ตอนที่ 100 การเปลี่ยนแปลงของยุค

 

จากการที่ดาร์กเอลฟ์ปฏิเสธที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์ของโจชัวกับปีศาจ มาดามโครเดอร์ก็สามารถเดาตัวตนของโจชัวได้ จากนั้น นางก็ถามคําถามอื่นกับดาร์กเอลฟ์เพิ่มเติม

 

จากคําตอบที่ได้รับ มาดามโครเดอร์สามารถสัมผัสได้ว่าดาร์กเอลฟ์กังวลอย่างมากเกี่ยวกับตัวตนของโจชัว ราวกับว่านางจะหัวขาด หากนางเผลอเปิดเผยข้อมูลเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับตัวตนของโจชัว

 

นี่เป็นพฤติกรรมที่แปลกมากสําหรับองค์กรที่เชี่ยวชาญด้านการขายข้อมูล อาจกล่าวได้ว่าเป็นพฤติกรรมที่อาจส่งผลต่อความสัมพันธ์ในอนาคตกับนายจ้างของตน

 

“ เจ้าไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ดูการแสดงรอบสุดท้ายให้จบหรอกหรือ?”

 

ข้อมูลส่วนใหญ่ที่มาดามโครเดอร์อยากรู้เป็นข้อมูลที่ดาร์กเอลฟ์คนนี้ไม่เต็มใจที่จะพูดถึง นางสาบานว่าคนขายข่าวกรองคนนี้มีทัศนคติที่แย่ที่สุดในบรรดานักขายข่าวที่นางเคยพบในชีวิตของนาง

 

แม้ว่าทัศนคติของนางอาจไม่ดี แต่มาดามโครเดอร์ก็รู้ว่าดาร์กเอลฟ์คนนี้มีความสามารถมาก

 

บ้านแห่งปาดําได้สร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเหล่าเอลฟ์ในป่าแล้ว มาดามโครเดอร์ไม่กังขาในตัวดาร์กเอลฟ์คนนี้

 

“ขอโทษด้วย แกรนดัชเชสแห่งป่าดํา ข้าไม่สนใจการแสดงแบบเด็กๆพวกนั้น”

 

ดาร์กเอลฟ์รับรางวัลส่วนหนึ่ง และไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ต่อ คําตอบของนางจุดไฟความโกรธแค้นในหัวใจของมาดามโครเดอร์อีกครั้ง

 

“ การแสดงแบบเด็กๆ? ข้าขอทราบได้ไหมว่าการแสดงแบบไหนที่จะไม่เป็นเด็กสําหรับเจ้าดาร์กเอลฟ์”

 

แม้ว่ามาดามโครเดอร์จะสามารถคาดการณ์จุดสิ้นสุดของยุคการแสดงละครได้แล้ว แต่ความนิยมของคณะละครท่านดําก็ยังไม่เป็นสองรองใครในโลกนี้

 

น่าเสียดายที่จํากัดอยู่เฉพาะผู้ชมที่เป็นมนุษย์เท่านั้น เผ่าพันธุ์อื่นไม่สนใจการแสดงละครของมนุษย์

 

“ คําพูดของข้าไม่ได้มุ่งเป้าไปที่คณะละครของท่าน มาดามโครเดอร์ สําหรับข้าแล้ว โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ก็ดูเป็นเด็กเหมือนกัน เหตุผลนั้นก็เพราะข้ารู้ดีว่าโลกแห่งความจริงโหดร้ายกว่าบทภาพยนตร์มาก ข้าเลยวัยสําหรับนิทานของเด็กไปแล้ว”

หลังจากที่ดาร์กเอลฟ์แสดงท่าที่สุภาพแบบไม่ทราบสาเหตุ นางผลักประตู และออกจากห้องนิทรรศการของฟารัคซี่ไป

 

“นายหญิง”

 

ผู้คุ้มกันที่ยืนอยู่ข้างมาดามโครเดอร์ตลอดเวลาก้าวออกมา การแสดงออกของมาดามโครเดอร์ในปัจจุบันดูไม่เป็นมิตร

 

คําตอบที่ไม่เป็นมิตรของดาร์กเอลฟ์ทําให้นางโกรธ

 

“อย่าไปเสียเวลาไล่ล่านาง พวกเจ้าทุกคนคงจับนางไม่ได้”

 

มาดามโครเดอร์ควบคุมความโกรธของนาง สิ่งที่ดาร์กเอลฟ์พูดนั้นเป็นความจริง มาดามโครเดอร์รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

 

การแสดงละครเวทีมักจะโรแมนติกมากเกินไป แม้ว่าจะมีผู้ชมจํานวนมากในฟารัคซี่ แต่การแสดงของพวกเขาไม่เคยสามารถดึงดูดความสนใจของ คนป่าเถื่อนที่ไม่ได้รับการฝึกมารยาท” และผู้ที่มาจากเชื้อชาติต่างประเทศได้

