Bringing Culture to a Different World

ตอนที่ 98 การติดต่อ

 

การประลองครั้งยิ่งใหญ่จบลงด้วยชัยชนะของผู้วิเศษเทาแต่การสาธิตใจหินดึงดูดความสนใจของบางคนเท่านั้น และไม่ได้ก่อให้เกิดความปั่นป่วนมากเกินไป

 

บรรดาชนชั้นสูงที่มาร่วมงานงานนิทรรศการโลกต่างก็มอบความไว้วางใจให้มาปฏิบัติภารกิจของประเทศ พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่เพียงเพื่อเล่นสนุก แต่พวกเขามาที่นี่เพื่อกอบโกยผลประโยชน์ให้กับประเทศของตน

 

หลังเวทีคณะละครท่านดําได้รับเกียรติให้มาแสดงปิดงานงานนิทรรศการโลก

 

การแสดงนี้เป็นการแสดงที่สําคัญที่สุดในชีวิตของแกลโลลี่นับตั้งแต่ที่นางได้รับตําแหน่ง “ดอกไม้แห่งฟารัคซี่” นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ขึ้นสู่เวทีระดับโลกอย่างนี้

 

ในช่วงหลายชั่วโมงก่อนการแสดงแกลโลลี่ควรจะฝึกทบทวนร่วมกับคณะละครของนาง

 

แต่แกลโลลี่อยู่คนเดียว นางยืนอยู่ที่มุมเงียบๆด้ายหลังเวที

“ ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเจ้าต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับโดยเฉพาะจากแม่ของข้า เจ้าไม่ควรบอกนางเรื่องนี้”

 

แกลโลลี่ลดเสียงลง และพูดด้วยน้ําเสียงที่ไม่ยอมใครนางกําลังพูดกับเอลฟ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง

 

“ ใช่…คุณหนู”

 

เฟลย์มีสีหน้าลําบากใจมาก นางสัญญาว่าจะปกป้องชีวิตของแกลโลลี่

 

ปัญหาตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงการปกป้องชีวิตของแกลโลลี่ชีวิตของเพลย์เองก็อาจตกอยู่ในอันตรายด้วยซ้ํา

 

สาเหตุนั้นเป็นเพราะมาดามโครเดอร์ แม่ของแกลโลลี่ได้แจ้งอย่างเป็นทางการกับคณะละครห่านดําเมื่อวานนี้ว่าจะมีคนในคณะที่จะได้รับเลือกให้เข้าร่วมการถ่ายทําภาพยนตร์ของโจชั่ว

 

เมื่อผู้คนจากคณะละครห่านดําได้ยินข่าวนั้น พวกเขาจํานวนมากต่างก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เหตุผลที่ทําให้พวกเขาตื่นเต้นเพราะ “ภาพยนตร์” ซึ่งเป็นการแสดงรูปแบบใหม่ทั้งหมดได้พิชิตใจพวกเขาไปแล้ว

 

หลังจากดู “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” นักแสดงบนเวทีทุกคนต่างก็อยากจะมีส่วนร่วมในการแสดงภาพยนตร์

 

แต่สาหรับเพลย์การตัดสินใจของมาดามโครเดอร์นั้นคล้ายกับการผลักดันคณะละครที่นางดูแลด้วยความเอาใจใส่อย่างพิถีพิถันลงไปในเหวลึกที่เต็มไปด้วยลาวา หากพวกเขาไม่ระวังคณะละครห่านดําจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน จะไม่เหลือแม้แต่ขนสักเส้น

 

“ โจชั่วเป็นปีศาจ…”

 

เฟลย์ปรารถนาอย่างยิ่งที่จะแจ้งตัวตนที่แท้จริงของโจชั่วให้มาดามโครเดอร์ทราบ และขอให้นางพิจารณาใหม่

 

แต่แกลโลลี่หยุดนางทันทีเมื่อรู้การตัดสินใจของนาง 

 

“ เฟลย์ทั้งเจ้าและข้าได้สัมผัสกับปีศาจตัวนั้น เจ้าคิดว่าเขาเป็นเหมือนปีศาจที่ศาสนจักรบอกเราไหม เป็นนักเลงอันตรายหรือเปล่า?”

 

เมื่อได้ยินคําถามของแกลโลลี่ เอลฟ์สาว ก็นึกถึงปฏิสัมพันธ์ของนางกับโจชั่ว จาก นั้นนางก็พยักหน้าด้วยความมั่นใจ

 

“เขาอันตรายมาก! ความสามารถของข้าไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา”

 

เมื่อได้ยินคําตอบที่ดื้อรั้นของผู้คุ้มกันเอลฟ์ของนาง แกลโลลี่ก็ถอนหายใจ นางล้มเลิกความพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมผู้มกันเอลฟ์ของนางว่า “โจชั่วเป็นคนดี

 

นางไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน ท้ายที่สุดนางก็ตัดสินใจที่จะพูดถึงความคิดเห็นที่แท้จริงของนาง

 

“ เจ้าคิดว่าผู้คนจะยังคงหมกมุ่นอยู่กับการแสดงละครเวทีอยู่ไหมเมื่อมีภาพยนตร์ปรากฏในโลกนี้?”

