Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 138

“อาวุธราคาหนึ่งพันคริสตัล?” เฉินเฟิงทำหน้าตกใจ เนื่องจากธุรกิจของตระกูลเฉินนั่นทำการค้าขายครอบคลุมเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์และอาวุธอยู่เช่นกัน

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นฐานรากของครอบครัวที่มีอำนาจ

ที่สำคัญตอนนี้เขารู้สึกปลื้มใจที่ลูกชายตัวดีที่ไม่มีความสามารถอะไรนักจากใช้ตัง ในตอนนี้เขามีเพื่อนเป็นถึงคนใหญ่โตจากวังหลิวหยุนและหัวหน้ากลุ่มโอเซียนเพราะคาเฟ่แห่งนี้

เขาคิดว่าร้านเล็กๆ แห่งนี้คงมีใครบางคนที่ใหญ่โตอยู่เบื้องหลัง ในสถานการณ์แบบนี้ที่นี่กำลังถูกคว่ำบาตร เกิดการขัดแย้งระหว่างเฮาชงและคนอื่นๆ แต่หลังจากที่เขาได้ทำการตรวจสอบแล้วก็ได้รู้ว่ามันเป็นเพียงแค่ธุรกิจที่ให้ความบันเทิงก็เท่านั้น

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าร้านนี้ไม่ได้เป็นแบบที่เขาคาดคิดไว้สักนิด

…

หลังจากที่ลิ้มรสเนื้อหาของหนังสือถึงสามรอบ ตงชิงลี่วางมันลงอย่างไม่เต็มใจ

“มันน่าทึ่งจริงๆ!” ตงชิงลี่พูดออกมาเต็มปาก “สถานที่ดังกล่าวมีอยู่จริงหรอ แล้วใครเป็นคนเขียน?”

คงเป็นเรื่องปกติถ้าหากเรื่องราวของนวนิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นในยุคใหม่ แต่ก็นั่นละสำหรับคนยุคนี้จึงกลายเป็นเรื่องแปลกใหม่แถมยังให้ความรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ได้รับรู้ถึงขนบธรรมเนียมประเพณีอีกทั้งความเชื่อทางศาสนาที่ไม่เหมือนใครและไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกอัศจรรย์

“ฉันหวังว่าสักวันฦฉันจะได้พบกับนักเขียนผู้นี้!” ตงชิงลี่สูดหายใจเข้าด้วยความตื่นเต้น มันรู้สึกอัดแน่นอย่างเต็มอก จู่ๆ เธอก็ลุกพรวดขึ้น “ฉันอยากถามผู้เขียนคนนี้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง”

เจียงชิงเฮอทำหน้างง

จางวันนูก็เช่นกันเธอมีท่าทางที่ลังเลและสงสัย เธอควรจะบอกนายหญิงของพวกเธอดีมั้ยว่านวนิยายเกี่ยวข้องกับร้านที่กำลังถฦูกคว่ำบาตรในตอนนี้เผลอๆ นี่อาจเป็นลูกเล่นหนึ่งของมัน!

ไม่แน่สิ่งนี้อาจเป็นหนึ่งในตัวการของร้านนั่นที่ใช้จัดการกับสถานการณ์แบบนี้ ..

ตงชิงลี่เห็นหน้าตาที่ดูเป็นกังวลของพวกเขาทั้งสอง เธอจึงตะโกนถาม “พวกเธอคิดอะไรกันอยู่?”

“ไม่ ..​ไม่มีอะไร” เจียงซิงเฮอกระแอ่ม

“ก็ดี” ตงชิงลี่ส่งหนังสือให้เจียงชิงเฮอ “มอบหนังสือเล่มนี้ให้กับคุณตวน แจ้งที่ร้านศาลาลมและพระจันทร์ของเราว่าเราจะเล่าเรื่องนี้”

“หืม?” เจีงชิงเฮออและจางวันยูตัวแข็ง

หรือนี่อาจเป็นการโปรโมทของศัตรู!?