 

คนที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดคือนายกรัฐมนตรีเหล็กจากประเทศแห่งเหล็กกล้า นายกรัฐมนตรีเหล็กกล้าที่ครั้งหนึ่งเคยพูดในที่สาธารณะ เกี่ยวกับการแสดงละครของพวกนางว่าเป็นสิ่งที่มีไว้หลอกลวงเด็กผู้หญิง

 

เดิมที่มาดามโครเดอร์คิดว่า “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” จะสามารถเข้าถึงผู้ชมได้มากกว่าละครเวที แต่ดูเหมือนว่าในสายตาของคนบางคน แม้แต่โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ก็เป็นนิทานสําหรับเด็กที่ไม่ควรใส่ใจ

 

ตอนนี้มาดามโครเดอร์คงได้แต่หวังว่าคนเขียนบทจะสามารถเขียนบทที่สามารถพิชิตแม้กระทั่ง “คนป่าเถื่อน” เหล่านั้นได้

 

โจชัวสะอึก

 

งานนิทรรศการโลกเป็นการรวมตัวของชนชั้นสูงจากประเทศต่างๆ อาหารที่วางบนโต๊ะล้วนแต่เป็นอาหารชั้นยอด นอกจากนี้ยังเป็นบุฟเฟต์บริการตัวเอง สิ่งเดียวที่น่าเสียดายคือบุฟเฟต์แบบบริการตัวเองนี้ตั้งอยู่ค่อนข้างไกลจากเวทีกลาง

 

หลังจากการสาธิตของใจหินสิ้นสุดลง โจชัวก็วิ่งไปที่ลานบุฟเฟต์เพื่อทานอาหารกลางวัน อัศวินหญิงที่ระแวดระวังกับผู้ช่วยหญิงของเขาซิริก็เดินตามเขาไปที่ลานบุฟเฟต์ด้วย

 

“ ใครๆก็เรียนรู้สิ่งที่เรียกว่าการเขียนโปรแกรมด้วยกล่องสนทนานี้ได้หรอ?”

 

ซิรินั่งอยู่ตรงข้ามโจชัวนางชี้ไปที่หน้าต่างแชทที่โจชัวเพิ่งส่งไป กล่องสนทนาเป็นข้อมูลเปิด

 

รางวัลที่ผู้วิเศษเทาของจากสํานักงานสิทธิบัตรนอร์แลนด์ได้รับจากการเอาชนะหัวหน้าบาทหลวงดีไซเลสด้วยใจหินคือ แหล่งข้อมูลเปิด

 

เนื่องจากซิริเป็นจอมเวทย์ นางจึงไม่รู้ว่ากองอักษรรูนมีไว้เพื่ออะไร

 

“เจ้าไม่จําเป็นต้องเข้าใจสิ่งที่พวกเขาทํา เจ้าแค่จําเป็นต้องใช้มันเท่านั้น”

 

ระหว่างที่โจชัวกําลังทานอาหารกลางวัน ผู้วิเศษเทาประธานสำนักงานสิทธิบัตรประเมินอุปกรณ์อาร์คาโนเทคขั้นสุดท้ายที่จัดแสดง เสร็จแล้วเขาก็เดินผ่านฝูงชนมาหาโจชัว

 

“ ในที่สุดข้าก็รอดพ้นจากพวกตาแก่ที่น่ารําคาญและหัวดื้อเหล่านั้นได้ซะที”

 

ผู้วิเศษเทาเดินไปหาโจชัว นกฮูกที่เกาะอยู่บนไหล่ของเขาโยกหัว

 

ขนนกสองสามเส้นตกลงมาจากนกฮูก ผู้วิเศษเทาคว้าขนนกที่ร่วงหล่นแล้วหยิบม้วนหนังแกะที่ว่างเปล่าออกจากแขนเสื้อของเขา

“ตอนนี้ถึงเวลาที่เจ้าต้องทําตามข้อตกลงของเราแล้ว”

ผู้วิเศษเทาดูเหมือนจะวางแผนที่จะบันทึกสิ่งที่โจชัวพูดลงบนม้วนหนังแกะ

 

ความรู้ที่หลงเหลืออยู่ของอารยธรรมโบราณแทบจะไม่ได้รับการอนุรักษ์ไว้ในงานเขียน ผู้วิเศษส่วนใหญ่เชื่อว่าความรู้ลึกลับเหล่านั้นแพร่กระจายผ่านวิธีพิเศษบางอย่าง

 

“อย่ารีบร้อนนักเลย ท่านประธานเลิสค์สิ่งที่ท่านต้องการอยู่ที่นี่แล้ว”

