Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK

สารบัญ อาณาจักรวิญญาณ

••••••••••••••••••••

บทที่ 238: ขับไล่ปีศาจทั้งสาม

สำหรับเหลียวเซียวเย่าที่ได้รับความอัปยศจากซ่งจงในครั้งนี้ เขาโกรธจัดจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว จากนั้นเขาคำรามออกมา “จงไปตายซะ!” เมื่อสิ้นสุดคำพูด เขาฟาดแส้สีดำลงมาที่ซ่งจงทันที

ซ่งจงนั้นไม่รู้ว่าแส้สีดำนี้คืออะไร เขาปลดปล่อยแม่มดเทวะออกมาอย่างหมดหนทางพร้อมกับส่งกระแสจิตอย่างลับๆเพื่อถามไถ่พวกนาง “รีบบอกข้ามาเร็วว่าไอ้สิ่งน่าเกลียดเช่นนี้คืออะไร!”

จากสิ่งที่ซ่งจงมองเห็นคือเหล่าแม่มดเทวะนั้นเป็นถึงผู้ฝึกตนระดับเฟินเสินและมีชีวิตพบเจอทุกสิ่ง แน่นอนว่าพวกนางสามารถรู้ถึงที่มาของสมบัติวิเศษนี้ได้

หลังจากที่แม่มดเทวะปรากฏตัวขึ้น ดวงตาของนางเบิกโพลงและรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “นายท่านมันคือแส้แห่งจิตวิญญาณหมื่นดวง มันถูกสร้างจากดวงวิญญาณของผู้ฝึกตนปีศาจ ซึ่งความแข็งแกร่งของมันเทียบเท่ากับพลังของดวงวิญญาณนับสองแสนดวง!”

เมื่อซ่งจงได้ยินเช่นนั้น เขาตื่นตระหนกทันที ก่อนอื่นที่ต้องรู้คือแส้สีดำของเหลียวเซียวเย่านั้นแข็งแกร่งมากและครอบคลุมทั่วท้องฟ้า ภายในแส้เหล่านี้มีดวงวิญญาณสองถึงสามหมื่นดวง! ซ่งจงอุทานออกมา “เรื่องแบบนี้เป็นไปได้ด้วยงั้นหรือ? ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็คงไม่สามารถสังหารผู้ฝึกตนจำนวนแสนคนได้ใช่ไหม?”

“เขาสืบทอดมันมาจากผู้อื่นอย่างแน่นอน อีกทั้งเขายังสามารถใช้จิตวิญญาณของเหล่าอสูรกายเพื่อปรับแต่งมันได้ เมื่อมองถึงสถานที่แห่งนี้ สมบัติวิเศษชิ้นนี้น่าจะถูกปรับแต่งด้วยจิตวิญญาณของเหล่าอสูรกายอย่างแน่นอน!” แม่มดเทวะอธิบายอย่างรวดเร็ว

“อืม เป็นเช่นนี้เอง!” ซ่งจงเข้าใจทุกอย่างทันที แต่เขารีบถามออกไปอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่สามารถทำลายมันได้ด้วยปราณดาบหรือสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ อย่าบอกนะว่าข้าทำได้เพียงหนีเท่านั้น? มีวิธีป้องกันมันไหม?”

“นายท่านแส้แห่งจิตวิญญาณหมื่นดวงนั้นมีชีวิตเหมือนเราแต่ทว่าไม่มีร่างกาย หลังจากที่ผ่านการปรับแต่งมาแล้ว มันมีความแข็งแกร่งอย่างมาก ยากที่จะทำลายได้ด้วยอาวุธหรือเวทย์มนต์ ด้วยเหตุผลนี้มันจึงเป็นสมบัติวิเศษที่ทรงพลังอย่างมาก อย่างไรก็ตามมันง่ายดายมากที่จะจัดการกับมันตั้งแต่ที่ท่านมีพวกข้าอยู่เคียงข้าง!” แม่มดเทวะกล่าวกับซ่งจงอย่างเว้าวอน “นายท่าน สิ่งนี้มีประโยชน์กับพวกเราอย่างมาก! เอ่อ พวกเรา… สามารถกินมันได้ไหม?”

