Breakthrough with the Forbidden Master - ตอนที่ 1

ตอนที่1

โรงเรียนอัศวินแห่งจักรวรรดิ  

3ปีผ่านมากนับจากนี้ผมเข้ามาที่นี่ ผลประกาศข้อสอบข้อเขียนได้ถูกประกาศแล้ว

ชื่อของผมมันง่ายที่จะเห็นมาก

อันดับ1 ฟิอันเซ่ อันดับ2 เอิร์ธ

ใช่แล้ว อันดับที่สอง ดังนั้นมันง่ายที่จะหา

ใน3ปีที่ผ่านมา เกรดของผมก็มักจะอยู่ในtop10เสมอ ดังนั้นจึงไม่ได้แปลกใจเท่าไร

ยังไงก็ตาม ผมไม่เคยได้อันดับ1เลย

และมันก็ไม่ใช่แค่ในข้อสอบข้อเขียน แต่ในข้อสอบปฏิบัติเช่นกัน

“โอ้วววววววว”

“เดาง่ายจริงๆ…ฉันสามารถอ่านการเคลื่อนไหวนายได้ง่ายๆเลยนะ เอิร์ธ”

ทักษะของผมมันดีกว่าคนส่วนมาก อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้สูงเท่าบางคน

“เวทย์สายฟ้า {kilo thunder}”

“เวทย์นั้นดูแรงขึ้นกว่าสัปดาห์ก่อนนะ นายน่าจะทุ่มความพยายามไปมากในช่วงเวลาอันสั้น แต่..มันก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายสักเท่าไร”

“อะไรวะ?!”

ผมรู้ดีว่านั่นเป็นอัจฉริยะตัวจริงที่อยู่ใกล้ๆผม คนที่แข็งแกร่งกว่าผมมาก

อัจฉริยะที่ผมไม่อาจเอาชนะ แม้ว่าผมจะเรียนหนักจนปากกาพัง หรือเหวี่ยงดาบไปจนเหนื่อยแทบตายก็ตาม

“ดูสิ นายกำลังจะล้ม”

“โอ๊ย โอ๊ย บ้าเอ้ย โอ้ย โอ้ แอร็ก”

“เอาละ ฉันชนะแล้ว”

วันนี้ ผมเผชิญหน้ากับเธอ แต่ก็จบด้วยการลงไปนอนกองกับพื้น

“การประลองจบแล้ว ผู้ชนะคือฟิอันเซ่”

ผมเอนหลังลงที่พื้น ผมมองไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง เหมือนตอนที่เสียงเชียร์เริ่มขึ้น

“โอ้วววว มันยอดเยี่ยมมาก เจ้าหญิงฟิอันเซ่ชนะขาดลอย!”

“สามปีแล้วยังไม่แพ้เลย…จะยืนหนึ่งแบบนี้จนเรียนจบเลยหรอเนี่ย?”

“ท่านหญิงฟิอันเซ่…ช่างน่ารักจัง”

“ช่างงดงามและก็เฉลียวฉลาด เอาจริงนะ เธอช่างเป็นเด็กมหัศจรรย์ที่มีเลือดขององค์จักรพรรดิโซเลีย ที่ว่ากันว่าเป็นนักหอกที่แกร่งสุดในปาร์ตี้ฮีโร่หละ

“ใช่ เอิร์ธก็ไม่ได้อ่อนแอนะ แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะฟิอันเซ่ได้เลยซักครั้ง”

ข้างนอกที่ลานฝึก! ผมถอนหายใจจากเสียงของเพื่อนร่วมชั้นในที่โล่ง

สุดท้ายแล้ว ผมก็ยังได้ยินการพูดถึงแบบเดิมๆเหมือนอย่างเคย

“นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย เอิร์ธ”

“อ่า?”

“พลังเวทย์มนต์กับทักษะดาบของนายพัฒนาขึ้นในเวลาแค่นี้ ฉันรู้ถึงความพยายามดี แต่มันก็ยังไม่พอที่จะพูดว่านายสามารถใช้เทคนิคดาบเวทย์นะ

และมันก็คือสิ่งที่ถูกพูดโดยผู้ชนะ ที่มองลงมายังผู้แพ้ แม้ว่ามันจะถูกใช้เพื่อชื่นชมคู่ต่อสู้ที่น่านับถือหลังจากการต่อสู้อันยอดเยี่ยมก็ตาม

“ที่นายเป็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ว่านายกำลังจะเป็นความผิดหวังของพ่อนายหรอ เอิร์ธ?”