 

แกลโลลี่ถามคําถามที่อยู่ในหัวใจของนาง

 

“ นี่” เพลย์อยากจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อปลอบประโลมแกลโลลี่ แต่นางพบว่าตัวเองไม่สามารถตอบคําถามของแกลโลลี่ได้

 

นางเคยดูภาพยนตร์เรื่อง “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” นางต้องยอมรับว่าภาพยนตร์มีความน่าสนใจมากกว่าการแสดงละครเวที นางเชื่อว่าในไม่ช้าภาพยนตร์จะได้รับความนิยมไปทั่วโลก

 

“ ข้าไม่อยากเห็นอนาคตที่ผู้คนจะมาชมการแสดงของคณะละครห่านดําเพราะชื่อเสียงของดอกไม้แห่งฟารัคซี่ และมันอาจจะแย่ไปกว่านั้นด้วยซ้ํา ชื่อนั้นอาจเลือนหายไปจากความทรงจําของผู้คน เมื่อเวลาผ่านไปและถูกแทนที่ด้วยชื่อของนักแสดงนําหญิงคนล่าสุดของภาพยนตร์บางเรื่อง”

 

แกลโลลี่พูดคําเหล่านั้นด้วยท่าทางเยาะเย้ยตัวเอง สถานการณ์นั้นได้เกิดขึ้นแล้วในนอร์แลนด์ ความโด่งดังของเบลล์แซงนางดอกไม้แห่งฟารัคซี่ไปแล้ว

 

แกลโล ไม่เต็มใจที่จะยอมรับอนาคตเช่นนี้ไม่ใช่เพียงเพราะอยากแข่งขัน แต่ก่อนที่แกลโลลี่จะแจ้งเหตุผลอื่น ๆ เฟลย์ก็หายตัวไปต่อหน้านาง

 

มีคนมา…

 

“ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าข้าจะได้พบกับดอกไม้แห่งฟารัคซี่ที่

 

แกลโลลี่หันกลับไปมองหลังจากได้ยินเสียงนั้น ผู้ชายแต่งตัวดีหลายคนยืนอยู่ข้างหลังนาง แกลโลลี่จําพวกเขาได้ในหมู่พวกเขาบุคคลที่มีสถานะสูงสุดคือเจ้าชายรัชทายาทจากประเทศแห่งเหล็ก แกลโลลี่พบเขาครั้งหนึ่งในงานเต้นรํา

 

“ เป็นเกียรติของข้าที่ได้พบกับเจ้าชายแทนเนอร์อีกครั้ง”

 

แม้แต่แม่ของแกลโลลี่แกรนด์ดัชเชสแห่งปาดํายังต้องแสดงความเคารพต่อเจ้าชายรัชทายาทคนนี้

 

เมื่อได้รับการฝึกฝนอย่างชนชั้นสูง แกลโลลี่จึงรู้ว่าควรปฏิบัติตัวอย่างไร นางมีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าขณะที่นางยกกระโปรงขึ้นด้วยมือเพื่อแสดงความเคารพต่อรัชทายาทประเทศแห่งเหล็ก

 

* ไม่จําเป็นต้องมีมารยาทมากนัก น่าเสียดายจริงๆแม้ว่าข้าจะเพิ่งได้พบกับท่านหญิงแกลโลลี่อีกครั้ง แต่ข้าก็ต้องขึ้นเวที่เพื่อนําเสนออุปกรณ์อาร์คาโนเทคของข้า ข้าหวังว่าข้าจะได้เต้นรํากับท่านหญิงแกลโลล์ในงานที่กําลังจะมาถึงนี้แต่ตอนนี้ข้าต้องขอตัวก่อน”

 

เจ้าชายรัชทายาทจากประเทศแห่งเหล็กและเพื่อนทั้งสามของเขาเดินไปที่เวที หลังจากพวกเขาจากไปแกลโลลี่ก็ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาเบา ๆ

 

เห็นไหม? ข้าไม่ได้เคยบอกหรอว่าดอกไม้แห่งฟารัคซี่เหมือน ตุ๊กตาเคลือบดินเผานะ?”

 

“ การที่นางมาที่นี่นี้ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องดูละครเวที่ที่น่าเบื่อหลังจากนิทรรศการจบหรอกใช่ไหม?”

 

แกลโลลี่ค่อยๆกํามือ

 

” คุณหนู …”

 

เอลฟ์ค่อยๆปรากฏต่อหน้าแกลโลลี่ เมื่อนางเห็นแกลโลลี่นางรู้สึกว่าแกลโลลี่แตกต่างไปจากเมื่อก่อน

 

“ เพลย์ข้าจะเป็นนักแสดงนําในภาพยนต์เรื่องต่อ ไปแน่นอนไม่มีใครสามารถหยุดข้าได้นอกจากเจ้า”แกลโลลึก ล่าว

 

“ แต่….ข้าคิดว่าแม่ของท่านอาจรู้ตัวตนที่แท้จริงของท่านโจชั่วอยู่แล้ว”

 

เพลย์สัมผัสได้ถึงความมุ่งมั่นของแกลโลลี่จากน้ําเสียงของนาง แกลโลลี่ไม่ปรารถนาที่จะสูญเสียความนิยมในการแสดง นางเบื่อกับการแสดงบนเวทีแล้ว โจชั่วได้เปิดประตูใหม่ให้กับแกลโลลี่

 

“นางรู้? ได้ยังไง?”

 

แกลโลลี่ยังคงสงบมาก หากแม่ของนางไม่ยอมให้นางติดต่อกับโจชั่วเพราะเขาเป็นปีศาจนางก็เตรียมตัวที่จะหนี

“ เมื่อวานข้า…เห็นแม่ของท่านพบกับบุคคลที่แต่งตัวแปลก ๆ บุคคลนั้นดูเหมือนจะเป็นดาร์คเอลฟ์”เฟลย์พูดด้วยความไม่แน่ใจ