“เจ้ายังจะถามอีกงั้นหรือ?” ซ่งจงตอบกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับตะโกนออกมา “รีบกินมันเดี๋ยวนี้เลย!”

“รับทราบ!” แม่มดทั้งเก้าร่าเริงพร้อมกับรีบกลืนกินเส้นด้ายเหล่านั้นทันที

แน่นอนว่าทุกสิ่งย่อมมีจุดอ่อน! ซ่งจงนั้นปลดปล่อยไพ่ตายของเขาแล้วแต่ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ แต่ด้วยพลังของแม่มดเทวะ แส้สีดำเหล่านี้เป็นเพียงอาหารของพวกนาง ชั่วพริบตาพวกนางกลืนกินมันไปมากกว่าสิบเส้น พวกนางเคลื่อนที่ไปรอบๆอย่างมีความสุขท่ามกลางแส้สีดำ นอกเหนือจากซ่งจงที่เป็นเจ้านายของพวกนาง ไม่มีใครที่เห็นพวกนางแม้แต่คนเดียว ทุกคนเห็นเพียงแส้สีดำกำลังลดปริมาณลงอย่างช้าๆ

ในฐานะที่เป็นเจ้าของแส้แห่งจิตวิญญาณหมื่นดวง เหลียวเซียวเย่าสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนที่สุด เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังกลืนกินสมบัติของตนเอง นี่คือสมบัติที่มีค่าที่สุดของเขา ถ้าหากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับมัน แน่นอนว่าคนที่จะต้องทุกข์ทรมานจะต้องเป็นเขา!

ดังนั้น เขารีบเรียกคืนแส้สีดำทันทีจากนั้นจึงตะโกนออกมา “บัดซบ นี่มันอะไรกัน!”

“บางอย่างที่ยอดเยี่ยม!” ซ่งจงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสามารถลิ้มรสชาติที่ดีของมันได้!”

 

 

 

 

 

ในช่วงเวลาที่ทั้งสองคุยกัน แม่มดเทวะได้กลืนกินมันไปนับพันแล้ว เหลียวเซียวเย่าแทบจะตายตกไปเพราะความปวดหัว อย่างไรก็ตามเขาจะต้องรักษามันไว้ก่อน ดังนั้นแม้ว่าจะกังวลมากเพียงใด เขาก็ไม่มีทางเลือกมากนัก เหล่าแม่มดเทวะนั้นกลืนกินแส้เหล่านั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเหลียวเซียวเย่าเก็บกวาดแส้ของเขาเสร็จสิ้นแล้ว เขาตรวจสอบและพบว่าเขาสูญเสียมันไปกว่าหมื่นเส้น เช่นนี้ทำให้ความแข็งแกร่งของสมบัติวิเศษที่เขามีนั้นลดลงไปอย่างมาก ระยะเวลาที่จะให้มันกลายเป็นสมบัติวิญญาณก็จะล่าช้าออกไปอีกเช่นกัน

เหลียวเซียวเย่าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหนี ในขณะที่พยายามจะหนีออกไป เขารีบเก็บแส้แห่งจิตวิญญาณหมื่นดวงไปด้วย

ในฐานะที่เขาเป็นผู้ฝึกตนที่มีชื่อเสียง ถ้าหากเขาต้องการจะหนี เขาจะต้องทิ้งบางคำไว้เบื้องหลังเสียก่อน “ไขมันบัดซบ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่นอน วันนี้ข้ามีเรื่องที่ต้องจัดการและต้องรีบไป ข้าจะกลับมาพบกับเจ้าในอนาคต!” เมื่อเขากล่าวจบ เขาบินออกไปอย่างรวดเร็วด้วยดาบบินของตนเอง

เมื่อซ่งจงได้ยินเช่นนั้น เขาโกรธจัดพร้อมกับหยิบดาบบินออกมาทันที ในขณะนั้นเขาตะโกนออกมา “แล้วจะรอวันพรุ่งนี้ทำไมกัน? เรื่องระหว่างเรายังไม่จบ ทำไมเราจึงไม่จบมันในวันนี้!” ในขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น เขาหยิบดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งธาตุทั้งห้าออกมาพร้อมกับปลดปล่อยปราณดาบออกไปทันที

