Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 331

“ข้าอยากลอง!” หลิวหนิงหยุนกระตือรือร้นที่จะลองใช้โหมดออนไลน์ เธออยากลองเข้าสู่ฌลกลึกลับด้วยตัวเอง

 

เธอกลับไปนั่งที่นั่งของเธอทันทีและเข้าสู่เกม

 

“หืม? เราสวมเสื้อผ้าแบบนี้หรอ?” บนหน้าจอปรากฎารสร้างตัวละครซึ่งมีเสื้อผ้าทันสมัยให้เลือกมากมาย แน่นอนพวกเขาเลือกเสื้อผ้าที่ถูกที่สุด  เสื้อผ้าที่เธอเลือกมาเริ่มต้นคือเสือดยืดสีขาวพร้อมด้วยกางเกงยีนส์ขาสั้นรัดรูป หลังจากเลือกเสื้อผ้าสเร็จเธอเปลี่ยนใส่มันทันทีมันดูเป็นชุดที่ง่ายต่อการทำภารกิจครั้งนี้

 

ในไม่ช้าความงดงามที่มีชีวิตชีวาก็ปรากฎตัวขึ้นผมหางม้าเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ขาสั้นพร้อมด้วยรองเท้าผ้าใบ สำหรับเกมนี้มันใหม่และแปลกมาก

 

ขณะที่ตัวละครกำลังเดินออกจากสนามบินรถขึ้นรถกระบะสีดำคนขับเป็นชายผิวดำผอมสูงเห็นได้ชัดว่าเขามารับเธอที่นี่ “ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะมาดูสถานที่อันน่ากลัวแห่งนี้”

(ผู้แปล : ถ้าเป็นบทสนทนาในเกมขออนุญาตใช้คำทันสมัยเช่น เธอ ฉัน นะคะ)

 

ชายผิวดำพูดต่อพลางเปิดประตูลงจากรถ “ดี! ไปทักทายเพื่อนเก่าของเธอกันดีกว่าที่รัก! ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน” จากการสนทนาของตัวละครหลิวหนิงหยุนรู้ว่าพวกเขารู้จักกันผ่านการแชทออนไลน์เพราะมันเป็นเนื้อเรื่องของเกม

 

หลิวหนิงหยุนรู้สึกงุนงง ทั้งความงามของตัวเกมและรวมไปถึงชายผิวดำที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน “นี่เจ้าของร้าน มันเกิดอะไรขึ้นหรอ!?”

 

ข้าเพิ่งเข้าเกมและจู่ๆ ก็มีคนแปลกหน้าเข้ามาทักทาย!

 

“นี่ถือเป็นแนวทางเริ่มต้น”

 

เมื่อเข้าสู่โลกใหม่พวกเขาเองต้องการตัวตนที่เหมาะสมและแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องมีคนรู้จักแม้จะไม่ได้เป็นเพื่อนในโลกแห่งความจริงก็ตามหรือบางทีพวกเขาอาจเป็นหุ้นส่วนในธุรกิจหรือการติดต่อในอนาคต

 

สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ผู้เล่นต้งการคือคนที่จะสอนพวกเขาให้เข้าถึงการใช้ชีวิตในโลกนี้

 

“ยินดีต้อนรับสู่ลอสซานโตส” ชายผิวดำส่งปืนพกมาให้เธอด้วยความภาคภูมิใจ “พวกเขาไม่สามารถติดตาม ..”

 

ปัง!

 

ทันใดนั้นชายผิวดำก็หยุดพูด

 

หลิวหนิงหยุนจำได้ว่าเธอสามารถเปิดใช้งานปืนโดยการเหนี่ยวไกล แต่เธอเพิ่งผ่านการทดสอบมาก่อนหน้านี้ไม่นานจากความช่วยเหลือของเพื่อนร่วมทีมและเธอเองยังไม่เคยใช้มันจริงๆ จังๆ ด้วยตัวเองสักครั้ง

 

หลังจากที่เธอเหนี่ยวไกออกไปเธอเองก็ตกใจไม่น้อยเมื่อมองไปที่ชายผิวดำและพบว่ารูกระสุนอยู่บนหน้าผากของเขา

 

ปัง! ศพล้มลงกับพื้นใบหน้าของชายคนนี้ดูงุนงง

 

“อ่าาาาา!”

 

“ฆาตรกรรม!”

 

“ฮ่าาาาาาๆ” ฟางฉีที่ยืนอยู่ข้างหนิงไป่ที่กำลังตั้งใจมองหน้าจอของหลิวหนิงหยุนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

 

ฟางฉีแตะที่หน้าผากตัวเองก่อนจะพูดว่า “นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าถามแล้วว่าจะเล่นโหมดออฟไลน์หรือออนไลน์เพื่อความแน่ใจ”

 

“แล้วจะทำยังไง?” หลิวหนิงหยุนรู้สึกเหมือนกำลังจะร้องไห้ ผู้ชายคนนี้ให้อาวุธที่ดีกับเธอ ทันทีที่เธอพบว่าเขาเป็นคนดีแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เพิ่งฆ่าเขาด้วยกระสุนจากปืนในมือ!

