BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว #31 - จับติด
"….." แววตาดุดันกว่าทุกครั้งจ้องมองคนตรงหน้าที่เรียกชื่อตน ก็แอบตกใจที่เจอเธอที่นี่ แล้วไหนบอกเขาว่ากลับไปกินข้าวกับครอบครัวแสดงว่าโกหกกันสินะ จะให้เขาคิดว่ามากินที่คลับมันคงไม่ใช่และ
เพลิงกัดฟันแน่นมองอีกฝ่ายไม่วางตาผ่านแสงไฟสลัว ท่ามกลางคนเดินเข้าออกห้องน้ำและใช้ที่แถวนี้ระบายความไคร่ตามมุมมืด ขณะที่เนเน่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ด้วยความรู้สึกกลัว
"นี่เหรอกินข้าวกับครอบครัว?" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามออกมาหลังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้บันดาลโทสะออกไปในที่แบบนี้ แล้วอีกอย่างเป็นที่ของเจ้านายใหญ่ด้วยซึ่งเขาไม่อยากมีปัญหา
"….." ร่างกายแข็งทื่อราวกับถูกมนต์สะกดเมื่อได้ยินคำถามนี้ เธอเม้มริมฝีปากอวบอิ่มเข้าหากันแน่นอย่างไม่รู้จะกลับยังไง เพราะบอกความจริงไปไม่ได้
สองขาเรียวเลือกที่จะก้าวเดินหนีมันเป็นทางเดียวในตอนนี้ที่เลี่ยงได้ คิดว่าคนเยอะเขาคงไม่กล้าทำอะไรถ้ากล้าคงทำไปตั้งแต่เจอหน้าแล้ว เธอรู้จักนิสัยเขาดีคนอย่างเขาไม่มาถามเหตุผลคนอื่นแบบนี้หรอก
หมับ!
เพียงแค่หันตัวก้าวขาก็ถูกมือหนาของโจรหนุ่มเอื้อมมาคว้าแขนเรียวไว้อย่างรวดเร็ว กระชากตัวเธอเข้ามาแนบชิดกับแผงอกแกร่งอย่างแรง แน่นอนว่าเธอไม่ทันได้ตั้งตัว
"อ๊ะ! ปะ..ปล่อย" ด้วยความตกใจเนเน่จึงเผลอร้องออกมาเสียงหลง พยายามดันตัวเองให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำของเธอยิ่งทำให้อีกคนเริ่มจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
"ไม่ได้ยินสิ่งที่กูถาม?.." เพลิงเค้นจะเอาคำตอบ พลางยกมืออีกข้างขึ้นโผบีบปลายคางมนอย่างแรง จนใบหน้าสวยบิดเบี้ยวหนักกว่าทุกครั้งเพราะเขาออกแรงเกือบสุด "เพราะกูถามปกติไปใช่ไหมมึงเลยเมิน"
"อึก..จะ..เจ็บ" มือเล็กพยายามแกะมือหนาออกจากปลายคาง รวมถึงน้ำตาเริ่มเอ่อออกมาคลอเบาเมื่อแรงบีบยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"กูถามว่านี่เหรอกินข้าวกับครอบครัว ฮะ!"
"อึก" หญิงสาวสะดุ้งเฮือกหลังเขาทวนคำถามก่อนตะหวาดใส่เสียงดัง ทำเอาคนเดินผ่านไปมาหันมองบางคนก็สะดุ้งตกใจไปตามๆกัน
"ตอบ"
"อึก..ชะ..ใช่" เมื่ออีกฝ่ายแค่นถามไม่เลิก เธอจึงตัดสินใจโกหกออกไป แม้จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนโง่แต่ก็เป็นทางเดียวที่ทำให้ฟีฟายไม่เจ็บตัว
"….." พอได้ยินอย่างนั้นเพลิงก็ยกยิ้มมุมปากอย่างไม่เชื่อ ใช่ เขาไม่เชื่อครอบครัวบ้าอะไรนัดกินข้าวที่คลับเธอแม่งโกหกไม่เนียน แล้วเธอคงไม่รู้ว่าเขาไม่ชอบคนโกหกถ้าจับได้ก็ไม่ต้องสืบว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
มือหนาคลายออกจากปลายคางของเธอแล้วเลื่อนมาจับแขนเรียวแทน กระชากให้เดินตามเขามาโดยไม่พูดอะไร
"นะ..นายจะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ" เนเน่ดิ้นพล่านสะบัดแขนออกจากเกาะกุม ก็ยังคงไม่เป็นผลเหมือนเดิมด้วยแรงของเขาที่มีมากกว่า
"….." ซึ่งเพลิงก็ไม่ได้ตอบว่าจะพาไปไหน แต่ทางที่เขาพาเธอเดินมานั้นคือย้อนกลับมายังโซนวีไอพี
พลั่ก!
