Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 169

จู่ๆ นายกจางก็ลุกขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย “สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณนี้ช่วยในการฝึกได้หรือไม่?”

 

“มันมีตัวเลือกนี้มั้ย?” เขามีความคิดว่าคาเฟ่แห่งนี้น่าจะช่วยให้ผู้คนลดระยะเวลาในการฝึกฝน แทนที่จะใช้เวลาส่วนมากหมดไปกับการฝึกฝนในหอศิลปะ

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเริ่มพบว่าสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณที่มีชื่อเรียกว่าคอมพิวเตอร์มีพลังมากกว่าที่เขาคาดคิดไว้ มันสามารถช่วยคนธรรมดาอย่างเขา ผู้ไร้ความสามารถใดๆ ให้ได้รับพลังภายในในเพียงแค่สองวันเท่านั้น!

 

สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณชนิดนี้ให้ผลดีกว่า สถานที่ต่างๆ เช่นหอศิลปะการต่อสู้ มันสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งและทักษะการฝึกฝนได้ด้วยการแฝงความสนุกและผลลัพท์ที่ชวนทึ้ง

 

เนื่องจากผู้คนจำนวนมากขาดความสามารถจึงส่งผลให้ข้าราชการพลเรือนและพ่อค้าลดน้อยลงไปตามจำนวน หากพวกเขาได้รับพลังภายในเข้าสู่ร่างกายไปบ้าง แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบกับนักรบได้แต่อย่างน้อยก็มีไว้ปกป้องตนเองจากสิ่งชั่วร้าย นอกจากนี้อาจทำให้พวกเขามีชีวิตที่ยืนนานขึ้น

 

ด้วยวิธีนี้ข้าราชการพลเรือนอาจมีพลังและทักษะที่มากขึ้น เพื่อช่วยให้พวกเขาได้ตระถึงหน้าที่และความฝันของพวกเขาโดยไม่ต้องกลัวในวันที่อายุมากขึ้น

 

จากความการคิดและไตร่ตรองของนายกจางที่คาดคะเนไปต่างๆ ทำให้เขาสงสัยว่าใครกันที่เป็นคนสร้างสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณเหล่านี้ขึ้นมา จุดประสงค์ของเขาคืออะไร? เหตุใดจึงเกิดขึ้นที่สถานที่แห่งนี้?

 

คนในดาจินนี่ได้รับประโยชน์อย่างมากจากร้านนี้

 

สำหรับการยึดครองร้านนี้ ..

 

ทุกคนมีความโลภจีวูเองอาจะมีแผนในใจ เขาเลือกที่จะส่งนายกจางมายังภูมิภาคเจียงหนาน เนื่องจากพบว่าขุนนางส่วนใหญ่มักมารวมตัวกันที่นี่ เขาเองรู้ว่าการบังคับหรือยึดครองนั่ไม่ใช่ความคิดที่ดี

 

แต่ก่อนอื่นใด หนึ่งพวกเขาต้องพิจารณาถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของลูกค้ากลุ่มใหญ่ที่นี้ สองภูมิภาคเจียงหนานเป็นแห่งรวมความสนใจกว่าที่ใดๆ ในตอนนี้ซึ่งมันเป็นเรื่องยากที่จะโยกย้ายไปที่อื่น

 

ไม่มีรายงานเกี่ยวกับใครก็ตามที่สร้างปัญหาในคาเฟ่แห่งนี้มานานแล้ว ก่อนหน้านี้นายกจางเคยได้ยินเรื่องที่นักรบเงาดำทั้งหมดถูกโยนออกจากร้าน

 

หลังจากการตรวจสอบพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วในที่สุดเขาก็ส่งข้อความไปถึงจักรพรรดิจีวูแห่งจิงฉี

 

ขณะเดียวกันจีวูเองตอนนี้เขากำลังฝึกฝนเทคนิคดาบอยู่ภายในสวนของวัง ครืด .. ครืด หยกสื่อสารของเขาสั่น “นายกจาง?”

 

หยกสื่อสารของเขามีไว้สำหรับติดต่อกับเจ้าหน้าที่ผู้มีอิทธิพลในเมืองและไว้รับฟังรายงานปัญหาสำคัญเท่านั้น

 

“จากการตรวจสอบเป็นอันตรายต่อประเทศหรือไม่?” จีวูส่งข้อความกลับ

 

“สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณนี้มหัศจรรย์มากสามารถช่วยให้คนธรรมดาที่ไม่มีความสามารถได้รับการบ่มเพาะได้”

 

หากยกเว้นเรื่องความคิดเกี่ยวกับคนที่อยู่เบื้องหลังร้านนี้ ข้อความจากนายกจางก็ไม่มีข่าวอะไรนอกเหนือ

 

“จริงหรอ?” ดวงตาของจีวูเบิกโพง “ถ้าเป็นเช่นนั้นช่างโชคดีจริงๆ ที่มีร้านแบบนี้”

 

“แต่ ..”

