Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 385

ตัวตนของดันเต้นั้นคล้ายกับนักสำรวจผู้ลึกลับ ตลอดชีวิตของเขาเขาได้ต่อสู้กับปีศาจเหนือธรรมาชาติและปีศาจที่ชั่วร้ายมาตลอด นอกจากนี้เขายังช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ถูกจับตัวโดยเหล่าสมุนของปีศาจ

 

แน่นอนว่าเขาไม่ได้มีแผนการที่จะเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ แต่ในฐานะนักฆ่าปีศาจผู้สืบทอดตัวแทนฝั่งมนุษย์และอัศวินดำในตำนานของร้าน ชื่อเสียงของเขาเริ่มขยายแผ่ไปทั่วโลก

 

ดาบของเขาใหญ่เกือบเท่าร่างของเขามันเป็นดาบที่สาปร์ด้าพ่อของเขาทิ้งไว้ให้ มันเป็นดาบปีศาจที่ทรงพลังมีความหนักและหนาเฉพาะตัวเหมาะสำหรับการต่อสู้ในระยะใกล้ นอกจากนี้เขายังมีปืนพกคู่ใจสองกระบอกที่มีชื่อว่าอีบอนนี่และไอวอรี่ซึ่งทำหน้าที่สำหรับการต่อสู้ระยะไกล

 

“ผู้ชายคนนี้ใช้ปืนเป็นด้วยหรอ!?” ซงฉิงเฟิงและคนอื่นๆ เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นลูกบิลเลียดมากกว่าโหลถูกส่งขึ้นไปในอากาศ ลูกบิลเลียดนั่นถูกกระสุนเจาะเข้าเพื่อหยุดการโจมตี

 

“เขาเป็นนักแม่นปืน ..”

 

“เขานี่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

 

“เขายิงได้แม่นมาก เทคนิคนี้คืออะไร?” แม้แต่นาหลันฮงวูเองยังหันมามองจอด้วยความตกใจ

 

“เขามีสายเลือดของปีศาจในร่างกาย” หนิงไป่ดูใส่ใจ “ข้ารู้สึกประหลาดใจที่เขาเป็นตัวละครหลัก!”

 

ท้ายีท่สุดผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่ในเมืองครึ่งนั้นกลัวเธอมากกว่าเธอกลัว บางคนถึงกับไล่เธอโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอเริ่มเห็นความจริงแล้ว ..

 

“ข้าประหลาดใจที่เขาเป็นตัวละครหลัก!” เธอเอ่ยย้ำอีกครั้ง

 

ในไม่ช้าก็ได้เวลาที่ฟางฉีจะต้องควบคุมตัวละคร ผู้ชมมองดูฟางฉีเหวี่ยงดาบสองมือพร้อมผิวปาก

 

ฟางฉีจำได้ว่าตอนที่เขาเล่นเกมครั้งแรกเขาสามารถโจมตีปีศาจได้ซ้ำๆ กลางอากาศแถมยังได้คอมโบจากการโจมตีรัวๆ อย่างไรก็ตามในเวอร์ชั่นเสมือนจริงนี้สร้างขึ้นโดยระบบดันเต้หยุดกลางอากาศในขณะที่เขาเปิดการโจมตีหลายครั้งด้วยความเร็วสูงก่อนจะกระแทกดาบของเขาลองไปบนใบหน้าของปีศาจ!

 

ปึ้ง!

 

ด้วยเสียงกระทบของดาบ มันเจาะกะโหลกอันแข็งแกร่งของปีศาจทันที โครงกระดูกแตกออกเป็นสองส่วนก่อนที่ดาบจะตัดลึกลงไปจนถึงพื้น มันตัดง่ายราวกับตัดเต้าหู้!

 

ขณะเดียวกันปีศาจที่อยู่ด้านข้างเองกำลังเหวี่ยงเคียวเข้าหาฟางฉี

 

“ระวัง!”

 

“เจ้าปีศาจนี้โจมตีระยะประชิดตัว!”

 

ผู้คนต่างร้องอุทนด้วยความตื่นเต้นดันเต้หมุนปืนพกสองกระบอกด้วยความชำนาญตามสัญชาตญาณทันที .. มันไม่ใช่ปืนพกธรรมดาแต่มันคือปืนที่สามารถสังหารปีศาจได้!

 

ตู้ม!

 

ฟางฉีลั่นไกปืนออกไปก่อนที่เคียวจะเกี่ยวเข้าหาตัวเขา กระสุนปืนปรากฎแสงสีแดงพร้อมพุ่งไปยังปีศาจที่กำลังถือเคียว

 

“นี่คือ ..”

 

ผู้ชมต่างมองเป็นตาเดียวกัน “ปืนใช้แบบนี้ได้ด้วยหรอ!?”

