Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 215

ฟางฉีีกลอกตาเมื่อได้ยินคำพูดของนาหลันฮงวู แหม .. รวยจริงๆ

 

“ร้อยคริสตัลนี่สำหรับหนึ่งชิ้น!” ทุกคนหันมามองเขาช้าๆ เมื่อได้ชินข้อเสนออีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น .. มันก็เป็นแค่เกมไม่ใช่ของจริง!

 

แต่ล่าสุดนั้นอันเชงเองก็ซื้อักษรด้วยการใช้คริสตัลเช่นกันซึ่งนี่ถือเป็นเงินไม่เท่าไรเมื่อเทียบกับตอนนี้ .. ของในเกมถูกเสนอให้มีราคาถึงร้อยคริสตัล!

 

สำหรับคนบางคนร้อยคริสตัลเป็นอะไรที่มีค่าเยอะมาก!

 

แน่นอนใครก็ตามที่รู้จักนาหลันฮงวูมั่นใจได้เลยว่าร้อนคริสตัลสำหรับเขานั้นขนหน้าแข็งไม่กระดิกเลย แต่ที่น่าตกใจก็คือสิ้นค้าในเกมสามารถมีราคาได้สูงถึงร้อยคริสตัล!?

 

แม้ว่าหลายคนจะรู้ว่าการเป็นผู้เล่นอในลำดับต้นๆ จะได้รับของรางวัลแน่นอนแต่ถึงอย่างนั้นสำหรับคนเล่นเกมแล้วมันไม่พอต่อความสะดวกและความบันเทิง ซึ่งบางเหตุการณ์เมื่อขาดตอนมันส่งผลให้หงุดหงิดใจอย่างมาก!

 

“ใครมีไอเทมที่มีคุณสมบัติเลี่ยงการถูกตรึงบ้าง!?” หลายคนหันหน้าไปถามกันเป็นทอดๆ

 

“อย่าเก็บไว้ มันมีค่าถึงร้อยคริสตัล!”

 

ขณะเดียวกันคนของกลุ่มของใบลังเอ่ยขึ้น “ศิษย์พี่ใบข้ามีของที่มีคุณสมบัติเช่นนั้น .. มันเป็นของที่ไม่เหมือนใคร ..”

 

“อย่าขายมัน!” ใบลังมีสีหน้าเปลี่ยนเมื่อรู้ว่าคาถาของเขาจะไร้ประโยชน์หากใช้กับของป้องกันนี้

 

“ข้าต้องการไม้เวทย์เทเลพอร์ต!”

 

ฟางฉียังคงแปลกใจเมื่อได้ยินนาหลันฮงวูตะโกนถามอย่างร้อนใจ “นี่เจ้าหนุ่ม! เจ้ามีขายให้ข้าหรือเปล่า!?”

 

“ข้าจะจ่ายให้เจ้าเพิ่มเป็นสองร้อยคริสตัล!” นาหลันบอกด้วยสายตาดุดัน

 

ทันทีที่เขาพูดจบ .. ทุกคนในร้านหันไปซุบซิบกันอีกครั้ง! สองร้อยคริสตัล! มันเป็นของวิเศษขนาดนั้นเลยหรือ .. อย่างไรก็ตามนาหลันฮงวูให้ข้อเสนอสูงถึงสองร้อยคริสตัล!

 

ฟางฉีหยักไหล่ “ข้าเป็นผู้ตัดสิน ข้าไม่มีอะไรขาย”

 

“…” นาหลันฮงวู

 

“ข้ามีถุงมีวิเศษที่มีคุณสมบัติแบบที่ท่านต้องการ!” อาจารย์จากสำนักหลิงหยวนตะโกนขึ้น

 

“ข้ามีชุดเกราะมันมีคุณสมบัติแบบที่ท่านต้องการ!”

 

ฟางฉีมองตามเสีียงตะโกนพบว่านั้นมันตงชิงลี่ แม้ว่าเธอไม่ได้ต้องการเงินแต่เธอกระตื้อรือร้นที่จะมีีส่วนรวมในการขายครั้งนี้

 

“ไหนไอเทม?” นาหลันฮงวูมองไป “ไหนข้าขอดูหน่อย!”