 

ผลึกออริจินั่มสีขาวปรากฏขึ้นบนมือของโจชัว นั่นคือไฟล์การติดตั้งสําหรับกล่องสนทนาแหล่งเปิด

การแสดงสําหรับงานนิทรรศการโลกรับผิดชอบโดยผู้วิเศษเทาเลิสค์ และจอมเวทย์ขาว แม้จะไม่ได้ตรวจสอบตัวตนและสถานะของเขาในนอร์แลนด์ แต่ก็สามารถเดาได้ไม่ยาก

 

” นี่คือ…”

 

“ของขวัญเล็กๆน้อยๆ ”โจชัวโยนผลึกเวทมนตร์ให้ผู้วิเศษเทาเลิสค์ ผลึกวิเศษหายไปที่หน้าผากของเขา

 

เมื่อผู้วิเศษเทาเลิสค์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาพบว่ามีหน้าต่างสีขาวอยู่ตรงหน้าเขา

 

เช่นเดียวกับจอมเวทย์ขาวผู้วิเศษเทาเลิสค์ยังเป็นจอมเวทย์ที่เชี่ยวชาญในอักษรรูน แต่เมื่อเขาเริ่มพยายามที่จะเข้าใจองค์ประกอบของหน้าต่างสนทนา ชุดอักษรรูนที่ซับซ้อนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา

 

ปริมาณของอักษรรูนนั้นช่างน่าอัศจรรย์ ในความทรงจําของเขา แม้แต่เวทมนตร์ที่ซับซ้อนที่สุดก็ไม่จําเป็นต้องมีอักษรรูนมากมายขนาดนี้

 

หากอักษรรูนเหล่านั้นถูกแยกออก ผู้วิเศษเทาก็สามารถเข้าใจทุกตัวได้ แต่เมื่อพวกมันอยู่ในรูปแบบนี้ ผู้วิเศษเทาก็ไม่รู้ว่าพวกมันหมายถึงอะไร

 

“ อย่าคิดว่าพวกมันเป็นอักษรรูนสิ ถือซะว่าเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษพื้นฐานที่สุดแทน “

 

โจชัวให้เคล็ดลับผู้วิเศษเทา

 

ชายชราอายุเกือบร้อยปีลูบหน้าผาก เขาสงบสติอารมณ์และเริ่มสังเกตอักษรรูนต่อไป เมื่อคิดว่าพวกมันเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษพื้นฐานที่สุด ในไม่ช้าผู้วิเศษเทาก็ค้นพบรูปแบบบางอย่างของอักษรรูน..

 

“เหลือเชื่อ! ความรู้นี้ ข้าต้องใช้เวลาศึกษามัน! ไม่สิ ข้าคงต้องการเวลานานมาก!”

หลังจากได้รับวิธีการใหม่ในการใช้อักษรรูน ผู้วิเศษเทาก็เพิกเฉยต่อโจชัวโดยสิ้นเชิง เขารีบเดินไปที่ทางออกของวังผลึกโดยมีนกฮูกเกาะไหล่อยู่ เขาพึมพําสิ่งต่างๆขณะที่เขาเดินออกไป

 

เมื่อเห็นลักษณะที่ชายชราชุดสีเทาออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ซิริหันไปหาโจชัวและกระซิบว่า “เขา…เขาบ้าไปแล้วหรอ?”

 

“ ปฏิกิริยาของเขาเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ท้ายที่สุด นั่นคือความรู้ที่ข้ามผ่านหลายยุคสมัย…”

ทันทีหลังจากคําพูดของโจชัวออกจากปาก เขาก็มีเสียงอุทานดังขึ้นจากทางเวที

 

สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นเนื่องจากอุปกรณ์อาร์คาโนเทคที่เรียกว่า “เครื่องจักรเคลื่อนไหวต่อเนื่อง” ปรากฏตัวขึ้นบนเวที ตรงที่โจชัวยืนอยู่แทบมองไม่เห็นเวทีและมีการจัดแสดงอุปกรณ์อาร์คาโนเทคเลย

 

สิ่งที่เรียกว่า “ เครื่องจักรเคลื่อนไหวต่อเนื่อง ไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องตลก สําหรับโจชัวอุปกรณ์อาร์คาโนเทคนั้นไม่มีอะไรมาก ไปกว่าเครื่องจักรไอน้ําที่ปรับปรุงแล้ว มันเปลี่ยนการเคลื่อนไหวจากไอน้ํามาเป็นเวทมนตร์

 

แต่วันนี้เครื่องจักรนั้นกลายเป็นตัวแปรสตัญที่จะทําให้โลกนี้ เข้าสู่ยุคอุตสาหกรรมได้