CHESS:พลิกกระดานเทพ - ตอนที่ 14.1 บทเรียนครั้งที่ 1
[อลิส:ทำการฟื้นฟูร่างกายเสร็จสิ้น ปิดการทำงานสกิลฟื้นฟูตัวเองตามธรรมชาติ มานาของโฮสเหลือต่ำเปิดใช้งานเร่งการฟื้นฟูมานา… ไม่สามารถเปิดใช้งานสกิลเร่งการฟื้นฟูมานาได้เนื่องจากค่าความหิวของโฮสเหลือต่ำปิดการใช้งานของสกิล]
<ราเฟล:ค่าความหิวเหลือต่ำเกินไป เปิดใช้งานสกิลไม่ได้ใช้ไหม>
[อลิส:ใช่ค่ะ]
<ราเฟล:งั้นก็ต้องปลุกให้เขาไปหาอะไรกินแล้วละมั้ง>
[อลิส:คงต้องทำงั้นค่ะ]
<ราเฟล:งั้นเดี๋ยวฉันปลุกเอง ซูด~~~ อากิ!!! ตื่นโว็ยตื่น!!!>
[อลิส:😮]
อากิที่หลับอยู่ พอได้ยินเสียงของราเฟลที่ตะโกนก็สดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
“อากิ:ตะ ตื่นแล้วครับ”
เมิ่งซินที่ให้อากินอนตักอยู่ก็ตกใจเพราะอยู่ดีๆ อากิก็ลุกพรวดขึ้นมาทันที
“เมิ่งซิน:อากิ? เป็นอะไร ทำไมถึงลุกพรวดขึ้นมาแบบนั้น”
“อากิ:เออ~ พอดีฉันฝันร้ายนิดหน่อยนะเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา”
“เมิ่งซิน:เป็นอะไรหรือเปล่า ถ้ามีอะไรระบายฉันฟังได้นะ”
“อากิ:แค่ความทรงจำแย่ๆนะ ไม่มีอะไรหรอก”
“เมิ่งซิน:ถ้านายว่างั้น ก็ตามนั้น”
‘อากิ:นี่ราเฟลมีอะไรทำไมถึงตะโกนปลุกกันแบบนั้น’
<ราเฟล:ก็ปลุกให้นายไปหาอะไรกินน่ะสิ ค่าความหิวของนายมันเหลือน้อยแล้ว ไปหาอะไรกินไป๋>
‘อากิ:แค่นั้นเองปลุกกันดีๆก็ได้’
“อากิ:นี่เมิ่งซินพอดีว่าฉันหิวแล้วอ่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
“เมิ่งซิน:ได้ ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”
“อากิ:อืม~ แล้วจะไปหาอะไรกินกันดีล่ะ”
“เมิ่งซิน:วุ้นสไลม์”
“อากิ:โอเคงั้นก็ต้องไปหาสไลม์กัน”
“เมิ่งซิน:เยส!”
“อากิ:เริ่มจากไปดูตรงศพพวกโคลโบลกันเถอะ อาจจะมีสไลม์มากินศพพวกมันก็ได้”
“เมิ่งซิน:งั้นฉันนำเอง”
“อากิ:เชิญครับคุณผู้หญิง”
อากิและเมิ่งซินได้เดินกลับไปที่ศพพวกโบลโบล แต่ระหว่างทางพวกเขาทั้งสองก็คุยกันนิดๆหน่อยๆ
“เมิ่งซิน:นี่อากิจะว่าไปแล้วนายเป็นคนประเทศไหนเหรอ ฉันบอกของฉันก่อนนะฉันเป็นคนจีน”
“อากิ:เออ~ จะว่าไวคือว่าฉันเป็นลูกครึ่งน่ะ”
“เมิ่งซิน:ว้าวลูกครึ่งล่ะ”
“อากิ:ใช่เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นน่ะ พ่อเป็นคนไทยแม่เป็นคนญี่ปุ่น”
