BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว #8 - เหตุการณ์เลวร้าย nc++
วันต่อมา..
"เชี้ย! ไอ้เพลิงยังเอาไม่เสร็จอีกเหรอวะ นี่หกโมงเช้าแล้วนะเว้ย" เล้งเอ่ยขณะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องทำงานพร้อมกับเสือ โดยที่สายตาจ้องมองกล้องวงจรปิดผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้านหน้าที่ฉายบทรักเร่าร้อนของเพื่อนรัก
ทุกมุมของบ้านพวกเขาจะติดกล้องวงจรปิดหมดยกเว้นห้องน้ำ เนื่องจากเปิดบ่อนเล็กๆซึ่งมีผู้คนและเด็กเฝ้าตามจุดเดินพลุกพล่านกลัวจะมาขโมยของ แล้วอีกอย่างเวลาฉุดผู้หญิงมาข่มขืนก็ได้เอาคลิปวีดีโอไปลงขาย
"นั้นดิแม่งอดอยากมาจากไหนวะ แล้วพวกเราจะได้แดกต่อไหมเนี่ย" เสือว่า
"ดูจากสภาพผู้หญิงแล้วไม่น่าได้แดก กูว่าไปบอกให้มันพอเหอะก่อนผู้หญิงคนนั้นจะตาย" เล้งส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ก่อนหยัดกายลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปโดยมีเสือเดินตามหลังออกมา
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
"อื้อ! อึก..พะ..พอแล้ว..ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้ว ฮืออออ" เรือนร่างที่โดนเขาทารุณมาตลอดทั้งคืนติดกันถี่ๆไม่มีเวลาให้เจ้าของได้พักหายใจเลยจนร่างกายหมดเรี่ยวแรงที่จะแบกรับความรุนแรงนี้ ใบหน้าสวยเหยเกหอบหายใจรัวรินร้องบอกเสียงแหบพร่าเจือกระท่อนกระแท่นจนฟังไม่ได้ศัพท์อยู่อย่างงั้น แม้จะรู้ว่าอีกคนไม่ได้สนใจแต่เธอแค่อยากระบายความเจ็บปวดออกมา
"อ๊า.." ใบหน้าคมคายเชิดหน้าขึ้นร้องครางกระเส่า ไปพร้อมกับเม็ดเหงื่อตามกรอบหน้าไหลย้อยลงมาบนลำคอหนาผ่านแผงอกแกร่งหยดลงบนบั้นท้ายหยดแล้วหยดเล่า
เขาเสยผมชุ่มเหงื่อที่ปรกหน้าผากขึ้นลวกๆขยับเร่งจังหวะเร็วขึ้น ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งฟาดลงบนบั้นท้ายของเธอเต็มแรงจนเกิดเป็นรอยนิ้วแดงเถือก แล้วมืออีกข้างเอื้อมไปกระชากผมทุยให้เชิดหน้าขึ้น ท่ามกลางเสียงกรีดร้องโอดครวญของคนโดนกระทำดังก้องไปทั่วห้องนอน
เขาพอจะรับรู้ถึงความทรมานของเธอ แต่ร่างกายมันหยุดไม่ได้เพราะยังไม่พอใจ
แกร็ก|
จู่ๆบานประตูก็ถูกเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาทพร้อมกับฝีเท้าของใครบางคนที่มากกว่าหนึ่งเดินเข้ามา ทำเอาโจรหนุ่มตวัดสายตาไปมองจึงเห็นเป็นเพื่อนรักสองคน แต่เขาก็ไม่ได้สนใจยังอัดแรงกระแทกเข้าใส่ร่องสวาทคับแคบอย่างต่อเนื่อง
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
"อึก!" เนเน่กัดฟันข่มความเจ็บพลางซบหน้าลงบนที่นอนเปื้อนเลือดและน้ำคาวรักหลังจากศีรษะได้รับอิสระ ขณะที่หน้าอกใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงถี่ๆ ร่างกายโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นของเพลิงที่ถาโถมเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง สายตาเลือนลางเริ่มจะปิดลงไปทุกที
