Armipotent จักรวรรดิคลั่ง จักรพรรดิอมตะ - ตอนที่ 34 ภรรยาฉันเป็นแม่ทัพ 2

ถังเส้าหยางเปิดเปลือกตาของเขาขึ้นมาอย่างช้าๆหลังจากการกระพริบตาไม่กี่ครั้ง  ภาพรอบตัวค่อยๆสว่างขึ้นและเพดานก็ปรากฎขึ้นมาในสายตาของเขา ในเวลาเดียวกัน ความทรงจำที่โหดร้ายของเมื่อคืนก่อนก็ถูกเล่นซ้ำอีกครั้ง

เขาขมวดคิ้วและทำให้เกิดรอยย่นที่หน้าผากของเขาในขณะที่ความโกรธก็กำลังลุกโชนในหัวใจของเขา  ในขณะเดียวกันกับที่เขากำลังจะเรียกออริจิ้นออกมา มันก็มีการเคลื่อนไหวบางอย่างตรง “ เกียร์ ” ของเขา เขามองลงมาและเห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งกำลังหลับสบายอยู่บนนั้น

หญิงงามยิ้มอย่างสงบแม้หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน ผู้หญิงคนนั้นกอดเขาแน่นราวกับว่าเขาเป็นหมอน

ถังเส้าหยางสังเกตใบหน้าของสาวงาม เธอมีขนตายาว จมูกแหลม และมีลักยิ้มเล็กๆน่ารักๆที่แก้ม เขาตรวจดูแผ่นหลังของเธอ ผิวของเธอเนียนกริบ จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอชัดเจนยิ่งขึ้น

ดูเหมือนสาวงามคนนี้จะรู้สึกดีที่ได้แนบชิดกับเขา และยิ่งเขาขยับมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งกอดรัดเขาแน่นมาขึ้นเท่านั้น จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าสาวงามได้ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะกลับมาเป็นปกติในไม่กี่วินาทีต่อมา

ถังเส้าหยางถอนหายใจเมื่อเห็นภาพนี้ เขารู้สึกผิดแต่มันก็กินเวลาเพียงครู่เดียวเท่านั้น เขาพยายามขยับมือของสาวงามที่กอดเขาแน่นออก อย่างไรก็ตาม เขาก็เผลอไปปลุกให้เธอตื่นก่อนที่เขาจะสามารถปลดปล่อยตัวเองจากการกอดได้

ขนตาของสาวงามสั่นไหวครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้น ดวงตาที่ใสราวกับไข่มุกของเธอสบเข้ากับดวงตาของเขา ในขณะนั้นเอง ดวงตาของหญิงสาวก็เบิกกว้างด้วยความตกใจในขณะที่เธอปล่อยตัวเองจากถังเส้าหยางในทันที

เธอมองลงมาและพบว่าเธอกำลังเปลือยอยู่ จากนั้นสาวงามก็หันกลับมามองถังเส้าหยาง  ซึ่งเธอก็พบว่าเขาเองก็กำลังเปลือยเช่นกัน โดยไม่จำเป็นต้องถามอะไร เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น จากนั้นน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมา

“ แก! แก… แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง…” เสียงของเธอสั่นคลอนในขณะที่เธอชี้นิ้วไปที่ถังเส้าหยาง  เธอก้มศีรษะลงและคลุมร่างกายของเธอด้วยผ้าห่ม จากนั้นเธอก็ร้องไห้ในขณะที่เธอซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม

“ ออริจิ้น!!! อธิบายสิ!” ถังเส้าหยางตะโกนเสียงดัง เขาอ่อนแอต่อน้ำตาของหญิงสาวและเขาก็ไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไรกับสาวงามที่ร้องไห้ต่อหน้าเขา

“ ครับมาสเตอร์! คุณต้องการอะไรจากฉันหรอ?” ออริจิ้นถามอย่างไร้เดียงสา

“ อย่ามาไขสือ แกทำอะไรกับฉัน”  ถังเส้าหยางโกรธอย่างจริงจังในขณะที่เขายังคงถามมันต่อไป