“เมิ่งซิน:ญี่ปุ่นฉันยังไม่เคยไป แต่ฉันเคยไปเที่ยวไทยนะ อาหารที่นั่นถือว่าอร่อยมากเลยแหละฉันชอบมันมากเลย โดยเฉพาะไอ้อาหารจานนึงฉันไม่รู้ชื่อมันน่ะรู้จักแค่หน้าตามัน มันเป็นอาหารที่มีหมูสับผัดใส่ใบอะไรเขียวๆแล้วก็ราดบนข้าวฉันไม่รู้ชื่อมัน”
“อากิ:อ๋อ น่าจะเป็นผัดกระเพราน่ะ”
“เมิ่งซิน:พัด กระ เพลา มันชื่อนั้นเหรอถ้ามีโอกาสอยากกินอีกจัง”
“อากิ:ถ้ามีโอกาสออกจากที่นี้ได้เดี๋ยวพาไปกินก็ได้ แต่ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนล่ะ”
“เมิ่งซิน:ตอนนี้ฉันอยู่ที่สิงคโปร์น่ะ ฉันกำลังเที่ยวอยู่”
“อากิ:ที่นั่นสวยไหม”
“เมิ่งซิน:ก็สวยอยู่ อาหารก็หลากหลายแต่มันแออัดไปหน่อยนะ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่”
“อากิ:งั้นเหรอ”
“เมิ่งซิน:แล้วนายล่ะอากิตอนนี้อยู่ไทยหรือญี่ปุ่นล่ะ”
“อากิ:ฉันกำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยของประเทศไทยน่ะ”
“เมิ่งซิน:ฉันอิจฉานายจังเลยน่าจะได้กินอาหารอร่อยๆบ่อยแน่ๆ”
“อากิ:ใช้มันมีอาหารอร่อยเยอะมากเลยแหละ ถ้าไม่ระวังอ้วนได้เลยนะ”
“เมิ่งซิน:ฉันขอกินเยอะๆดีกว่า เพราะอ้วนมันลดได้”
“อากิ:5555😂”
“เมิ่งซิน:อะไร นายหัวเราะอะไร”
“อากิ:ไม่มีอะไรฉันแค่ชอบความคิดเธอน่ะ กินไปเถอะความอ้วนมันลดได้5555”
ทั้งคู่เดินคุยกัน จนมาถึงจุดที่พวกที่โคลโบลตายในระยะสายตาของเมิ่งซิน
“เมิ่งซิน:อากิฉันเห็นตรงที่พวกโคลโบลตายแล้ว แต่ฉันไม่เห็นศพพวกโคลโบลเลยนะ ฉันเห็นแค่พวกอุปกรณ์”
“อากิ:แปลว่าพวกสไลม์มากินกันแล้วสินะ”
“เมิ่งซิน:น่าจะเป็นแบบนั้น”
“อากิ:แล้วเห็นพวกมันไหม”
“เมิ่งซิน:ขอจ้องดูก่อนนะ”
เมิ่งซินได้จ้องอย่างจริงจังไปที่จุดที่พวกโคลโบลตาย
“อากิ:เป็นไงมั่ง”
“เมิ่งซิน:เหมือนฉันจะเห็นมันแล้วล่ะแต่”
“อากิ:แต่อะไรเหรอ”
“เมิ่งซิน:เออจะว่าไงดีละคือ พวกมันตัวใหญ่ขึ้นและก็ห้อยหัวอยู่บนเพดานด้วย”
“อากิ:ตัวใหญ่แค่ไหนเหรอประมาณได้ไหม”
“เมิ่งซิน:เออถ้าประมาณก็สูงเท่าครึ่งตัวเรา แต่กว้างเท่ากับเรากางเขนแขนทั้งสองข้างออก แถมมี 4 ตัวด้วย”
[อลิส:จากที่ฟังดูน่าจะเป็นบิ๊ก สไลม์นะคะท่านอากิ]
‘อากิ:ไอ้ที่เราชิงฆ่าก่อนหน้านี้ที่มันกำลังจะวัฒนาการนะเหรอ’
[อลิส:ใช่ค่ะ]
“อากิ:งานหยาบแล้วสิ เอาไงดีน่าอืม~~🤔”
