chapter 9

 

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เกิดบรรยากาศตึงเครียดระหว่างมิเลียและเซเลน

 

เมื่อถึงเวลากลางคืนก็เกิดการโต้เถียงกัน

 

 

 

“คุณสองคนนอนอยู่ในห้องเล็กขนาดนี้…?”

 

“ใช่. มีอะไรเหรอคะ?”

 

“มองยังไงมันก็เเปลกไม่ใช่หรอ!!”

 

 

 

เซเลน ตำหนิพวกเราด้วยเสียงอันทรงพลัง

 

 

“ถ้าคุณไม่ยอมรับที่พวกเรานอนด้วยกัน เราก็จะไม่บังคับให้คุณนอนที่นี่ นอนข้างนอกก็ได้นะคะ”

 

“ฉันจะทำแบบนั้นทำไม!?”

 

 

ถ้าทำได้ ก็อยากจะสร้างโกดังอีกหลัง เเต่เเต้มไม่พอ

 

น่าเสียดาย เนื่องจากก่อนหน้านี้สร้างโกดังเพื่อแสดงของกำนัลแก่ เซเลนจึงไม่มีคะแนนเพียงพอที่จะสร้างโกดังอีกหลังนึง

 

 

“จริงสิ ผมไปนอนในโกดังก็ได้นิ”

 

“ไม่ได้ค่ะ เพราะท่านลุคเป็นผู้นำหมู่บ้าน”

 

“ใช่เเล้วล่ะ. ถ้าใครต้องนอนที่นั่นก็ต้องเป็นเเม่คนนี้”

 

“โหว จะบอกว่าอยากนอนกับท่านลุคเเค่สองต่อสองหรอ ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าอับอายซะจริง”

 

“ไม่ได้จะสื่อความหมายเเบบนั้นซะหน่อย และอย่าทำเหมือนว่าตัวเองไร้เดียงสาได้ไหม!”

 

 

ในที่สุดก็มีมติให้เราทั้งสามนอนในโกดังเล็ก ๆ แห่งนี้

 

 

(“…นอนไม่หลับ…”)

 

 

 

หมู่บ้านลุค

 

ระดับหมู่บ้าน: 1

 

คะแนนหมู่บ้าน: 54 (+12 เเต้มหมู่บ้านต่อวัน)

 

จำนวนชาวบ้าน: 2

 

ของขวัญจากหมู่บ้าน: ไม่มี

 

 

 

“เอาล่ะ ในที่สุดก็ได้ 50 เเต้ม!”

 

 

ตั้งแต่เซเลนมาที่หมู่บ้าน ผมต้องนอนระหว่างสองคนที่ทะเลาะวิวาทกันอยู่เสมอ เห็นได้ชัดว่าผมนอนไม่หลับ ส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานลดลงไม่เพียงเท่านั้นแต่ยังรวมถึงสุขภาพด้วย

 

ตอนนี้มี 50 เเต้มแล้ว ในที่สุดก็สามารถสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ผมต้องการมากไม่รู้ว่ามันจะใหญ่แค่ไหน แต่อย่างน้อยก็แน่ใจว่ามันจะใหญ่กว่าที่นอนอยู่ของเราในปัจจุบัน

 

 

 

<<50 แต้มหมู่บ้านจะถูกใช้เพื่อสร้างบ้านหลังเล็ก ดำเนินการ? *{ใช่}||{ไม่}>>

 

“ใช่ ”

 

 

 

หลังจากที่ผมยืนยันว่าใช่ บ้านไม้ชั้นเดียวก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้า

 

 

 

“ว้าว. อะไรนะ มีเฟอร์นิเจอร์ให้ด้วย!?”

 

 

มันมีขนาดประมาณสองเท่าของโรงเก็บของที่เราใช้เป็นที่พัก

 

อย่างไรก็ตาม บ้านหลังนี้มีเตียง โต๊ะ ชั้นวางของ และเฟอร์นิเจอร์อื่นๆ ต่างจากโกดังเปล่าหลังนั้น

 

 

 

“นี่มันอะไร”

 

<<นี่คือห้องครัว>>

 

“ครัว? แล้วนี่คืออะไร?”

 

<<ก๊อกน้ำ. ถ้าบิดเป็นสีน้ำเงิน น้ำธรรมดาก็จะออกมา แต่ถ้าบิดสีแดงก็จะปล่อยน้ำร้อนออกมาแทน>>

 

“ฮะ? มีเเบบนี้ด้วยหรอ?”

 

 

 

เมื่อทดสอบมัน มันปล่อยน้ำตามที่อธิบายไว้ข้างต้น

 

 

 

“นี่เป็นอุปกรณ์เวทย์มนตร์ชนิดหนึ่งใช่ไหม? เเต่ฉันไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์เลยแม้แต่น้อย…”

 

 

 

เซเลนพูดในขณะที่เธอเอียงศีรษะ

 

จากนั้นเราก็พบสิ่งอื่นที่น่าสังเกต

 

 

<< เตาเเก๊ส กดลูกบิดแล้วหมุนไฟจะเกิด>>

 

“ดูเหมือนว่าเราจะจุดไฟได้ด้วยสิ่งนี้นะ มาลองดูกัน.”

 

“จริงเหรอคะ”

 

“สมกับเป็นท่านลุค ปกติเราทำอาหารนอกบ้านทำให้ยุ่งยากต่อการทำ แต่ด้วยสิ่งนี้ การทำอาหารน่าจะง่ายขึ้นมากเลยค่ะ!!”