เมื่อสาวงามได้ยินการสนทนา เธอก็หยุดร้องไห้ เธอหย่อนผ้าห่มลงช้าๆและมองดูอย่างอยากรู้อยากเห็นว่าเขากำลังคุยกับใคร จากนั้นเธอก็ต้องตะลึงกับภาพที่เห็น เพราะมันไม่มีใครเลยนอกจากพวกเขาทั้งสองในห้องนี้

ผู้ชายคนนี้กำลังทำท่าทางเหมือนกับกำลังคุยกับอะไรบางอย่าง ซึ่งนั่นมันก็ทำให้เธอรุ้สึกสับสน อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยนเสียงของหุ่นยนต์ เอก็พายามมองหาต้นตอของเสียง

เมื่อออริจิ้นพบว่าเจ้านายของมันกำลังโกรธ มันก็รีบบอกถึงเรื่องราวทั้งหมด

*** ***

ย้อนกลับไปเมื่อคืนที่ออริจิ้นได้รายงานว่าสาวงามได้ตื่นขึ้นแล้วและเธอก็กำลังอยู่ในอารโคม่า  ถังเส้าหยางก็รีบไปที่ห้องของเขาในทันที อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาเข้ามาในห้องของเขา กลิ่นหอมอันแรงกล้าก็พุ่งเข้าใส่จมูกของเขา

เขาขมวดคิ้วในตอนแรก เขาเดินเข้าไปในห้องด้วยสับสนและมึนงง เขากำลังสงสัยว่ากลิ่นหอมแรงนี้มันมาจากไหน? และในไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็เริ่มสังเหตุเห็นสิ่งผิดปกติ เขากเริ่มรู้สึกร้อนกายและใจ

เขาเริ่มรู้สึกผิดปกติ แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขา อย่างไรก็ตาม ไม่นานเขาก็ตระหนักได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขาหลังจากที่เขาได้เห็นสาวงามบนเตียงของเขา

สาวงามบนเตียงกำลังบิดตัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง และเธอก็กำลังพยายามที่จะถอดเสื้อผ้าออก และเมื่อถังเส้าหยางเห็นสิ่งนี้ เขาก็ตระหนักได้ว่าออริจิ้นกำลังจัดฉากให้เขา  ปัญญาประดิษฐ์ของเขากำลังวางยาเขาและสาวงามบนเตียง  มันเป็นยาที่ออกฤทธิ์แรงและมันก็ทำให้เขาสูญเสียเหตุผลไปในทันทีเมื่อเห็นสาวงาม

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้นก็เป็นฉากที่ดุเดือด สำหรับวิธีที่ออริจิ้นทำสิ่งนี้ได้ ถังเส้าหยางก็ไม่รู้  เขาไม่รู้จริงๆว่ามันไปเอายาลามกนี่มาจากไหน?

*** ***

“ นี่เป็นวิธีการที่เร็วที่สุดในการพิชิตใจเธอ มาสเตอร์โปรดเข้าใจด้วย ที่ฉันต้องทำเช่นนี้ก็เพราะเราต้องการให้เธอได้อยู่ในจักรวรรดิของเราต่อไป!”  ออริจิ้นตอบอย่างตรงไปตรงมา

แม้ว่าภายนอกของถังเส้าหยางจะดูโหดเหี้ยมและเย็นชา แต่แท้จริงแล้วเขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร  และเพราะมาสเตอร์ของมันเป็นแบบนี้นี่เอง ออริจิ้นจึงสามารถรู้ได้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรกับสาวงามคนนี้แน่ๆ และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้มันเลือกที่จะวางยาสาวงามและมาสเตอร์ของมัน