[อลิส:ถ้าเอาโล่ขว้างแทนกันทุบล่ะคะท่านอากิ ขว้างในแรงที่พอดีนะคะ]
‘อากิ:ความคิดที่ดีนะอลิส ไปลองกันเถอะ’
หลังจากอากิได้คำแนะนำจากอลิส เขาก็จะเดินไปลองทันที แต่เมิ่งซินก็ได้คว้าไหล่เขาไว้แล้วพูดขึ้นมาว่า
“เมิ่งซิน:นี่อากินายจะเข้าไปสู้กับพวกมันเหรอ มันตัวใหญ่มากเลยนะ”
“อากิ:ฉันก็ไม่ได้จะไปสู้กับมันตรงๆหรอก ฉันจะล่องหนและเอาโล่โยนใส่มันและให้มันกลายเป็นวุ้นสไลม์”
“เมิ่งซิน:… โอเคถ้ามันไม่ได้ผลนายต้องถอยกลับมานะห้ามสู้เข้าใจไหม”
“อากิ:ได้ฉันจะไม่สู้ ถ้ามันไม่ได้ผลฉันจะถอยทันทีโอเคนะ”
“เมิ่งซิน:อืม”
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลล่องหน]
อากิได้ล่องหนแล้วเดินเข้าไปหาพวกสไลม์ จนเข้าใกล้และได้ระยะเขาก็โล่มาจากช่องเก็บของ และขว้างใส่ตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที
[อลิส:เปิดใช้งานสกิลขว้างปา เปิดใช้งานสกิลสมาธิไม่สามารถเปิดใช้งานสกิลได้เนื่องจากมานาไม่เพียงพอปิดการใช้งานของสกิล]
หลังจากขว้างโล่ไปแล้ว โล่ก็ได้กระทบเข้ากับบิ๊กสไลม์ แต่ด้วยแรงที่มากเกินไปก็ทำให้มันตาย
[อลิส:ท่านสังหารบิ๊กสไลม์ เลเวล 25 ได้รับEXP 75]
หลังจากอากิสังหารสไลม์ตัวแรกไป อีก 3 ตัวก็ยังนิ่งอากิที่เห็นอย่างนั้นก็เดินเข้าไปเก็บโล่และถอยออกมา
‘อากิ:เหมือนมันยังแรงไปไหน’
[อลิส:งั้นลองอีกครั้งไหมคะ แบบไม่ใช้สกิลนะคะ]
‘อากิ:เอางั้นก็ได้’
อากิได้ลองขว้างอีกครั้ง โดยที่ไม่ใช่สกิลผลที่ได้ก็คือ
[อลิส:ท่านสังหารบิ๊กสไลม์ เลเวล 24 ได้EXP 72]
มันก็ตายและสลายไปเหมือนเดิม แต่รอบนี้สไลม์อีก 2 ตัวก็ปฏิกิริยาโดยการเลิกห้อยอยู่ข้างบนเพดานและลงมาที่พื้น อากิที่อยู่ใกล้ก็รีบไปหยิบโล่และถอยออกมา
‘อากิ:มันรู้ตัวแล้วหรอ ว่าฉันอยู่ตรงนีั’
<ราเฟล:ไม่น่าใช่ เหมือนมันจะลงมาเพราะคิดว่าอันตราย และดูมันสิ มันลงมาแล้วก็พากันอยู่เฉยๆเลย>
‘อากิ:อืม~ จะไงดีละเอาโล่ขว้างมัน 2 ครั้งมันก็ตายทั้ง 2 ครั้งเลยหรือมันวิวัฒนาการแล้วเลยต้องเปลี่ยนวิธีฆ่า’
[อลิส:มีความเป็นไปได้ค่ะ]
‘อากิ:นั้นสิน่า ถ้ามันเปลี่ยนจริงจะเปลี่ยนเป็นวิธีไหนน่า🤔’
<ราเฟล:ถ้าสไลม์ร่างแรกเป็นการทุบร่าง 2 ลองเป็นการแทงไหม แทงที่แกนกลางมันนะ>
‘อากิ:ลองก็ได้นะยังไงก็ไม่อะไรจะเสียอยู่แล้ว’