พอเดินมาถึงก็เหวี่ยงเธอกระแทกเข้าใส่ประตูห้องวีไอพีห้องแรกอย่างแรง
"อึก" เธอค่อยๆทิ้งตัวลง พร้อมกับทำหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บและจุกในเวลาเดียวกัน
หมับ!
แต่เจ้าของการกระทำก็ไม่สนใจเดินเข้ามาสอดมือหนาเข้าไปกำผมท้ายทอยของเธอด้วยความรวดเร็ว ดึงมันขึ้น
"อึก" ทำเอาคนโดนกระทำกัดฟันแน่นเงยหน้ามองใบหน้าคมคาย โดยที่ตัวนั้นขยับขึ้นมาตามแรงดึง ทั้งยกมือไปกำข้อมือเขาแน่นช่วยรั้งไว้ไม่ให้ตัวเองต้องเจ็บมาก ก่อนจะยืนสุดข้อขา
"ครอบครัวมึงกินอยู่ห้องไหนพากูไปดู" ว่าแล้วโจรหนุ่มก็คลายมือผละออกจากผมท้ายทอยของเธอ จับพลิกร่างเธอหันไปยังทางเดินเพื่อจะให้พาเขาไปหาครอบครัวของเธอ ถ้ามาจริงเขาก็จะปล่อยเธอไปแต่ถ้าโกหกเธอก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่เธอทำ
"….." ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น พลางคิดใจว่าควรจะทำยังไงดี แต่แล้วยังไม่ทันที่เธอจะคิดออกก็ถูกผลักให้เดินไปเสียก่อน ทว่าเธอต้องหยุดฝีเท้าหมุนตัวกลับมาหาเขา เพื่อเป็นการยืดเวลาให้ตัวเองได้คิดก่อน
"ดะ..เดี่ยวก่อน"
"อะไร?" เพลิงหยุดชะงักทันทีที่หญิงสาวหันมาเหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
"เอ่อ.."
"เอ่อเหี้ยไรของมึง หรือมึงไม่ได้มากับครอบครัว" เนเน่สะดุ้งตกใจขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ ก่อนจะคิดออกพอดีจึงรีบบอกไป
"เปล่า! แต่ครอบครัวฉันกลับไปแล้วต่างหาก" ดวงตากลมโตมองหน้าเขาอย่างไม่หลบสายตา หวังทำให้เขาเชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูด
แต่ไม่รู้เลยว่าอาการร้อนรนแปลกๆเหมือนมีอะไรปกปิดของเธอที่แสดงออกมาให้เห็นตั้งแต่แรกเจอ ไม่ได้ทำให้เขาเชื่อได้เลยสักนิด แค่มองลึกเข้าไปในตาของเธอเขาก็รับรู้ได้แล้ว ซึ่งมันไม่เนียน
"งั้นเหรอ?" มุมปากหนาแสยะยิ้ม คนบ้าอะไรทิ้งลูกตัวเองไว้ไม่ยอมพากลับไปด้วย ไม่แปลกไปหน่อยเหรอ แถได้แถไปถ้าจับติดขึ้นมาก็ไม่ต้องพูดอะไรเยอะ เพลิงพูดในใจ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยังห้องวีไอพีหนึ่ง
"นายจะไปไหน" ครั้นเห็นอย่างนั้นเนเน่จึงรีบตะโกนถามด้วยความอยากรู้ปนสงสัย หากกลับห้องตัวเองไปดื่มต่อ ทำไมคนอย่างเขาถึงยอมอะไรง่ายๆจัง
"พังห้องวีไอพีตามหาชู้มึงไง" นั่นแหละคือสิ่งที่เขากำลังจะไปทำ แน่นอนอยู่แล้วว่าเขารู้ว่าเธอน่าจะมากับฟีฟายคงไม่ใช่เพื่อน ถ้าเพื่อนเธอคงไม่โกหกเพื่อให้มันรอดจากเงื้อมมือของเขา
"….." เนเน่เบิกตาโพลงหลังเพลิงพูดจบประโยค 'นี่เขารู้งั้นเหรอ' สองขาเรียวรีบวิ่งเข้าไปโผกอดเขาจากด้านหลังเป็นการห้ามไม่ให้เขาทำแบบนั้น ทั้งกลัวรู้ว่ามากับฟีฟายแล้วก็กลัวผู้เป็นพ่อจะรู้เรื่องทั้งหมด
หมับ!
