Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 146
“นั่นเขาผ่านเมืองเจียงหนานแล้วไปหรอ?” ผู้ชมกำลังเฝ้าดูหมู่เมฆที่ถอยกลับอย่างรวดเร็ว “เขามาถึงเขตเฮยื่อแล้วหรอ?”
“ใช่! เมืองเฮยื่ออยู่ทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของเจียงหนาน” ซัตเต๋ากล่าว “บินขึ้นไปทางเหนือของเฮยื่อก็จะถึงจิงฉีพอดี”
“เร็วจัง!” เยเสี่ยวเย้พูดต่อ “เขาจะถึงแล้วหรอ?”
“เจ้ารู้อะไรมั้ย?” เยซงเต๋าพูดกับลูกสาว “เขาต้องบินผ่านหลายเมืองมากกว่าจะถึงที่นั่น ไม่งั้นมันคงถึงไวกว่านี้
“อ่อออ” เยเสี่ยวเย้พยักหน้ารับ “ก็ข้าไม่เคยไปนี่นา”
“ดูนั่น! เรือทางจิตวิญญาณอยู่ข้างหน้า!”
ขณะเดียวกันเรือทางจิตวิญญาณขนาดกลางความยาวประมาณ 30 เมตรกำลังบินผ่านหน้าของฟางฉี ตัวเรือทำจากไม้สักมีรูปหอกและงูสลักอยู่รอบๆ พร้อมปีกที่อยู่ด้านข้าง
“ท่านอาจารย์การเดินทางด้วยความเร็วคงที่แบบนี้อาจทำให้เราไปถึงที่หมายสายได้” ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหัวเรือมองคำนวนระยะทาง
“การแต่งตัวเสื้อผ้าแบบนี้ ..” คนในร้านเอ่ยขึ้น “พวกเขามาจากวัดเมฆดำจากเฮยื่อ”
“นั่น ผู้อาวุโสที่สวมเสื้อเทายืนคำนับนั่นคือผู้อาวุโสแห่งวัดเมฆดำใช่มั้ย? ฉันเหมือนคับคล้ายคับคลาว่าเขาเป็น .. ”
“จะสายได้ยังไง?” ผู้อาวุโสเสื้อเทาเอ่ย วันนี้เป็นวันที่เหล่าสำนักการศึกษาทั้งสามแห่งได้จัดให้มีการสอบระดับชาจิในจิงฉี ผู้ปลูกฝังบางคนได้รับเชิญให้เข้าร่วมชมการแข่งขัน แม้แต่กลุ่มพันธมิตรวู่เว่ยยังส่งคนไปสังเกตเหตุการณ์
ผู้อาวุโสเสื้อเท่าคนนั้นคือหนึ่งในผู้ปลูกฝังที่ได้รับคำเชิญ ..
“เรือทางจิตวิญญาณของฉันสร้างขึ้นจากสิ่งประดิษฐ์ที่หาได้ยาก แม้ทรัพยากรที่หาได้จะมีเพียงแค่ 30% แต่มันก็เพียงพอที่จะ …”
“ท่านอาจารย์ ดูเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างกำลังติดตามเราอยู่” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่พูดขึ้นด้วยตวามตกใจพร้อมชี้นิ้วไปข้างหลัง
“มีอะไรบางอย่างกำลังติดตาม? เจ้าตาฝาดหรือเปล่า?” ผู้อาวุโสมองหน้าลูกศิษย์ด้วยสายตาไม่เชื่อนัก ก่อนจะหันหลังกลับไปมอง
ดวงตาของเขาเบิกโพลง!
เขาเห็นชายหนุ่มกำลังยืนอยู่บนดาบ!
“นั่นอะไร?” ในช่วงชีวิตที่ดำเนินมายาวนานผู้อาวุโสอาจเคยหัดบินด้วยวัตถุทางจิตวิญญาณ แต่เขาไม่เคยเห็นใครใช้ดาบและบินด้วยความเร็วสูงมาก่อน!
“ท่านอาจารย์ .. นี่ข้ากำลังเห็นผีหรือ บรื๋ออออ” ชายหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าสีเทาก็ดูตกใจไม่แพ้กัน “บินด้วยดาบหรอ?”
[ฮ่าๆ ผู้อาวุโสจากกลุ่มเมฆดำยังต้องทึ้ง นี่คือเทคนิคการควบคุมดาบ] มีคนส่งความเห็น
[ฉันพนันได้เลยว่าเขารู้สึกทึ้งจริงๆ]
“เขาไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน! เทคนิคการควบคุมดาบที่ยิ่งใหญ่ของเรายอดเยี่ยมมาก!”
อันหูเว้ยเองที่กำลังตักฮาเก้นดาสเข้าปากก็ส่งความเห็นไปเช่นกัน [ใจเย็นนะผู้อาวุโส]
ตงชิงลี่เองก็รู้สึกอึ้ง “ดูใบหน้าของผู้อาวุโสกลุ่มเมฆดำสิ หน้าตาเขาเหมือนกำลังเห็นผี!”
คนบนเรือต่างมองไปที่ชายหนุ่มที่ใช้ดาบบินผ่านเรือด้วยความสับสน “ท่าอาจารย์ไหนท่านบอกว่าเรือของท่านสร้างจากวัตถุที่หายากและมีคุณภาพสูง ทำไมถึงช้าแบบนี้?”
หน้าของผู้อาวุโสหดหู่ “ฉันใช้กำลังเพียงแค่ส่วนหนึ่งเอง ฉันจะเพิ่มกำลังเข้าไปอีก!”