อากิได้เก็บโล่และเอาดาบเหล็กออกมาจากช่องเก็บของและเดินเข้าไปหาสไลม์ และแทงมันเข้าไปที่แกนกลางและผลที่ได้คือ
[อลิส:ท่านสังหารบิ๊กสไลม์ เลเวล 24 ได้รับ EXP 72 ท่านเลเวลอัพ]
รอบนี้มันตายเหมือนเดิม แต่มันเกิดบางสิ่งขึ้นกับเจ้าสไลม์และดาบที่อากิใช่แทงใส่มัน เจ้าสไลม์ได้เกิดการสั่นและหดตัวลงแล้วกลายเป็นวุ้นสไลม์ ส่วนดาบของอากิที่แทงเข้าไปในตัวของสไลม์ก็ละลายและพังไป
[อลิส:ดาบเหล็กถูกทำลายเนื่องจากโดนกรดกัดกร่อนสูง]
‘อากิ:โห่ กรดมันแรงแค่ไหนเนี่ยดายเหล็กพังเลย’
[อลิส:ท่านอากิคะ รีบฆ่าอีกตัวเร็วๆเลยคะ มันกำลังจะมากินวุ่นสไลม์แล้วค่ะ]
‘อากิ:ดะ ได้’
อากิได้เอาโล่ออกมาและขว้างใส่อีกตัวทันที
[อลิส:ท่านสังหารบิ๊กสไลม์ เลเวล 25 ได้รับ EXP 75 มานาของท่านเหลือต่ำปิดการใช้งานสกิลล่องหน]
‘อากิ:มานาหมดพอดีเกือบแล้วไหมละ’
ล่องหนของอากิหายไปเนื่องจากมานาเหลือต่ำ เมิ่งซินที่ดูอยู่ไกลๆและเห็นว่าล่องหนของอากิหายไปเธอก็รีบวิ่งมาทันที
!”เมิ่งซิน:อากิเป็นอะไรหรือป่าว ฉันเห็นนายออกจากล่องหน”!
!”อากิ:ไม่เป็นอะไร มานาฉันหมดเฉยๆ”!
เมิ่งซินได้ตะโกนถามอากิ อากิก็จะโกนตอบกลัย เมิ่งซินที่ได้ยินก็ได้โล่งใจและวิ่งมาจนถึงอากิและพูดว่า
“เมิ่งซิน:เป็นไงมั้ง”
“อากิ:ก็ได้วุ่นสไลม์แค่หนึ่งนะ”
“เมิ่งซิน:ทำไมได้แค่ 1 เหรอ”
“อากิ:ดาบฉันพังนะ”
“เมิ่งซิน:ทำไมดาบนายถึงพังได้ละ”
“อากิ:สไลม์มันมีวิวัฒนาการ มันเลยเปลี่ยนวิธีฆ่าจากการทุบ เปลี่ยนเป็นการแทงแต่พอฉันเอาดาบแทงมันตาย ดาบฉันก็พังเพราะกรดนะ”
“เมิ่งซิน:อ๋อเข้าใจละ งั้นตอนนี้นายก็ไม่มีดาบสินะ”
“อากิ:ใช่”
“เมิ่งซิน:งั้น เอานี้”
เมื่งซินเอาดาบสัมฤทธิ์ออกมาจากช่องเก็บของและโยนให้อากิ
“อากิ:ดาบที่รูทมาจากพวกก็อบลินหรอ”
“เมิ่งซิน:ใช่ แล้ววุ่นสไลม์อยู่ไหนหรอ”
“อากิ:อยู่ตรงนั้”
อากิพูดพร้อมกับชี้ไปที่วุ่นสไลม์ เมิ่งซินที่เห็นก็บินพุ่งเข้าไปหาวุ่นทันที
“เมิ่งซิน:อืม~~~❤️ ฉันรอที่จะกินแก่มาตลอดเลยนะ”
เมิ่งซินหยิบมันขึ้นและเอามีดตัดแบ่งครึ่งและแบ่งให้อากิทันที
‘อากิ:เธอคงชอบมันมากแน่ๆ’
หลังจากแบ่งให้อากเมิ่งซินก็กินมันทันที หลักจากที่เธอกินเธอก็นิ่งไปแบบนิ่งไปเลย อากิที่เห็นอย่างก็ถามว่า
“อากิ:เมิ่งซินปะ เป็นอะไรหรือป่าว”
“เมิ่งซิน:กินสิ”
“อากิ:ฮะ?”
