บทที่ 2 ความวุ่นวายในชั้นเรียน

“อากิโตะเจ้าทรยศ”

หลังจากโฮมรูมจบลง อากิระบ่นกับฉันด้วยสีหน้าที่เหม่อลอย อากิระก็หนีไม่พ้นการถูกเรียกตัวไปที่ห้องพักครู นอกจากนี้ เขายังปากเสียเกี่ยวกับสถานะโสดของอาจารย์มิยุ ทำให้เขาถูกดุมากยิ่งขึ้นไปอีก

เขาเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ

“มันแค่เรื่องเล็กน้อย นายไม่ควรคิดมากนะ”

ฉันไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยต้องปลอบใจเขา

ฉันรู้สึกเห็นใจเล็กน้อยเนื่องจากมันก็เป็นความผิดของฉันด้วยแค่บางส่วน แต่เขาดันไปพูดเรื่องความโสดกับอาจารย์มิยุ เพราะอย่างนั้นมันก็สมควรแล้วละ

“แต่ไม่เป็นไรเหรอ ที่นายถูกทิ้งให้อยู่ในห้องเดียวกับชาร์ล็อต”

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป การบ่นของเขาจะไม่มีวันสิ้นสุดก่อนจะถึงคาบต่อไป  ฉันรู้สึกสงสารชาร์ล็อตนิดหน่อย แต่คงต้องใช้เธอเป็นเหยื่อล่อ

“อ่า ถ้านายยังทำตัวแบบนี้ ก็จะพลาดการพูดกับชาร์ล็อตนะ!”

หลังจากฉันพูดเสร็จ อากิระก็หันไปมองทางชาร์ล็อตและลุกจากที่นั่งเพื่อไปหาชาร์ล็อตทันที

เขาเป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ นั่นอาจเป็นข้อดีไม่กี่อย่างของเขา

ฉันหันไปมองทางชาร์ล็อต เธอคุยกับเพื่อนร่วมชั้นอย่างมีความสุข 

มันน่าทึ่งมากแม้จะอายุเท่าพวกเรา แต่กลับสามารถพูดภาษาญี่ปุ่นได้คล่องแม้จะเป็นชาวต่างชาติ 

ถ้าฉันต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ฉันไม่มั่นในเลยว่าจะพูดภาษาอังกฤษได้คล่องขนาดนี้ไหม

เธอเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบจริงๆ

—ฉันไม่สามารถมองโลกในแง่ดีพอที่จะคาดหวังอะไรบางอย่างได้เพียงเเค่ฉันอยู่ห้องเดียวกับนักเรียนต่างชาติสุดสวย

ฉันแค่ต้องเรียนหนังสือ สิ่งที่ฉันทำก็มีแค่แอบมองเธอแค่นั้นเอง

หลังจากที่ได้ดูชาร์ล็อตจนพอใจแล้ว ฉันก็หยิบหนังสือออกมาจากกระเป๋าและใช้เวลาอ่านจนเริ่มคาบต่อไป

“คุณชาร์ล็อตหลังจากนี้ว่างไหม ”

“มีอะไรหรอ?”

“พวกเรากำลังคิดว่าจะไปร้านคาราโอเกะและจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้คุณชาร์ล็อต!”

ทันทีหลังจากคาบเรียนจบแล้วเพื่อนร่วมชั้นก็เริ่มล้อมรอบ ชาร์ลอตอีกครั้ง

ถ้าสังเกตดีๆ ดูเหมือนว่าไม่ได้มีแค่เพื่อนในห้องเท่านั้นแต่ยังมีคนจากห้องอื่นด้วย

บางทีอาจจะมาเพราะได้ยินข่าวลือของชาร์ล็อตก็ได้

แต่มันเร็วเกินไปแล้วคาบเรียนพึ่งจะจบเองนะ แต่ฉันหวังว่าหลังจากนี้อาจารย์จะไม่มาดุนะ

“เอ่อ ขอโทษนะ แต่น้องสาวฉันรออยู่ที่บ้าน…”

ชาร์ลอตเสียใจมากที่ปฏิเสธคำเชิญของเพื่อนร่วมชั้น อาจเป็นเพราะเธอต้องรีบกลับจริงๆ

ผลก็คือ เพื่อนร่วมชั้นดูผิดหวัง แต่ดูเหมือนพวกเขาจะเข้าใจ และไม่มีใครพยายามบังคับเธอ

-ยกเว้นสำหรับหมอนั่น

“งั้นก็พาน้องสาวของเธอมาด้วยสิ!”

