BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว #37 - ช่วยทำแทน
“คุณเพลิงมาทำไมไม่บอกป้าเลยคะ แล้วคุณเสือ คุณเล้ง คุณตี๋มาด้วยเปล่า ดีนะที่ป้าเห็นรถจอดอยู่เลยรีบจัดการโทรสั่งอาหารไว้ให้ เดี๋ยวสักพักก็คงน่าจะมาสะ..” ขณะที่เพลิงกำลังเดินอารมณ์ร้อนลงบันไดมาชั้นล่างนั้น ก็ต้องหยุดฝีเท้าเมื่อได้ยินเสียงแม่บ้านวัยกลางคนซึ่งเดินออกมาจากห้องใต้บันไดเอ่ยทักทายขึ้น
“กลับไป” แต่ยังพูดไม่ทันจบเจ้าของชื่อก็โพล่งไล่แทรกด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ทำเอาแม่บ้านต้องรีบน้อมรับคำสั่งในวินาทีนั้นด้วยความรู้สึกกลัว
“ค่ะๆ” เธอก้มหน้างุด พลางหมุนตัวสาวเท้าเดินออกไปทันที เพราะเพลิงเวลาโมโหน่ากลัวมากเธอรู้ดีจึงไม่อยากเซ้าซี้อะไรเดี๋ยวพานเจ็บตัวเสียเปล่าๆ
“…..” พอเห็นป้าแม่บ้านเดินพ้นประตูไป สองขาแกร่งก็ขยับเดินต่อออกมายังสระน้ำหน้าบ้านพัก
มือหนาวางโทรศัพท์มือถือลงบนเตียงนอนริมสระ พร้อมกับดึงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบออก
ตูม!
น้ำในสระกระจายทั่วบริเวณทันทีที่โจรหนุ่มกระโดดลงไปเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเอง เขากำหมัดแน่นดำอยู่ใต้น้ำเป็นเวลาหลายนาที
พรึ่บ!
ก่อนจะโผล่ขึ้นมาพร้อมกับสองมือหนาเสยผมด้านหน้าขึ้น หมุนแขนว่ายไปมาอยู่นานแล้วกลับมาริมสระ เขาดีดตัวก้าวขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดต่อสายหาใครบางคน
(ฮัลโหล) รอสายไม่นานเสียงจากคนปลายสายก็ดังขึ้น
“มึงอยู่ไหน” ไม่ถามเปล่าเพลิงก็หย่อนตัวนั่งลงบนเตียงนอน
(อยู่ห้องทำงาน ว่าไง)
“ลงไปกระทืบไอ้เหี้ยบอลให้กูหน่อย”
(กระทืบ?) พอได้ยินอย่างนั้นเสือที่เป็นเจ้าของสายก็วางปากกาลงบนสมุดบัญชีทันที เอนตัวพิงเก้าอี้ทำงานของตัวเอง พร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“เออ”
(กระทืบเรื่อง)
“ทำเหนือหน้าที่”
(มันทำอะไร)
เพลิงพ่นลมหายใจให้เพื่อนรักหนักๆเมื่อถูกถามมากมาย ทว่าก็ยอมบอกเหตุผลออกไป
ทุกครั้งเวลาให้เพื่อนรักช่วยทำอะไรแทนต้องบอกเหตุผลเสมอไม่งั้นอีกคนจะไม่รู้ความเป็นมา
“ฉีดยาให้เมียกู”
(ฮะ! ไอ้บอลเนี่ยนะ) ไม่ใช่แค่เสือที่ตกใจตอนรู้เขาเองก็ตกใจไม่ต่างกัน ไม่คิดว่าบอลจะกล้าอาจจะคงโดนเธอบังคับหรือเซ้าซี้ด้วยแหละมั่ง
“เออ”
(เชี้ย! ไอ้ห่าบอลหาเรื่องตายชิบหาย)
“ไม่ต้องเอาถึงตาย แค่ให้แม่งจำว่าทีหลังอย่าทำเหนือคำสั่งกู” ว่าจบเพลิงก็ตัดสายไปโดยไม่รอคนปลายสายได้ตอบรับอะไรกลับมา
แค่อยากจะสั่งสอนน้องชายก็เท่านั้นเขาไม่ได้กะให้ถึงตาย บอลเป็นเด็กคุมบ่อนที่รู้งานและดีที่สุดอยู่กับพวกเขามาตั้งแต่อายุสิบสามจนตอนนี้ก็สิบแปดปีแล้ว เป็นเหมือนน้องชายของพวกเขาจะให้ฆ่าเลยก็ทำไม่ลง แต่จะไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้ไม่งั้นเด็กมันจะไม่จำแล้วจะทำผิดซ้ำซากอีกอย่างเดี๋ยวจะได้ใจด้วย แม้ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ทำเหนือคำสั่งเขาก็ตาม
“…..” เสือส่ายหน้าเบาๆหลังกำลังจะตอบกลับเพลิงก็ดันมาวางสายใส่ซะงั้น เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปลงชั้นล่างหาตัวการ
“อ่าวพี่เสือ สวัสดีครับ” เด็กเฝ้าบ่อนคนหนึ่งทักขึ้นอย่างนอบน้อม ทันทีที่เห็นเสือควงกระบอกปืนเดินเข้ามา
“ไอ้บอลอยู่ไหน”
“อยู่ด้านในครับ น่าจะตรงโซนไฮโล” พอรู้ว่าบอลอยู่ตรงไหนเสือก็รีบเดินเข้าไปหา สะสางให้มันจบๆซึ่งเขาก็ไม่ได้มีเวลาวางมากนัก
พรึ่บ!
มือหนายกขึ้นแตะไหล่ลูกน้องทันทีที่เจอตัว บอลตกใจควักปืนจากเอวหันไปจ่อกลางหน้าผากของเสือทันใดนั้น
“พะ..พี่เสือ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียกชื่อเจ้านายของตัวเอง ก่อนจะลดปืนลงเก็บที่เดิมพอรู้ว่าเป็นใคร
“นี่มึงกล้าเอาปืนจ่อกลางกระบานกูเลยเหรอ” เสือว่าด้วยสีหน้าเข้ม แต่ก็ไม่ได้ถือสาอะไรเพราะรู้ว่าบอลป้องกันตัว
“ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าเป็นพี่” บอลยกมือขึ้นประนม พร้อมกับกล่าวคำขอโทษออกไปอย่างรู้สึกผิด แล้วถามต่อด้วยความสงสัย “มาหาผมมีอะไรหรือเปล่าพี่”
“ตามกูไปที่ห้องทำงานหน่อย มีอะไรจะคุยด้วย” พูดจบเสือก็หมุนตัวเดินออกไป โดยที่บอลก็เดินตามหลังมาอย่างไม่คิดอะไร คงจะเรียกไปสั่งงานตามปกติแต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วไม่ใช่เลย
“มึงฉีดยาให้เมียไอ้เพลิงทำไม” พอเข้ามาถึงเสือก็เอ่ยถามเหตุผลของลูกน้องว่าทำไมถึงทำแบบนั้น ทุกคนเวลาทำอะไรล้วนต้องมีเหตุผลของตัวเองเสมอ ไม่ได้โผงผางทำสิ่งที่เพื่อนเอ่ยปากขอเลย
“พะ..พี่รู้?” หัวใจแกร่งกระตุกวูบหลังสิ่งที่ได้ยินคือเรื่องอื่นและเป็นเรื่องที่เขาได้กระทำไว้นอกเหนือจากงาน แล้วเจ้านายรู้ได้ไงทั้งที่เขาก็แอบทำในห้องส่วนตัวหรือว่า..
“เออ รู้มาจากปากไอ้เพลิงเมื่อกี้เนี่ย” ว่าแล้วเสือก็หย่อนตัวนั่งไขว่ห้างลงบนโซฟา ในมือยังคงควงกระบอกปืนเล่นอยู่
“…..” บอลถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่อทุกคนรู้เรื่องหมดแล้ว ไม่วายเขาต้องเจ็บตัวแน่ๆหรือไม่ก็อาจจะตายเลยก็ได้ รู้ดีว่าเพลิงคงไม่ปล่อยเขาไว้ เล่นทำกับเมียเจ้านายขนาดนั้น
จริงๆเขาก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นแต่ในตอนนั้นมันเลี่ยงไม่ได้เลย ทั้งถูกเนเน่บังคับและยัดเงินให้มาเป็นจำนวนมากจนยับยังความต้องการของตัวเองไม่อยู่
“…..” เสือเลิกคิ้วขึ้นเชิงให้ตอบคำถาม
“เจ้เป็นคนบังคับผมพี่” หลังได้สติบอลก็รีบตอบกลับไปเสียงสั่น ไม่ใช่แค่เสียงร่างกายก็สั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว
“มึงเรียกเมียไอ้เพลิงว่าเจ้?”
