BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว #26 - วิธีป้อนข้าวป้อนยา
@บ่อนเถื่อน
"ฉันมาแล้ว ไหนเพื่อนฉันล่ะ" เนเน่กวาดสายตามองไปรอบๆก็ไร้วี่แววของเพื่อนตัวเองเลยเอ่ยถามเพื่อนรักของเพลิงที่นั่งไขว่ห้างรออยู่บนโซฟา หลังจากเปิดประตูห้องทำงานเดินเข้ามาอย่างไร้มารยาท
"ฉันให้มาช่วยป้อนข้าวกับยาให้ไอ้เพลิง ไม่ได้ใช้ให้มาถามหาเพื่อน" เสือเป็นคนเดียวที่นั่งอยู่ในห้องนั้นตอกกลับ ยกนิ้วชี้ไปที่ถ้วยข้าวต้มและยาแก้ไข้กับแก้อักเสบ ซึ่งว่างอยู่ใกล้กันบนโต๊ะทำงาน "โน้นถ้วยข้าวกับยาวางอยู่บนโต๊ะเอาขึ้นไปป้อนมันซะ"
"คุณก็ปล่อยเพื่อนฉันไปก่อนสิ แล้วฉันจะหยิบขึ้นไปป้อนให้"
"อย่ามาต่อรอง รีบเอาขึ้นไปซะ ถ้ามั่วแต่ชักช้าฉันไม่รับรองความปลอดภัยของเพื่อนเธอนะ"
"โอเค ฉันจะรีบขึ้นไป แต่นายห้ามทำอะไรเพื่อนฉันนะ" พูดจบเธอก็เดินไปหยิบถ้วยข้าวต้ม พร้อมกับยาออกไปจากห้องทำงานทันที ไม่รีรอคำตอบจากอีกฝ่าย
"หึ" มุมปากหนาแสยะยิ้มอย่างพอใจ ขณะที่สายตาคมกริบมองตามหลังหญิงสาวเดินออกไปจนลับตา ก่อนเสือจะหยัดกายลุกขึ้นเดินตามออกไป เพื่อกลับห้องนอนของตัวเองที่มีอีกคนนอนหลับอยู่
คนนั่นที่ว่าคือเพื่อนรักของเธอ
พอเดินมาถึงหน้าห้องนอนของเพลิงมือบางอีกข้างก็เอื้อมไปบิดเปิดประตู ทว่ากลับถูกล็อกจากด้านในจึงต้องเปลี่ยนมาเคาะเรียกแทน
ก๊อก! ก๊อก!
ยืนรออยู่นานคนในห้องกลับไม่ยอมเปิดให้สักทีเมื่อยก็เมื่อย เนเน่ชักสีหน้าไม่พอใจเลยเคาะเรียกอีกครั้งรัวๆ และดังกว่าเดิม
ก๊อก! ก๊อก!
แกร็ก|
เธอหยุดชะงักเลื่อนมือลงเมื่อบานประตูถูกเปิดออก ก่อนเจ้าของห้องจะก้าวมายืนตรงหน้า ทั้งควันขาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
ดวงตากลมโตใต้แพขนตางอนสวยเหลือบมองเพลิงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงหน้า มองเธออยู่ด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าคมคายยังคงแดงก่ำเพราะพิษไข้
"มาทำไม" เสียงทุ้มเยือกเย็นเอ่ยถามขึ้นทำลายความเงียบ เพลิงยกบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ แล้วเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ
"เพื่อนนายใช้ให้ฉันมาป้อนข้าวกับยาให้นาย" เนเน่ตอบกลับอย่างไม่ค่อยเต็มใจ เวลาตอนนี้เธอควรอยู่กับครอบครัวด้วยซ้ำ แต่กลับต้องมาดูแลคนที่ทำร้ายตัวเองเพราะคำขู่จากเพื่อนของเขา
โตสะเปล่าทำตัวเหมือนเด็ก
ถ้าไม่ติดว่าต้องแลกกับชีวิตเพื่อนรักเธอไม่มาหรอก ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ แค่เมื่อเช้าก็ถือว่ามากพอแล้ว
"ใครใช้"
"ก็บอกว่าเพื่อนนายไง"
"อย่ามากวนส้นตีน กูถามว่าใครใช้" ว่าแล้วโจรหนุ่มก็ดึงบุหรี่ออกจากปาก พ่นควันขาวคละคลุ้งหลังสูดมันเข้าเต็มปอด
"ดูไม่น่าจะเป็นคนหูตึง"
"กูถามว่าใคร" ด้วยความโมโหเขาตะหวาดออกไปเมื่อเธอเอาแต่กวนประสาทไม่ยอมบอกมาสักที ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งตกใจเล็กน้อย เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
"….."