อากิระซึ่งไม่ได้อ่านบรรยากาศ       บอกชาร์ลอตให้พาน้องสาวเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วย

เขาอาจไม่คิดมากกับคำพูดของตัวเอง แต่ชาร์ลอตมีสีหน้าลำบากใจ

ยิ่งกว่านั้น เนื่องจากอากิระเข้าไปพูด นักเรียนทุกคนจึงเห็นด้วยกับเขา

　…… ช่วยไม่ได้นะ……

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป มันจะควบคุมไม่ได้ และชาร์ลอตที่ต้องรีบกลับบ้านก็จะลำบาก

เมื่อคิดอย่างนั้น ฉันก็ลุกจากเก้าอี้

“อากิระ ทุกคนก็ด้วย พวกเราไม่มีเวลาทำแบบนั้นหรอกนะ ในสัปดาห์หน้าจะมีการสอบนะ”

ฉันหยุดเพื่อนร่วมชั้นด้วยข้ออ้างง่ายๆเพื่อที่ชาร์ล็อตจะไม่ลำบาก

ช่วยไม่ได้ที่จะต้องแกล้งเป็นคนเลว

ฉันรู้ดีว่ามันน่ารำคาญ ฉันเลยหันไปสบตากับอากิระ

“อาโอยากิคุง การจัดปาตี้ต้อนรับมันเป็นเรื่องปกตินะ เธอเห็นการเรียนสำคัญกว่าเพื่อนร่วมชั้นหรอ?”

“นายอ่านบรรยากาศไม่ออกจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เพราะเราจะจัดปาร์ตี้ต้อนรับกันในห้องเรียนก็ได้”

เพื่อนร่วมชั้นบ่นกับฉัน

เป็นจิตวิทยาที่จะถูกวิพากษ์วิจารณ์ถ้าฉันตอบไม่ตรงกับสิ่งที่พวกเขาต้องการ

แต่สำหรับฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ถ้าจะให้ฉันพูดด้วยตัวเอง ก็จะมีคนคัดค้านแน่

ฉันต้องทำเหตุการณ์นี้จบลงเร็วที่สุด แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะจัดการกับเหตุการณ์นี้ด้วยตัวเอง

มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำอย่างนั้นได้

“จริงสิ!  การสอบกำลังจะมาในสัปดาห์ หน้า ฉันคิดว่าเราควรจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับหลังจากการสอบจบลง!”

อากิระได้พูดขอโทษต่อหน้าทุกคน รวมทั้งชาร์ล็อตด้วย

“อ่า-ไซออนจิ นายเองก็ให้ความสำคัญกับการสอบด้วยหรอ?”

เพื่อนร่วมชั้นของฉันได้บ่นออกมาแต่อากิระก็ไม่ได้แสดงท่าทางอะไรออกมา

“ที่อากิโตะพูดถูกแล้วล่ะ ถ้าค่าเฉลี่ยของชั้นเรียนลดลง อาจารย์มิยุจะโกรธมากแน่ และชาร์ล็อตต้องรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ พวกนายไม่คิดว่าควรจะจัดงานเลี้ยงหลังจากสอบเสร็จหรอ”

“ฉันเห็นด้วย…”

“ฉันก็ด้วย …”

ทุกคนค่อยๆ เริ่มเห็นด้วยกับคำพูด  ของอากิระ เหตุผลก็เพราะสำหรับในห้องเรียนแล้วอากิระคือตัวสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคน

เป็นเพราะอากิระเป็นคนพูดทำให้คนในชั้นเรียนเห็นด้วยอย่างง่ายดาย

ถ้าฉันพูดเองคงไม่เป็นแบบนี้แน่

นั่นคือเหตุผลที่มากพอที่จะให้อากิระเป็นคนจัดการ

…ก็นะ บางครั้งอากิระก็เป็นคนชักนำอะไรผิดๆให้กับคนในห้องเรียน

ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นแล้ว มันก็คือหน้าที่ของฉันที่จะคอยขวางไม่ให้อากิระทำอะไรแปลกๆจนเกินไป และเพราะแบบนี้ทำให้ทัศนคติของทุกคนที่มีต่อฉันเป็นเชิงลบ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอกนะ