BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว #19 - อาการแปลกๆ
@บ่อนเถื่อน
รถยนต์คันหรูที่เคยปล้นมาไม่กี่เดือนก่อนจัดการเปลี่ยนเป็นชื่อตัวเองเสร็จสรรพเลี้ยวเข้ามาในจอดใต้ต้นไม้ที่ประจำ โจรหนุ่มเปิดประตูก้าวลงจากรถเดินเข้าไปในบ่อนของตัวเอง
“พี่เพลิงสวัสดีครับ” ลูกน้องซึ่งยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูประนมมือกล่าวคำทักทายเจ้าของ
“…..” เพลิงไม่ได้สนใจเดินเลยเข้าไปข้างในขึ้นชั้นบนทันที สร้างความหน้าแตกให้แก่ลูกน้องเอามากยกมือขึ้นเกาศีรษะ แม้จะโดนเมินแบบนี้อยู่เป็นประจำก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกชินเลย
แกร็ก|
มือใหญ่ดึงบานประตูห้องทำงานให้เปิดออก ก่อนจะเจอพวกเพื่อนรักนั่งอยู่กันครบพร้อมตวัดสายตามามอง เขาทำหน้านิ่งอย่างไม่สนใจ สาวเท้าเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดตรงโต๊ะทำงานของตัวเอง
“หายไปนอนไหนมาทั้งคืนวะ ไอ้เพลิง” เล้งเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะรู้นิสัยของเพื่อนรักว่าไม่ชอบ และไม่เคยไปนอนค้างที่ไหนต่อให้ดึกดื่นก็จะกลับมานอนบ่อนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับแปลกๆหายไปทั้งคืน แถมกลับมาหน้าตายังสดชื่นขึ้นอีก
“ปกติมึงไม่ชอบไปค้างไหนไม่ใช่ไง” ยังไม่ทันที่คนถูกถามจะได้ตอบอะไร เสือก็ว่าต่อ
“สงสัยไปนอนกับสาวมาแหงๆ” ตามด้วยตี๋หยอกล้ออย่างรู้ทัน ทำเอาเพลิงเริ่มรู้สึกรำคาญกระแทกเสียงใส่พวกเพื่อนรักจังๆ
“เสือก”
“เอ้า! ไอ้ห่านิคนอุตส่าห์เป็นห่วง” เป็นเล้งว่า
“ไม่ต้องมาเป็นห่วงกู กูไม่ใช่เด็ก”
“เออ พวกกูไม่เป็นห่วงก็ได้ไอ้ผู้ใหญ่” สิ้นสุดคำพูดของเพื่อนรัก เพลิงก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับ ล้วงหยิบซองบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขึ้นมา ดึงมันออกมามวนหนึ่ง จุดสูบ ก่อนความเงียบจะปกคลุมภายในห้องสี่เหลี่ยม
“แกได้ยินไหม เน่”
“เน่ เนเน่”
“เนเน่”
“ฮะ!” อยู่ๆก็มีเสียงตะโกนเรียกเบาๆจากฝั่งตรงข้ามดังขึ้นอยู่หลายครั้งจนครั้งสุดท้าย ทำให้เนเน่ที่กำลังนั่งเหม่อเขี่ยเศษอาหารอยู่สะดุ้งตกใจ ค่อยๆดึงสติกลับมา ขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารกับอยู่ในร้านหนึ่งภายในห้างสรรพสินค้า
“เป็นอะไรของแกเนี่ยเหม่ออะไร พวกฉันเรียกหลายรอบและนะ” แคนดี้ขมวดคิ้วยุ่งมองหน้าถามเพื่อนรัก พร้อมกับแคทก็มองไปเช่นกัน เมื่อเห็นเนเน่เอาแต่เขี่ยไม่ยอมกินสักทีเป็นแบบนี้ตั้งแต่มาถึงแล้ว
ชอบทำให้พวกเธอเป็นห่วงอยู่เรื่อย
“ปะ..เปล่า”
“เปล่าแล้วทำไมไม่กิน เห็นเขี่ยอยู่นานแล้วนะ”
“ฉันไม่ค่อยหิวอ่ะ”
“ไม่หิวก็ต้องกิน ตั้งแต่เช้ายังไม่กินอะไรเลยเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะ” ว่าแล้วแคนดี้ก็หยัดกายลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างๆเนเน่
“มานั่งข้างฉันทำไม” เนเน่เลิกคิ้วถามด้วยความงุนงง แต่ก็ขยับตัวเข้าไปข้างในให้เพื่อนได้นั่งด้วย
“ป้อนให้หมดเลยนะแคนดี้” เป็นแคทส่งเสริม เพราะรู้ว่าแคนดี้กำลังจะทำอะไร
“…..” ครั้นได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็รับรู้ได้ทันทีพลางถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่าย มองแคนดี้ชูนิ้วโอเคตอบรับแคทกลับด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างงั้นเลย อ้าปาก” ไม่ว่าเปล่าแคนดี้ตักอาหารในจานของเนเน่ เลื่อนเข้าไปจ่อตรงริมฝีปากอวบอิ่ม บังคับให้กินสักนิดก็ยังดี ช่วงนี้เพื่อนรักดูผอมลงเดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งมาจะยุ่ง
“……” เจ้าตัวก็ยอมอ้าปากกินมันเข้าไปอย่างปฏิเสธไม่ได้ จากนั้นก็ถูกป้อนไปเรื่อยๆจนกระทั่งคำต่อไป..