 

“ออกแล้วเริ่มใหม่!” ฟางฉีรู้สึกเหมือนคนกลุ่มนี้คล้ายจะเป็นหายนะในเมืองที่ทันสมัย

 

อีกด้านหนึ่งรวนหนิงนั้นทำได้ดีกว่าเนื่องจากเธอยังไม่ได้ฆ่าใครสักคนเลย ค่ำคืนอันมืดมิดพวกเขาตกแต่งแสงไฟที่เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับราวกับแสงจากดวงดาว เธอเลือกที่จะนั่งอยู่ในรถและมองไปยังเมืองที่เต็มไปด้วยแสงนีออนส่องแสงซึ่งทำให้โลกดูมีสีสันชวนฝัน

 

เมืองใหญ่ที่น่าตื่นตาอย่างลอสซานโตสนั้นตั้งอยู่ที่ลอสแองเจลิสซึ่งตัวเกมสร้างให้ฉากและสถานที่ดูน่าทึ้งและสะดุดตาไม่น้อย

 

ผู้ชมที่ยืนอยู่ด้านหลังกำลังเฝ้ามองดูสภาพแวดล้อมในเกมด้วยสายตาประหลาดใจ “เมืองนี้ช่างสวยงาม”

 

“เจ้าของ .. ชายคนนี้ให้รถแก่ข้าและข้าให้ข้าแข่งขั้นข้าควรแข่งมั้ย?” ดวงตาของรวนหนิงนั้นดูร่าเริงเห็นได้ชัดว่าเธอเองก็กระตือรือร้นที่จะลงแข่ง

 

“เจ้าลองดูสิ ..”

 

ชายผิวดำสอนให้เธอรู้จึกวิธีสตาร์ทรถ

 

ไม่กี่ชมต่อมา ..

 

ตู้ม!

 

รถชนเข้าไปในบ้านของใครบางคนด้านหน้าของรถนั้นชนเข้ากับห้องนั่งเล่น นอกจากนี้เธอยังทับคนที่เดินอยู่บนถนนไปถึงสองคน เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เลวร้ายและน่ากลัวเช่นนี้ ชายผิวดำก็ละทิ้งและวิ่งหนีไปทันที

 

ในไม่รอบตัวเธอก็เต็มไปด้วยตำรวจ

 

รวนหนิงพูดว่า “เกมนี้ช่างเล่นยาก!”

 

“ก็เจ้าบังคับไม่ดี เจ้าอยากลองเล่นแล้วมันยากยังไง!?” ฟางฉีแตะหน้าผาก

 

“ข้าต้องเหยียบคันเร่งและหมุนพวงมาลัยในเวลาเดียวกัน มันง่ายตรงไหน!?”

 

ฟางฉีกลอกตา “ทั้งหมดนั้นเจ้าอ่อน!”

 

“เก่งงั้นมาเล่นเอง!”

 

หลิวหนิงหยุนก็มองด้วยความสงสัยเช่นกัน “ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะขับสิ่งนี้ได้”

 

ฟางฉีหยักไหล่ “ข้าชอบขับรถขึ้นเขาฮารุนะอยู่แล้วไม่มีอะไรที่ข้าขับไม่ได้!”

 

“เอาเลยถ้าเจ้ากล้า!”

 

“ไม่มีปัญหา”

 

หลังจากเถียงกับพวกเธอเสร็จ เขากดเข้าเกมด้วยโหมดออนไลน์ในชื่อของ ‘ฟูจิวาระ ทาคูมิ’

(ผู้แปล : ฟูจิวาระ ทาคูมิ เป็นตัวละครหลักของเรื่อง Initial D)

 

หลังจากนั้นเขาเข้าสู่การแข่งขันที่ถูกจัดขึ้นบนท้องถนน ในขั้นตอนนี้มีรถไม่กี่รุ่นให้เขาเลือกนักแต่ฟางฉีก็ได้เลือกคารินแอสเตอร์โรบสีขาวพร้อมคุณสมบัติที่เพียบพร้อมที่สุดในตอนนี้

 

เนื่องจากฟางฉีเคยขับรถมาก่อนที่จะเดินทางมายังโลกนี้ทักษะการขับรถของเขาจึงไม่เลว เขาสตาร์ทเครื่องและเหยียบคันเร่งเพื่อเพื่อออกตัวด้วยความเร็วแปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงจากนั้นมืออีกข้างหนึ่งได้เอื้อมไปเปิดเพลงพลางคุมพวงมาลัย

 

คนที่ยืนมองจากด้านหลังรู้สึกอึ้งพูดไม่ออก .. เขาบังคับรถมือเดียว!?

 

แม้ว่าในเกมหลายคนจะเป็นคนธรรมดาทั่วไปเหมือนกัน แต่ฟางฉีนั้นดูพิเศษกว่าเพราะเขาสามารถใช้รถหรือเล่นเกมได้ดีกว่าคนอื่นๆ ซึ่งตอนนี้เขาขับรถไวและคล่องแคล่วมาก ขณะนี้ความเร็วของเขาสูงถึงร้อยยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง

 

ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เขาจะเดินทางมายังที่นี่ฟางฉีคงไม่กล้าแข่งรถแบบนี้ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเพราะเขาไม่ต้องมานั่งทำเควสหรือกลัวตัวละครจะต้องตาย

 

ทักษะในการขับรถของฟางฉีค่อนข้างสูง “ข้าจะแสดงให้เห็นวิธีดริฟท์ในฐานะนักแข่งเก่า!”

 

ฟางฉีควบคุมรถด้วยความเร็วและบ้าคลั่งจากนั้นเขาเบรกพร้อมดึงเบรคมือหักล้อไปตามแนวถนน เสียงกรีดร้องของยางบดเข้ากับพื้น เอี๊ยด!

 

ตอนนี้รถของเขาลอยอยู่ข้างมุมถนน จากนั้นเขาเลี้ยวตั้งลำกลับมาท่าที่สวยงาม!

 

“เราขับแบบนี้บ้างได้มั้ย!?” หลายคนที่จ้องมองรถดริฟท์เกิดความตื่นตาตื่นใจ

 

“นี่เจ้า .. เพิ่งฆ่าใครบางคนไป!”

 

“อย่าไปใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ!” ฟางฉีทำหน้าเซงและขับรถต่อไป