"ปล่อยกู" โจรหนุ่มหยุดชะงัก พลางแค่นเสียงลอดฟันด้วยอารมณ์เดือดดาลที่กำลังพลุ่งพล่าน ในเมื่อเธอกล้าโกหกเขาก็ไม่จำเป็นต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองอีกต่อไป
"นะ..นายอย่าทำแบบนี้ นี่มันที่สาธารณะนะ" ใบหน้าสวยซบลงบนแผ่นหลังแกร่ง
"งั้นก็บอกกูมาว่ามึงมากับใคร"
"มะ..มากับเพื่อน แต่เพื่อนกลับหมดแล้ว.."
"หึ" ในจังหวะที่หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบเสียงหัวเราะในลำคอหนาก็ดังเล็ดลอดออกมาเบาๆอย่างนึกตลก อุตส่าห์ให้โอกาสเธอพูดความจริงแต่ก็ยังเลือกที่จะโกหกเหมือนเดิม
"..ฉันก็กำลังจะกลับเหมือนกันแต่ปวดฉี่เลยมาเข้าห้องน้ำ แล้วก็มาเจอกับนาย"
"จะโกหกกูอีกนานไหม อยากให้กูฆ่ามันมากใช่ไหม"
"ฉันพูดจริงๆนะไม่ได้โกหก นายเชื่อใจฉันหน่อยสิ"
"….." คนอย่างเขาไม่เชื่ออะไรง่ายๆถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง สองมือหนาแกะแขนเรียวออกจากเอวสอบแล้วเดินต่ออย่างไม่สนใจ
"เพลิง"
หมับ!
แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงใสเอ่ยเรียก พร้อมกับคว้าแขนแกร่งของเขาไว้ ท่ามกลางสายตาของคนเดินเข้าออกห้องวีไอพีที่มองมารวมไปถึงเด็กเสิร์ฟ
"….." ใบหน้าคมคายเอี้ยวกลับมามองคนข้างหลังด้วยสายตายังคงดุดันไม่เปลี่ยนจากเดิม
"กลับบ่อนกันนะ" ไม่รู้หรอกว่าการออดอ้อนจะใช่ได้ผลกับเขาไหม ถ้าสิ่งไหนมันทำให้ฟีฟายปลอดภัยได้เธอก็ลองยอมทำทุกอย่าง
"….." แล้วก็ใช้ไม่ได้ผลกับเขา แขนแกร่งสะบัดออกจากเกาะกุมเต็มแรงจนเธอเซไปข้างหลังเล็กน้อย
"เพลิง" เธอตะโกนเรียกชื่อของเขา ทั้งที่สองเท้าเล็กเดินตามหลังไปคว้าแขนเขาไว้อีกครั้งในตอนที่เขากำลังดึงเปิดประตูห้องวีไอพีหนึ่ง
พรึ่บ!
แกร็ก|
แต่สุดท้ายก็ยังถูกสะบัดทิ้งอย่างไม่ใยดีเหมือนเดิม ก่อนบานประตูจะถูกเปิดเข้าไปด้วยฝีมือของเขา แล้วพบว่าห้องนั้นไม่มีแขกมีแต่เด็กเสิร์ฟกำลังเก็บขวดเครื่องดื่มสีอำพันและอาหารบนโต๊ะหลังแขกได้ออกไปสักครู่ใหญ่
หลังเห็นว่าไม่มีแขกเพลิงจึงเปลี่ยนห้องเดินไปยังห้องต่อไป ซึ่งเป็นห้องวีไอพีสองนั่นคือห้องที่ฟีฟายและเพื่อนของเขานั่งกันอยู่
"เพลิงหยุด" แน่นอนว่าเธอต้องร้อนรนเป็นอย่างมากสิ่งที่เธอต้องทำคือห้ามไม่ให้เขาเข้าไป 'ใช่ต้องห้ามเขา'
"….." ก็เหมือนเดิมเขาไม่ได้ฟังเธอเลย มือหนาจับไปที่บานประตูทันทีที่เดินมาถึง
ยังไม่ทันที่เพลิงจะได้เปิดเข้าไปก็ถูกเนเน่รวบรวมแรงทั้งหมดผลักเขาออกห่าง ก่อนเธอจะสาวเท้าเดินเข้าไปหาเขา
เพียะ!