เมื่อเหลียวเซียวเย่าเห็นเช่นนั้น เขาได้แต่ปลดปล่อยสมบัติวิเศษออกไปเพื่อป้องกันเท่านั้น แม้ว่ามันจะสามารถปิดการโจมตีได้ มันก็ส่งผลกับความเร็วที่เขาใช้หลบหนีรวมถึงการเก็บแส้สีดำอีกด้วย นั่นส่งผลให้แม่มดเทวะได้กินแส้สีดำต่อไป

เหลียวเซียวเย่ารู้สึกกังวลอย่างมาก ในขณะที่เขาต้องการสั่งสอนบทเรียนให้กับซ่งจง เขากลับต้องสูญเสียสมบัติวิเศษของเขา อีกทั้งในตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกกลัวซ่งจงขึ้นมาจริงๆแล้ว สมบัติวิเศษที่สำคัญที่สุดของเขาแต่ตอนนี้กลับไร้ประโยชน์แล้ว อย่างนี้เขาจะใช้อะไรต่อสู้กับซ่งจง?

ในขณะที่เหลียวเซียวเย่ารู้สึกกลัวขึ้นมาในหัวใจ เขาตะโกนสาปแช่งซ่งจงอีกครั้งพร้อมกับสั่งลูกน้องของตนเองทันที “พวกเจ้าทุกคนตายไปแล้วหรือยังไง? ทำไมถึงไม่พยายามที่จะหยุดมัน!”

เมื่อลูกน้องเห็นว่าผู้นำของตนได้สติแตกไปแล้ว ทั้งหมดหวาดกลัวและหยิบทุกสิ่งที่มีออกมาเพื่อโจมตีซ่งจง

ในขณะที่ต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีจากทุกทิศ ซ่งจงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขาเรียกระฆังทองแดงออกมาเพื่อป้องกันการโจมตีทั้งหมด ในระยะเวลาสั้นๆที่โดนถ่วงเวลา ทำให้เหลียวเซียวเย่าหนีออกไปได้อย่างรวดเร็ว

ซ่งจงนั้นต้องการให้แม่มดเทวะของเขากินแส้เหล่านี้เข้าไปอีก แล้วเขาจะทนให้เหลียวเซียวเย่าหลบหนีไปได้อย่างไร? แต่ในตอนนี้เขามีแมลงวันมากมายกำลังไต่ตอมและไม่สามารถหลุดออกไปจากตรงนี้ได้

ในขณะที่กำลังกังวล เขาเต็มไปด้วยความเดือดดาล โดยไม่ต้องกล่าวสิ่งใดเขาปลดปล่อยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแห่งธาตุทั้งห้าออกไปทันที

ในขณะที่ทุกคนเห็นว่าซ่งจงปลดปล่อยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแห่งธาตุทั้งห้า ทั้งหมดแยกย้ายทันที แม้ว่าเหลียวเซียวเย่าจะน่าเกรงกลัว แต่สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์นั้นน่ากลัวยิ่งกว่า แม้แต่ผู้นำของพวกเขาเหลียวเซียวเย่า ยังไม่สามารถต้านทานมันไว้ได้ ถ้าหากเป็นพวกเขาแน่นอนว่าคงไม่ต่างอะไรจากขยะชิ้นหนึ่ง

ซ่งจงไม่คาดคิดว่าการที่เขาทำเช่นนี้ จะทำให้ทั้งหมดแยกย้ายกันออกไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้นเหลียวเซียวเย่านั้นไม่ได้อยู่ตรงนี้ เขาไม่สามารถติดตามไปได้อีกแล้ว! ดังนั้นเขาเลยเก็บสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ไว้

ซ่งจงโกรธจัดอยู่ภายในใจ เขาหงุดหงิดอย่างมาก เขามองไปรอบๆเพื่อต้องการหาที่ระบายและพบกับปีศาจทั้งสองคนที่ยังเหลืออยู่ จากนั้นเขาพึมพำในใจ ‘เนื่องจากพวกเจ้ามาที่แห่งนี้เพื่อสร้างปัญหา แน่นอนว่าข้าก็จะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปง่ายๆเช่นกัน เหลียวเซียวเย่าหนีไปแล้ว ข้าจะระบายความโกรธทั้งหมดกับพวกเจ้า!’

