Bringing Culture to a Different World - ตอนที่ 82 พิธีกรรม

ผู้ช่วยมาถึงโรงละครด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน ตั๋วที่ได้มาจากจดหมายเป็นตั๋วเข้าชมทั่วไป โชคดีที่ที่นั่งของเขาอยู่ใกล้เวที

 

ผู้ช่วยเมสซาหาที่นั่ง และนั่งลง หลังจากนั่งแล้วเขาก็มองไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็พบว่าที่นั่งรอบ ๆ เต็มหมดแล้ว

 

คนทั้งหมดนี้…มาที่นี่เพื่อดูปีศาจสองตัว?!

 

ผู้ช่วยเมสซารู้สึกไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาตรวจสอบผู้คนรอบข้างอย่างละเอียด

 

จากท่าทางและการสนทนาของพวกเขา เขาสามารถบอกได้ว่าพวกเขาทั้งหมดรู้สึกตื่นเต้นมาก ผู้ช่วยเมสซาได้ยินผู้หญิงหลายคนพูดความปรารถนา และชื่นชมเจ้าชายปีศาจนั่น

 

เดี๋ยวก่อน…แสดงความปรารถนาและชื่นชมปีศาจ? หากพูดแบบนี้ในศาสนจักร สิ่งที่พวกนางกำลังพูดจะสามารถทำให้พวกนางต้องไปอยู่ในศาลได้!

 

แต่ผู้ช่วยเมสซาคิดถึงอย่างอื่นทันที นี่ไม่ต่างจากนิกายชั่วร้ายที่ลือกันว่าก่อตั้งโดยปีศาจ!

 

สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คือพิธีบูชาปีศาจ! นี่เป็นพิธีชั่วร้ายที่ไม่เคยมีมาก่อน โดยมีผู้เข้าร่วมถึงสามพันคน!

 

เป็นที่ทราบกันดีว่าในประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ของศาสนจักร มีเพียงคนกลุ่มเดียวที่จะเข้าร่วมในพิธีบูชายัญที่ชั่วร้ายประเภทนี้ ซึ่งคือผู้อัญเชิญเหล่านั้น

 

แต่สมาคมผู้อัญเชิญซึ่งเป็นกลุ่มคนที่ชั่วร้ายที่สุดมีจำนวนน้อยไม่ถึงหนึ่งร้อยคน

 

กระนั้นมีผู้คนสามพันมารวมกันในสถานที่แห่งนี้

 

เดี๋ยวก่อนนี่ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นผู้ติดตามนิกายที่ชั่วร้ายเช่นนั้นหรือ? เดี๋ยวก่อนนิกายนี้ชื่ออะไร…? นิกายเบลล์?

 

เขาควรหนีไปไหม ผู้ช่วยเมสซาไม่สามารถนั่งนิ่งได้

 

เขาเริ่มสงสัยว่าปีศาจบาปจะสังเวยทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี้เมื่อปรากฏตัวบนเวทีหรือไม่ เขาจะกลืนกินวิญญาณของคนเหล่านี้ไหม?

 

บันทึกของศาสนจักรเกี่ยวกับปีศาจระบุว่ามีปีศาจมากมายที่ชอบกินวิญญาณมนุษย์

 

ก่อนจากไปผู้ช่วยเมสซาอยากเตือนคนให้มากกว่านี้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันไปหาคนที่นั่งข้างๆเขา

 

คนที่นั่งข้างๆเขาเป็นผู้หญิง ผู้ช่วยสามารถสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์ที่เหมือนกับของเขาเอง – เวทมนตร์ที่โมนิก้ามอบให้ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งแสงสว่างและความชอบธรรม

 

แต่พลังเวทย์ของนางอ่อนแอเกินไป ด้วยเหตุนี้ผู้ช่วยจึงได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่นางอาจจะเป็นอัศวินที่ประเทศแสงศักดิ์สิทธิ์ส่งมาอย่างลับๆเพื่อทำลายแผนการของปีศาจ

 

ท้ายที่สุดพวกเขาต้องการหัวหน้าบาทหลวงเพื่อป้องกันแผนการของปีศาจบาป

 

“ ออกไปจากที่นี่เร็ว การแสดงนี้อาจเป็นการสมคบคิดของพวกปีศาจ” ผู้ช่วยคนนั้นกล่าว

 

“ ปีศาจ?”

