BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++ - โคตรเลว​ #20​ -​ ทำงานแลก

ฟังไม่ผิดหรอกคนที่มาหาเขาคือเนเน่​ แล้วก็ไม่รู้ว่ามาเพราะเหตุผลอันใด แน่นอนว่าเธอเกลียดเขาอย่างกับอะไรดี จะบอกว่าคิดถึงมันคงเป็นไปไม่ได้นอกเสียจากจะมาเคลียร์ให้เขาเลิกยุ่ง แต่บอกไว้ตรงนี้เลยว่า..

ไม่มีทาง

คำพูดของเขาทำเอาทุกคนอ้าปากค้างอย่างตกตลึง ก่อนจะค่อยๆดึงสติกลับมาแล้วทวนคำถามนั้นขึ้นอย่างพร้อมเพียง

"ผัว?" ไม่เคยได้ยินเจ้าตัวพูดแบบนี้กับใครและก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกแบบนี้ ถือว่าเธอเป็นคนแรกที่คนอย่างเพลิงแทนตัวเองแบบนั้น

"นี่มึงถึงกับแทนตัวเองว่าผัวเลยเหรอวะ" เป็นเสือที่เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ​ มองหญิงสาวที่ยืนกำหมัดแน่น จ้องหน้าเพื่อนรักตนอยู่ด้วยสายตาเคียดแค้นเหมือนกับว่ากำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่

"แสดงว่าเมื่อคืนมึงไปนอนกับน้องเขามางั้นดิ" เล้งถามต่อ

"กูว่า​ชัวร์ป๊าบ​ สงสัยมันจะติดใจว่ะ" ตี๋ว่าเสริมตามมาติดๆ​ ขณะที่คนถูกถามเอาแต่จ้องหน้าเธอกลับไม่ได้สนใจคำถามพวกนั้น​

ครั้นเห็นว่าเพลิงไม่ตอบอะไรทุกคนก็เงียบไม่ถามอะไรต่อ​ นั่งมองทั้งสองคนจ้องกันไปมา​นานอยู่หลายนาทีจนกระทั่ง..

"สงสัยจะคิดถึงผัวคนนี้มาก..ถึงกับมองไม่หยุด" เสียงทุ้มเข้มพูดออกมา พลางวางกระบอกปืนลงบนโต๊ะ แล้วคว้าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

"เลิกพูดจาพล่อยๆสักที​ ที่ฉันมาเพราะต้องการให้นายฉีดมันให้เท่านั้น"

"….." คำพูดของเนเน่ทำเอาเพลิงชะงักไป​ ดึงบุหรี่ที่คาบอยู่ออกจากปากจิ้มดับมัน​ แล้วทวนคำพูดนั้น "ฉีดมัน?" มันที่เธอหมายถึงคงไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดหรอกนะ​ ถ้าเป็นอย่างนั้นถือว่าเร็วมาก

ซึ่งคนจะติดได้ต้องหลายครั้งขึ้นไปแต่เธอเพียงแค่สองครั้งเท่านั้น​ จริงๆมันอยู่ที่ภูมิคุ้มกันของร่างกายแต่ละคนด้วย อาจจะเป็นเพราะร่างกายของเธออ่อนแอจะติดง่ายๆมันก็ไม่แปลก

"ยานรกที่นายใช้มันกับฉันไง" ใช่ที่เธอมาหาเขาเพราะต้องการมัน โดยบังคับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้​ แม้ตอนแรกคิดจะไปหาฟีฟายเพื่อจะเยี่ยมดูอาการ อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง เธอต้องรับผิดชอบกับเรื่องทั้งหมด​ พอแท็กซี่ขับมาได้ครึ่งทางเท่านั้นแหละจู่ๆปากก็บอกคนขับให้วนไปอีกที่ทันที​ ถึงพยายามบังคับตัวเองแล้ว แต่ร่างกายโหยหาสิ่งนั้นจนพาเธอมาถึงที่นี่ และรับรู้ได้ทันทีว่าอาการที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่คืออะไร