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ซ่งจงปลดปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างรุนแรง ไม่หญิงไม่ชาย ฉิงชิงเหยาและไม่ดีไม่ร้าย ฉงลั่วเหยานั้นเป็นผู้ฝึกตนที่อยู่มาเนิ่นนาน เขาจะไม่รู้ความตั้งใจของซ่งจงได้อย่างไร?

แน่นอนว่าทั้งคู่ไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับซ่งจงจนตาย โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ของซ่งจง ความตั้งใจในตอนแรกของทั้งหมดได้หายไปแล้ว

ดังนั้น ฉงลั่วเหยา จึงหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า วันนี้อากาศช่างดียิ่งนัก! พี่น้องซ่ง ข้าเพียงแค่ต้องการมาทักทายเจ้าและแสดงความยินดีกับตำแหน่งหัวหน้าทะเลตะวันออกเท่านั้น และตอนนี้ข้าได้กล่าวสวัสดีไปแล้ว ข้ามีหลายสิ่งที่ต้องทำจึงต้องขอตัวกลับบ้าน! ลาก่อน!”

เมื่อเขากล่าวจบ เขายกมือคำนับและออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ซ่งจงจะบ้าคลั่ง

 

เมื่อฉงลั่วเหยาออกไปแล้ว มีเพียงไม่หญิงไม่ชาย ฉิงชิงเหยาที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ซ่งจงกำลังจับจ้องมาที่เขาอย่างรวดเร็ว

เมื่อฉิงชิงเหยาเห็นเช่นนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งฉงลั่วเหยาที่หลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ตนเป็นที่ระบายความโกรธของซ่งจง!

แน่นอนว่าฉิงชิงเหยานั้นไม่ใช่คนโง่และเขาจะไม่ติดกับอย่างแน่นอน ดังนั้นเขารีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว “ฮี่ฮี่ ข้าฉิงชิงเหยาของแสดงความยินดีกับพี่น้องซ่งด้วย ในตอนนี้พิธีการทั้งหมดได้จบลงแล้ว ข้าจะไม่กล่าวอะไรให้มากความ ลาก่อน!”

เมื่อกล่าวจบ เขารีบออกไปอย่างรวดเร็ว เร็วที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะทำได้!

สถานการณ์ในตอนนี้คือเหล่าปีศาจทั้งสามได้หลบหนีไปอย่างสมบูรณ์

สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือพวกพ้องของเขาซึ่งกำลังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และซ่งจงที่ยืนอยู่กับสายฟ้าของเขาอย่างไร้เป้าหมาย

แน่นอนว่าความโชคร้ายของเขาคือเขาได้สร้างสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแห่งธาตุทั้งห้าขึ้นมาแล้ว และมันจะต้องถูกโยนออกไป ถ้าไม่เช่นนั้นมันจะระเบิดคามือของเขาอย่างแน่นอน

เนื่องจากซ่งจงไม่สามารถหาเป้าหมายได้ เขาทำได้เพียงโยนมันลงไปในทะเล จากนั้นเกิดระเบิดเสียงดังพร้อมกับลูกไฟวิ่งขึ้นฟ้าอย่างสวยงาม พร้อมกับสึนามิขนาดใหญ่ถาโถมมาที่พื้นที่ราบสูงสีเขียวแห่งนี้

ขณะนี้เหล่าทีมของเขาได้เข้ามาเพื่อชื่นชมเขาอย่างรวดเร็ว แม้แต่แม่มดเปลือยกายยังอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา นี่คือความแข็งแกร่งที่ทุกคนต้องการจะบูชาไว้อย่างแน่นอน!

หลังจากนั้นไม่นาน แม่มดเปลือยกายได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เคอะเขิน “สวรรค์ เจ้า… เจ้าสามารถทำให้ปีศาจทั้งสามออกไปได้ด้วยตัวคนเดียวจริงๆงั้นหรือ? ให้ตายาเถอะ ข้าคิดว่าข้าตกหลุมรักเจ้าเข้าแล้ว!”