“ อย่างไรก็ตามมาสเตอร์ คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด ผู้หญิงคนนั้นเองก็สนุกกับร่างกายของคุณเช่นกัน!” ออริจิ้นออกความเห็นที่น่าทึ่งออกมา

เมื่อถังเส้าหยาวได้ยินสิ่งนี้ เขาก็นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ แม้ว่าเขาจะสูญเสียเหตุผลไป แต่มันก็เป็นการชั่วคราวเท่านั้น ราวกับว่าเขาตื่นจากความฝัน ความมีเหตุมีผลของเขากลับมาหลังจากทำไปชั่วครู่หนึ่ง

ราวกับว่ามันสามารถอ่านความคิดของเขาได้ ออริจิ้นพูดต่อว่า “ ใช่แล้ว หลังจากผ่านไปสิบห้าถึงยี่สิบนาที ฤทธิ์ของยาก็น่าจะหมดลงแล้ว  และสำหรับผู้หญิงคนนั้น เธอก็น่าจะตื่นจากฤทธิ์ยาพร้อมๆกับคุณ มาสเตอร์!”

ถังเส้าหยางตะลึงเมื่อนึกถึง “การต่อสู้” ที่กินเวลา พูดตามตรง นี่ก็น่าจะเป็น “การต่อสู้” ที่ยาวนานที่สุดเท่าที่เขาเคยต่อสู้มา อย่าวไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขาตะลึงก็คือ การที่สาวงามตื่นจากฤทธิ์ยาแล้ว แต่ทำไมเธอถึงไม่ขัดขืนล่ะ?

ด้วยความคิดเหล่านี้ ถังเส้าหยางก็ค่อยๆหันไปทางสาวงาม จากคำพูดของออริจิ้น  สาวงามคนนี้ก็ดูเหมือนจะกำลังนึกถึงฉากเมื่อคืนนี้เช่นกัน จากนั้นถังเส้าหยางก็สังเกตเห็นว่ารูม่านตาสีดำของสาวงามกำลังขยายตัวด้วยความตกใจ

“ พูดง่ายๆก็คือ ไอ้ที่คุณทำการในช่วง 15-20 นาทีแรกนั้นก็เป็นเพราะฤทธิ์ยา อย่างไรก็ตาม หลังจานั้นมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันแลว ผู้หญิงคนนั้นสามารถขัดขืนได้ แต่เธอก็ไม่ทำ เห็นได้ชัดว่าเธอทำอย่างนั้นเพราะเธอต้องการคุณ มาสเตอร์!”

ทันทีที่ออริจิ้นพูดจบ สาวงามก็ลุกขึ้นจากเตียง เธอตะโกนอย่างโกรธเคือง “ ไอ้หุ่นยนต์เวร! อย่ามาใส่ร้ายผู้หญิงอย่างฉันนะ! ถ้าไม่ใช่เพราะยาของแก ฉันก็คงจะไม่มีทางยกร่างกายของฉันให้ใครง่ายๆหรอก!”

เธอยืนตัวตรงขณะที่ชี้นิ้วไปที่เพดาน แม้ว่าเธอจะพูดอย่างโกรธจัด แต่ใบหน้าของเธอก็กำลังแดงเป็นลูกมะเขือเทศ เธอไม่ยอมรับในสิ่งที่ออริจิ้นพูด

อย่างไรก็ตาม เมื่อออริจิ้นเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ฉากเมื่อคืนก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ มันเป็นอย่างที่ออริจินบอก เธอตื่นจากฤทธิ์ยาแล้ว และเธอก็ไม่ได้ขัดขืนเขาแต่อย่างมด

การมี “การต่อสู้” กับชายที่อยู่ข้างๆเธอนั้นได้นำมาซึ่งความปีติยินดีราวกับอยู่บนสวรรค์มาให้เธอ อย่างไรก็ตาม มัน็ไม่ใข่เรื่องง่ายเลยที่จะยอมรับมัน