มันเป็นอาการของคนกำลังติดยา

ทำไมถึงไม่สั่งให้ลูกน้องเอามาให้งั้นเหรอะทั้งๆที่ของพวกนี้ครอบครัวตัวเองก็เป็นคนผลิต เพราะเธอไม่อยากให้รู้ถึงหูผู้เป็นพ่อรู้ไงล่ะ​ ลูกน้องทุกคนต้องรายงานอยู่แล้ว ถ้าท่านรู้ว่าลูกตัวเองกำลังติดยาเรื่องมันคงบานปลาย และอีกอย่างคงเสียใจและผิดหวังเอามากๆ

"เชี้ย!" ทุกคนสบถคำออกมาด้วยความตกใจ​ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองใช้ของแบบนี้กับหญิงสาว​ ทว่าแค่งุนงงว่าเพียงครั้งเดียวทำให้เธออยากมันถึงขนาดนี้เลยเหรอ

แต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนรักนั้นเพิ่งใช้มันไปอีกครั้ง

"หึ" ลำคอหนาหัวเราะออกมาเบาๆ​ เพลิงยกยิ้มมุมปากอย่างนึกสมเพช ขณะที่สายตายังจับจ้องไปยังคนตรงหน้า​ "มาขอให้กูฉีดให้ง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ"

"ฉันไม่มีค่าเสียเวลาให้​ ไม่ได้ให้ทำให้ฟรีๆหรอก" ว่าแล้วเนเน่ก็ล้วงหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าแบรนด์เนมของตนที่สะพายอยู่ออกมา เป็นกระดาษขนาดไม่ใหญ่และไม่เล็กจนเกินไป มันคือเช็คเงินสดมีลายเซ็นพร้อมจำนวนหนึ่งแสนบาทยื่นวางให้อีกฝ่าย

"….." ดวงตาคู่คมตวัดลงมองกระดาษแผ่นนั้น​ โจรหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นค่อยๆเดินเข้าไปหาหญิงสาวในนาทีต่อมาเมื่อรู้ว่ามันคืออะไร​ ทำให้เท้าเล็กของเธอรีบก้าวถอยห่าง

ปึก!

จนสุดทางแผ่นหลังขาวเนียนที่ปิดคลุมไปด้วยเสื้อยืดแนบชิดฝาผนังเย็นเฉียบ​ กลิ่นบุหรี่จางๆจากลมหายใจของเขาเหม็นแทบอยากจะอาเจียน

"เห็นกูเป็นคนหน้าเงินงั้นสิ"

"สิ่งที่นายเป็นอยู่มันก็บ่งบอกอยู่แล้วนิ" ไม่มีความเกรงกลัว เนเน่เค้นเสียงตอบกลับไปทันควัน

"ปากดี"

"อึก!" ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดเมื่อโดนอีกฝ่ายบีบปลายคางมนอย่างแรง​ เนเน่มองคนต้องหน้าด้วยแววตาเรียบนิ่ง "ทำไม​ ฉันพูดเรื่องจริงถึงกับรับไม่ได้..อึก" ทันทีที่พูดจบมือใหญ่นั้นก็บีบมันแรงขึ้นกว่าเดิม​ จนสร้างหยาดน้ำตารื้นเอ่อออกมาคลอเบ้า

"ปะ..ปล่อย..อึก..ฉะ..ฉันเจ็บ" มือเล็กพยายามแกะมือเขาออกจากการบีบรัด

"คนอย่างกูเป็นอย่างงี้แล้วทำไม​ คิดว่าเงินแค่นี้ของมึงจะฟาดหัวกูได้งั้นเหรอ" คำพูดฉาดฉานของคนตรงหน้าทำโจรหนุ่มโมโหไม่น้อย แต่ก็ไม่ปฏิเสธกับสิ่งที่เธอพูดเพราะมันคือเรื่องจริง ไม่งั้นเขาคงไม่มีทุกวันนี้ได้