“พวกเธอหมายความว่าอย่างไร? ทำไมต้อง ‘หืม?’ ” ตงชิงลี่นั่งลงเก้าอี้ตัวโปรดพลางจ้องหน้าลูกน้องทั้งสองอย่างสงสัย พวกเขาเป็นะนักงานที่ดีที่สุดของเธอ พวกเขาคอยดูแลจัดการร้านศาลาลมและพระจันทร์ให้ในเวลาที่เธอไม่อยู่

“พวกเธอต้องการจะบอกอะไร?” เธอจ้องหน้าพวกเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปมันเย็นชาจนชวนขนลุก

“เรา .. เรามีความจริงจะบอก” เจียงชิงเฮอโค้งคำนับเธอทันที “เราได้ยิน Diablo จากปากลูกค้าหลายคนที่ได้ไปใช้บริการ ณ ร้านต้นกำเนิดคาเฟ่อินเตอร์เน็ต ซึ่งหนังสือเล่มนี้อาจเป็นลูกเล่นหนึ่งของที่นั่น”

“ลูกเล่น?”

ตงชิงลี่รู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาดกลางหัว เมื่อได้ยิน ก่อนหน้านี้เธอเพิ่งเอ่ยชมศัตรูตัวร้ายไปหรือนี่!? มันเป็นไปได้ยังไง? ไม่จริงเป็นไปไม่ได้!

คนที่เธอชื่นชมสรรเสริญ จริงๆ แล้วเขาคือศัตรูที่เธอกำลังพยายามเอาชนะอย่างดุเดือด!? ตงชิงลี่นิ่งไปสักพัก

“ท่านหัวหน้า!” เมื่อเห็นความลังเลบนใบหน้าของตงชิงลี่ พวกเขาก็เรียกสติ “เราขอแนะนำให้เผาหนังสือทิ้งและห้ามไม่ให้ใครพูดถึงมันอีก หากใครฝ่าฝืนกฏเราจะเตะพวกเขาออกไป”

“เตะออก?” ตงชิงลี่ยิ้มมุมปาก เสียงของเธอเย็นยะเยือก “แล้วปิดประตูใส่หน้าพวกเขา?”

ทั้งสองเงียบ ..

“มันยังไงกันแน่!” ตงชิงลี่เริ่มโมโห

“ชิงเฮอ!” เธอตะโกนขึ้น “เธอแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าหนังสือเล่มนี้มาจากรา้นนั่น!”

“80%” เจียงชิงเฮอกล่าว “ร้านนี้เป็นร้านที่คุณไม่ชอบมากที่สุด ร้านค้าเล็กๆ ที่ลูกค้าวิจารณ์เปรียบเทียบของว่างของเรา เหตุการณ์ของขี้เมาคนนั้น ..”

“หือ?” ตงชิงลี่ตาโต เขาหยุดพูดทันที

“คุณต้องระวัง นี่อาจเป็นลูกเล่นของร้านนั้น พวกเขาอาจต้องการให้คุณรู้สึกเคลิบเคลิ้มจากการอ่านหนังสือเพื่อที่คุณจะได้ไม่เข้าร่วมการคว่ำบาตรก็เป็นได้”

ตงชิงลี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอตอบเสียงเรียบ “ถือว่าพวกเขาทำสำเร็จ!”

“อะไรนะ!?” ทั้งสองมองหน้าตงชิงลี่ แพลนการของพวกมันสำเร็จงั้นหรอ?

“คุณไม่ได้ชอบร้านเล็กๆ นั่นใช่มั้ย?” หัวใจของเจียงชิงเฮอตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“ฉันแค่ชอบนิยายเรื่องนี้เท่านั้น” เธอตอบ

“เราจะไปดูกันว่าพวกเขามีเล่มสองหรือเปล่า ถ้ามีเราก็จะซื้อแต่ถ้าไม่เราก็จะออกมาทันที” ตงชิงลี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ชิงเฮอ วันยู คนไหนอยากไปกับฉัน?”

