Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 315

“เจ้าหมายความว่าข้าต้องฆ่าสัตว์ประหลาดเพื่อเพิ่มระดับของข้าให้ถึงระดับสิบสามก่อน ข้าถึงจะสามารถเรียนรู้แสงมนตร์เสน่ห์ได้!?” นักบวชเต๋าปีกแดงยังคงงงงวย เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะต้องเรียนรู้เทคนิคพิเศษด้วยวิธีแปลกๆ แบบนี้!

 

โดยปกติแล้วคาถาทางจิตวิญญาณส่วนมากมักมีการบันทึกบนแผ่นศิลาหรือแผ่นหยกสามารถใช้การถอนข้อมูลด้วยพลังทางจิตวิญญาณ แต่นี่ ..

 

“ข้าขอเตือนเจ้าในฐานะเพื่อน” จินวูบอกเขาและผู้ฝึกฝนคนอื่นๆ ที่กำลังรอซื้อของอยู่ “ถ้าระดับของพวกเจ้าไม่สูงพออย่าลืมเก็บสิ่งของไว้ในโกดังของตัวเองก่อน มิฉะนั้นหากเจ้าตายในโลกเสมือนจริงของที่อยู่ในกระเป๋าหรือในตัวเจ้าอาจจะตกพื้นได้ อย่าหาว่าข้าไม่เตือน”

 

“ฟังดูไม่ปลอดภัยสักเท่าไร เกิดอะไรขึ้นหากข้าถูกปล้น?” นักบวชปีกแดงบ่น

 

“คลังสินค้าในหมู่บ้านนี้เป็นเขตปลอดภัยไม่มีใครสามารถโจมตีได้ เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องนี้!”

 

“เจ้าหมายถึงว่ามีเพียงเจ้าของเท่านั้นที่สามารถนำสิ่งต่างๆ ออกจากคลังสินค้าได้ ไม่มีใครสามารถทำลายหรือทำอะไรได้เพื่อแย่งชิงมันถูกมั้ย?” ผู้ฝึกฝนหลายคนที่กำลังรอคิวเพื่อเล่นคอมประหลาดใจเมื่อได้ยิน

 

การวางแผนที่จะปล้นหนังสือทักษะจากนักบวชปีกแดงจึงล่มไปโดยปริยาย พวกเขาไม่สามารถฆ่านักบวชเพื่อแย่งชิงมันมาได้เว้นแต่พวกเขาจะปล้นร้านนี้!

 

ผู้ฝึกฝนที่เคยเป็นกังวลเกี่ยวกับการถูกปล้นนั้นรูปสึกโล่งใจ ..

 

“ร้านนี้น่าอัศจรรย์ ..”

 

“ข้าประหลาดใจที่เมืองครึ่งมีร้านค้าแบบนี้ ..”

 

ขณะที่ผู้ฝึกฝนกำลังคุยกันรวนหนิงเองก็เดินมาพร้อมกับถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในมือและกล่องขนมรสเผ็ดก่อนที่เธอจะพูดว่า “คิดเงินด้วย!”

 

“นี่! แม้เจ้าจะรวยก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำอะไรตามชอบได้นะ!” ฟางฉีเอ่ย “แต่ละคนสามารถซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและขนมรสเผ็ดได้คนละหนึ่งชิ้นเท่านั้น!”

 

“ข้าจะซื้อแจกทุกคน!” รวนหนิงพูดอย่างภูมิใจ “ตั้งแต่วันนี้ข้าจะเลี้ยงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพวกท่านทุกเดือน!”

 

“วู้ว!” ฟางฉีเป่าปาก

 

“เสี่ยวหยูอยู่ไหน ข้าจะบอกเสี่ยวหยูผ่าน QQ ว่าเธอก็มีส่วนแบ่งเช่นกัน! ฮ่าๆๆๆ” รวนหนิงโบกมืออย่างสบายใจและจ่ายเงิน

 

“ฮะๆ เธอคนนี้กลายเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยในเวลาเพียงหนึ่งวัน!” โมเทียนซิงคร่ำครวญในขณะมองรวนหนิงเปิด QQ

 

“เธอทำตามคำแนะนำที่ดีของข้า!” ฟางฉีเอ่ยยอตัวเอง

 

แน่นอนบางคนกำลังมีความสุขกับการแลกด้วยสามแสนคริสตัลอย่างนักบวชปีกแดง เขาตั้งใจเล่นเกมเพื่อเพิ่มระดับค่าประสบการณ์หลังจากที่ถูกตามล่า เมื่อเขามาถึงร้านก็ได้พบกับเหล่าผู้คนที่เล่นกับเครื่องที่เรียกว่าคอมพิวเตอร์แถมยังได้ลิ้มลองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจากสาวชุดแดง หลังจากได้ลิ้มรสชาติของมันแล้วเขาพบสิ่งนี้คือสิ่งที่ชีวิตนั้นตามหา

 

“เฮ้! เสี่ยวหยูก็ได้รับส่วนแบ่งเช่นกัน!” ในตอนนี้รวนหนิงสามารถสร้างรายได้มหาศาลจากการเล่นเกมกับฟางฉี เสี่ยวหยูเองก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับส่วนแบ่งจากกระบวนการนี้

 

…

 

“ท่านอาจารย์ .. ท่านคิดว่าเราควรลดระดับตัวเองเพื่อลองเล่นเกมใฝนสถานที่นี้ดีหรือไม่?” ชายชราสวมเสื้อสีดำเขามีผมและเคราสีขาวตัดกับการแต่งตัวหลังคอมเล็กน้อยยืนอยู่ด้านหลังหนิงไป่เอ่ยถาม

 