 

อย่างไรก็ตามเขาเองยังไม่ปักใจเชื่อหากไม่ได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง

 

เขากำลังสงสัยว่ามีอาจารย์หรือผู้ยิ่งใหญ่บางคนอยู่เบื้องหลังร้านนี้ ต้องลองพิสูจน์แล้วว่าร้านนี้จะยอดเยี่ยมอย่างที่ได้ยินข่าวลือหรือไม่

 

“อาจมีความเป็นไปได้อีกอย่างก็คือชายหนุ่มผู้นี้ได้รับทรัพย์สมบัติอันยิ่งใหญ่! แม้ว่ามันค่อนข้างใช้เวลาเดินทางไกล แต่มันก็เป็นสิ่งจำเป็น!”

 

คนที่มีอำนาจมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของดาจินได้ล่วงลับไปแล้ว แต่พวกเขาได้ทิ้งกองกำลังขนาดใหญ่ไว้เพื่อปกป้องเมือง หอดวงดาวและราชวังอันงดงามนี้เป็นตราประทับในใจ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามีการจัดตั้งกองกำลังเงาขึ้นในช่วงแรกของการบังคับใช้กฏหมาย

 

เมื่อใดก็ตามที่ใครบางคนพยายามที่จะกระทำงานหรือสิ่งที่ผิดกฏหมายกองกำลังเงานี้จะทำลายสิ้น

 

“ร้านเล็กๆ แห่งนั้นอาจมีกำลังมากจริงๆ” จีวูกำหมัดแน่นเขาพูดด้วยน้พเสียงเย็นยะเยือก “เกรย์ไปสำรวจให้ข้าที”

 

สายลมพัดพลิวขึ้นสู่ท้องฟ้า ดูเหมือนว่าใครบางคนเพิ่งออกเดินทางออกจากสวน

 

…

 

เวลาเที่ยงคืน ความมืดมิดปกคลุมดินแดน

 

คาเฟ่ของฟางฉีตอนนี้ได้เวลาปิดทำการ ..

 

ฟางฉีที่กำลังปิดประตูหน้าต่างและปิดไฟพร้อมเดินขึ้นบ้าน เวลาเดียวกันร่างสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นกลางถนน ไม่ไกลจากประตูของคาเฟ่นัก

 

“นี่เป็นร้านเล็กๆ ที่ท่านจักรพรรดิทรงให้ความสนใจงั้นสิ” ร่างดำพึมพำด้วยน้ำเสียงแหบพร่าซึ่งสัมผัสได้ว่าน้ำเสียงนี้ช่างไม่แยแสต่อทุกสิ่งบนโลก

 

พริบตาเดียวร่างดำนี้หายไปจากถนนราวกับลมพัด คืนที่อากาศร้อนแรงแบบนี้ เหล่าเสียงร้องของแมลงและกบเงียบหายราวกับมีเหตุการณ์ผิดปกติ ผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นต่างเข้านอนกันในเวลาหัวค่ำ

 

หน้าต่างชั้นสองที่มองจากข้างนอกสามารถเห็นได้จากผ่าม่านที่เปิดอยู่ เขาเห็นร่างของฟางฉีนอนพริ้มอยู่บนเตียง

 

“เขากำลังนอนหลับอยู่ในภวังค์ .. ยามหลับก็เปรียบเป็นเหมือนร่างที่ไร้ประสบการณ์ทางโลก” ร่างสีดำที่ยืนจ้องมองนอกหน้าต่างเอ่ย

 

หากสังเกตดีๆ จะเห็นได้ว่ามีร่างสีดำร่างหนึ่งยืนอยู่บนอากาศ!

 

ดูเหมือนว่าการยืนอยู่บนอากาศแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถทำได้! ในประเทศดาจินแห่งนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถทำได้แบบนี้

 

“ข้าจะเริ่มเลยละกัน!” ร่างดำพึมพำและปีดมือไปทางขวา

 

หน้าต่างควรจะเปิดออกจากคลื่นในมือของเขา!

 

เขารู้สึกสตั้น มันไม่เปิดออกอย่างที่มันควร!

 

“เอ๊ะ!?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและปัดมือไปทางซ้าย

 

“อ๊ะ!?” เขาขมวดคิ้วและโบกมือครั้งแล้วครั้งเล่า

 

ทนไม่ไหวแล้ว! เขาเคาะหน้าต่างด้วยหมัดของเขา!

 

ปัง ปัง ปัง

 

เขาเตะ!

 

ตึง ตึง ตึง!

 

เขาชักดาบออกมาเพื่อเป็นตัวช่วย!

 

เพล้ง เพล้ง เพล้ง!

 

จากเสียงที่ได้ยินนี่คือเสียงห้นาต่างที่โดนทุบจากข้างนอกของห้องนอนฟางฉี

 

มองดูกระจกที่เปราะบางนั้นไม่มีแม้แต่ร่องรอยของการแตกหักสักนิดเดียว แถมยังดูดซับเสียงไม่ได้เกิดการรบกวนเวลานอนของฟางฉีอีกด้วย!