 

เห็นได้ชัดว่าดันเต้เพียบพร้อมไปด้วยพลังและกระสุนปีศาจของเขานี่จึงเป็นสาเหตุที่ฉากตรงหน้านี้ทรงพลังมาก

 

ผู้ชมมองดูด้วยความตื่นใจพวกเขาไม่เคยเห็นและจินตนาการมาก่อน แน่นอนว่าพวกเขาไม่คาดคิดมาก่อน ปืนธรรมดาๆ คงจะทำอย่างนี้ไม่ได้ นี่เป็นปืนสำหรับคนที่มีความแข็งแกร่งในการฝึกฝน!

 

ดาบใหญ่ของดันเต้ตัดแบ่งปีศาจออกเป็นสองส่วน! ดาบไม่ได้แสดงแสงจิตวิญญาณใดๆ ดันเต้ใช้เพียงพลังของเขาทั้งหมดในการเหวี่ยงมันออกไป การสวิงดาบของเขาทรงพลังและน่ากลัว ผู้ชมสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของการต่อสู้ระยะประชิด

 

การต่อสู้ในการใช้ดาบและปืนรูปแบบนี้เป็นเรื่องที่ไม่เคยเห็นและได้ยินมาก่อน ในระยะใกล้เขาเลือกที่จะใช้ดาบโจมตีแต่จากระยะไกลเขาเลือกใช้ปืน การเคลื่อนไหวราบรื่นราวสายน้ำ มันไม่เพียงจะดึงดูดคนดูเท่านั้นพวกเขาต่างกระตือรือร้นที่จะลองใช้วิธีการต่อสู้นี้

 

“เป็นการต่อสู้ที่สนุกมาก!” แม้แต่ผู้ฝึกฝนรวมไปถึงอันหูเว่ยยังเอ่ยชม

 

“นี่มันอะไรเนี่ย!” ผู้ชมพูดด้วยเสียงตื่นเต้น

 

“มันสามารถเทเลพอร์ต!?”

 

“มันเคลื่อนไหวเร็วมากราวกับหายตัวได้”

 

ผู้ชมต่างตั้งใจดูเทพแห่งความตายที่ลอยอยู่กลางอากาศพร้อมเคียวขนาดใหญ่ในมือ มันยังคงหายตัวได้แม้จะกำลังอ่อนแรง

 

“ทำไมปีศาจตัวนี้ช่วงเริ่มต้นถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!?”

 

“มันเป็นหัวหน้าหรือเปล่า?” ผู้ชมตื่นตัวเมื่อพบว่ามันถูกฟันเข้าด้วยดาบแล้วแต่ยังคงมีแรงกลับมา

 

ฟางฉีควบคุมดันเต้เพื่อหลบเคียวยักษ์ที่มาจากทุกทิศทาง การหลบหลีกและการจู่โจมของเขาทำให้ดวงตาหลายคนเปร่งประกายส่วนบางคนก็แอบเวียนหัว ข้อผิดพลาดเล็กน้อยก่อให้เกิดแผลบนร่างของดันเต้

 

ดาบเคลื่อนไหวเหมือนเงาดันเต้เองก็เช่นกันเขาเคลื่อนไหวเหมือนผีที่รวดเร็วและแว้บไปแว้บมา

 

“สุดยอด!” ซงฉิงเฟิงตะโกน

 

“ชายคนนี้เก่งมาก!” ร้านในเมืองครึ่งก็เช่นกัน แม้แต่ปีศาจดำยังเอ่ยชม

 

“เกิดอะไรขึ้น!?” หนิงไป่รู้สึกงุนงงและสงสัยว่าทำไมปีศาจเหล่านี้จึงจำต้องต่อสู้ในระยะประชิดเช่นนี้

 

จากความเข้าใจของข้าพวกเราปีศาจจะใช้คาถาจิตวิญญาณเสมอ แม้ว่าร่างกายของเราจะทรหกแต่ทำไมพวกเขาถึงเลือกใช้การต่อสู้แบบนี้

 

อย่างไรก็ตามเธอยังคงดูมันต่อไปด้วยความตื่นเต้นและกัดริมผีปากล่างของเธอด้วยอาการลุ้นสุดขีด ข้าควรใช้กำลังของข้าด้วยวิธีนี้? ทำไมรู้สึกไม่ถูกต้องเอาซะเลย!

 

“หืม!? เขาได้รับพรเป็นความแข็งแกร่ง มันแข็งแกร่งจนหาใครเปรียบ แต่ใช้การต่อสู้ระยะประชิดแบบนักรบ” 

 

อีกด้านของเกมปีศาจจิบชาและเอ่ยว่า “อืม .. เขาช่างอ่อนแอ โชคดีที่เขาไม่ได้พบฉันไม่งั้นฉันคงส่งเขาลงนรกไปแล้ว!”

 

ถึงอย่างงั้นไม่ว่าจะคนหรือปีศาจก็ต้องคุยโม้ก่อนตลอด!

(ผู้แปล : ขออนุญาตใช้ศัพท์แทนตัวเองในเกมเป็นภาษาทันสมัยขึ้นนะคะจะได้ดูเข้ากับเกมมากขึ้น)