“ ออกมาสิ! ฉันจะหักขาแกทิ้งซะ โทษฐานที่กล้ามาใส่ร้ายผู้หญิงคนนี้!” สาวงามท้าทายออริจิ้น อย่างไรก็ตาม สาวงามก็ไม่ได้ตระหนักเลยว่าผ้าห่มที่คลุมร่างของเธอนั้นได้เลื่อนลงมาและเผยให้เห็นเรือนร่างที่เปลือยเปล่าให้กับถังเส้าหยาง

ถังเส้าหยางตกตะลึงกับภาพที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา ในขณะเดียวกัน ถังเส้าหยางน้อยก็ตื่นขึ้น มันชี้ตรงไปที่เหยื่อของมันราวกับสัตว์ป่าที่ดุร้ายกระหายเลือด

“ มาสเตอร์ คุณลืมพรสวรรค์ของคุณไปแล้วอย่างงั้นหรอ” ออริจิ้นไม่สนใจผู้หญิงคนนั้นในขณะที่มันถามถังเส้าหยาง

‘ พรสวรรค์?’ เขานึกถึงคำอธิบายพรสวรรค์ของเขา

[ ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ (พรสวรรค์ระดับ S) เพิ่มความแข็งแกร่งอย่างไร้ขีดจำกัด เสน่ห์ของจักรพรรดิเพื่อพิชิตใจสาวงาม และค*ยที่อัพเกรดแล้วซึ่งมีขนาดที่เหมาะสม  สามารถใช้งานได้นานขึ้น และรับประกันว่าจะทำให้ผู้หญิงทุกคนพึงพอใจ]

จากนั้นถังเส้าหยางก็ตระหนักได้ว่าเหตุใดออริจิ้นถึงบอกว่านี่เป็นวิธีการที่เร็วที่สุดในการพิชิตใจสาวงาม เขาเหลือบมองสาวงามที่กำลังเอาความโกรธไปลงที่ออริจิ้น

หลังจากร้องไห้และได้ยินสิ่งที่ออริจิ้นพูดเสร็จ  สาวงามก็หยุดโทษมัน จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังเส้าหยาง

“ แม่สาวงาม!” เขาเรียกเธอ

ผู้หญิงคนนั้นหันศีรษะไปทางถังเส้าหยาง และเธอก็เห็นชายคนนั้นกำลังกระโจนเข้าหาเธอและตรึงเธอไว้

“ นี่คืออะไ -” เธอพูดไม่จบเพราะถังเส้าหยางได้ปิดปากของเธอเอาไว้ด้วยการจูบ ในตอนแรก สาวงามก็ขัดขืนเล็กน้อย แต่เมื่อการจูบเริ่มดูดดื่มขึ้นและลิ้นของทั้งคู่ก็ได้สอดประสานกัน สาวงามก็หยุดการขัดขืน จากนั้นเธอก็กอดเขาเอาไว้แน่น

ความรู้สึกของเมื่อคืนที่ผ่านมาเริ่มหวนกลับมาอีกครั้ง และเธอก็เริ่มที่จะสูญเสียเหตุผลและสติของเธอไป เมื่อถังเส้าหยางเริ่มคืบคลานเข้าครอบงำร่างกายของเธอ เธอก็เริ่มที่จะถล้ำลึกลงไปในเกมของเขา

จากนั้นเธอก็รู้สึกได้ว่ามันมีสิ่งแปลกปลอมกำลังเข้ามาในร่างกายของเธอ มันเป็นช่วงเวลาที่จิตใจของเธอว่างเปล่าเมื่อคลื่นความรู้สึกกระจายไปทั่วร่างของเธอ เธอเริ่มเคลื่อนไหวตมจังหวะของถังเส้าหยาง

เสียงที่น่ารักแต่ยังคงอ่อนหวานหลุดออกมาจากปากของเธอ และเมื่อเสร็จศึกครั้งแรก ศึกครั้งที่สองก็เริ่มต่อจากกันอย่างรวดเร็ว