และตอนนี้เขาไม่ได้อยากได้เงินของเธอด้วยไม่ใช่ว่าน้อยไป​ แต่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะออกไปเอาเงินก้อนโตแล้ว สู่หาอะไรทำให้มันสะใจซะดีกว่า

"น้อยไปเหรอ​ อยากได้เท่าไหร่ว่ามา"

"กูไม่อยากได้เงินของมึง" ว่าจบเพลิงก็ยอมคลายมือผละออกจากปลายคาง​เนเน่ แล้วเดินกลับไปยังโต๊ะทำง​าน หยิบกระดาษแผ่นนั้นที่เธอยื่นมาให้ฉีกทิ้งอย่างไม่สนใจ​ ท่ามกลางสายตาของพวกเพื่อนๆที่นั่งมองดูอยู่อย่างเงียบๆ

"แล้วนายอยากได้อะไร​" เมื่อได้รับอิสระหญิงสาวก็เดินตามหลังเขามา

"ไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น" เขาว่า พลางหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดดังเดิม​ พร้อมกับเธอที่หยุดยืนอยู่ข้างๆ

"เงินก็ไม่เอา อะไรก็ไม่เอา​ นายจะเอายังไงกับฉันกันแน่"

"กลับไปซะ"

"ฉันกลับแน่​ แต่นายต้องฉีดมันให้ฉัน​ก่อน" แขนเรียวยื่นไปหาคนบนเก้าอี้​ เพื่อให้เขาจัดการฉีดมันให้สักที แต่สุดท้ายก็ถูกมือใหญ่ยกขึ้นมาปัดออก

"กูไม่ฉีด"

"จะให้ฉันทำยังไง นายถึงจะยอมฉีดให้" ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอเลิกตื้อเขาได้เลย​

รู้สึกเกลียดตัวเองชะมัดที่ต้องมาขอร้องอะไรแบบนี้

"ทำงานแลก​ กล้าไหมล่ะ" เพลิงเลิกคิ้วขึ้นมองหญิงสาวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง​ ดูๆแล้วคนรวยอย่างเธอไม่ยอมเหนื่อยทำงานแลกหรอก และอีกอย่างงานของเขาทั้งหมดมีแต่เสี่ยงๆทั้งนั้น​ ผู้หญิงอ่อนแอแบบนั้นคงไม่กล้า

"….." ทำงานงั้นเหรอ​ เขาจะให้เธอทำงานอะไรเท่าที่เห็นเขาทำอยู่ก็มีแค่ไม่กี่อย่างไม่ปล้นฆ่าก็ค้ายา​ เนเน่พูดขึ้นในใจด้วยความสงสัยขณะคิ้วมนขมวดเข้าหากันยุ่งมองคนตรงหน้า หวังว่าคงไม่ได้ให้เธอไปทำอะไรเสี่ยงๆแบบนั้นหรอกนะ

"ยังไง​ ถ้าไม่กล้าก็กลับไปซะ"

"….." เจ้าของร่างเล็กหลุดจากภวังค์หลังจากได้ยินเสียงทุ้มเข้มถามย้ำอีกครั้ง​ ก่อนจะปริปากถามออกไป "งะ..งานอะไร"

"ปล้นธนาคาร"

"….." ร่างกายแข็งทื่อไปด้วยความช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่เธอจะไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด จะให้มาปล้นฆ่าเพราะยานรกอันเดียวเธอยอมทรมาน

ชีวิตใครใครก็รัก​ เธอจะไม่มีวันพรากชีวิตคนบริสุทธิ์

"หึ! ไม่กล้าก็กลับไป​ แต่ถ้าลังเลยังมีเวลาให้คิดอยู่นะ..ชั่วโมงหนึ่ง" พูดจบมือใหญ่ก็เอื้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พ่นควันขาวคละคลุ้งใส่หน้าเนเน่อย่างอารมณ์ดี​ ปล่อยให้เธอที่ยังยืนมองหน้าอยู่คิดไปว่าจะทำหรือกลับ

—————————————