“ผม ผมไม่มีความสง่างามหรอกนะเจ้าหญิง…”

หญิงสาวที่มีผมยาวสีทองลักษณะเป็นคลื่นเล็กน้อย ที่มีดวงตาและการแสดงออกอันสง่างาม และมือและเท้าสีขาวบริสุทธิที่ดูยังกับว่าไม่เคยเลอะเลย

เธอสูงและมีร่างกายที่ผอมเพรียว แต่ก็ยังมีส่วนเว้าส่วนโค้ง คุณจึงรู้สึกถึงความเป็นแม่ของเธอ

เธอสวมชุดเสื้อแขนสั้นและกางเกงขาสั้นเหมือนกับทุกคน แต่ออร่าประหลาดและท่าทางของเธอทำให้เธอรู้สึกแตกต่าง

“เฮ้ ที่โรงเรียน เราทุกคนเท่าเทียมกัน แล้วเราก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันด้วย เรียกฉันฟิอันเซ่ ไม่ต้องมาพูดจาให้เกียรติกันมันน่ารำคาญ!”

“อา อืม…”

แล้วในไม่ช้าก็มีเสียงวิพากย์วิจารย์กระหน่ำเข้ามา อย่างไรก็ตาม ถึงเธอจะบอกให้ปฏิบัติกับเธอเหมือนทั่วๆไป มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะนี่คือเจ้าหญิงของประเทศ

“มันน่าละอายมากนะ ฉันไม่คิดเลยว่านายจะไม่สามารถเอาชนะได้เลยสักครั้ง เพราะอย่างงี้แชมป์ในงานประลองเรียนจบจะไม่เป็นฉันได้ยังไง”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมก็ว่างั้น”

“มันน่าตลกหรอ? เมื่อนายเรียนจบ นายก็จะเป็นอัศวินที่รับใช้วังหลวง และเป็นกุญแจสำคัญในการปกป้องเมืองหลวงจักรวรรดิเคียงข้างพ่อของนาย แล้วมันไม่น่าอนาจรึไงที่นายจะอ่อนแอกว่าฉันที่เป็นเจ้าหญิงหนะ?

ถ้าไอคนที่พูดมันไม่ใช่เจ้าหญิงน้า ผมคงแหกปากด่าไปแล้ว (หุบปากไปซะยัยบ้าเอ้ย)

ถ้าเธอไม่ใช่เพื่อนสมัยเด็กนะ ผมคงซัดไปแล้ว

“ในฐานะที่เป็นลูกของฮีโร่ที่ช่วยโลกนี้เอาไว้ มันไม่น่าอายรึไง”

นอกเหนือจากผม โรงเรียนนี้ก็มีลูกของพวกชนชั้นสูงกับลูกหลานฮีโร่คนอื่นๆมี่เอาชนะจอมมารมา

ยังไงก็ตาม ไม่มีใครเอาชนะเจ้าหญิงฟิอันเซ่ได้ ทั้งในเรื่องเรียนและการต่อสู้

ใช่แล้ว ผมเป็นคนเดียวที่เธอเอาแต่เทศน์ๆ ตลอดเวลา มันน่ารำคาญนิดหน่อยอะนะ

และมันก็ไม่ใช่แค่คำเทศนาที่ส่งมาไง

“แต่…เจ้าหญิงทรงน่าประทับใจมาก แต่…เอิร์ธก็แกร่งมากเช่นกัน”

“ใช่ เขาดูเก็บตัวนิดหน่อย แต่ก็ดูเถื่อนนิดๆ และก็เท่ห์”

“บ้านเขาก็รวยนะ”

นี่ไงมาละ! สาวๆในห้องที่เขินอายและชื่นชมผม

มันทำให้ผมมีความสุขและก็เขินจัง

ผมไม่สามารถเอาชนะเจ้าหญิง แต่ผมก็เป็นอันดับ2ในชั้น ดังนั้นผมก็เลยเป็นคนดังเหมือนกันนะเฮ้ย

ยิ่งกว่านั้น เพราะครอบครัวผมดี พวกสาวๆก็เลยไม่ได้ใส่ใจเรื่องอันดับเท่าไร

ยังไงก็เหอะ…

“เฮ้ เธอตรงนั้น”

โอ้ย พอกันที! เจ้าหญิงเข้าหาพวกสาวๆที่อยู่ที่ผู้ชมแบบวิ่งโคตรไว แถมหน้ายังออกว่าพูดตะกุกตะกักอีก