 

ซานซ่าเงยหน้าขึ้นมองผู้เผยแพร่หนุ่ม

 

อินอร์นำจดหมายเชิญสองฉบับมาให้ซานซ่าเมื่อวานนี้ เขาหวังว่าซานซ่าจะเข้ามามีส่วนร่วมในการพบปะและทักทายพร้อมกับไฮร์แลน

 

ในฐานะแฟนตัวยงของ ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ในขณะที่นางอ่านบทนำ และเห็นว่าตอนจบที่มีความสุขสำหรับเบลล์และเจ้าชายปีศาจจะแสดงต่อผู้ชม นางจึงละทิ้งศรัทธาของนาง ทำตามความปรารถนาของนางและมาที่โรงละคร

 

ซานซ่าไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับบุคคลที่มีใจเดียวกับนาง…ผู้เผยแพร่ของคริสตจักรในสถานที่แห่งนี้

 

ถ้านี่คือศาสนจักร ซานซ่าจะต้องถูกลงโทษอย่างหนักในความผิดฐานทรยศ!

 

“ จะกลัวอะไร? เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น”

 

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งซานซ่าก็ให้คำตอบที่ “น่าขายหน้า” แก่ผู้เผยแพร่หนุ่ม

 

ผู้เผยแพร่คนนี้เองเข้ามามีส่วนร่วมในการพบปะและทักทายครั้งนี้ หากเขาต้องการที่จะประณามนางต่อศาสนจักร เขาจะต้องได้รับบทลงโทษเช่นเดียวกับซานซ่า

 

“การแสดง…”

 

ผู้ช่วยไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ปีศาจบาปที่โหดเหี้ยมรวบรวมมนุษย์เหล่านี้ทั้งหมดแล้วจะทำการแสดงเพื่อพวกเขาเนี่ยนะ?

 

มันจะไม่มีเหตุผลพอ ๆ กับที่ผู้บัญชาการกองพันสั่งให้เหล่าเทมพลาร์หยุดงาน และวิ่งเข้าไปในห้องเผาเพื่อใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาในการตัดไม้

 

ยังไงก็ตามในที่สุดฉากที่ไม่มีเหตุผลก็ปรากฏต่อหน้าเขา

 

เวทีสว่างไสวด้วยแสงไฟที่สร้างขึ้นจากคาถาส่องสว่าง ฉากหลังสีดำด้านหลังเวทีกำลังฉายภาพหิมะที่ร่วงหล่น

 

ผู้ชมทุกคนที่ได้ดู ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ต่างก็รู้ดีว่ามันคือภูเขาหิมะอันเป็นที่ตั้งของปราสาทของเจ้าชายปีศาจ

 

ดนตรีดังขึ้นในทันที เสียงดนตรีดังก้องไปทั่วทั้งโรงละคร ร่างเพรียวเดินเข้ามาที่เวทีกลางช้าๆ

 

ในขณะนี้เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วโรงละคร แม้นี่จะไม่ใช่จุดไคลแม็กซ์ของการแสดงแต่ผู้ชมต่างก็พากันโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

 

แต่ในขณะที่เสียงร้องดังขึ้น ทุกคนก็เงียบ

 

เหตุผลก็เพราะเสียงของเบลล์ เสียงร้องเพลงที่พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน เบลล์ค่อยๆเดินมาข้างหน้า

 

ผู้ช่วยเมสซาจ้องมองหญิงสาวบนเวทีด้วยความงุนงง เบลล์…ในการแสดงสดไม่ใช่บนจอภาพยนตร์ เบลล์ตัวจริง

 