"ไอ้เพลิงพอเหอะว่ะ เดี๋ยวเธอก็ตายกันพอดี" เล้งเอ่ยห้ามเพื่อนรักเพราะทนเห็นสภาพของหญิงสาวที่ใกล้จะหมดสติต่อไปไม่ไหว ถึงเขาจะนิสัยคล้ายๆกับเพลิงแต่ก็ยังมีความสงสารหลงเหลืออยู่บ้างต่างจากเพลิงที่ไม่เคยรู้สึกสงสารใครเลยแม้แต่พวกเขา
"ใครใช้ให้มึงซบหน้าลงไปเงยขึ้นมา" เพลิงไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อนรัก มุมปากหนาเหยียดยิ้มสมเพชเมื่อเห็นสภาพของคนตรงหน้า ก่อนจะกระชากผมเธอให้เชิดหน้าขึ้นมาอีกครั้งแล้วโน้มริมฝีปากลงมาขบเม้มบนแผ่นหลังเรียบเนียนดุจปุยนุ่น
ความที่ไม่ฟังใครของเพลิงทำเอาเล้งกับเสือถึงกับกุมขมับ ไม่กล้าที่จะพูดหรือห้ามอะไรต่อได้แต่ยืนมองการกระทำของคนบนที่นอนอยู่อย่างนั้นเพราะรู้ดีว่านิสัยเพื่อนรักเป็นยังไง
ถ้าห้ามแล้วหยุดคือฟัง แต่ถ้าห้ามแล้วยังเฉยคือคนพูดต้องเงียบ
"โอ้ย! อึก..จะ..เจ็บ" เธอร้องเสียงหลงอย่างแผ่วเบากับการกระทำที่ไม่อ่อนโยนเลยของเขา
มือใหญ่คลายปล่อยผมทุยผละมาจับยกสะโพกกลมกลึงขึ้นสอบอัดกระแทกเข้าใส่ร่องสวาทรัวๆ ก่อนร่างกายจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นพวยพุ่งเข้าไปในกายสาวเป็นครั้งสุดท้าย
ป๊อก!
เขาดึงแก่นกายใหญ่ออกจากออกจากร่องสวาทที่เปียกแฉะไปด้วยเลือดและน้ำคาวรัก สองขาแกร่งดันตัวลุกขึ้นก้าวลงจากที่นอนก้มหยิบทิชชู่เปียกบนโต๊ะข้างที่นอนมาเช็ดคราบเลือดออกจากแก่นกายใหญ่และหน้าขาแกร่ง แล้วเดินผ่านหน้าเพื่อนรักทั้งสองคนไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์ที่แขวนอยู่บนราวมาสวมใส่พร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวมาปาใส่หน้าหญิงสาวที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนที่นอน ถ้าพวกเพื่อนไม่เข้ามาห้ามเขาคงไม่พอแค่นี้แน่ต่อให้เธอหมดสติอยู่ตรงหน้าก็ไม่ได้ทำให้เขาสงสารหรือรู้สึกผิดและหยุดการกระทำนั้น
"อึก" เนเน่นอนง้อตัวสั่นเทากุมท้องตัวเองแน่น เปลือกตาค่อยๆปิดลงช้าๆปล่อยให้น้ำตารินไหลอาบแก้มโดยมีเสื้อเขาปิดหน้าอยู่ แขนขาอ่อนแรงจนไม่สามารถดันตัวให้ลุกขึ้นในตอนนี้ได้ทำได้อย่างเดียวคือนอนพักให้ร่างกายค่อยๆปรับตัว
"ไสหัวไปซะ..จะไปไหนก็ไป กูให้เวลาแค่ห้านาทีถ้ามึงยังออกไปไม่พ้นบ้านหลังนี้มึงจะไม่มีวันได้ออกไปอีกเลย" โจรหนุ่มพูดแค่นั้นก็โน้มตัวลงหยิบบุหรี่บนที่นอนขึ้นมาจุดสูบอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงพิงฝาผนังบนหัวนอนมองเนเน่ที่พยายามดันตัวเองลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ทำเอาเล้งอดสงสารไม่ได้รีบปรี่เข้าไปหมายจะพยุงช่วยเธอ แต่..