"อย่าให้กูต้องถามเป็นครั้งที่สี่"
"สะ..เสือ"
"….." ครั้นได้ยินแบบนั้นเพลิงก็ทิ้งบุหรี่ลงพื้น แล้วใช้เท้าเปล่าบดขยี้มันจนดับ หมุนตัวเดินกลับไปยังเตียงนอน ถามว่าโกรธเพื่อนไหมที่มายุ่งเรื่องของเขา แทบอยากจะยิงทิ้งด้วยซ้ำแต่ก็ทำไม่ลง
โดยมีเนเน่เดินตามเข้ามาโน้มตัววางถ้วยข้าวต้มและยาลงบนโต๊ะข้างที่นอน แล้วเอื้อมมือไปเปิดสวิตช์ไฟด้านบนหัวนอน
"กินข้าวจะได้กินยา"
"….." ดวงตาคมกริบจ้องมองเจ้าของคำสั่งที่หันหน้าเข้าหา หย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆพร้อมกับหยิบถ้วยข้าวต้มยื่นมาให้เขม็ง เพลิงหยิบบุหรี่มวนใหม่มาสูบโดยไม่สนใจคำสั่งของเนเน่
"นี่บอกว่าให้กินข้าวไม่ได้ยินเหรอ"
"กูไม่กิน" ว่าแล้วเขาก็สูดควันเข้าเต็มปอด พ่นมันใส่หน้าเธอด้วยความหมั่นไส้ คนถูกกระทำเบือนหน้าหลบอย่างรู้สึกเหม็น กลิ่นของมันทำเอาเธอคลื่นไส้ไม่น้อย
"ข้าวกับยาไม่กินเอาแต่สูบบุหรี่ อยากตายรึไง" ไม่ว่าเปล่ามือบางอีกข้างถือวิสาสะเอื้อมไปดึงบุหรี่มาจากปากของเขา จิ้มบดขยี้มันกับฝาผนังบนหัวนอนจนดับ การกระทำไร้มารยาทของเธอสร้างความไม่พอใจให้เพลิงเอามาก โผเข้าบีบคางเธออย่างแรง
หมับ!
"อึก" ใบหน้าสะสวยบิดเบี้ยวไปตามแรงบีบ หญิงสาวยกมือทั้งสองขึ้นมาแกะมือของเขาออกจากปลายคางเมื่อตัวเองรู้สึกเริ่มทนความเจ็บปวดนี้ไม่ไหว ส่งผลให้ถ้วยข้าวต้มคว่ำหกลงใส่หน้าขากระเด็นเปรอะเปื้อนที่นอนรวมทั้งตัวเธอและเขา โชคดีนะที่มันอุ่นๆไม่ร้อนเท่าไหร่ไม่งั้นเนื้อตัวได้พุพองแน่
ทำดีแท้ๆกลับเจ็บตัวซะงั้น แต่ก็ชินแล้วแหละ
"กูจะสูบบุหรี่ตายมันก็เรื่องของกู อย่าเสือก" ว่าจบมือหนาก็เหวี่ยงคนในอุ้งมือ จนอีกฝ่ายล้มเสียหลักตกที่นอน
ตุ้บ!
