BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว #35 - ออดอ้อน
“ไอ้ห่าเพลิงมันหายไปไหนของมันวะ” เสือเอ่ยขึ้นหลังนั่งรออยู่ที่คลับสองสามชั่วโมงแล้วเพลิงก็ยังไม่กลับมา คิดว่าคงหนีกลับไปแล้วทุกคนเลยต้องรีบกลับจนมาถึงบ่อนก็ขึ้นไปดูบนห้องนอนส่วนตัวก็ไม่เห็นวี่แวว ทำเอาเขาและทุกคนเป็นห่วงไม่น้อยอยู่ๆเพลิงได้หายไปไม่บอกไม่กล่าวแถมโทรหายังไม่รับอีกเป็นร้อยๆได้มั่ง จึงพากันมานั่งรอในห้องทำงานต่อนานเกือบชั่วโมงถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววตามเดิม
“เออง่วงชิบหายต้องมานั่งพะวงเป็นห่วงแม่งเนี่ย บอกไปเข้าห้องน้ำหายหัวไปเลยไม่ใช่ลากสาวไปข่มขืนแล้วเหรอ” ตี๋ว่าบ้างอย่างติดตลก ซึ่งเขารู้นิสัยเพลิงดีว่าไม่ใช่คนแบบนั้นแต่แค่ไม่อยากให้เพื่อนรักทั้งสองคนเครียดมากเกินไป ทว่าเขาเองก็เครียดไม่ต่างกันตอนไปไปกันครบขากลับไม่ครบซะงั้น
“เห็นมันเป็นคนอย่างนั้นรึไง” เป็นเล้งตอกกลับด้วยสีหน้ากังวล
“ไม่อ่ะ คนห่าไรไม่รู้ทั้งเย็นชาทั้งโหดกับผู้หญิงชิบหาย แต่แปลกกับเด็กคนนั้นกลับแดกซะยับยู่ยี่”
“กูว่าแม่งต้องหนีไปหาเมียมัน” พอตี๋พูดจบ เล้งก็นึกได้ขึ้นมาทันที
“กูก็คิดแบบนั้น” เสือพูดอย่างคิดเหมือนกันกับเล้ง
“งั้นก็ไม่ต้องรอแม่งและ เดี๋ยวมันเห็นสายที่เราโทรไปคงโทรกลับมาเองแหละ” ว่าจบตี๋ก็หยัดกายลุกขึ้นเดินเปิดประตูห้องทำงานออกไป ก่อนเสือกับเล้งจะลุกขึ้นเดินตามออกมาเพื่อแยกย้ายกันไปนอนเพราะมันดึกมากแล้ว
เนื่องด้วยอาการเมาทำพวกเขาอยากจะนอนตั้งนานแล้วแต่ติดนั่งรอเพลิงอยู่ จะให้รอต่ออีกคงไม่ไหวเกิดเจ้าตัวไม่กลับมาพวกเขาคงไม่ได้นอนกันพอดี
“…..” ดวงตาคมเหลือบลงมองหญิงสาวขณะนอนแช่น้ำอยู่ในอ่างด้วยกัน แขนแกร่งข้างหนึ่งพาดกับอ่างน้ำซึ่งในมือถือบุหรี่ที่กำลังสูบเขี่ยขี้ของมันลงพื้น เมื่อจู่ๆเธอก็ขยับตัวสั่นเทาเข้ามากอดเข้าแน่น พลางซบหน้าเข้าหาซอกคอแกร่ง “เป็นอะไร? มากอดกูทำไม” แล้วเสียงทุ้มเยือกเย็นของเพลิงก็ถามออกมา หลังเห็นท่าทีอีกคนแปลกๆไป
“นะ..หนาว” ริมฝีปากอวบอิ่มกระพรือตอบกลับเสียงสั่น แม้ตอนนี้ที่แช่งอยู่จะเป็นน้ำอุ่นก็เถอะร่างกายของเธอสู้ไม่ไหว เพิ่งจะแช่งน้ำทะเลมาเป็นเวลานานยังต้องมาแช่งน้ำในอ่างอีกจะเป็นปอดบวมตายอยู่และ ทำไมเขาถึงไม่เห็นใจหรือสงสารเธอบ้างเลยแค่สักนิดก็ไม่มี
“หนาวก็รีบสระผมถูตัวให้เสร็จ แล้วลุกไปเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าซะ” ว่าแล้วมือหนาก็ยกบุหรี่มาใส่ปาก อัดควันเข้าเต็มปอด เพลิงซี้ดปากเบาๆพ่นมันออกมาขาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
“ทะ..ทำไม่ไหว สระให้หน่อยได้ไหม” ซึ่งเธอทำเองไม่ไหวจริงๆแค่ขยับไปกอดเขาก็แทบจะไม่มีแรงแล้ว ถ้าไม่ติดว่าร่างกายต้องการความอบอุ่นเธอไม่เข้าไปกอดเขาหรอก
คนอะไรไม่มีหัวใจชอบทำร้ายคนไม่มีทางสู้
“…..” เขานิ่งก้มหน้าลงมองคนที่กำลังกอดตนแน่นด้วยแววตาเย็นชา ความเงียบปกคลุมอยู่นานหลายนาทีทำให้เธอเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของร่างกำยำ จนดวงตาของทั้งคู่สบประสานกันจังๆ
“ได้ไหม” ก่อนเสียงแหบพร่าเอ่ยย้ำคำอีกครั้ง
“ทำไมกูต้องทำให้? มือมึงก็ไม่ได้พิการ”
“ก็ฉันทำเองไม่ไหว”
“…..”
“ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายนะ” เธอเองก็ไม่ได้อยากจะเรียกร้องอะไรหนักหรอก กะไอ้แค่สระผมให้มันคงไม่อยากเกินไปสำหรับเขาหรอกมั่ง หรือว่ากลัวว่าตัวเองจะเสียศักดิ์ศรี
“ไม่ใช่เพราะมึงทำตัวเองหรอกเหรอ”
“งั้นก็ปล่อยไว้แบบนี้แหละ” เนเน่ละสายตาจากใบหน้าคมคายอย่างถอดใจ ด้วยความเถียงไม่ออกจึงประชดกลับไปแทนเพราะตัวเองผิดจริงแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้หนิ ร่างกายของใครใครก็รักไม่มีใครชอบให้คนอื่นมาทำร้ายหรอกนะ เธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นทว่าเลี่ยงไม่ได้เลยต้องยอมไง
“…..” เพลิงถอนหายใจเบาๆจิ้มบุหรี่ดับลงบนขอบอ่าง นึกรำคาญไม่มีใครกล้าใช้เขาทำอะไรแบบนี้เลยนะ เธอถือว่าคนแรกที่กล้าดี.. “วุ่นวาย” สุดท้ายมือหนาก็ดันตัวเธอให้ลุกขึ้นนั่ง ทำเอาเน่เน่เอี้ยวหน้าไปมองอย่างสงสัย
“ทะ..ทำอะไรอ่ะ” เธอเอ่ยถามออกไปด้วยความอยากรู้
“หันไป” เขาเมินเฉยกับคำถามของคนตรงหน้า ผลักศีรษะทุยให้หันกลับไปแล้วเงยหน้าขึ้น แต่เธอก็กลับทำให้เขาหงุดหงิดเมื่อเอี้ยวหน้ามามองอีกครั้ง
“ตอบก่อนสิว่าจะทำอะไร”
“จะสระไม่สระ” พอได้ยินอย่างนั้นริมฝีปากอวบอิ่มก็คลี่ยิ้มกริ่มออกมาบางๆ
“สระสิ” หญิงสาวหันหน้ากลับแล้วเงยศีรษะขึ้นตามเดิม พร้อมกับตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาจะยอมทำให้เธอจริงๆ ไม่พ้นต้องเจ็บตัวอีกสินะ
“…..” แววตาคมมองคนตรงหน้านิ่งไม่แสดงอาการใดๆออกมา แม้หัวใจแกร่งจะเต้นแรงไม่เป็นส่ำหลังได้เห็นรอยยิ้มของเธอ
มือหนาเอื้อมไปหยิบฝักบัวอันเล็กที่แขวนอยู่ข้างขอบอ่างด้านในข้างตัวของมุมหนึ่งขึ้นมา เปิดน้ำจ่อล้างเส้นผมยาวสลวยให้เปียกชุ่ม ก่อนจะวางลงแล้วบีบแชมพูยี่ห้อดังใส่ฝ่ามือพอประมาณ ชโลมมันลงใส่กลุ่มผมสีออกน้ำตาลแดงของคนที่นั่งหันหลังให้ตน ขยี้เบาๆจนเกิดฟองไปทั่วหนังศีรษะเธอ ความอ่อนโยนทว่านุ่มนวลทำเอาเนเน่รู้สึกสบายหัวหลับตาลงช้าๆ
“ไม่อยากจะเชื่อคนอย่างนายจะทำอะไรอ่อนโยนแบบคนอื่นเขาเป็นด้วย” ต่างจากที่เธอคิดไว้มากในตอนแรก นึกว่าคนอย่างเขาจะรุนแรงเป็นอย่างเดียวไม่คิดว่าจะมีโมเมนต์แบบนี้
ก็น่ารักดีนะ
“…..” เป็นอีกครั้งที่เพลิงเมินเฉยกับคำพูดของหญิงสาว หยิบฝักบัวจ่อล้างฟองออกจากผมของเธอ
“รู้ไหมว่านายเป็นแบบนี้แล้วน่ารักมากเลยนะ น่ารักกว่าตอ..”