 

 

มิเลียพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย

 

 

“แล้วประตูนี้ล่ะ? ”

 

 

พอเปิดประตูออกมาก็เจอห้องเล็กๆ

 

เข้าไปอีกนิด เราเห็นบางอย่างที่ดูเหมือนเก้าอี้ และภายในห้องมีบางอย่างที่คล้ายกับถังเก็บน้ำขนาดใหญ่

 

 

 

<<นี่คือห้องน้ำ>>

 

“ห้องน้ำรวม?”

 

<<ห้องน้ำและอ่างอาบน้ำรวมกันในห้องเดี่ยว>>

 

(“กำลังว่านี่คือโถชักโครกและนั่นคืออ่างอาบน้ำ…?”)

 

 

 

มันดูไม่เหมือนเก้าอี้ธรรมดา แต่เห็นได้ชัดว่าหม้อของห้องนั้นถูกปิดด้วยฝา

 

เมื่อไม่มีฝาปิด ก็ดูเหมือนชามขนาดใหญ่ที่มีน้ำไหลอยู่ด้านล่างเล็กน้อย ขอบดูเหมือนที่วางก้น นอกจากนี้ยังมีรูเล็ก ๆ ในส่วนที่น้ำรวมตัวกัน

 

 

 

<<นี่คือโถชักโครก>>

 

“โถชักโครก…? มันใช้ยังไง?”

 

<<นั่งลงและคลายตัวเอง หลังจากนั้นก็ทำการระบายน้ำทิ้งพร้อมกับของเสียโดยหมุนที่จับตรงนั้น>>

 

 

 

เมื่อผมพยายามหมุนที่จับดังกล่าว น้ำก็ไหลลงมามากขึ้น ดูเหมือนว่าจะมาแทนที่น้ำอันเก่า

 

 

 

“ถ้าในปราสาท ข้ารับใช้ระดับล่างมีหน้าที่คอยเก็บรวบรวมสิ่งตกค้างอยู่…”

 

 

 

แต่ตอนนี้ ไม่มีความจำเป็นใดที่พวกเราจะต้องทำเเบบนั้น

 

 

“เคยได้ยินเกี่ยวกับดินแดนอื่นๆ ที่ห้องส้วมโดยใช้สไลม์ สไลม์จะดูดซับอะไรก็ได้ แม้แต่ของเสียของมนุษย์ ดังนั้นพวกมันจึงมีประโยชน์ในการรักษาความสะอาด อุปกรณ์นี้ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากสไลม์เหล่านั้นหรือเปล่าคะ เเต่สำหรับตอนนี้สิ่งที่สำคัญคือมันใช้งานได้ “

 

 

มีก๊อกน้ำเหมือนในครัว กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผมสามารถอาบน้ำได้อย่างง่ายดายด้วยวิธีนี้

 

 

” พวกเราสามารถอาบน้ำที่นี่โดยไม่ต้องใช้บ่อน้ำข้างนอก”

 

“…ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้น ( tsk. แต่นี่ก็หมายความว่าฉันไม่สามารถแอบดูท่านลุคได้อีกต่อไปในขณะที่เขาอาบน้ำ!)”

 

 

“และตอนนี้มีเตียงสองเตียงแล้ว เราก็สามารถมีที่สำหรับนอนแยกชายหญิงได้”

 

““……””

 

 

 

ผมประกาศอย่างภาคภูมิใจ แต่ดูเหมือนทั้งสองคนจะไม่พอใจกับคำพูดของผม

 

ราวกับจะขจัดความสับสนของฉันว่าทำไมพวกเขาถึงเงียบ มิเลียพูดก่อน เซเลนตามมาอย่างรวดเร็ว

 

 

 

“การนอนคนเดียวกับผู้หญิงคนนี้ เป็นไปไม่ได้สำหรับดิฉันค่ะ”

 

“ฉันด้วย!”

 

 

การบังคับให้พวกเขาสองคนซึ่งขัดแย้งกันตลอดเวลา ให้นอนด้วยกันตามลำพังไม่ใช่ความคิดที่ดีอย่างแน่นอน

 

อย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างแปลกสำหรับผมที่จะนอนข้างพวกเขาเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะนอนข้างไหนก็ตาม  

 

 

“ผมเข้าใจเเล้ว เอาเป็นว่ามาพักอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วยกันสามคน”

 

 

ผมคิดว่าบางทีผมอาจจะนอนบนพื้นหรืออะไรทำนองนั้นก็ได้

 

 

 

“เดี๋ยวนะ ทำไมเรา 3 คนถึงอยู่บนเตียงล่ะ!”

 

 

เตียงมีขนาดเล็กกว่าพื้นโรงเก็บของ ตอนนี้เราจึงใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าเดิม

 

 

“ท่านลุค พวกเราปล่อยให้ท่านนอนที่อื่นไม่ได้นอกจากเตียงนี้”

 

“ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะนอนบนพื้นหรอกนะ แต่ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้นอนข้างลุคโดยลำพังเด็ดขาด”

 

“เเม้จะไม่ชอบใจ เเต่ดิฉันก็ปล่อยให้เธอนอนข้างท่านลุคคนเดียวไม่ได้ ดูเหมือนว่าทางออกเดียวที่เหลืออยู่คือให้พวกเราทุกคนนอนที่นี่”

 

“ตามนั้น”

 

 

ผมไม่เห็นจะเข้าใจตรรกะนั้นเลย!

 

======

ติดตามผลงานเเปลได้ที่ FB : องค์หญิงผู้ชื่นชอบน้ำตาล