แล้วเหวี่ยงฝ่ามือเล็กใส่ฟาดซีกแก้มสากเต็มแรง จนใบหน้าคมคายหันตามแรงตบ
"นายอย่าทำแบบนี้มันกวนแขกคนอื่นเขา เลิกเอาแต่ใจตัวเองเลิกคิดไปเองสักที หัดฟังคนอื่นเขาบ้าง" เจ้าของการกระทำโผงผางโพล่งด่าออกไปอย่างหมดความอดทน แม้จะกลัวแต่นี่ก็เป็นทางสุดท้ายที่ทำให้เขาหยุด
"….." เพลิงดันลิ้นในกระพุ้งแก้มด้วยความโกรธ ก่อนจะขบกรามแน่นมองคนตรงหน้า "มึงกล้าตบกูเพื่อปกป้องชู้เลยเหรอ"
"….." สายตาลุกเป็นไฟที่มองมาด้วยสีหน้าแดงก่ำไร้ซึ่งความปราณี รู้แล้วว่าต้องโดนอะไรและเธอก็ต้องยอมรับในการกระทำของตัวเองอีกตามเคย
ยังไงเขาก็ไม่ยอมอันนี้เธอรู้รู้ดีที่สุด
"กูใจดีกับมึงมากไปสินะ" หลังๆมานี้เขาไม่ค่อยได้รุนแรงกับเธอแล้ว จะรุนแรงเฉพาะแค่ตอนมีอะไรกันเท่านั้น
"ฉันไม่ได้มากับเขา"
"อยากปกป้องมันมากใช่ไหม ได้!" เขาไม่ฟังสิ่งที่เธอพูดยังไงก็ยังคิดว่าเธอโกหก และจะทำให้เธอไม่กล้าขัดคำสั่งหรือกล้าโกหกเขาอีกเลย
"อึก.." เนเน่ได้แต่กัดฟันข่มความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้าใส่เมื่อถูกมือหนาเข้ามากระชากผมอย่างแรงให้เดินตามหลังออกมา วิธีนี้มันใช่ได้ผลกับเขาจริงๆเธอถอนหายใจเบาๆอย่างรู้สึกโล่ง
เขาลากเธอเดินฝ่าผู้คนมากมายที่ไม่ค่อยจะสนใจต่างคนต่างปลดปล่อยห้วงความสุขของตัวเอง ออกมายังหน้าประตูคลับ
"นายปล่อย..อึก..ฉันก่อน" แต่ทว่ายังไม่ทันจะก้าวออกไปอยู่ๆเสียงเนเน่ก็เอ่ยบอกขึ้นเสียงดัง ทำเอาเพลิงหยุดชะงักเอี้ยวหน้ากลับไปมอง
"เปลี่ยนมาจับมือก่อนได้ไหม"
"….."
"การ์ดหน้าประตูจะได้ไม่สงสัยไง" การ์ดทุกคนที่นี่รู้จักเธอดี ต่างจากเด็กเสิร์ฟและพนักงานเนื่องจากเธอไม่ค่อยมาที่นี่สักเท่าไหร่
"…….." เออก็จริงของเธอขืนออกไปแบบนี้ไม่วายต้องมาตอบคำถามการ์ดพวกนั้นแน่ เพราะเป็นคนรักษาความปลอดภัยและดูแลแขกทุกคนที่เข้าออกที่นี่ เขาลืมคิดไปเลย
โจรหนุ่มคลายมือปล่อยออกจากศีรษะเธออย่างว่าง่าย แล้วเดินนำออกไปเลยไม่ได้จับมือเธอแต่อย่างใด
"….." เธอถอนหายใจเบาๆเดินตามหลังเขาออกไป เว้นระยะห่างอยู่พอสมควร
ถึงอยากจะหนีก็รู้ว่าหนีไปยังไงก็ไม่พ้น
"คุณเน่จะกลับแล้วเหรอครับ แล้วคุณฟีฟายล่ะ" เพียงแค่ก้าวผ่านหน้าประตูออกมาการ์ดคนหนึ่งก็เอ่ยถามขึ้น
"อืม พี่ฟีฟายยังอยู่คุยกับเพื่อนต่อนะ"
"ให้ผมไปส่งไหมครับ"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันกลับกับเพื่อน" ว่าจบเนเน่ก็เดินไปเลยไม่รอให้การ์ดได้พูดอะไรต่อ
ปึง!