 

ทันทีที่ตงชิงลี่เปิดเกม .. ข้างหลังที่นั่งเธอเต็มไปด้วยผู้คนที่ลุมล้อมเพื่อรอชมไอเทม

 

“ทำไมพวกเขาอยู่ตรงนั้นกัน!?” การแข็งขันในหน้าจอยักษ์จบลงแล้ว แต่ยังไม่มีใครลงมาข้างล่าง เจียงเสี่ยวหยูมองไปที่บันได

 

“เร็วเข้า! พวกเขากำลังขายของ” มีคนตะโกนลงมาจากข้างบน “คนซื้อเสนอราคาไอเทมเลี่ยงการถูกตรึงถึงร้อยคริสตัล!”

 

“ร้อยคริสตัล!?” ผู้เล่นในชั้นล่างเมื่อได้ยินถึงกับรีบออกเกมแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นสองทันที

 

“ร้อยคริสตัลสำหรับไอเทมเพียงชิ้นเดียว!?” องค์หญิงจียูพร้อมองค์ชายสอง, มูตงไหล่, หลันโมและจุนหยางชีมองหน้ากันด้วยความงุนงง

 

พวกเขากำลังสงสัยว่าหูของพวกเขากำลังฝาดไปหรือเปล่า .. แต่จะฝาดพร้อมกันเนี่ยนะ!?

 

หากพูดถึงสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่สร้างขึ้นโดยกลุ่มบลูเฟรมที่มีชื่อเสียงเรื่องการประดิษฐ์เป็นอันดับหนึ่งของตาจินเทือบจะทุกชิ้นในร้านแม้จะมีคุณภาพสูงมากแค่ไหนแต่ในราคาร้อยคริสตัลมันก็ขายไม่ออก .. แต่ดูนี่สิไอเทมหนึ่งชิ้นกับร้อยคริสตัล!?

 

“ไปกันเถอะ” พวกเขาลุกขึ้นจากที่นั่งก่อยจะเดินขึ้นไปชั้นสอง ในเวลาเดียวกันตงชิงลี่ก็กำลังเปิดเกมของเธอ

 

เกราะป้องกัน

 

การป้องกัน : 119

 

ระดับที่ต้องการ : 15

 

เดินเร็ว : 10%

 

การป้องกันขั้นสูง +96%

 

ด้านความเย็น +15

 

ด้านความหนาว +15

(ไม่สามารถถูกแช่หรือตรึงได้)

 

ผู้ชมที่ยืนอยู่ข้างหลังอ้าปากค้างเมมื่อได้เห็นคุณสมบัติเหล่านี้ เขาสงสัยว่าหากเป็นเช่นนี้คาถาการแช่แข็งหรือตรึงจะสร้างความเสียหายอย่างไรต่อพาลาดิน

 

“อห! เขาจ่ายถึงร้อยคริสตัล”

 

“ข้าหวังจะมีของดีๆ แบบนี้บ้าง!”

 

คนดูหลายคนอิจฉา!

 

“ใครมีไอเทมกันการแช่แข็งหรือถูกตรึงอีกมั้ย?” อันเชงตตะโกร “ข้าใครร้อยคริสตัลกับอันที่บวกเยอะและจะให้ห้าสิบครัสตัลรองจากอันที่ดีที่สุด”

 

“เราจะทำอย่างไรดี!?” ใบลังเอ่ยถามหลังจากรู้ว่าพวกเขาได้รับของป้องกันตัว

 

“หากเราเผชิญกับพวกเขาอีกครั้งเราต้องใช้สกิลอื่น!” ใบลังกล่าวพร้อมกับอารมณ์ที่เข้มขรึม “ข้าจะต้องเพิ่มคะแนนให้กับต้นไม้ทักษะเฉพาะเพื่อการแข่งขันในครั้งนี้”

 

หลังจากที่ได้เการะใหม่นาหลันฮงวูรู้สึกพึงพอใจมากเขาสวมชุดเกราะพลางมองดูตัวละครพาลาดินอย่างมีความสุข เขารู้สึกหมดหนทางอย่างมากทุกครั้งที่พ่ายแพ้ต่อการแช่แข็งหรือถูกตรึง แต่ตอนนี้เขากลับมามั่นใจอีกครั้งเมื่อได้รับของดี “มีใครที่ยังมีเทเลพอร์ตหรือไอเทมช่วยเหลืออีกมั้ย? ข้าจะข่ายให้เป็นสองเท่า!”

