Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 183
ฟางฉีต้องการสังเกตความแตกต่างของภาพจำลองเสมือนจริงที่ระบบสร้างขึ้นว่าแตกต่างและแปลกใหม่จากของเดิมยัง ในพล็อตเรื่องก่อนหน้านี้เขาได้เรียนรู้ว่าสัตว์ประหลาดจะสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ไปตามความรู้สึกของผู้เล่น
สำหรับฟางฉีสัตว์ประหลาดที่เขาพบในตอนนี้ไม่ต่างจากรุ่นดั้งเดิมเท่าไรซึ่งนั่นก็หมานยความว่าเขาไม่ได้มีความคิดที่ชั่วร้ายเพราะการปรากฏขึ้นของสัตว์ประหลาดเปรียบเสมือนตัวแปรของความคิด
มันเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าต่อไปจะไม่มีความเปลี่ยนแปลง
หลังจากนาหลันฮงวูเข้าเกม ฟางฉีสังเกตว่าตัวละครของผู้อาวุโสเพิ่งได้ค้นพบกุญแจและเข้าไปในอพาร์ตเมนต์
เกมดังกล่าวให้เบาะแสแก่ผู้เล่นในการค้นหาอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ เห็นได้ชัดว่านาหลันฮงวูใช้เวลานานพอตัวเพื่อค้นหาเบาะแสและเดินทางมาที่นี่
เมืองในเกมนี้มีขนาดใหญ่และให้ความเป็นอิสระกับผู้เล่นสูงซึ่งนั่นหมายความว่าผู้เล่นสามารถที่จะเข้าไปสำรวจสถานที่ต่างๆ หลายๆ แห่งได้ตามต้องการ ผู้เล่นที่ไร้เดียงสาอาจต้องใช้เวลาในการสำรวจสถานที่ในเกมมากขึ้น
โชคไม่เข้าข้างเขาสักเท่าไรนาหลันฮงวูใช้เวลาเล่นนานกว่าซูเทียนจิแถมความก้าวหน้ายังน้อยกว่าเธออีก ขณะเดียวกันลูกค้าหลายคนที่กินบะหมี่เสร็จก็ลุกขึ้นจากโซฟาพุ่งตัวมายืนให้กำลังใจอยู่ข้างหลังเขา
“หืม? พวกเขาดูใครกัน?” ตงชิงลี่เดินไปมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เรากำลังดูผู้อาวุโสนาหลันเล่นเกม!” ซูฉีซินและเฉินชิงชิงหันไปหาเธอ
“ผู้อาวุโสมีจิตใจที่แน่วแน่พร้อมทั้งยังมีพลังภายในอันบริสุทธิ์ มันเป็นประโยชน์ต่อเราในการดูเขาเล่นเกม” ซูเทียนจิกล่าว
“จริงหรอ?” ตงชิงลี่เหลือบมองฟางฉีและถามว่า “นี่ท่านกำลังรับชมเหมือนกันหรอ? วันนี้ไม่ถ่ายทอดสดหรือ?”
ฟางฉีชี้นิ้วไปที่หน้าจอ “ข้ากำลังดูท่านผู้อาวุโสเล่นเกม”
“ท่านผู้อาวุโส” ฟางฉีเรียก “หากมีผู้ชมมากมายท่านสามารถเปิดลำโพง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องให้พวกเขาจ้องคำบรรยาย” เขาเอ่ยพลางสอนนาหลันฮงวูให้รู้วิธีเปิดลำโพง
ลำโพงจะแตกต่างจากการสื่อสาร มันจะสามารถปล่อยเสียงภายในเกมได้อย่างเดียว การปฏิบัติดังกล่าวอยู่ที่ว่าได้รับอนุญาติหรือไม่ เพราะหากทุกคนได้รับอนุญาตจะทำให้ที่นี่มีเสียงที่ดังมากเกินไป
“ดีมาก!” นาหลันฮงวูหัวเราะ เขารู้สึกประหลาดใจกับตัวเลือกนี้
เมื่อเขาสวมหูฟัง VR อีกครั้งผู้ชมข้างนอกจะสามารถได้ยินเสียงในเกมเช่นเดียวกับเขา
นาหลันฮงวูพึมพำกับตัวเอง “เมื่อวานเจ้าเด็กนั้นไปที่ชั้นสองและได้รับไฟฉาย ..”
“เมื่อวานฉันสำรวจที่นี่มาเกือบครั้งวันไม่เคยจะรู้ว่ามีอะไรแบบนี้อยู่ด้วย” เขาถือไม้เท้าไว้ในมือ เขาสังเกตเห็นแมนเนควินนอนอยู่บนพื้นด้านหลังไฟฉาย
นาหลันฮงวูเดินอย่างระมัดระวัง
“ท่านผู้อาวุโสทำอะไรน่ะ?”
“หืม? ทำไมเขาถึงเดินไปข้างหลังไฟฉาย?”
นาหลันฮงวูกำไม้เท้าไว้แน่นเดินผ่านแมนเนคินด้วยความระมัดระวัง “ไม่มีอะไรน่ากลัว!”