"อึก"
"กลับไปซะ ก่อนที่กูจะดูดนมมึงแทนบุหรี่มวนนั้นที่เสียไป"
"….." คำไล่คุกคามของเขาไม่ได้ทำให้เธอกลัวเลยสักนิด มันก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนิ ทำอย่างกับเธอไม่เคยโดนยังงั้นแหละมากก็กว่านี้ก็โดนมาหมดแล้ว มือบางปัดเศษข้าวออกจากตัว เมินเฉยคนบนที่นอนที่จ้องมองอยู่
เนเน่คลานเขาไปหยิบถ้วยข้าวต้มที่คว่ำอยู่บนที่นอนมาพลิกขึ้น สองฝ่ามือกวาดข้าวที่หกอยู่บนที่นอนและพื้นใส่กลับลงไป คิดว่าคนอย่างเธอจะยอมแพ้อะไรง่ายๆงั้นเหรอไม่มีทาง เพื่อชีวิตของเพื่อนรักเธอจะทำให้เขายอมกินมันให้ได้
"ทำอะไร?" คิ้วเข้มเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นเนเน่จู่ๆก็จ้วงข้าวต้มที่เพิ่งกวาดใส่ถ้วยเสร็จเข้าปากทั้งๆที่มันหกไปแล้ว
"กินไงล่ะ ก็นายบอกไม่กินนิ ฉันเลยกินเอง" เธอคลายมันออกมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นตอบกลับ เอื้อมมืออีกข้างคว้าหยิบแพงยาทั้งสองตัวมาแกะใส่ตามจำนวนที่เขียนบอกอยู่ตรงหน้าซอง ว่าต้องรับประทานเท่าไหร่
"แล้วแกะยาใส่ไปเพื่อ?"
"ก็กินอีกเหมือนกันนั่นแหละ"
"ไม่ได้เป็นอะไรแล้วจะกินเข้าไปทำไม อยากตายรึไง" ว่าแล้วมือหนาก็เอื้อมมาดึงถ้วยข้าวต้มไป แต่ช้ากว่าเธอได้ดึงหลบมาก่อน
"ก็นายไม่ยอมกินฉันเลยจะกินแทนไง จบนะ" พูดจบเนเน่ก็จ้วงข้าวพร้อมยาเข้าปาก อมมันเอาไว้เธอไม่ได้หมายจะกินเข้าไปเองสักหน่อย จะเอาให้เขากินต่างหากล่ะ
ในเมื่อไม่ยอมกินดีๆก็ต้องหาวิธีทำให้เขากิน แล้ววิธีนี้แหละเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เขากินมัน เดี๋ยวก็รู้ว่าคือวิธีอะไรรับรองไม่พลาดแน่ อยากดื้อดีนักต้องเจอวิธีป้อนข้าวป้อนยาวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ถึงจะนิดเดียวก็ถือว่าได้กิน
"อยากตายก็เรื่องของมึง"
พอเห็นอีกคนนั่งพิงพนักหัวนอนดูดบุหรี่ไฟฟ้าอย่างไม่สนใจ หญิงสาวเลยดีดตัวลุกขึ้นวางถ้วยข้าวลงบนโต๊ะ ก้าวขึ้นไปนั่งคร่อมหน้าตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ ทำเอาเพลิงตกใจกับการกระทำของเธอดึงบุหรี่ไฟฟ้าออกจากปาก
เนเน่อาศัยจังหวะนั้นประคองใบหน้าคมคายไว้มั่น แล้วเลื่อนริมฝีปากอวบอิ่มเข้าไปประกบจูบโดยอีกคนยังไม่ทันตั้งตัว รีบดันข้าวพร้อมยาเข้าไปในปากของเขา ก่อนจะตวัดดูดเรียวลิ้นสาก จนรู้สึกได้ว่าเขาได้กลืนมันลงไปแล้วเธอจึงถอนจูบออก เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันได้หยิบก็โดนผลักหงายหลังลงบนที่นอนอย่างแรง
ตุ้บ!
"อึก" ใบหน้าสะสวยเหยเกกัดฟันไปด้วยความรู้สึกจุก จากความไม่ทันตั้งตัวส่งผลให้แผ่นหลังของเธอกระแทกลงจังๆ
"ทำเหี้ยไรของมึง ชอบเจ็บตัวนักใช่ไหม" เพลิงตะหวาดออกไปอย่างหัวเสีย หลังรู้ว่าตัวเองได้กลืนอะไรลงไป เขาดีดตัวก้าวเข้าไปคร่อมบนตัวเธอ แล้วบีบคอระหงเต็มแรงด้วยความโมโหที่เธอยังกล้าที่จะจุ้นจ้านกับเขาไม่เลิก
—————————————