 

อาชีพปกติที่สามารถใช้เทเลพอร์ตส่วนมากจะเป็นนักเวทย์ แต่มีข้อจำกัดอยู่สำหรับการใช้เทเลพอร์ตหากใครได้เรียนรู้ก็จะสามารถใช้ได้ นาหลันฮงวูได้เห็นวิธีใช้งานจากฟางฉี!

 

แม้ว่าอาชีพจะมีข้อจำกัด .. แต่นี่ถือเป็นวิธีที่คุกคามชั้นยอดที่ส่งผลต่อนักเวทย์อย่างมาก

 

“อ่ะ!” ยูเหลียงพูดด้วยเสียงเศร้า “ข้าเห็นมันอยู่ น่าเศร้าที่ข้ามีเงินไม่พอ!”

 

ไอเทมพวกนี้มีประโยชน์มากแต่ใช้ได้เพียงไม่กี่ครั้งแถมหายากและยังมีราคาแพง!

 

“ถ้ามีอีกอันข้าจะเอา!” ผู้เฒ่าฟูเอ่ย “ข้าจะให้สองเท่าเท่าท่านผู้อาวุโสนาหลันและร้อยคริสตัลสำหรับไอเทมที่รองลงมา!”

 

“ข้าซื้อด้วย!” อันหูเว้ยเสริม

 

“สองร้อยคริสตัลสำหรับเทเลพอร์ต และร้อยคริสตัลสำหรับไอเทมป้องกันสกิลแช่แข็ง!” ซงฉิงเฟิงรู้สึกยอมไม่ได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ร่ำราวยเท่านาหลันฮงวูและอันหูเว้ย แต่ครอบครัวของเขาก็มีกำลังมากพอทีี่จะส่งเสริมยิ่งตอนนี้การพัฒนาของเขาเพิ่มขึ้นนั้นยิ่งทำให้เขาได้รับการสนับสนุนมาขึ้น

 

ทุกคนเบิกตาโพง!

 

ข้อตกลงเหล่านี้รวมๆ กันมากกว่าพันคริสตัล!

 

มันไม่น่าแปลกใจถ้ามูลค่าหนึ่งพันคริสตัลนี้มีไว้ซื้อสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ หลายคนตะลึงเพราะพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนกล้าแลกเปลี่ยนคริสตัลกับสิ่งเสมือนจริงแบบนี้!

 

ในที่สุดทุกคนก็ได้ของป้องกันการแช่แข็งหรือถูกตรึงต้องการสมใจ .. มีีเพียงนาหลันฮงวูคนเดียวทีี่ได้ครอบครองเทเลพอร์ต

 

เนื่องจากยังพอมีเวลาเหลือก่อนการรแข่งขันรอบต่อไป จึงมีเวลาทีี่จะยื่นข้อเสนอหรือซื้อขายสินค้ายอดนิยมต่างๆ นอกจากนั้นการพูดคุยกันอย่างคึกคักยังเป็นที่สนใจและดึงดูดผู้เล่นกลุ่มใหม่จำนวนมาก

 

“มันเป็นอะไรที่ไม่คาดฝันมาก่อน ..” นาหลันหมิงสื่อพูดขณะจิบโค้ก

 

“ช่างเหลือเชื่อ!” หลันยันเห็นด้วย

 

“ข้าต้องการเล่นเพื่อเสาะหาไอเทมและนำมาแลกกับเงินบ้าง ..” เจียงเสี่ยวหยูพูดอย่างขมขื่น