“ข้าจะแสดงให้พวกเจ้าเห็น! ข้าจะฆ่ามันด้วยการโจมตีสองครั้ง”
ทุกคนที่ดูอยู่กลั้นหายใจไปตามๆ กัน .. !!??
เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เหิดขึ้น .. จู่ๆ แมนเนควินก็ลุกขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว!
นาหลันฮงวูยังไม่ได้หยิบไฟฉาย .. เขาชี้ไม้เท้าเต๊ะท่า “ฉันอนุญาตให้มันเริ่มก่อน!”
ทุกคนอึ้งนิ่งพูดไม่ออก .. กลัวจนต้องกลั้นหายใจ
แมนเนควินกระโดดพุ่งเข้าหานาหลันฮงวูด้วยความรวดเร็ว แต่เขาหลบหลีกไปด้านข้าง!
แมนเนควินพลาดเป้าหมาย!
จากนั้นนาหลันฮงวูก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของสัตว์ประหลาดและทุบมัน!
.. แมนเนควิน แน่นิ่ง
“ผู้อาวุโส ท่านเจ๋งมาก!”
“ไม่เกินความสามารถท่านจริงๆ”
“เยี่ยมๆ” ฟางฉีชื่นชมวิธีการจัดการกับสถานการณ์
ไหนตอนแรกเขาบอกว่าให้มันเริ่มก่อน? นาหลันฮงวูดูเคอะเขิน “ข้าลืมไปข้าควรให้มันเริ่มก่อน ไม่เป็นไว้จะต่อให้สัตว์ประหลาดตัวต่อไป”
ทุกคนเงียบ
นาหลันฮงวูถือไฟฉายไว้ในมือ เขาทำการค้นหาห้องพักทีละห้องและได้พบกับปีศาจที่บิดเบี้ยวอีกตัวหนึ่งมีรูปร่างแปลกประหลาดคล้ายกับถุงศพ
“ข้าจะต่อให้เจ้าตัวนี้”
“พรวด!”
สัตว์ประหลาดพ่นกรดรดใบหน้าของเขา!
“…” นาหลันฮงวูหลับตาทันที
“…” ทุกคน
“ไม่นะ น้ำกรดเข้าไปในตาเขา”
“ผู้อาวุโสตกอยุ่ในอันตราย” ผู้ชมร้องอุทาน
“กล้าทำกับฉันหรอ?” นาหลันฮงวูเหวี่ยงไม้เท้าลงไปที่มันอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดมันก็ตาย
“อืม..” ซูเทียนจิมองด้วยความพอใจ เธอไม่ใช่คนเดียวที่มีท่าทางงุ่มง่ามสินะ
“ฮู่ว ฮู่ว” นาหลันฮงวูก้มหน้าหายใจแล้วเอ่ย “ข้าทำมันเพื่อเป็นบทเรียนให้พวกเจ้าเห็น จะได้ไม่ประมาทเหมือนข้า!”
“ตัวละครหลักธรรมดาเกินไป!” โชคที่เขาได้รับยาซึ่งสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้
เขานั่งลงกับพื้นเพื่ออธิบาย หากตัวละคนมีพลังภายในสักเล็กน้อย คล้ายกับคริสใน Resident Evil เขาตงจะสามารถหลบหลีกการโจมตีได้อย่างได้ก็ตามด้วยร่างนี้เขาไม่สามารถที่จะตอบสนองอย่างรวดเร็วได้
หลังจากหยุดพักนาหลันฮงวูก็ยืนขึ้น
เขารู้สึกอายตัวเอง “ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกมันโจมตีก่อนแล้ว!”
“อืมม ..” ผู้ชมมองด้วยสายตาแอบเหนื่อยแทน
“ผู้อาวุโสควรจะตั้งใจกว่านี้” ซูเทียนจิรู้สึกอึดอัดใจแทน “เกือบตายแล้วมั้ยละ”
“ตัวต่อไปคือตัวอะไร?” อันหูเว้ยเอ่ยถามขณะกินฮาเก้นดาส “ข้าว่าหากยังไม่แข็งแกร่งก็ควรจะระวังตัวกว่านี้”
“ถ้าข้าเดาไม่ผิด ตัวต่อไปน่าจะปิรามิดเฮด ..” ฟางฉีตอบ
“ปิรามิดอะไรนะ?” คนอื่นฟังไม่ทัน
“นี่เจ้าของ เวลาท่านแสดงความคิดเห็นแบบนี้แล้ว ทำไมข้าถึงรู้สึกเหมือนมันไม่ใช่เกมสยองขวัญเลย”
“ทำไมมันแอบตลก” เฉินชิงชิงเกือบหัวเราะ
เธอไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ก่อนดี!
“ผู้อาวุโสไม่ได้ยินเสียงพวกท่านหรอกนะ ..” นาหลันหมิงสื่อพูดขึ้น
“นี่ฉันควรจะแสดงความดีใจหรือเสียใจแก่ท่านผู้อาวุโสดี ..” ตงชิงลี่ทำหน้าเพลีย
YOU MAY ALSO LIKE