“เมิ่งซิน:กิน มัน เดี๋ยว นี้”
“อากิ:เออ~ ก็ได้ฉันจะกินมัน”
‘อากิ:หลังจากที่กินไปแล้วเธอมีอาการแปลกๆแฮะ… แต่ชังมันเถอะกินเข้าไปเดี๋ยวก็รูเอง’
อากิได้กัดเข้าไปที่เจ้าวุ่นสไลม์สัมผัสแรกที่ได้คือ ความเนียวแต่ไม่หนุบหนับ
‘อากิ:หืม! มันเหนียวกว่าวุ่นปกติแฮะ’
หลักจากไปกัดเข้าไปและเคี้ยวได้ 2-3 ครั้งมันก็ได้มีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นมันได้ มีน้ำทะลักออกจากวุ่นสไลม์และมันหวานมากๆ หวานอย่างกับน้ำผึ้งเลย
“อากิ:โห่ ทำไมมันหวานได้ขนาดนี้เนี่ยโคตรอร่อยเลย ใช่ไหมเมิ่งซิน”
อากิพูดและหันไปดูเมิ่งซิน ก็เห็นว่าเธอก็กำลังกินมันอยู่ด้วยลอยยิ้มอันเบิกบาน อากิที่เห็นอย่างนั้นก็เลิกชวนคุยและตั้งใจกินวุ่นสไลม์จนหมด
[อลิส:ท่านบริโภคบิ๊กวุ่นสไลม์ 507 กรัม เพิ่มหลอดความหิว 127/100 สกิลดูดซับทำงาน ดูดซับมานาได้จากบิ๊กวุ่นสไลม์ 75 มานา เปิดใช่งานสกิลเร่งการฟื้นฟูมานา]
‘อากิ:โอ้ ดูดซับมานาได้เยอะดีแฮะ ได้มาตั้ง 75 มันคำนวณยังไงนะ’
[อลิส:100 กรัมต่อ 15 มานาคะท่านอากิ]
‘อากิ:100 กรัม ต่อ 15 มานา ไม่ใช่น้อยๆเลยเนอะ’
<ราเฟล:ใช่ไม่น้อยเลย แต่ฉันว่านายควรแลกค่าสถานะได้แล้วนะมันนานแล้วที่นายไม่ได้แลกนะ>
‘อากิ:ได้สิ อลิสเปิดหน้าต่างสถานะหน่อย’
[ข้อมูลของตัวละคร]
[ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/164
เลเวล 21 (136.55/310)
HP 980/1134
MP 90/4110
HLMP 1000/1000
ค่าความหิว 127/100
ค่าความเหนื่อยล้า 96/100
อาชีพ เจ้าแห่งสรรพาวุธ
เผ่าพันธุ์ มนุษย์(97%) กลายพันธุ์(2%) ???(1%)
ค่าสเตตัส
ความแข็งแกร่ง 23
ความเร็ว 24
สติปัญญา 24
มานา 411
มานาบริสุทธิ์ 100
ความอึด 17
ไหวพริบ 17
โชค 12
พลังป้องกัน 12
พลังโจมตี 23
พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 46
ฉายา ผู้ถือครองหนังสือหนังสือแห่งความรู้และความลับ⁽ᴹ⁾ ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย⁽ᴬ⁾ นักล่าสไลด์(F⁽ᴱ⁾) ตะกละ⁽ᴮ⁾ นักล่าก็อบลิน(F-⁽ᴰ⁻⁾) นักวิ่ง(F-⁽ᴰ⁾) ผู้ฆ่าราชาเผ่าพันธุ์สไลม์ RUN FOR YOU RLIFE⁽ᴮ⁾ คนเป็นผู้ข้ามแม่น้ำสติกซ์⁽ᴬ⁺⁾ คนแรกที่มีฉายาเกิน 10⁽ᴬ⁺⁾ คนแรกที่มีมานาบริสุทธิ์⁽ᴬ⁺⁾ คนแรกที่ได้รับมานาคริสตัลแรงS⁽ᴬ⁺⁾ ผู้สกัดดาวรุ่ง⁽ᴮ⁺⁾
NEWฉายาที่สวมใส่
1.
