Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ - ตอนที่ 43 ข้าราชบริพาร

บทที่ 43 ข้าราชบริพาร

 

เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว

ถังเส้าหยางพุ่งเข้าหาราชาวานรเมฆาพร้อมกับขวานศึกของเขา

ดูเหมือนว่าราชาวานรเมฆาจะรับรู้ได้ถึงความคิดของถังเส้าหยาง  มันคำรามไปยังลิงอีกสามตัวที่เหลือ และลิงทั้งสามตัวก็จากไปในทันที

มันเป็นการต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่ง และราชาวานรเมฆายอมรับความท้าทาย

ถังเส้าหยางยิ้มและยกเดสทรอยเยอร์ของเขาขึ้น ทันทีที่เขามาถึงหน้าราชาวานรเมฆา เขาก็เหวี่ยงขวานศึกออกไปในแนวนอน

แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ราชาวานรเมฆานั้นว่องไวมากแม้จะมีขาดตัวที่ใหญ่ มันามารถหลบการโจมตีของถังเส้าหยางไปได้อย่างง่ายดาย

ในเวลาเดียวกัน มันก็กำมือแน่นแล้วซัดไปที่ถังเส้าหยาง

บู้มมม!

หมัดยักษ์กระแทกเข้ากับพื้นเปล่าในขณะที่ถังเส้าหยางประสบความสำเร็จในการหลบเลี่ยงการโจมตีที่รุนแรงโดยการกลิ้งตัวไปทางขวา

ด้วยค่าคุณสมบัติในปัจจุบันของเขา ขวานศึกขนาดใหญ่นี้ก็จะไม่เป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนไหวของเขาอีกต่อไปแล้ว

ถังเส้าหยางไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น หลังจากกลิ้งหลบไปกับพื้นแล้ว เขาก็กระโดดกลับขึ้นมาในทันที เขาสร้างระยะห่างที่ปลอดภัยระหว่างเขากับราชาลิง

บู้มมม!

ไม่เพียงแต่ความเร็วในการเคลื่อนที่ของมันที่รวดเร็วเท่านั้น แต่ความเร็วในการโจมตีของมันเองก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน

เมื่อเห็นคู่ต่อสู้ของมันวิ่งหนีจากมัน ราชาวานรเมฆาก็ยกแขนหนาของมันขึ้นเล้วฟาดลงไปในคู่ต่อสู้ของมัน

มันโกรธมากเมื่อคู่ต่อสู้วิ่งหนีไปได้ และในขณะที่มันมองถังเส้าหยาง มันก็เริ่มมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นบรใยหน้าของมัน

“ เชี่ยอะไรวะ ไอ้สมองลิงนี่มันกล้าล้อเลียนฉัน!”  ถังเส้าหยางถูกยั่วยุสำเร็จโดยราชาวานรเมฆา และเขาก็พุ่งเข้าไปหามันในทันที

ราชาวานรเมฆายิ้มออกมาอย่างปีติยินดีเมื่อเห็นเหยื่อของมันติดกับ จากนั้นมันก็พุ่งเข้าหาถังเส้าหยางเช่นกัน

เมื่อระยะห่างระหว่างพวกเขาสั้นลงเหลือสามเมตร ถังเส้าหยางก็ใช้ปลายขวานที่แหลมคมของเขาแทงเข้าไปที่ท้องของราชาวานรเมฆา

เขาใช้ขวานศึกที่ยาวเป็นข้อได้เปรียบ แต่กระนั้นราชาวานรเมฆาก็สามารถตอบสนองได้รวดเร็ว มันปัดขวานศึกออกไปด้วยมือซ้าย

ร่างกายของถังเส้าหยางเสียการทรงตัวจากการปัดป้องการโจมตีของราชาวานรเมฆา และมันก็ทำให้เขาเกือบจะล้ม

“ อื้อ!”

ถังเส้าหยางอุทานด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ร่างกายของเขากระเด็นออกไปหลักจากถูกราชาวานรเมฆาโจมตีเข้ามาอีกครั้ง หมัดของราชาวานรเมฆาไม่ใช่เรื่องตลก

ร่างกายของเขากระเด็นไปไกลหลายเมตรและหยุดลงเมื่อเขากระแทกเช้ากับต้นไม้

อั๊ก!

ถังเส้าหยางกระอักเลือด เขาไม่ได้พูดอะไรและยืนขึ้นอีกครั้ง

แต่แล้ว ทันใดน้นเขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงอันตราย เขาก้มตัวลงและกลิ้งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล

พรึ่บ! บู้มมมม!