เสียงประตูรถยนต์คันหรูปิดลงด้วยน้ำมือของเจ้าของหลังหันไปกระชากคนข้างหลังที่เดินเชื่องช้ามาผลักเข้าไปนั่งประจำที่ในเบาะฝั่งคนนั่ง ก่อนตัวเองจะวนเข้ามานั่งฝั่งคนขับ พร้อมกับมือสตาร์ทเท้าเหยียบคันเร่งเคลื่อนมันออกไปทันทีด้วยความเร็ว
"นะ..นายขับช้าๆได้ไหม"
"….." ดวงตาคมกริบเหล่มองเจ้าของคำพูดที่นั่งตัวแข็งทื่อทำหน้าพะอืดพะอม แล้วหันกลับมองทางอย่างไม่สนใจเหยียบคันเร่งเพิ่มไปอีก
หญิงสาวเอนศีรษะพิงกับพนักเบาะเมื่ออีกคนไม่ฟัง เธอรู้สึกมึนหัวมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คิดว่าตัวเองคงเมารถซึ่งไม่เคยเมารถเลยตั้งแต่เด็กจนโตอยู่ๆก็มาเป็น
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายของเนเน่แผดเสียงร้องดังทำลายความเงียบ ทำให้เพลิงหันมามองขณะที่มือเล็กกำลังล้วงหยิบมันขึ้นมา ก่อนจะเห็นเป็นเบอร์ของฟีฟายที่โทรเข้ามา
"หึ" เขาแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างคิดไว้อยู่แล้ว
ฟึ่บ!
เมื่อเห็นอีกคนไม่ยอมรับสายสักที เพลิงก็กระชากโทรศัพท์มือถือมาจากมือของคนข้างๆอย่างเสียมารยาท แล้วกดรับสายในวินาทีนั้นพร้อมกับกดเปิดโฟน
"เพลิง" การกระทำของเขาสร้างความตกใจให้เธอไม่น้อยเอ่ยเรียกชื่อเขาดังลั่นด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ
(เราอยู่ไหนเนี่ยทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง พี่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำนานแล้วนะ เป็นอะไรหรือเปล่า) ยังไม่ทันที่เจ้าของชื่อจะพูดอะไรเสียงจากคนปลายสายก็ดังขึ้น
เอี๊ยดดดดดดดดด!!
"….." สุดท้ายก็จับติดเธอโกหกเขาเพื่อมาเที่ยวกับฟีฟาย มุมปากหนาเหยียดยิ้มขุ่นเคือง พลางเหยียบเบรคเต็มแรง ขณะเดียวกันเนเน่นั่งเกาะเบาะตัวสั่นเทาอย่างทำอะไรไม่ถูก
(เน่ได้ยินพี่ไหม) แล้วเสียงปลายสายก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"ดะ..ได้ยินค่ะ เน่กลับมากะ.." ยังไม่ทันที่เนเน่จะพูดจบเพลิงก็เปิดกระจกรถ ปาโทรศัพท์มือถือของเธอทิ้งออกไปด้านนอก
เพล้ง!
จนได้ยินเสียงของมันที่แตกกระจายอย่างชัดเจน ทำเอาเจ้าของหันมองตาเขม็งไม่วายตะโกนด่าเขาลั่นด้วยความโกรธ
"ทำบ้าไรของนายวะ"
"ยังจะแถอะไรอีกไหม ฮะ!" ว่าแล้วมือหนาก็โผเข้าบีบคางมนอีกครั้ง "กล้าโกหกกูเพื่อมาเที่ยวกับมันสนุกมากไหม"
"….."
"มีกูเป็นผัวคนเดียวมันไม่พอใช่ไหมวะ ถึงต้องร่านโกหกกูเพื่อออกไปมีความสุขกับชู้"
—————————————