เนื่องจากเกิดเหตุการณ์ขี้เมาในครั้งนั้น นั่นจึงเป็นผลให้เธอไม่ชอบทุกสิ่งของคาเฟ่ อย่างไรก็ตามในตอนนี้ดูเหมือนความมุ่งมั่นของเธอเริ่มสั่นคลอน

“เรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับร้านนั่นก็ไม่ได้เกิดขึ้นโดยตรงนี่” เธอลองนึกย้อนกลับไป

“วันยูเธอไปกับท่าน” เจียงชิงเฮอรู้สึกสับสนกับเรื่องราวที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน เขารู้สึกแย่ที่แผนการและการจัดการทั้งหมดของเขากำลังถูกรบกวน

มันกำลังจะเป็นไปได้ด้วยดี!

“ฉันหวังว่าหัวหน้าของเราแค่อยากไปดู .. แค่นั้น” เขาปลอบใจตัวเองแม้จะขัดกับความจริง

“โอ้! เตรียมผ้าพันคอสักสองผืนเพื่อไม่ให้ดูสะดุดตาและเป็นที่รู้จัก!” ตงชิงลี่เตรียมตัว

…

“ถึงแล้วที่นี่ไง ท่านพ่อ!” นายน้อยเฉินผลักประตูออกด้วยรอยยิ้มที่ประจบประแจง

“หุบปาก!” เฉินเฟิงกล่าว “ชู่!”

เขาดูลึกลับมากในชุดดำและหมวกไผ่ขนาดใหญ่

เขาได้เข้าร่วมกับเฮาชงในโครงการคว่ำบาตรร้านเล็กๆ นี้ มันจะหน้าอายมากหากเขาถูกค้นพบ เขาเดินเขามามองรอบๆ พบว่ามันเงียบสงบมาก ดูเหมือนว่าการคว่ำบาตรจะส่งผลต่อที่นี่มากจริงๆ เขาพยักหน้า

เฮาชงตั้งใจที่จะรวบรวมธุรกิจใหญ่ๆ ทั้งหมดในเมืองจิวหัว เพื่อร่วมกันคว่ำบาตรร้านเล็กๆ แห่งนี้ แต่นี่มันเป็นปาฏิหาริย์มากที่ร้านยังคงเปิดอยู่

เขามั่นใจมากในการรวมพลังพันธมิตรทางธุรกิจทั้งในเมืองเองและในภาคใต้แถมยังรวมไปถึงสำนักหลิงหยวน คนใหญ่คนโตอย่างอันหูเว้ยยังไงๆ ก็ต้องรู้สึกกดดันเป็นแน่

ในขณะที่เขากำลังยืนจิตนาการคิดถึงเรื่องนั้น จู่ๆ ชายวัยกลางคนรูปร่างสง่างามสองคนก็ปรากฏตัวขึ้น พร้อมกัน พวกเขามาพร้อมสาวกเกือบ 100 คนข้างหลัง

เมื่อทั้งสองเจอหน้ากัน พวกเขาหยุดเดิน บรรยากาศรอบข้างต่างเงียบสงบไม่มีแม้แต่เสียงใบไม้ไหว

“อีกแล้วหรอ?”

“เราควรใช้วิธีเดิม” ท่านหัวหน้ากลุ่มเยซงเต๋าถาม

เฉินเฟิงที่เพิ่งมาใหม่กำลังรู้สึกอึ้ง ..

ไม่กี่วินาทีต่อมา คำสั่งดังขึ้นของหัวหน้าทั้งสองดังขึ้นพร้อมเพียงกัน!

“สาวกของกลุ่มหลิวหยุนทุกคนเตรียมตัว!”

“สาวกของกลุ่มโอเชียนทุกคนเตรียมตัว!”

“คว้าที่นั่งเดี๋ยวนี้!”

“???” เฉินเฟิงยังคงยืนมึน

นายน้อยเฉินลากพ่อของเขาเข้ามาในร้านพร้อมกับตะโกน “เสี่ยวหยู! เปิดใช้งานคอมพิวเตอร์ให้ฉันที!”

เมื่อคอมพิวเตอร์รีบูทเสร็จเขาเปิดเข้าเกมอย่างรวดเร็ว