มันเป็นขวานศึกของเขาที่ราชาวานรเมฆาขว้างกลับมา สิ่งนี้ทำให้ต้นไม้ที่อยู่ข้างหลังถูกกระแทกเข้าอย่างจังและหักโค่นลงไป

กระนั้นถังเส้าหยางก็ไม่มีเวลาที่จะไปดึงขวานศึกของเขากลับมาเมื่อเขาสัมผัสได้ว่ามันมีเงาร่างใหญ่กำลังปกคลุมตัวเขาอยู่

บู้มมมม!

เสียงดังก้องกังวานดังมาจากกจุดเดิมที่เขาอยู่ ฝุ่นผงลอยขึ้นปกคลุมร่างกายส่วนล่างของวานรเมฆา

ถังเส้าหยางเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว โดยวนไปรอบๆราชาลิงและวนไปทางข้างหลังและพุ่งเข้าหามัน เขาชกไปที่เท้าซ้ายของราชาวานรเมฆาอย่างสุดกำลัง

เป๊บ!

“ ฮู่ววว!” ราชาวานรเมฆาส่งเสียงคำรามอย่างเจ็บปวดและคุกเข่าลง

หลังจากนั้น ราชาวานรก็หันกลับมาอย่างรวดเร็วและกวาดการโจมตีออกไป

ว้าว!

โชคไม่ดีที่ครั้งนี้มันโจมตีโดนอากาศเปล่า

ถังเส้าหยางตอบสนองอย่างรวดเร็วโดยการปีนขึ้นไปบนหลังของราชาวานรเมฆา เขากระโจนขึ้นไปและยกกำปั้นขึ้นก่อนจะซัดลงไปที่หัวของลิง

แบม!

หัวของราชาวานรเมฆาสั่นสะเทือนและร่างกายของมันก็เซไปมาจากการกระแทกนี้ นี่เป็นโอกาสทองสำหรับเขา

ถังเส้าหยางกระโดดหมุนตัวลงมา เขาวางแผนที่จะพุ่งเข้าใส่ราชาวานรเมฆาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้รับการต้อนรับจากเท้าของราชาวานรเมฆา

แม้จะยังมึนหัวอยู่ แต่มันก็ยังสามารถโจมตีถังเส้าหยางได้อยู่

ถังเส้าหยางรับการโจมตีของมันโดยการตั้งการ์ด

บัก!

ลูกเตะของราชาวานรเมฆาส่งถังเส้าหยางลอยกระเด็กออกไป

แบ้มม!

ร่างกายของเขาลอยไปกระแทกกับพื้น แต่มันไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ร่างกายของเขายังคงกลิ้งอยู่บนพื้น และมันก็หยุดลงหลังจากที่ร่างกายของเขาชนเข้ากับก้อนหิน มันได้ทิ้งร่องรอยไว้บนพื้นเป็นทางยาว

ถังเส้าหยางยืนขึ้นในทันทีหลังจากนั้น และแม้ว่าเขาจะยืนขึ้น แต่ร่างกายของเขาก็แกว่งไปแกว่งมา

โชคดีที่ราชาวานรเมฆาไม่ได้ไล่ตามเขามา อันที่จริงราชาวานรเมฆาเองก็อยู่ในสภาพเดียวกันกับเขา

“ หึ้ย ไอ้ลิงเวรนั่นมันแข็งแกร่งจริงๆ…” เขาสบถออกมาขณะที่อยู่ในสภาพอาบเลือด เลือดไหลออกมาจากบาดแผลที่เขาได้รับ

หน้าผาก ปาก จมูก และร่างกาย เสื้อผ้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเนื่องจากเลือด

“ ฉันจะต้องแพ้แน่หากมันยังเป็นแบบนี้ต่อไป…” ถังเส้าหยางพึมพำขณะหายใจแรง

[ผสานวิญญาณ]

เสียงที่กระฉับกระเฉงและตื่นเต้นดังขึ้นพร้อมๆกัน  “ ในที่สุดท่านก็เรียกข้าออกมา นายของข้า!”