“อย่าเข้าใจผิดนะ มันจริงที่เจ้าหมอนั่นมีพรสวรรค์ หน้าตาก็ไม่ได้ทุเรศทุรังอะไร และเขาก็มาจากครอบครัวที่รวย แต่เขาก็มีอีกด้านนะ ตัวตนนั้นมันปีศาจชัดๆ ค่อนข้างไม่ฟังใครเลยด้วย ยิ่งกว่านั้นนะตอนฉันเป็นเด็กนะ เขายังแอบดูกางเกงในฉันด้วย แถมยังซ่อนหนังสือโป๊ไว้ในห้องอีก มีอีกวันนะ ฉันได้ยินจากเมดของเขาว่าเขาซ่อนกับดักหลุมเอาไว้นะ แถมยังตั้งกับดักเวทย์มนต์ไว้ซ่อนอีก ไม่ มันไม่ได้ดีเลยสำหรับเด็กที่อายุแค่นั้น แต่เขายังชอบซ่อนพวกของลามกด้วย รูปลักษณ์ก็ไม่ได้แย่นะ แต่ดวงตานี่ยอดแย่ ไม่ ฉันไม่คิดว่ามันดุร้ายหรือดูเป็นชายเลยสักนิด นั่นแย่มาก ครอบครัวเขาก็รวยด้วย และพ่อแม่เขาก็เป็นฮีโร่ที่น่าเคารพทั้ง2คน ยังไงก็ตามการที่เลี้ยงดูเจ้านั่นมาดีเกินไป มันเลยทำให้เขาโตขึ้นมาเป็นคนแย่ๆ พวกเธอไม่ต้องการหรอกเนอะใช่มั้ย? ไม่ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้แย่จนไม่ฝึกอะไรเลยนะ เขาเรียนและฝึกหนักมากเพื่อแค่เอาชนะชั้น เพราะเจ้านั่นไม่ได้สนใจเรื่องแพ้ชนะหรอก แต่ชั้นรู้สึกนะว่าเจ้านั่นอยู่ในความมืดที่ไม่มีใครสังเกต ถึงอย่างงั้น เพราะ-เพราะงั้น ใช่แล้ว เจ้านั่นแอบมองสาวๆแบบละเอียดเลย ใช่แล้ว เพราะงั้นนั่นเป็นเหตุผลที่เธอควรจะหยุดเล็งเจ้านั่นเลยนะ”

[พูดเยอะจัง55555]

เธอแม่งเผาผมกับพวกสาวๆไม่จบไม่สิ้นสักที ว่าแต่ มันเป็นไปได้หรอที่จะพูดไวขนาดนั้นหนะ?

และพวกสาวๆ พอได้ยินแบบนั้นก็เลยยิ้ม

“ฟุ ฟุ ฟุ เราเข้าใจแล้วค่ะ เจ้าหญิงๆ”

ในหมู่พวกเรา ไม่ ชั้นไม่คิดหรอกค่ะว่าจะมีผู้หญิงคนไหนในจักรวรรดิเหมาะที่จะเป็นแฟนของท่านเอิร์ธหรอกค่ะ

“ใช่มั้ยหละ”

บ้าเอ้ย เธอจะทำให้ผมเป็นตัวตลกหรอ?

ใช่แล้ว ถ้าผมคิดกับมันแบบธรรมดา มันไม่มีทางที่ผมจะดังได้หรอก  

ยังไงก็ตาม3ปีผ่านมา ตรูก็ยังไม่มีแฟนสักที เพราะงั้นแน่นอนว่า ฉันไม่เคย…ตรูไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับผู้หญิงเลยโว้ย!

และทั้งหมดก็เพราะยัยเจ้าหญิงบ้านี่ ที่เอาแต่ทำให้ภาพพจน์ผมมันย่ำแย่กับพวกสาวๆ! บางทีเธอคงจะเกลียดหละมั้ง [เกลียดก็บ้าแล้วโว้ย ไอพระเอกดูไม่ออกอีก]

หืมมมมม แต่มันก็ไม่ได้สำคัญเท่าไรหรอก สำหรับผม…มันมีบางคนที่ผมปักใจไว้แล้วหนะ

จบแล้วนะครับ บทที่1 จริงๆแปลจะจบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่เจอเจ้าหญิง talk showไปก่อน แปลไปครึ่งนึงคนแปลเริ่มขำไม่ออก เลยไปนอนก่อน จะพยายามลงวันละตอนเป็นอย่างต่ำนะครับ ยิ่งไลค์กันเยอะ คุยกันเยอะ ยิ่งไวนะครับ คาดว่าไม่เกิน2เดือนคงตามมังงะทันนะครับ5555