Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 373

“ท่านอาจารย์หลันท่านมีความเห็นอย่างไร!?” จีวูทำหน้าเคร่งขรึมเพราะที่ผ่านมาตาจินไม่เคยเผชิญหน้ากับภัยคุกคามครั้งใหญ่เช่นนี้มาก่อน แม้แต่กองทัพของหยุนเตียนเองก็เทียบไม่ได้

 

จีวูถามต่อว่า “หากเราต่อต้านพวกเขาไม่ได้ พวกเราควรถ่วงเวลาไว้สักวันสองวัน ..”

 

“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ข้าคงเห็นด้วยกับท่าน แต่ ..” หลันโมกล่าว

 

“ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่เขตใกล้ประตูของเราแล้ว ท่านคิดว่าพวกเขาจะให้เวลาเราวางแผนหรือ พวกเขาคิดว่าการปราบปรามดินแดนที่เต็มไปด้วยนักรบส่วนใหญ่นั้นง่ายเหมือนกับการบี้มด และแม้แต่หยุนเตียนเองก็ยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับกองกำลังอย่างพวกเขาโดยตรง ท่านคิดว่าพวกเขาต้องการเจรจาหรือ?”

 

“ท่านหลัน ท่านคิดว่าพวกเขาคงไม่ได้ต้องการการเจรจาทำข้อตกลงงั้นสิ” จีวูเอ่ย “งั้น .. พวกเขายังรออะไรอีก?”

 

“ดูจากคนในกองกำลังแล้วพวกเขาได้เปรียบมาก แต่พวกเขาอาจประสบปัญหาให้การจัดการและออกคำสั่งก็เป็นได้” หลันโมหัวเราะเบาๆ “ไม่แน่ตอนนี้พวกเขาอาจพูดคุยกันถึงการแบ่งสมบัติหลังจากที่จัดการกับจักรพรรดิของตาจินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

 

แน่นอนว่าเขาพูดเล่นในประโยคทิ้งท้าย แต่เขาก็จับทางถูกว่าศัตรูคงจะไม่ให้เวลาตาจินเพื่อเตรียมตัวแน่ๆ

 

“ด้วยความเร็วของท่านนาหลันฮงวูและสหายพวกเขาคงจะไปถึงกลุ่มไทชิในไม่ช้าแม้ว่าจะเป็นที่อันตรายยิ่งก็ตาม” หลันโมกล่าวอย่างมีหวัง “บางทีพวกเขาอาจต้องการความช่วยเหลือจากเรา ดังนั้นเราต้อง ..”

 

เขากระซิบบางอย่างกับจีวู

 

…

 

เวลาเดียวกันหลี่เฮารันเองพูดกับกลุ่มนักประดิษฐ์ว่า “อย่างที่พวกท่านทราบดีคลื่นนี้สามารถเปลี่ยนเป็นสัญญาณสาระทางจิตวิญญาณทั้งสายฟ้าและเปลวไฟได้พร้อมด้วยเทคนิคพิเศษบางอย่างที่สามารถเปลี่ยนพลังงานให้กลับมาบริสุทธิ์ได้เช่นเดิม”

 

เขาถือหยกชิ้นหนึ่งในมือซึ่งหนักและมีขนาดใหญ่กว่าหยกสื่อสาร “ข้าเชื่อว่าพวกท่านคงเห็นด้วยเช่นเดียวกันว่าหยกชิ้นนี้ใหญ่และค่อนข้างประณีต นอกจากนี้เรายังสามารถเพิ่มรูปแบบรอยสลักจิตวิญญาณพิเศษลงในหยกนี้ได้ มันมีข้อแตกต่างเช่นในสภาพแวดล้อมที่เกิดการขัดจังหวะกานส่งข้อมูล หยกนี้จะทำการค้นหาจิตวิญญาณสำคัญลูกใหม่ทันทีเพื่อตัดการรบกวนได้ด้วยตัวเอง”

 