ร่างจำลองของคารานปรากฏขึ้นด้านหลังของถังเส้าหยาง ร่างของคารานที่สูงกว่าสองเมตรได้มองไปที่ราชาวานรเมฆาและถอนหายใจอย่างผิดหวัง “ คู่ต่อสู้อ่อนแอแต่เอาเถอะ…”

หลังจากนั้น ร่างจำลองของคารานก็กลายเป็นก๊าซสีเขียวและซึมเข้าไปในร่างกายของถังเส้าหยาง

ผิวสีแทนของถังเส้าหยางเริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีเขียวและร่างกายของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้น กล้ามเนื้อที่อัดแน่นของเขาเองก็โป่งออกมาเมื่อผมของเขาเริ่มยาวขึ้น

ดวงตาสีดำมันวาวของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวและรอยยิ้มที่ดูป่าเถื่อนก็ปรากฎขึ้นบนริมฝีปากของเขา

“ ฮ่าฮ่าฮ่า… หลังจากเวลาผ่านไปนาน ในที่สุดข้าก็ได้กลับมาสู้อีกครั้ง!”

เสียงที่ตื่นเต้นของคารานดังขึ้นในหัวของถังเส้าหยาง แม้ว่าคารานจะควบคุมร่างกายไม่ได้ แต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงการต่อสู้ราวกับว่ามันเป็นการต่อสู้ของเขาเอง

ถังเส้าหยางไม่ได้ถูกรบกวนโดยคารานที่กำลังตื่นเต้น ดวงตาของเขามองตรงไปยังศัตรูที่กำลังงงงวยกับการเปลี่ยนแปลงของเขา

“ มานิ่สิ ไอ้หนู ฉันจะขยี้แกให้เละเป็นผุยผงเลย!”

“ ฮ่าฮ่าฮ่า… ใช่เลย ข้าก็ไม่ชอบมันเหมือนกัน ดังนั้นไปบดขยี้มันให้เละกันเลยเถอะ!

ว้าว!

ถังเส้าหยางพุ่งเข้าราชาวานรเมฆาทันทีหลังจากพูดจบ ราชาวานรเมฆาเองเมื่อถูกกระตุ้นโดยท่าทีที่ท้าทายของถังเส้าหยาง มันก็พุ่งตรงไปหาเขาเช่นกัน

แน่นอนว่าถังเส้าหยางไม่ได้โง่ถึงขนาดนั้นที่จะไปต่อสู้กับลิงสูงเจ็ดเมตรโต่งๆ เมื่อระยะห่างระหว่างทั้งสองสั้นลงเหลือสามเมตร เขาก็เปิดใช้งานสกิลของเขา

[สงครามร่ำไห้]

สกิลพิเศษนี้มาจากการผสานวิญญารร่วมกับคาราน นักรบผู้ยิ่งใหญ่

ถังเส้าหยางเปิดปากกว้างโดยไม่รู้ตัวและกู่ร้องออกมา

ย้ากกก!

ผลของสกิลนี้ทำงานในทันที มันทำให้ราชาวานรเมฆาหยุดลงอย่างกะทันหัน หัวมันสั่นและร่างกายของมันก็สั่น มันต้องใช้เวลาในการฟื้นสติของมัน

นอกจากนั้น ถังเส้าหยางเองก็ได้ยินเสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของเขา

[ เปิดใช้งานสงครามร่ำไห้  เพิ่มค่าคุณสมบัติของคุณ 20% เป็นเวลาห้านาที ]

ด้วยค่าคุณสมบัติพิเศษที่ได้รับมานี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเส้าหยางก็กว้างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ไม่มีทางที่ถังเส้าหยางจะพลาดโอกาสทองเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม แทนที่จะรีบพุ่งเข้าไปหาราชาวานรเมฆา เขาก็ยังคงอยู่ที่เดิม เขาใช้สกิลอื่น

[ ขวานคลั่ง ]

เป็นอีกครั้งที่ราวกับว่ามือของเขาขยับไปเอง เขายกมือทั้งสองข้างขึ้น จากนั้นก๊าซสีเขียวโปร่งแสงก็ก่อตัวเป็นรูปขวานในมือทั้งสองข้างของเขา

ขวานนี้ยาวครึ่งเมตร จากนั้นถังเส้าหยางก็ขยับร่างกายโดยอัตโนมัตี

ว้าว!

มือของเขาทำการขว้างขวานไปยังเป้าหมาย ขวานโปร่งแสงสองอันที่สร้างจากก๊าซสีเขียวถูกโยนไปทางราชาวานรเมฆา

ขวานหมุนไปในอากาศ และมันก็พุ่งเข้าหาราชาวานรเมฆาด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงกลัว

กระเด็น!

ขวานทั้งสองตอกเข้าที่ไหล่ของราชาวานรเมฆา และผลักมันให้ล้มลง

กรอร์!

