บทที่ 1 นักเรียนที่ย้ายมาใหม่

“ฉันชื่อชาร์ล็อต เบนเน็ต ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

ฉันขอพูดตรงๆเลยนี่มัน รักแรกพบ

　ท่าทางที่สง่างาม

　ผมสวยเป็นประกายสีเงินยาวตรงลงมาถึงเอว

　รอยยิ้มที่น่ารักแสดงถึงความเป็นกันเอง

　เสียงที่ชัดเจนและมั่นคง

　ทุกอย่างเป็นคนอุดมคติของฉัน

ผู้ชายหลายคนคงหลงรักเพียงแค่ได้เห็นเธอ

　อันที่จริง เด็กผู้ชายทุกคนในชั้นเรียนตกหลุมรักเธอ

　ฉันแน่ใจว่าเธอจะถูกห้อมล้อมด้วยเพื่อนร่วมชั้นในช่วงพักเที่ยงอย่างไม่ต้องสงสัย

“เฮ้-อากิโตะ.. เราโชคดี “

ไซออนจิ อากิระ เพื่อนสนิท บางทีอาจจะเป็นเพื่อนเลวของฉัน ได้กระซิบข้างหูจากด้านหลัง

”โชคดี…หมายความว่าไง?”

การมีสาวสวยและน่ารักแบบนี้ย้ายเข้ามาถ้าไม่เรียกว่าโชคดีมันจะเรียกว่าอะไรไปได้กัน อากิโตะ

แต่ความโชคดีนั้น จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อนาย มีความสามารถพอที่จะเข้าไปคุยกับเธอ

และไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน

“ใช่นายถูก.”

ขณะตัดสินใจว่าจะไม่พูดความคิดเชิงลบในจิตสำนึกของตัวเอง ฉันก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูด        ของอากิระ

นายจะเข้าไปคุยกับชาร์ล็อตต์หลังจากนั้นใช่ไหม?

อากิระอาจจะเป็นคนที่ไม่คิดมากเกี่ยวกับผลที่ตามมาจากการกระทำของตัวเอง แต่การมองโลกในแง่ดีก็เป็นหนึ่งในข้อดีไม่กี่อย่างของเขา

“นายคิดว่าเธอกำลังมีแฟนอยู่ไหม?”

“ถ้านายคิดดีๆ ก็น่าจะรู้นะ ชาร์ลอตก็เป็นสาวสวยซะด้วยสิ”

“เฮ้ เฮ้ อาจจจะเป็นความหวังลมๆแล้งๆ แต่ก็ขอให้เธอยังไม่มีแฟน”

หลังจากนี้อากิระก็พูดเรื่องแฟนของเธอไปอีกพักใหญ่เลย บางทีเขาอาจจะแค่ต้องการใครสักคนที่เห็นด้วยกับเขา

“…โอกาสที่เธอทิ้งแฟนหนุ่มและเดินทางมาญี่ปุ่นนั้นแทบจะไม่มีเลย อาจมีปัญหาในครอบครัวบ้าง แต่การรักษาสัมพันธ์ทางไกลในอีกสองปีครึ่งมันยากจนเกินไป”

ฉันสรุปได้หลังจากมองชาร์ล็อตต์ยิ้มให้พวกเราทุกคน เพียงเพราะเธอกำลังยิ้ม ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่รู้สึกเศร้า

ยังไงก็ตาม รอยยิ้มของเธอสวยมากและบ่งบอกได้ว่ามีความสุข จริงๆ ที่ได้มาญี่ปุ่น อย่างน้อยก็ไม่ได้ดูปลอม 

ถ้ารอยยิ้มนั้นเป็นของปลอมแสดงว่าเธอคือนักแสดงมืออาชีพเลยล่ะ

ผมก็เลยบอกไปว่าเธออาจจะไม่มีแฟน  แต่เพื่อนที่นั่งข้างหลังผมกลับส่ายหัว

“ยาก! ยากเกินไป! และความคิดของนายจริงจังเกินไปแล้ว! นายควรจะมองโลกในแง่ดีมากขึ้นหน่อยนะ!”

“บางทีเขาอาจไม่ชอบความคิดของฉัน อากิระส่ายหัวไปมา”

…แปลกชะมัด

ฉันเชื่อว่าคำตอบของฉันจะเป็นสิ่งที่เขาจะต้องชอบ

“เฮ้ ไซออนจิ! นายเสียงดังเกินไปแล้ว!”

เนื่องจากอากิระพูดเสียงดัง อาจารย์มิยู จึงตำหนิเขาด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด

อาจารย์มิยูเป็นคนที่สวยมากๆอย่างไม่ต้องสงสัย แต่นิสัยที่ขี้โมโหและทอมบอยของเธอเป็นสิ่งที่ขัดกับรูปลักษณ์ของเธอ

ฉันคิดว่านั่นคงจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอโสดมาถึงตอนนี้

ดูเหมือนว่าตัวเธอเองจะกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินใครซักคนพูดถึงเรื่องนี้ เธอจะอ่อนไหวไปทันที

“ทำไมคุณถึงมุ่งเป้าแค่ผมกันล่ะ!? อากิโตะก็พูดด้วยนะ!”

“ก็เพราะว่านายเสียงดังและน่ารำคาญ! ถ้าไม่อย่างนั้นก็ทำตัวให้ไร้ตัวตนเหมือนอากิโตะซะสิ”

ฉันขอคืนสิ่งที่ฉันเคยพูดก่อนหน้านี้ อาจารย์ มิยุ ดีที่สุดแล้ว

“ห้ะ!? แน่ใจนะว่านั้นเป็นคำพูดในฐานะครู!?”

“หลังจากนี้มาที่ห้องพักครูด้วย ดูเหมือนนายจะไปทุกวันอยู่แล้ว ถือเป็นโอกาศดีที่ฉันจะลงโทษนาย ”

“ช-ช่วยฉันด้วย~!!”

เสียงคร่ำครวญของอากิระทำให้คนอื่นๆ ในห้องเรียนหัวเราะ

อาจจะเป็นคนแปลกๆ แต่แค่มีเขาอยู่ ก็ทำให้ชั้นเรียนไม่น่าเบื่อ

จะบอกว่าอากิระเป็นคนสร้างความสนุกก็ได้ อย่างน้อยก็ในความคิดของฉัน

“อา-“

ขณะหัวเราะให้กับอากิระที่กำลังถูกลากออกไปโดยอาจารย์มิยุ ฉันก็ได้ไปสบตากับชาร์ล็อต

ฉันพยายามหลบสายตา แต่ก่อนที่ฉันจะทันทำอย่างนั้น ชาร์ล็อตต์ได้ส่งยิ้มให้ฉัน

เมื่อมองดูรอยยิ้มอันสดใสของเธอ ฉันรู้สึกได้ว่าใบหน้าของฉันแดงขึ้นเรื่อยๆ

ฉันก้มศีรษะและหันออกไปด้านนอกหน้าต่าง  รอยยิ้มของเธอทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง

หลังจากนั้น ฉันยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่สนเสียงร้องของอากิระ เขาพยายามอย่างเต็มที่แล้ว เพื่อให้การบ้านลดลง

ฉันมีประสบการณ์กับการพูดกับสาวสวยคนอื่นๆ แต่การมีคนในอุดมคติอย่างชาร์ล็อตเป็นเพื่อนร่วมชั้นและยังยิ้มให้ฉันอีก ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นความจริง

หลังจากนั้น ขณะมองดูอากิระขอร้องอ้อนวอนจากอาจารย์มิยุจากหางตาของฉัน ฉันก็มองดูท้องฟ้าสีครามต่อไป