“ครับ” เนื่องจากเริ่มสนิทกันและเนเน่มีอายุมากกว่า ก็ไม่แปลกที่บอลจะขอเรียกแทนว่าเจ้ในตอนนั้น
“เหอะ! อยู่ดีๆไม่ชอบชอบหาเรื่องใส่ตัวนะมึง” คนบนโซฟาแค่นเสียงเอ่ยด้วยสีหน้าหนักใจ “แล้วทีนี่มึงจะทำยังไง”
“แล้วแต่พี่ครับ” บอลก้มหน้าหลบสายตาดุดันที่มองมา พร้อมกับบอกเสียงอ่อน
“พร้อมโดนตีนรึยัง ไอ้เพลิงใช้ให้กูมากระทืบมึงเนี่ย”
“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมครับพี่ ในเมื่อผมทำผิดทำเกินหน้าที่ตัวเองก็สมควรโดนแล้วครับ”
“…..” เสือถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเอือมระอา แล้วหยัดกายลุกขึ้นเหวี่ยงปลายกระบอกปืนในมือใส่ซีกแก้มบนใบหน้าหล่อเหลาของบอลเต็มแรง
ปลั่ก!
“อั่ก!” ใบหน้าหล่อเหลาหันตามแรงกระแทกหนักๆพร้อมทั้งเซถลาไปข้างหลังโดยไม่ทันตั้งตัว จนเกือบล้มลงไปกับพื้นแต่ดีที่ทรงตัวไว้ได้ทัน
แกร็ก|
“อึก” ใบหน้าสวยตวัดสายตาไปมองยังบานประตูที่ถูกเปิดเข้ามาก่อนจะเห็นร่างสูงของเพลิงซึ่งยังคงมีสีหน้าเหมือนกับตอนที่ออกไปตอนแรกสาวเท้าตรงเข้ามาหา ขณะนั่งปาดเหงื่อข่มความยากในกายของตัวเองอยู่ข้างเตียง
หมับ!
“อึก..ปะ..ปล่อยนะ” เนเน่ดิ้นพล่านเมื่ออยู่ๆถูกเพลิงอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว พาเดินออกไปข้างนอกลงบันไดไปชั้นล่างโดยไม่พูดอะไรสักคำ
“จะพาฉันไปไหน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
“…..” เขาเงียบไม่ตอบ ทว่าขบกรามแน่นด้วยความหนักเมื่อเธอเอาแต่ดิ้นไม่หยุด
“เพลิงปล่อย” สองกำปั้นเล็กทุบตีลงบนหน้าอกแกร่งหวังให้เขาปล่อยลง
ตุ้บ!
แล้วเขาก็ปล่อยลงจริงๆกลางบันไดนั้นแหละ ทำเอาเธอกรีดร้องกลิ้งลงมาตามทางขั้นจนถึงพื้นชั้นล่าง
“อึก!!” เธอกัดฟันข่มความเจ็บปวดมองโจรหนุ่มที่กำลังเดินตามลงมาผ่านม่านน้ำตาพร่ามัว “ไอ้บ้าเจ็บนะ..ฮือออออ” เปล่งเสียงแหบพร่าพ่นคำด่าใส่เขาแล้วปล่อยโฮออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังกลั้นไม่อยู่
“เจ็บ? แล้วให้กูปล่อยทำไม” ไม่ว่าเปล่าเพลิงโน้มตัวลงไปอุ้มเนเน่ขึ้นมาในท่าเจ้าสาวอีกครั้ง ก้มมองบาดแผลตามแขนและขาของเธอด้วยแววตาเป็นห่วงเจือรู้สึกผิด ก่อนสองเท้าใหญ่ก้าวเดินต่อออกไปด้านนอก
“ฮือออออ” ขณะที่คนในอ้อมแขนแกร่งเอาแต่สะอื้นไห้ซบหน้าเข้าหาแผงอก ไม่สนใจแล้วว่าเขาจะพาไปไหนตอนนี้มันเจ็บระบมไปทั้งตัว
—————————————