สกิล THECODEX⁽ᴹ⁾ การดูดซับ(E-⁽ᴹ⁾) การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(F⁽ˢˢˢ⁾) AIของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾) สกิลเร่งการฟื้นฟูมานา(F-⁽ˢˢˢ⁾) ฟื้นฟู(F⁽ˢ⁾) เปลี่ยนสีผิวหนัง(F-⁽ᴬ⁾) แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾) ใจเย็น(F⁽ᴰ⁾) การทุบ(F-⁽ᶠ⁾) การฟาด(F-⁽ᶠ⁾) ต้านทานความเจ็บปวด(D-⁽ᶠ⁾) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F-⁽ᴱ⁻⁾) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F⁽ᶠ⁻⁾) ขว้างปา(F-⁽ᴱ⁻⁾) เล็งเป้า(F-⁽ᴱ⁻⁾) สมาธิ(F-⁽ᴱ⁻⁾) สกิลหลบหลีก(F-⁽ᴰ⁻⁾) สกิลปัดป้อง(F⁽ᴰ⁻⁾) สกิลฟันดาบ(E⁽ᴰ⁻⁾) วิ่งระยะไกล(D⁽ᴰ⁾) เร่งความเร็ว(F⁽ᴰ⁾) ชาร์จ(F⁽ᴰ⁾) โฟกัส(F-⁽ᴰ⁾) ยิงธนู(F-⁽ᴰ⁾) ดาบคู่(F-⁽ᴰ⁾) สร้างกล้ามเนื้อ⁽ᴮ⁺⁾] NEWสตั้น(F-⁽ᴰ⁻⁾) NEWฟัน(F-⁽ᶠ⁻⁾)]
‘อากิ:นี่อลิสอัตราการแลกเปลี่ยนของสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมตอนนี้มันเท่าไหร่’
[อลิส:2 ต่อ 1 ค่ะท่านอากิ]
‘อากิ:งั้นเอามานาแลกค่าทุกอย่างให้ถึง 50 ยกเว้นค่าพลังป้องกันและพลังโจมตีและก็เอาพอยช่วยอัปด้วยนะ และก็ดูดซับคริสตัลมานาของเจ้าก็อบลินอาเชอร์ที่ตายทั้ง 2 ตัวด้วย’
[อลิส:ดิฉันว่ามันมากเกินไปนะคะท่านอากิ ที่จะทำการแลกเปลี่ยนเยอะๆภายในครั้งเดียวแบบนี้
‘อากิ:ไม่เป็นไรแลกเปลี่ยนเลย’
[อลิส:งั้นดิฉันขอคำสั่งยืนยันอีกครั้งค่ะท่านอากิ]
‘อากิ:ยืนยันคำสั่งการแลกเปลี่ยน’
[อลิส:ทำการใช้งานสกิลการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมหักค่ามานา 222 เพิ่มค่าสเตตัสความเร็ว เพิ่มค่าสติปัญญา เพิ่มค่าความอึดเพิ่มค่าไหวพริบ เพิ่มค่าโชค
สกิลดดซับทำงานดูดซับคริสตัลมานาของก็อบลินอาเชอร์ 2 อันได้รับค่ามานา 14
[ข้อมูลของตัวละคร]
[ชื่อทาคุมะ อากิ อายุ 20/164
เลเวล 21 (136.55/310)
HP 980/1134
MP 108/2030
HLMP 1000/1000
ค่าความหิว 125/100
ค่าความเหนื่อยล้า 96/100
อาชีพ เจ้าแห่งสรรพาวุธ
เผ่าพันธุ์ มนุษย์(97%) กลายพันธุ์(2%) ???(1%)
ค่าสเตตัส
ความแข็งแกร่ง 50
ความเร็ว 50
สติปัญญา 50
มานา 203
มานาบริสุทธิ์ 100
ความอึด 50
ไหวพริบ 50
โชค 50
พลังป้องกัน 12
พลังโจมตี 23
พอยที่ยังไม่ได้ใช้ 46
ฉายา ผู้ถือครองหนังสือหนังสือแห่งความรู้และความลับ⁽ᴹ⁾ ผู้ที่ไม่ได้รับเชิญจากหอคอย⁽ᴬ⁾ นักล่าสไลด์(F⁽ᴱ⁾) ตะกละ⁽ᴮ⁾ นักล่าก็อบลิน(F-⁽ᴰ⁻⁾) นักวิ่ง(F-⁽ᴰ⁾) ผู้ฆ่าราชาเผ่าพันธุ์สไลม์ RUN FOR YOU RLIFE⁽ᴮ⁾ คนเป็นผู้ข้ามแม่น้ำสติกซ์⁽ᴬ⁺⁾ คนแรกที่มีฉายาเกิน 10⁽ᴬ⁺⁾ คนแรกที่มีมานาบริสุทธิ์⁽ᴬ⁺⁾ คนแรกที่ได้รับมานาคริสตัลแรงS⁽ᴬ⁺⁾ ผู้สกัดดาวรุ่ง⁽ᴮ⁺⁾
NEWฉายาที่สวมใส่
1.
