต้องซุ่มโจมตีมันหลายต่อหลายครั้งถึงจะชนะ

ถ้าเผลอโดนมันซุ่มโจมตีคืนเพียงครั้งเดียวก็คือจบเลย

เอาล่ะ เข้ามุมมืดได้!

 

เสาอากาศ ชี้ไปข้างหน้า! ตา เปิดให้กว้าง! สมอง มีสมาธิสุดๆ! จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาด!

ผมเดินกลับไปที่ใยแมงมุมอีกครั้ง ระหว่างทางก็คอยดูตามช่องและใต้ซอกหินทุกก้อนเลย

 

โอเคทางสะดวก ตอนนี้เจ้านั่นคงกำลังเลียแผลอยู่ที่ใยของมันนั่นแหละ

 

เพราะยังไม่เห็นตัวมัน ผมก็เลยต้องใช้แผนโยนหินอีกครั้ง

ผมเตรียมหินมากองไว้ ก่อนจะเริ่มโยนใส่ใยที่ละก้อน

รอบนี้ซัดไป 4 ก้อนเพื่อให้ดูเหมือนว่ามีเหยื่อมาติดจริงๆ

 

จากนั้นผมจึงเข้าไปหลบในมุมมืดเพื่อเตรียมตัว

 

แล้วก็รอ

 

แล้วก็รอต่อ

 

ครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่เห็นขาสักข้าง

ไม่ยอมออกมาใช่มั้ยย? กลัวล่ะซี่!?

เดี๋ยวนี่แมงมุมเค้าร้องแบบไก่กันแล้วเหรอ? ป้อก ป้อก!

 

แบบนั้นก็ได้

 

แต่ก่อนอื่นผมต้องเอาชัวร์

 

ผมเตรียมหินและปาใส่ใยแมงมุมอีกรอบ ครั้งนี้เก็บมาตั้ง 7 ก้อน รับรองว่าได้สั่นจนใยแทบขาด 

 

ปาเสร็จแล้วก็ถอยมาดูลาดเลาที่เดิม ออกมาสักทีสิวะ!

 

ยังอีกแหนะ

 

ผมเรียนรู้มาจากการออกล่าครั้งแรกแล้วว่าความอดทนคือทุกสิ่งทุกอย่างของมอนสเตอร์

ความตายมีอยู่ทุกหนแห่ง การละเลยบางอย่างคือสิ่งที่โง่เขลา

ถ้าน้องแมงมุมอยากเล่นเกม ผมก็จะเล่นด้วย

ผมรอต่ออีก 1 ชั่วโมงถึงจะเริ่มเคลื่อนไหว

 

น้องแมงมุมอาจบาดเจ็บเกินกว่าที่ผมคาดไว้ก็เป็นได้

ถ้าผมโดนกรดไป 2 ทีแล้วยังหาตัวคนทำไม่เจอ… อย่าว่าแต่เดินข้ามใยมาเลย เผลอๆ เผ่นจากรังไปนานแล้ว

 

ผมเริ่มขั้นตอนที่สองของแผนก่อกวนใยแมงมุมทันที

อย่างแรกเลยคือต้องใช้เสาอากาศตรวจหาส่วนที่หินและดินไม่แน่นมาก จากนั้นก็แคะเศษๆ ออกมาปาใส่ใยดู

 

เศษพวกนี้ต่างจากหินก้อนใหญ่ เพราะถึงจะไม่ได้ทำให้ใยสั่นมากนัก แต่เหตุผลที่ใช้มันก็เพราะว่า… 

 

มันติดใยได้ไงล่ะ

 

นี่แหนะ นี่แหนะ นี่แหนะ

ผมปามันออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า

บ้างก็ตกลงไปข้างล่าง แต่ส่วนใหญ่นั้นคาติด ‘อยู่บนอากาศ’

 

ไม่ใช่ว่าผมต้องทำแบบนี้จนทั่วทั้งใย แค่สร้างพื้นที่ที่ตัวเองจะลอดผ่านไปได้ก็พอแล้ว 

 

พอทำได้ประมาณครึ่งนึงของที่คิดไว้ ผมก็เข้าไปซ่อนตัวอีกรอบเพื่อความชัวร์

 

30 นาทีต่อมาถึงจะกลับไปทำต่อ

 

ไม่อยากออกมานักใช่ไหม? เอาที่สบายใจเลย เดี๋ยวจะเล่นให้นักกว่านี้อีก

ถ้าขาของผมเผลอไปติดไอ้ใยนี่เข้าล่ะก็ จบเห่ ไปรอลุ้นได้เลยว่าชาติหน้าจะได้เกิดเป็นอะไรอีก