เนเน่ก็รู้สึกกินต่อไม่ไหว อาหารที่กินเข้าไปมันแน่นท้องไปหมดจนทำให้มันตีขึ้นมาจุกอยู่ตรงลำคอ อยากจะอาเจียนทั้งๆที่เพิ่งกินไปไม่กี่คำ
“อุ๊บ~” เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดปากพร้อมดีดตัวลุกขึ้นก้าวข้ามแคนดี้ แล้ววิ่งไปยังห้องน้ำโดยมีเสียงแคนดี้กับแคทตะโกนเรียกตามหลัง
การกระทำพรวดพราดของเธอเรียกความตกใจปนเป็นห่วงให้แก่เพื่อนรักทั้งสองคนไม่น้อย รวมไปถึงผู้คนที่กำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ในร้าน
อุ๊บ~ โอ๊กกกก~
พอวิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารไม่มากนัก เนเน่ก็รีบโกงคออาเจียนอย่างหนักสองมือกำขอบชักโครกแน่น
“อึก..แหวะ”
ปึง!
ระหว่างที่หญิงสาวกำลังอาเจียนอยู่นั้น บานประตูห้องน้ำก็ถูกผลักเข้ามากระทบกับผนังกั้นอย่างแรง ก่อนมีมือหนึ่งเอื้อมมาลูบหลังช่วย คงจะเป็นพวกเพื่อนของเธอไม่ใช่ใครที่ไหน
“แกเป็นไรมากไหม” เสียงใสของแคทซึ่งยืนอยู่ด้านหลังข้างๆแคนดี้ที่กำลังลูบหลังให้เอ่ยถามเพื่อนรักด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง ไม่ต่างจากคนข้างๆเลย
“ไหวเปล่าไปหาหมอไหม” แคนดี้ถามต่อ
“…..” เธอส่ายหัวไปมาขณะที่ยังก้มลงอาเจียนอยู่ หยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า สร้างความทรมานให้เธอแบบสุดๆโดยที่หาสาเหตุไม่ได้ว่าเป็นอะไร อยู่ๆมันก็มีอาการแปลกๆขึ้นมาเองหนักกว่ากลับมาวันแรกหลังจากถูกเขากระทำ และยิ่งไปกว่านั้นรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองด้วย
“ดูเหมือนแกจะไม่ไหวเลยนะ” เป็นแคทว่า
เนเน่ปาดคราบน้ำลายออกจากปากลวกๆหลังคนข้างหลังพูดจบประโยค แล้วค่อยๆดันตัวลุกขึ้นเอื้อมมือไปกดชักโครก
“ไหว ฉันคงแค่ไม่สบายหน่ะได้อ้วกแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้น” ว่าแล้วหญิงสาวก็หมุนตัวหันมาหาเพื่อนรักทั้งสองคน “ทำไหมต้องทำหน้าเป็นตูดกันด้วยเนี่ย ฉันไม่เป็นอะไรมากจริงๆไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ไม่ให้เป็นห่วงได้ไงเพื่อนทั้งคนนะเว้ย”
“ฉันแค่อ้วกเอง แกจะคิดมากทำไมล่ะแคท”
“ตั้งแต่แกกลับมาวันนั้นสุขภาพแกก็เปลี่ยนไปเยอะเลยนะเน่ มันทำอะไรแกมากกว่านั้นหรือเปล่า” แคนดี้สังเกตุอาการของเนเน่มาหลายวันแล้ว ทำเธออดคิดไม่ได้เลยว่าโจรชั่วมันต้องทำอะไรมากกว่าข่มขืนแน่ๆ ไม่งั้นสภาพร่างกายของเพื่อนเธอคงไม่อ่อนแอขนาดนี้
“ไปข้างนอกกันเถอะ อยู่ในนี้นานฉันอึกอัด” เนเน่เลือกที่จะบ่ายเบี่ยงไม่ตอบ เพราะไม่อยากให้เพื่อนรักทั้งสองคนคิดมาก