สกิล THECODEX⁽ᴹ⁾ การดูดซับ(E-⁽ᴹ⁾) การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม(F⁽ˢˢˢ⁾) AIของระบบ(M⁽ˢˢˢ⁺⁾) สกิลเร่งการฟื้นฟูมานา(F-⁽ˢˢˢ⁾) ฟื้นฟู(F⁽ˢ⁾) เปลี่ยนสีผิวหนัง(F-⁽ᴬ⁾) แปลภาษา(F-⁽ᴮ⁾) ใจเย็น(F⁽ᴰ⁾) การทุบ(F-⁽ᶠ⁾) การฟาด(F-⁽ᶠ⁾) ต้านทานความเจ็บปวด(D-⁽ᶠ⁾) ปฐมพยาบาลเบื้องต้น(F-⁽ᴱ⁻⁾) รักษาตัวเองโดยธรรมชาติ(F⁽ᶠ⁻⁾) ขว้างปา(F-⁽ᴱ⁻⁾) เล็งเป้า(F-⁽ᴱ⁻⁾) สมาธิ(F-⁽ᴱ⁻⁾) สกิลหลบหลีก(F-⁽ᴰ⁻⁾) สกิลปัดป้อง(F⁽ᴰ⁻⁾) สกิลฟันดาบ(E⁽ᴰ⁻⁾) วิ่งระยะไกล(D⁽ᴰ⁾) เร่งความเร็ว(F⁽ᴰ⁾) ชาร์จ(F⁽ᴰ⁾) โฟกัส(F-⁽ᴰ⁾) ยิงธนู(F-⁽ᴰ⁾) ดาบคู่(F-⁽ᴰ⁾) สร้างกล้ามเนื้อ⁽ᴮ⁺⁾] สตั้น(F-⁽ᴰ⁻⁾) ฟัน(F-⁽ᶠ⁻⁾)
เนื่องจากท่านสูญเสียค่ามานาสูงสุดอย่างกะทันหันท่านจะเข้าสู่อาการสภาวะมานาสูงสุดลดเฉียบพลัน ท่านจะเกิดอาการวิงเวียนศีรษะและปวดหัวอย่างรุนแรง]
“อากิ:โอ็ย!”
อากิที่แลกเปลี่ยนค่ามานาเยอะๆ ในคราวเดียวก็ทำให้เขาเกิดอาการสภาวะมานาสูงสุดลดเฉียบพลัน มันทำให้อากิปวดหัวและล้มลงไปกับพื้น เมิ่งซินที่กำลังดูของของพวกโคลโบลอยู่ ก็ได้ยินเสียงอากิล้ม เมิ่งซินก็รีบหันมาดู ก็เห็นอากิล้มลงไปนอนกับพื้น เมิ่งซินที่เห็นก็รีบมาดูอากิทันที
“เมิ่งซิน:อากิ อากิ! นายเป็นอะไรอากิ”
“อากิ:อ็าก~~~ ปวด มันปวดหัว”
“เมิ่งซิน:อะไร ทำไมอยู่ๆนายปวดหัว”
“อากิ:อ็าก~~~”
เมิ่งซินที่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็เกิดอาการตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่เธอก็รีบตั้งสติเพราะเสียงร้องของอากิที่กำลังร้องอย่างเจ็บปวดอยู่ เมิ่งซินที่เห็นก็เลยรีบใช่สกิลฮีลช่วยอากิทันที
“เมิ่งซิน:ฮีล”
อากิที่ได้รับสกิลฮีลของเมิ่งซินก็เหมือนจะเจ็บน้อยลงและสลบไป
“เมิ่งซิน:😨”
จากผู้แต้ง
มีตอนที่ 14.2 นะคัฟพอที่ติดขัดนิดเลยขอตัดลงให้ทัน1 อาทิตย์ต่อ 1 ตอน ตอนนี้ก็ไม่อะไรแค่หาไรกินนิดหน่อยและโดนบทเรียนว่าอย่าทำอะไรที่มันมาเกินไป