เมื่อเห็นว่าสายเกินไปที่จะหลบหนี ผู้ช่วยเมสซาจึงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขาตัดสินใจรับกับชะตากรรม และนั่งเอนหลังลงบนที่นั่งเพื่อร่วมปรบมือไปกับคนอื่นๆ

 

…

 

บนที่นั่งของคนอื่น

 

เมื่อเทียบกับผู้ชมชายที่อยู่ใกล้นาง ซิริสามารถรักษาความสงบของนางได้

 

ท้ายที่สุดนางเป็นคนที่เคยเข้าร่วมในการถ่ายทำ ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ นางได้เห็นกับตาของนางถึงการกำเนิดของตัวละครเบลล์ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่นางจะสามารถรักษาความสงบนิ่งไว้ได้เมื่อได้เห็นฉากนี้

 

แต่เมื่อได้ยินเพลงที่เบลล์ร้องซิริก็ไม่สามารถนิ่งได้อีกต่อไป

 

ซิริหันหน้าไปทางโจชัวที่นั่งอยู่ข้างๆนาง นางถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า“ เพลงนั้นชื่อว่าอะไร?”

 

“ ‘Let It Go’ เดิมเป็นเพลงที่แต่งให้กับราชินีที่สามารถควบคุมน้ำแข็งและหิมะได้ อย่างไรก็ตามข้าตัดสินใจเปลี่ยนแปลงมันเล็กน้อย”

 

‘Let It Go’ เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์แอนิเมชั่นชื่อเรื่องว่า ‘Frozen’ เหตุผลที่โจชัวเลือก ‘Let It Go’ ก็เพราะว่ามันเป็นเพลงที่เข้าใจง่าย แต่ลึกซึ้ง

 

เพลง “Let It Go” ติดหูมาก โจชัวสามารถจำเนื้อเพลงทั้งหมด และร้องตามได้หลังจากได้ยินเพียงสองครั้ง

 

“อ้อ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน”

 

ซิริไม่รู้ว่าโจชัวได้รับความคิดสร้างสรรค์ทั้งหมดนี่มาจากที่ไหน เพลงที่เบลล์ร้องนี้ไพเราะกว่าบทเพลงและบทกวีทั้งหมดที่นางเคยได้ฟังมา

 

เมื่อซิริหันกลับมาสนใจบนเวที ร่างสูงสง่าก็ปรากฏตัวขึ้นบนเวที ในขณะที่เขาปรากฏตัวเสียงปรบมือ และเสียงเชียร์ก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งโรงละคร

 

เจ้าชายปีศาจ…เจ้าชายปีศาจที่เสียสละตัวเองเพื่อเบลล์ยังมีชีวิตอยู่ แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ชมละครเวทีปรบมือกันไม่หยุด

 

ซิริปรบมือร่วมกับคนอื่นๆ

 

“ เจ้าคิดว่าปีศาจกับมนุษย์สามารถอยู่ร่วมกันได้จริงๆหรือ?”

 

จู่ๆซิริก็ถามคำถามนั้นขณะที่นางมองเจ้าชายปีศาจผู้สูงศักดิ์จับเอวของเบลล์และเริ่มเต้นรำกับนาง

 

“ซิริ…ข้าจะบอกความลับเจ้า สำหรับซีนาร์ท มนุษย์คือลิงที่ไม่มีขน ปีศาจเผ่าพันธุ์อื่นก็คิดเช่นเดียวกับเขา”

 

โจชัวต้องการบอกซิริว่า ‘นั่นไม่ใช่ปัญหา’ แต่เผ่าพันธุ์ปีศาจที่แตกต่างกันมีสัมผัสเกี่ยวกับความงามที่แตกต่างกัน ด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง พวกเขาจะตกหลุมรักได้ยังไง?!

 

“ แล้วข้าล่ะ?” จู่ๆซิริก็หันกลับไปมองโจชัว ดวงตาสีเทาเงินของผู้วิเศษหญิงจับจ้องมาที่โจชัว

 

“ เจ้าเห็นข้าเป็นอะไร?”