“หากเราสามารถสลัดกั้นและถอดรหัสลักษณะพิเศษของการถ่ายทอดสาระสำคัญได้ เราก็จะสามารถรับรู้ถึงคำสั่งของศัตรูและส่งสัญญาณรบกวนหยกสื่อสารของพวกเขาได้” หลี่เฮารันกล่าวต่อว่า “ข้ายินดีที่จะเผยแพร่ต่อพ้องเพื่อนของเราในดินแดนทะเลดาวงดาว เพื่อพวกเขาอาจช่วยเหลือในการประดิษฐ์ครั้งนี้ของเราได้”

 

คนอื่นๆ เริ่มมีความรู้สึกสนุก

 

“ในระยะสั้นแผนการของเรานั้นมีความเป็นไปได้ถึงแม้ว่ารายละเอียดจะยังไม่มากก็ตาม” หลี่เฮารันประกาศว่า “ถ้าเราทำให้มันเป็นจริงได้ มันจะเป็นการสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ในโลกผู้ฝึกฝนของเรา!”

 

ขณะเดียวกัน ณ ตาจินเรือรบสิบห้าลำเริ่มลอยตัวขึ้น หากผู้คนจากหยุนเตียนอยู่ที่นี่พวกเขาจะจำได้ทันทีว่าเรือรบที่กำลังลอยอยู่นี้เป็นของตระกูลกงชู!

 

หลังจากพ่ายแพ้แล้วเรือรบของตระกูลกงชูถูกจับและยึดครองโดยตาจิน ตอนนี้เรือของพวกเขาได้รับหน้าที่เป็นอาวุธสงครามที่ยิ่งใหญ่อีกครั้ง!

 

แม้ว่าตระกูลกงชูจะพ่ายแพ้ แต่เรือรบของพวกเขาก็ยังคงไม่มีใครเทียบได้ในโลกแห่งผู้ฝึกฝน

 

ตอนนี้จุนหยางชีและผู้เชี่ยวชาญในกลุ่มใหญ่ได้รวมตัวกับพันธมิตรวู่เว้ยพวกเขาอยู่ในห้องประดิษฐ์ พลางมองไปที่กระจกกลมๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศ กระจองนี้ไม่ใช่ทองคำหรือหยกหากมองดูดีๆ กระจกนี้มีลวดลายมังกรเมฆนกซึ่งเป็นสัตว์หายากอีกทั้งตัวละครโบราณ

 

“มันจบแล้ว!” ผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งประดิษฐ์ทุกคนตะลึง “เราทำมันได้!”

 

…

 

เวลาไล่เลี่ยกันลำแสงของดาบสองลำปรากฎขึ้นหน้าประตูทางเข้าของกลุ่มไทชิในพริบตาเดียว

 

ฟางฉีพึมพำ “หรือว่าข้าควรถ่ายทอดสดดี!?”

 

“ถ่ายทอดสด!?”

 

ก่อนที่นาหลันฮงวูจะตกใจไปมากกว่า ร่างของเขาสองคนก็ปรากฎขึ้นบนหน้าจอในร้าน

 

หนึ่งคือชายชราผมและเคราของเขาเป็นสีขาวและอีกคนคือชายหนุ่มที่ดูธรรมดาสวมชุดเสื้อคลุมสีน้ำเงิน

 

“กลุ่มไทชิ! ออกมายอมรับความตายของพวกเจ้าซะ!” เสียงคำรามดังกึกก้อง ดูเหมือนว่าประตูทางเข้าของกลุ่มจะสั่นเล็กน้อย

 

[บ้าไปแล้ว]

 

[พวกเขากำลังถ่ายทอดสด]

 

[เจ้าของร้านสุดยอดมาก!]

 

[พวกเขาเดินทางไปถึงกลุ่มไทชิแล้วหรอ!?]