"ออกไปไอ้เล้งไม่ต้องไปช่วยมัน ถ้าไม่มีปัญญาก็ให้มันนอนอยู่อย่างงั้น" เสียงทุ้มของเพลิงเอ่ยห้ามขึ้นเสียก่อน เล้งจึงหยุดชะงักทันที แล้วก้าวถอยหลังไปยืนข้างๆเสือเหมือนเดิม
"ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอวะ"
"เห็นกูเป็นคนใจดี?" เพลิงพ่นควันบุหรี่ขาวคละคลุ้งออกจากปาก และพูดทิ้งทายเตือนสติเนเน่ที่ยืนสวมเสื้อผ้าอยู่บนที่นอน "หวังว่าออกไปคงจะรู้นะว่าควรต้องทำยังไงถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ"
“…..” เธอเงียบไม่ตอบอะไรกลับเหมือนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ต่างจากเล้งถอนหายใจพรืดใหญ่ไม่ได้ตอบโต้กลับเช่นกัน ดวงตาคู่คมเหลือบมองหญิงสาวพยุงตัวเองเดินออกจากประตูห้องไปจนพ้นทาง
"มึงอดอยากเหรอวะเล่นเอาเธอทั้งคืนขนาดนั้น" เป็นเสือที่พูดขึ้นหลังจากยืนเงียบมานาน เขาไม่เคยเห็นมุมนี้ของเพลิงเลยไม่คิดว่าจะถึกขนาดนี้ เวลาพวกเขาเอาผู้หญิงอย่างมากก็ไม่เกินสิบรอบและไม่เคยถึงเช้า
"เสือก! พวกมึงห้ามเอาคลิปกูในกล้องวงจรปิดไปขาย" มือใหญ่จิ้มดับบุหรี่ในถ้วยของมัน หยัดกายลุกขึ้นดึงผ้าปูที่นอนเปื้อนเลือดและน้ำคาวของตัวเองออกโยนทิ้งลงพื้นแล้วล้มตัวลงนอน
"ทำไม?"
"ไม่ต้องถามมาก ออกไปได้แล้วกูจะพักผ่อน"
"เออเอากับมันดิ ผู้หญิงก็เอาคนเดียวจนพรุนไม่เหลือให้เพื่อนแดก"
"อยากแดกก็ไปลากมันกลับมา"
"โหไอ้เวรแดกสภาพนั้นมีหวังตายคาควยกู"
"งั้นมึงก็เลิกพูดมาก แล้วออกไปหาเอาใหม่ซะ" เขาพลิกตัวเข้าหาฝาผนังขี้เกียจจะสนทนาต่อ ขณะที่เล้งส่ายหน้าเบาๆอย่างปวดหัวกับการเถียงกันไปมาของเพื่อนรักทั้งสอง ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับออกไปจากห้อง
"แดกอิ่มแล้วก็นอนชีวิตดี๊ดี" เสือบ่นอุบอิบเบาๆ พลางหมุนตัวเดินกลับตามเล้งออกไป
หญิงสาวปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลลวกๆเมื่อฝืนขับรถจนมาถึงคอนโด ดวงตากลมโตมองสภาพตัวเองผ่านกระจกหน้ารถพร้อมขบกรามเข้าหากันแน่นฟาดกำปั้นลงบนพวงมาลัยเต็มแรง เหตุการณ์เลวร้ายที่เพิ่งผ่านมาไม่นานฝั่งลึกอยู่ในสมองปะปนกับความเคียดแค้นยากที่จะลบล้างออกไปง่ายๆ ใครที่ทำเธอเจ็บปวดมันต้องเจ็บปวดมากกว่าร้อยเท่า
มือเล็กเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือที่หล่นอยู่ขึ้นมากด ก่อนจะเห็นสายผู้เป็นพ่อกับพี่ชายและแคนดี้โทรเข้ามารวมกันเกือบร้อยสาย แต่เนเน่เลือกที่จะโทรกลับหาแคนดี้เพราะไม่รู้จะอธิบายกับพ่อและพี่ชายยังไง เธอยังไม่อยากให้คนในครอบครัวรู้เรื่องทั้งหมดเพราะเธอต้องการจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
(ฮัลโหล เนเน่แกหายไปไหนมารู้ไหมว่าฉันโทรหาแกเป็นสิบสายไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่ นี่ฉันนอนก็ไม่หลับมานั่งพะวงเป็นห่วงแกอยู่เนี่ยนึกว่าโดนโจรฆ่าทิ้งไปแล้ว) รอสายไม่นานเสียงของคนปลายสายก็ดังเล็ดลอดออกมารัวๆไม่เปิดให้อีกคนได้มีโอกาสได้พูด เนเน่ถอนหายใจเบาๆรับรู้ถึงความเป็นห่วงของเพื่อนรักก่อนเสียงนั้นจะเงียบลงในที่สุด
"พูดจบแล้วใช่ไหม? ฉันจะได้พูดบ้าง"
(แกทำไมเสียงแหบยังงั้นไปทำอะไรมา ตอนนี้อยู่ไหน)
"อยู่คอนโดมาหาฉันหน่อยซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้ด้วย"
(ฮะ! แกไปทำอะไรมาทำไมถึง..)
"ยังไม่ต้องถามตอนนี้รีบมาหาก่อน" เธอพูดตัดบท แล้วกดวางสายทันทีทั้งๆที่คนปลายสายยังไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
—————————————