 

ผมค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้และพยายามแทรกตัวเข้าไปในนั้น

ผมตรวจสอบด้วยเสาอากาศจนแน่ใจว่าความเหนียวของใยแต่ละเส้นนั้นเหลืออยู่มากน้อยแค่ไหน ต้องทำแบบนี้กับทุกเส้นที่เดินผ่านเลย

เดินฝ่าอยู่พักนึงก็หลุดเข้ามาข้างในรังของมันได้

 

ต่อไปจะเป็นขั้นตอนที่อันตรายที่สุดล่ะ

แม้จะมีช่องทางหนีกลับออกไปข้างนอก แต่ในนี้ก็อาจจะมีกับดักลับซ่อนอยู่ก็ได้

ผมต้องตื่นตัวให้ตลอด

 

ขาทั้ง 6 ค่อยๆ เคลื่อนไปข้างหน้า ดวงตาพยายามตรวจหาสิ่งผิดปกติบนผนังและเพดาน

พลาดนิดเดียวคือตาย ท่องไว้เยอะๆ

ผมพยายามอำพรางตัวอย่างดีที่สุด แต่เงามืดนั้นเป็นสิ่งที่หาได้ยากขึ้นทุกที

เป็นที่แน่นอนแล้วว่าเถาวัลย์แสงสว่างขึ้นจริงๆ แล้วก็สว่างมากขึ้นทุกวันด้วย

 

เอาวะ อย่างน้อยน้องแมงมุมเองก็คงประสบปัญหาเดียวกัน

 

ภายในรังของมัน ผมได้เห็นใยมากมายที่ติดอยู่กับผนังและพื้น บ้างก็บางจ๋อยซะจนสะท้อนแสงแทบไม่เห็น

ทุกฝีก้าวของผมเต็มไปด้วยความลังเล

 

หือ อะไรหว่า?

 

ผมมองเห็นบางอย่างตรงนั้น ใกล้กับผนังนั่น! ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ เป็นแง่งหินหรือว่า… ขา!?

 

รับนี่ไปซะ ไอ้ตัวแสบ!

 

ผมยิงกรดออกไป 1 ชุดทันที

 

[พ่นกรด เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3]

 

ฮ่า! แบบนี้แสดงว่ายิงโดนน่ะสิ!

 

เหลือแค่ทำอย่างเดียวแล้ว ใช่เลย วิ่งงงงง!

 

วะฮะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! แกจับฉันไม่ได้หรอกโว้ยยย ไอ้แมงมุม!

ผมวิ่งเหมือนกับคนไปทำงานสาย เหมือนกวางกระโดดผ่านทุ่งหญ้า เหมือนเหยี่ยวที่พุ่งสู่เวลา~

 

อั้กก… ติดใย! ผมติด! โดนมันเล่นเข้าให้แล้ว มันจะออกมาแล้ว ม่ายยย!

 

นี่ต้องมาตายแบบนี้จริงเหรอ? ก่อนจะได้เจอกับโคโลนี่…? มีเรื่องที่ยังอยากทำอยู่นะ! ผมยังเด็กเกินกว่าที่จะตาย! จะว่าไปแล้ว… ตอนนี้อายุยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ!

 

[สังหาร พิวเออร์ อาหราเนีย เลเวล 1]

 

[ได้รับค่าประสบการณ์]

 

อย่าฆ่าหนูเลยนะพี่แมงมุม!

ผมยังอยากอยู่ต่อ นี่ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะพัฒนาร่างได้แบบโป*ม่อนหรือเปล่า แบบนั้นนี่เจ๋งเลยนะขอบอก!?

นายเองก็อยากเห็นฉันเติบใหญ่เหมือนกันใช่ไหมเพื่อน?

 

แล้วก็… แล้วก็…..

 

…

 

เอ๋?

 

พอหันไปดูก็เห็นขาข้างหนึ่งของตัวเองที่ติดกับใยบนพื้น แค่ดึงต่ออีกนิดก็หลุดแล้ว…

 

โอเค มาดูเพื่อนเรากันบ้าง

โอ้ โดนกรดเข้าไปหน้าไหม้เท้าหงิกเท้างอเลย

 

…

 

ขอโทษด้วยนะน้องแมงมุม ฉันดูนายผิดไปจริงๆ

 —————

ติดตามแฟนเพจและหาตอนล่าสุดได้ที่:  EP:IC Translation