 

หน้าจอขนาดยักษ์เต็มไปด้วยความเห็นหัวข้อย่อยทันที

 

“เจ้าเป็นใคร!?” เสียงตะโกนตอบรับ เสียงนั่นดูโกรธแค้นในไม่ช้าสาวกหลายคนของไทชิก็ได้ล้อมรอบพวกเขา

 

“ใครกันมันกล้าบุกกลุ่มไทชิของเรา!?”

 

“พวกเจ้ารู้มั้ยว่าพวกเจ้าอยู่ที่ไหน”

 

“พวกเจ้ากล้าพูดถึงกลุ่มไทชิของเราต่อหน้าประตูอันศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร!?”

 

“เจ้านั่นเอง!” ชายหนุ่มที่ดูมืดมนในชุดเสื้อคลุมสีขาวสวดลายสีทองเขาเดินออกมาเผยให้เห็นว่าตัวเองคือ เฟิงชี เขาแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นฟางฉี “ข้าวางแผนว่าจะไปหาเจ้า แต่เจ้าทำทุกอย่างให้มันง่ายขึ้น เจ้ามารนหาที่ตายถึงที่!”

 

“รนหาที่ตาย!?” ฟางฉีพูดและยิ้มมุมปาก “เจ้าล้อเล่นกับข้าหรอ? ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เข้าใจถึงความตั้งใจของข้าสักเท่าไรนักว่าทำไมข้าถึงมาที่นี่”

 

นาหลันฮงวูทำหน้าเลิ่กลั่กเล็กน้อย

 

“ชายสองคนนั้นหยามเราต่อหน้าประตูอันศักดิ์สิทธิ์ ฆ่าพวกเขา!” เฟิงชีตะโกน

 

“ฆ่าพวกเรา!?” นาหลันฮงวูหัวเราะ “นี่เจ้าหนู เจ้าประเมินตัวเองมากไปหรือเปล่า? กลุ่มผู้ฝึกฝนในระดับน้อยอย่างเจ้าเนี่ยนะจะมาฆ่าข้า?”

 

“นักรบแห่งอาณาจักรจักรพรรดิ” เฟิงชีพูดพร้อมหัวเราะ “ท่านคิดว่าท่านสามารถเพิกเฉยต่อต่อกลุ่มไทชิของเราได้เพราะท่านสามารถจัดการกับผู้ฝึกฝนบางส่วนได้งั้นสิ? อย่างเอาผู้ฝึกฝนของเราไปเปรียบกับกลุ่มตาจินน้อยๆ ของท่านสิ!”

 

เขาโบกแขนไปมาท้องฟ้าที่แจ่มใสตอนนี้มืดมนในทันที สาระจิตวิญญาณอันสำคัญเริ่มก่อตัวรอบเขา เสียงฟ้าร้องราวกับพายุมา

 

“ตกใจหรอ? กลัวหรอ?” เฟิงชีที่หายแว้บขึ้นไปปรากฎตัวบนท้องฟ้ามองลงมาที่นาหลันฮงวู “ท่านประเมินพลังของเราต่ำเกินไป บอกแล้วไงอย่าเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนพวกนั้น คงตกใจมากสินะที่คิดว่าข้าจะต้อยต่ำเหมือนผู้ฝึกฝนในตาจิน!”

 

ลำแสงสีเงินถูกยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าในเสี้ยววิต่อมา

 

“พลังแห่งสวรรค์อันยิ่งใหญ่เปลี่ยนสายฟ้าของพระเจ้าและขอจงทำตามคำแนะนำของดาบ!”

 

สายฟ้าจำนวนมากที่แข็งแกร่งและทรงพลังเริ่มก่อตัวเหนือหัวของฟางฉี นอกจากนี้สายฟ้าแห่งสวรรค์ที่ถูกรวบรวมโดยคาถาเวทย์มนตร์ทางจิตวิญญาณของเฟิงชีเองได้ถูกทำลายด้วยพลังลึกลับของฟางฉี

 

“!!??” ตอนนี้ใบหน้าของเฟิงชีดูหวาดกลัวและตกใจไม่น้อย