“พูดมาก”
“..อื้อ! แค่ก~ แค่ก~” ยังไม่ทันที่เนเน่จะพูดจบก็ต้องสำลักหน้าดำหน้าแดงเมื่อถูกเพลิงเลื่อนฝักบัวมารดใส่หน้า เธอรีบก้มหน้าลงลูบน้ำออกเบาๆ
“ลุกขึ้นเป่าผมให้แห้งแล้วค่อยนอน” เพลิงเอ็ดเสียงเข้ม พอแต่งตัวเสร็จหญิงสาวก็ทิ้งตัวลงนอนทันทีทั้งๆที่ผมยังเปียกโชก
“ขี้เกียจ” ว่าแล้วเนเน่ก็ใช้เท้าเขี่ยผ้านวมผืนใหญ่หยิบขึ้นมาคลี่ห่ม
พรึ่บ!
แต่แล้วก็ถูกมือหนาเอื้อมมากระชากออกก่อนจะเอื้อมมาจับแขนเรียวของเธอ ดึงขึ้นมาอย่างแรง
“ลุก อยากเป็นเชื้อรารึไง”
“อื้อ~ ไม่อยากให้เป็นก็เป่าให้หน่อยสิ” น้ำเสียงออดอ้อนของคนตรงหน้า ทำเพลิงชักสีหน้าหงุดหงิดแต่ก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่พาดอยู่ตรงบ่าแกร่งมาหยี้เช็ดผมให้เธอ
สักพักสองเท้าใหญ่ก็เดินไปหยิบไดเป่าผมที่วางอยู่ใต้โต๊ะเครื่องแป้งกลับมาเสียบปลั๊ก หย่อนตัวนั่งลงข้างหลังจ่อไดผมให้เธอจนแห้งสนิท จากนั้นชายหนุ่มก็หยัดกายลุกขึ้นถอดปลั๊กเดินเอาไปเก็บที่ ขณะเดียวกันหญิงสาวก็ล้มตัวลงนอนด้วยความรู้สึกเพลียอย่างมาก เปลือกตาจะปิดแหล่
“ลุก”
“อื้อ~ อะไรอีก” จังหวะที่เธอกำลังจะหลับตาลงนั้น เพลิงก็เอื้อมมือมาดึงเธอขึ้นอีกครั้ง
“แดกยาซะ ตอนกลางคืนจะได้ไม่ต้องมาลำบากกูอีก” เมื่อเห็นว่าตัวเธอรุมๆเหมือนกับคนกำลังจะไม่สบาย เขาจึงหยิบซองยาแกะใส่มือยื่นให้กินเป็นการดักเอาไว้
“ไม่กิน” ใบหน้าสวยตาปรือส่ายปฏิเสธไปมา เนเน่สบัดมือออกจากเกาะกุมล้มตัวนอนลงไปอีกครั้ง แต่ก็ถูกเขาดึงขึ้นมานั่งอีกด้วยความแรงกว่าเดิม “อื้อ~”
“แดกเข้าไป” เพลิงหยิบยายัดใส่ปากเธอ ทว่าคนถูกยัดส่ายหน้าพัลวัน พลางหุบปากแน่นจนที่อาการก็ไม่สามารลอดผ่านเข้าไปได้
“อยากเจ็บตัวก่อนนอนอีกใช่ไหม”
“ทำไมฉันต้องกินด้วย ทีนายยังไม่เห็นกินเลย”
“มึงก็รู้นิว่ากูไม่ชอบกินยา”
“งั้นฉันก็ไม่กิน เพราะฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน”
เพลิงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับการยอกย้อนของเนเน่ เขาขบกรามแน่นข่มอารมณ์หงุดหงิดไม่ให้พลาดพลั้งโมโหออกไป ขณะจ้องหน้าเธอที่ทำหน้าบูดบึ้งใส่ “ถ้ากูกิน มึงจะยอมกินใช่ไหม”
“…..” เธอพยักหน้าเป็นคำตอบ
“เรื่องมาก” พูดจบเขาก็ฝืนยัดยาเม็ดนั้นเข้าปากตัวเองเพื่อตัดความรำคาญ แล้วยกน้ำในแก้วที่ถืออยู่อีกมือกระดกตามเข้าไป
“…..” เนเน่ฉีกยิ้มกว้าง ก่อนคนตรงหน้าจะหยิบเม็ดยาออกมาใหม่ยัดใส่ปากเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว “อื้อ! ขม” ด้วยรสชาติของมันที่ขม เธอเลยรีบแย่งแก้วน้ำในมือของเขามากระดกดื่มจนหมด
—————————————