จากนั้นเขาจับมือประสานกันรวบรวมคาถาและพลังเพื่อเพิ่มความเร็วของเรือ ดูเหมือนว่าความเร็วจะเพิ่มขึ้น 50%
“ท่านอาจารย์ทำไมข้ายังรู้สึกว่าระยะมันคงห่างเรื่อยๆ อยู่ละ”
ผู้อาวุโสทำหน้าเย็นชา “เฮ้ รอก่อน!” เขาตะโกน
จากนั้นเขาร่ายคาถาทางจิตวิญญาณเพิ่ม!
แสงแห่งวิญญาณไหลรอบเรือทำให้ความเร็วในการเดินทางเพิ่มขึ้นอีก 50%
“ฉันละอยากจะรู้ว่าเขาจะไปได้ไกลแค่ไหนกัน!?” ผู้อาวุโสกล่าว
“ด้านหลังเจ้าของร้าน!” คนในร้านต่างมองไปที่หน้าจอ “ผู้อาวุโสกลุ่มเมฆดำกำลังไล่ตามเจ้าของร้านใช่มั้ย?”
“นั่น! นํ่น! ดูสิ ไฟแห่งวิญญาณรอบเรือ เขากำลังรวบรวมพลังทั้งหมดของเขา”
“ผู้อาวุโสคนนี้ไม่เต็มใจยอมรับความพ่ายแพ้นี้!”
[ผู้อาวุโส : ฉันจะต้องจับแกให้ได้]
[เจ้าของร้าน : มาเลยถ้าทำได้]
ความเห็นพุ่งพล่านเต็มหน้าจอทั้งผู้ฝึกฝนและนักรบในร้านต่างหัวเราะด้วยความสนุก
“มองย้อนกลับไปสิ ผู้อาวุโสคนนั้นกำลังไล่ตามนาย!” เจี่ยงเสี่ยวหยูส่งข้อความถึงฟางฉีทันที
“หืม? ผู้อาวุโสกำลังไล่ตามฉันงั้นรึ?” ฟางฉีหันหน้ากลับไปเห็นเรือทางจิตวิญญาณกำลังไล่ตามเขาอยู่
“เขาจะทันมั้ย?” อันหูเว้ยถาม พลางดักฮาเก้นดาสเข้าปากตาม “ถ้าเขาจับทันฉันจะไม่ฝึกเทคนิคการควบคุมดาบแล้ว”
ในโลกแห่งนี้เรือทางจิตวิญญาณทำการบินด้วยพลังทางจิตวิญญาณของผู้ใช้ หากผู้ใช้มีพลังที่แข็งแกร่งก็สามารถเดินทางได้รวดเร็วและไวขึ้น
เทคนิคการควบคุมดาบมีสมบัติที่ยอดเยี่ยมคือความเร็วและนอกจากนี้มันยังมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ใบขณะเดียวกันเทคนิคการควบคุมดาบของฟางฉีเริ่มชะลอตัวอย่างกระทันหัน
“หือ? ทำไมจู่ๆ เจ้าของร้านบินช้าลง?”
“เด็กคนนั้นเริ่มหมดพลังด้านจิตวิญญาณแล้ว” ผู้อาวุโสกลุ่มเมฆดำกล่าว “เขาถึงขีดจำกัดแล้ว ศิษย์ข้าจงดูไว้ ข้าจะตามเขาไป”
ด้วยหลังของเรือจิตวิญญารที่แข็งแกร่ง เขาบินไปข้างหน้าและขนานกับฟางฉีอย่างรวดเร็ว
“ท่านผู้อาวุโส ฉันอยากขอคำแนะนำจากท่านหน่อย” ฟางฉีโบกมือเรียกเรือ
“ขอ?”
“ช่วยบอกข้าทีว่าทิศไหนไปจิงฉี? ข้าต้องใช้เวลาเดินทางนานแค่ไหนกว่าจะถึงที่นั่น” ฟางฉีตะโกนถาม
เขาบินมาพักหนึ่งแล้วแต่ก็ยังคงไม่พบร่องรอยของจิงฉี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบินด้วยดาบ เขาเริ่มรู้สึกไม่สบายใจกลัวว่าจะจำทิศทางผิดไป
“ไปทางเหนือ! เจ้าอยู่ห่างจากมันเพียงไม่กี่ชั่วโมง”
“ขอขอบคุณ”
ผู้อาวุโสกลุ่มเมฆดำยิ้มเยาะ พลางคิดว่าเจ้าเด็กนี่มาจากที่ไหนกัน? เขาต้องหมดพลังทางจิตวิญญาณเป็นแน่ หากเขาขอขึ้นเรือ ฝันไปเถอะฉันไม่ช่วยหรอก!
ในขณะที่เขากำลังยืนคิด ..
“ข้าจะมุ่งหน้าไปทางเหนือ ..” ฟางฉีเอ่ยก่อนจะฮัมเพลงและบินจากไป
“นั่นเจ้าของร้านกำลังฮัมเพลงหรอ?”
“เพลงที่เขาฮัมเพลงอะไร? ทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน!?”
“มั่นใจจริงๆ นะครับท่านเจ้าของ”
“ฉันรู้สึกชื่นชมเจ้าของร้าน!” เฉินเฟิงเอ่ยเบาๆ
“…”
“ท่านอาจารย์ ท่านจับเขาไม่ทันใช่มั้ย?” ชายหนุ่มเสื้อเทาเอ่ยถาม
ใบหน้าของผู้อาวุโสกลุ่มเมฆดำกลับมามืดทะมึนอีกครั้ง เกือบแล้ว เขาเกือบจะทันฟางฉีแล้ว!
…
YOU MAY ALSO LIKE