มันก็แค่’ยานรก’ที่คนเลวอย่างเพลิงใช้ทำให้เธอมีอารมณ์ร่วมด้วยและยาวนาน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไหมถึงไม่ใช่ยาเสียสาวที่มันส่งผลกระทบน้อยกว่าไฮ และคิดว่าตัวเองโดนเพียงแค่สองครั้งมันไม่น่าจะติด
ทำไมเธอถึงรู้ว่าเขาใช้อะไรน่ะเหรอ มันดูไม่ยากเลยซึ่งเธอก็เรียนมาหมดแล้วเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้และรู้ด้วยว่าผู้เป็นพ่อก็ผลิตมันออกมาขาย แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมันคือธุรกิจของท่าน
มือเล็กผลักร่างเพื่อนรักให้เดินนำหน้าไป ก่อนจะเดินเลี่ยงไปบ้วนปากที่อ่างล้างหน้า
“…..” แคนดี้มองคนตรงหน้า พลางถอนหายใจเบาๆยอมที่จะไม่เซ้าซี้แม้จะอยากรู้มากแค่ไหนก็ตาม จริงๆเธอก็ไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนมากหรอกแต่ถ้ามีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นจะได้ช่วยกันแก้ทัน
“แกจะกลับบ้านหรือคอนโดฉันจะได้ไปส่งถูก” หลังจากพากันเดินออกมาจากห้องน้ำแคนดี้ก็หันไปเอ่ยเนเน่ หลังเห็นสภาพของอีกฝ่ายแล้วเธอว่าคงเดินช้อปปิ้งต่อไม่ไหว
“เดี๋ยวฉันขอกลับเองจะแวะไปทำธุระนิดหน่อย”
“แต่แกไม่ได้เอารถมานะ แล้วก็ไม่สบายอยู่ด้วยค่อยไปทำวันอื่นไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไป”
“มันอันตรายนะเน่ ให้แคนดี้ไปส่งก็ได้นิ” แคทโพล่งแทรก เป็นผู้หญิงนั่งแท็กซี่ไปคนเดียวทำเอาเธออดห่วงเพื่อนไม่ได้
“ไม่เป็นไร ฉันไปได้”
“เฮ้อ! ตามใจแกและกัน กลับถึงห้องหรือบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วย”
“โอเค ฉันไปแล้วนะ พวกแกกลับกันดีๆล่ะ” พูดจบเนเน่ก็เดินไปหน้าห้าง เปิดประตูรถแท็กซี่ที่จอดรอผู้โดยสารอยู่ขึ้นไปนั่งทันที
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้งทำให้เพลิงและเพื่อนๆละสายตาจากกระบอกปืนที่กำลังขัดทำความสะอาดอยู่ไปมอง จึงเห็นลูกน้องเฝ้าบ่อนยืนอยู่
“มีอะไร” เป็นเสือที่เอ่ยถามลูกน้องเสียงเข้ม
“มีคนผู้หญิงมาหาพี่เพลิงครับ”
“…..” ครั้นได้ยินดังนั้นเพลิงก็ขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะปริปากถามออกไปในนาทีต่อมา “ใคร”
“…..” ลูกน้องไม่พูดอะไรแต่เลือกที่จะขยับตัวก้าวไปหลบด้านข้างแทน จนเพลิงและเพื่อนๆเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นที่ยืนรออยู่อย่างชัดเจน
“เฮ้ย! ไอ้เพลิงมึงจะกลับไปกินของเก่าเหรอวะ”
“…..” เพลิงแสะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันมองหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาที่โต๊ะทำงาน ไม่ได้สนใจคำพูดกระแนะกระแหนของเสือเลย “ไง เพิ่งจะห่างกันไม่นาน คิดถึงผัวจนต้องมาหาถึงที่เลยเหรอ”
—————————————