“เจ้าหนุ่มคนนั้นน่าสนใจ” เธอกล่าว “เจ้าไม่สังเกตหรอว่าเขาไม่กลัวข้า”

 

“จากมุมมองของข้า เด็กคนนั้นดูเป็นเจ้าเด็กโง่” ชายชราตอบอย่างเยือกเย็น

 

“ฮ่าๆๆๆ” เมื่อหนิงไป่ได้ยินเช่นนั้นเธอจึงหัวเราะคิกคัก “ถ้าคนโง่สามารถเปิดร้านดังกล่าวในเมืองครึ่งได้และสามารถเอาชีวิตรอดได้นานขนาดนี้เขาจะโชคดีขนาดไหนกัน”

 

“ชายชราในเมืองชั้นในต่างแสดงความสนใจต่อเจ้าเด็กคนนี้และร้านค้าของเขา” หนิงไป่พูดพร้อมหัวเราะเบาๆ

 

“ข้าเริ่มเบื่อเมืองชั้นใน คนแก่ในเมืองใช้เวลาทั้งวันไปกับการฝึกฝนหรือใช้เวลาไปกับการวางแผน ช่างน่าเบื่อเป็นที่สุด!” เธอบ่น

 

ชายชราที่เดินตามเธอมาพูดไม่ออก

 

“ทำไมข้าถึงมาดูสิ่งใหม่แบบนี้เหมือนคนอื่นบ้างไม่ได้!?” เธอพึมพำ

 

“ท่าน .. บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปของท่านพร้อมแล้ว” ซูโมสั่นคลอน นี่คือครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนแต่ไม่ใช่คน

 

แน่นอนว่าปฏิกิริยาของเขาถือเป็นเรื่องปกติในสายตาของชายชราข้างหลังเธอ

 

“ท่าน .. กลำงัจกินสิ่งนี้หรือ!?” หน้าตาของชายชราดูตกใจเมื่อเห็นหนิงไป่กำลังถือถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปขึ้นมา

 

“ข้าลองเพราะข้าชอบกลิ่นของมัน” เนื่องจากต่อมรับรสของเธอนั้นแตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป เธอไม่เคยพบความอร่อยจากโลกมนุษย์มาก่อน นี่จึงเป็นอะไรที่แปลกสำหรับชายชราว่าทำไมจู่ๆ เธอถึงตัดสินใจที่จะลิ้มลอง

 

อย่างไรก็ตามทันทีที่เธอหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปขึ้นมา ดวงตาสีเขียวหยกของเธอประกายขึ้นทันที ระบบนั้นให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ แม้ว่าดวงตาและต่อมรับรสของเธอจะแตกต่างจากมนุษย์ แต่อาหารที่อยู่ตรงหน้านั้นให้ความแตกต่างไม่เหมือนที่ผ่านมามันทำให้เธอเกิดความหลงใหลได้!

 

“.. ท่านกินได้มั้ย?” ชายชรายังคงมองหนิงไป่ด้วยความกังวล เมื่อเห็นเธอตักมันเข้าปาก

 

“เจ้าหมายความว่ายังไง ทำไมข้าถึงกินไม่ได้!?” หนิงไป่พูดเสียงอู้อี้ขณะเคี้ยว “ถ้าข้ากินนี่ไม่ได้ อาหารทั้งหมดในเมืองครึ่งก็มีไว้สำหรับพวกหมูแหละ!”

 

“อ่า ..”

 

“เจ้าของร้าน ..”

 

ฟางฉีมองดูหนิงไป่ที่เดินถือถ้วยบะหมี่ในมือ หากเป็นคนอื่นเดินไปมาเช่นนี้คงดูวุ่นวายตา แต่นี่หนิงไป่กลับดูมีเสน่ห์น่ารักจนไม่อาจละสายตา

 

“เจ้าจะไม่แนะนำร้านให้ข้ารู้จักหน่อยหรอ?”

 

“เข้าใจแล้ว!” ฟางฉีตอบรับเพราะเห็นแก่อาวุธกระดูกจากมหาสมุทรทะเลลึก

 

“โมน้อยเจ้าเฝ้าร้านด้วยนะ ข้าจะพาพี่สาวไปดูรอบๆ”

(ผู้แปล : ผู้แปลอิ้งกล่าวว่าการเรียกใครเป็นพี่สาวน้อยสาวในประเทศจีนคือกวิธีแสดงออกแบบมิตรหรือแทนชื่อในการพูดคุยกับเขาหรือเธอคนนั้น อาจจะออกทำนองจีบก็ได้)

 

ฟางฉีพาเธอเดินทัวรอบร้านและจบด้วยการนั่งประจำที่คอมพิวเตอร์จากนั้นต่อด้วยการพาทัวร์คิวโซน และเล่นเกมในเขตคิวโซนของฟางฉี หญิงสาวผมน้ำตาลดวงตาสีเขียวตะโกนพลางมอง หน้าที่กำลังปรากฎตัวละครเคียวคุซานากิเขากระโดดพร้อมกับเปลวไฟท่วมร่างกาย

 

“ไม่! ไม่!” ซงฉิงเฟิงและผู้เล่นคนอื่นในเกมคิงออฟไฟเตอร์ส่ายหัวขณะมองดูเกมจากด้านหลัง “การเคลื่อนไหวนี้มีประสิทธิภาพ แต่ก็ง่ายต่อการถูกบล็อก”

 

ฟางฉีบล็อการโจมตีและควบคุมเคียวคุของเขาให้พุ่งไปข้างหน้า เคียวคุยิงเปลวไฟออกไปพร้อมคอมโบ ในครั้งนี้ฟางฉีก็ยังคงครองแชมป์ไปได้อีกครั้ง