เสียงคำรามที่เจ็บปวดหลุดออกมาจากปากของราชาวานรเมฆา อย่างไรก็ตาม ถังเส้าหยางก็ไม่แสดงความเมตตาใดๆ เขาพุ่งเข้าหาราชาวานรเมฆาที่กำลังทรุดอยู่และกระโดดขึ้นไปที่จุดอ่อนของมัน

เขายิ้มจนปากแทบฉักจากนั้นก็…

แบม! แบม! แบม!

ถังเส้าหยางซัดหมัดไปที่ใบหน้าของลิง

เสียงคำรามดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาบนใบหน้าของมันนั้นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยค่าคุณสมบัติโบนัสอีก 20 เปอร์เซ็นต์จากสกิลก่อนหน้านี้ มือแต่ละข้างของเขาจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว

“ มาจบเรื่องนี้ด้วยสกิลที่สามกันเถอะ!”

[แยกปฐพี]

เช่นเดียวกับเมื่อก่อน ส่วนหนึ่งของร่างกายของเขาเริ่มขยับไปเอง และคราวนี้มันก็เป็นเท้าขวาของเขา เขายกเท้าขวาขึ้นและกระทืบลงไปที่ร่างฝั่งขวาของราชาวานรเมฆา

สาด!

ทันทีที่เท้าขวาของเขาแตะถึงพื้น เลือกก็กระฉูดออกมาจากร่างของราชาวานรเมฆา

มันกระตุกเล็กน้อยก่อนที่มันจะปล่อยร่างกายของมันอย่างอ่อนแรง ดวงตาสีแดงของมันเริ่มหรี่ลง และลิงที่ดูดุร้ายก่อนหน้านี้ก็ได้อ่อนแรงลงเรื่อยๆ

ถังเส้าหยางไม่ได้จบชีวิตของราชาวานรเมฆาในทันที เขาไปเก็บขวานศึกกลับมาแล้วเดินไปที่ส่วนหัวของราชาวานรเมฆา

เขามองลงไปที่ลิงและพูดว่า “ มีอะไรจะสั่งเสียไหม?”

ราชาวานรเมฆาอ้าปากและคำรามเบาๆ  อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้มันก็ทำให้ถังเส้าหยางรู้สึกประหลาดใจ เพราะเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่มันต้องการจะสื่อได้

“ กรอว์…กร๊อว์l… กรอว์…” [ มนุษย์ เจ้าเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่… เจ้าแข็งแกร่งกว่าราชาองค์นี้… และข้าก็มีคำขอสุดท้าสำหรับเจ้า นักรบผู้ยิ่งใหญ่]

เสียงนี้ได้ถูกแปลโดยตรงไปยังหัวของเขา

“ พูดมา! ฉันจะทำให้ตรวบใดที่ฉันทำได้!”

“ กรอว์… กร้อว์!!” [ นักรบผู้ยิ่งใหญ่ เจ้ายินดีที่จะนำพาเผ่าวานรเมฆาของข้าไปด้วยหรือไม่…? ไม่สิ โปรดนำเผ่าวานรเมฆาของข้าไปสู่จุดสูงสุดด้วย]

ในเวลาเดียวกัน เสียงหุ่นยนต์ก็ดังขึ้นในหัวของเขา

[ คุณยินดีที่จะยอมรับเผ่าวานรเมฆาเข้ามาเป็นข้าราชบริพารของคุณหรือไม่? ใช่/ไม่ใช่?]

ดวงตาของถังเส้าหยางเป็นประกายและโดยไม่ต้องคิด เขาเลือกใช่

[ ยินดีด้วย! เผ่าวานรเมฆาได้กลายมาเป็นข้าราชบริพารของจักรวรรดิถังเรียบร้อยแล้ว! คุณได้รับรางวัล +1 เลเวลและ 5 คะแนนสกิล]

“ กรอว์ … ” [ขอบคุณ นักรบผู้ยิ่งใหญ่]

ว้าว!

หลังจากนั้นถังเส้าหยางก็ตัดศีรษะศัตรูของเขาและชูมันขึ้นราวกับเป็นถ้วยรางวัล

[ คุณได้เลเวลอัพแล้ว! ]

[ คุณได้รับคะแนนค่าคุณสมบัติ 2 คะแนน! ]

[ ยินดีด้วย! คุณได้ยึดครองดินแดนแห่งหมอกได้สำเร็จ! คุณได้รับ +1 เลเวลและ +5 คะแนนสกิล]