Advent of the Archmage - ตอนที่ 324: เมืองมนุษย์สัตว์ที่มีเซ็กส์ในที่สารณารณะ

3 วันต่อมา กลุ่มของลิงค์ก็มาถึงเมืองเมฆขาวได้อย่างปลอดภัย

 

เมืองมนุษย์สัตว์แห่งนี้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในระแวก มันตั้งอยู่ในหุบเขาหินสีแดง และเมื่อมองลงไปในหุบเขา จะเห็นโซนสิ่งก่อสร้างอันคับแคบที่ทำมาจากไม้ หนังสัตว์ และกระดูก

 

ที่ทางเข้า มันเป็นเมืองใหญ่ที่สร้างขึ้นมาจากไม้และหิน  มีมนุษย์สัตว์ที่แข็งแกร่ง 2 คนคอยปกป้องประตูอยู่ ข้างๆพวกเขามีหมาป่าสงครามตัวใหญ่ 3 ตัว หมาป่าพวกนี้มีขนาดตัวยาว 12 ฟุตและสูง 6 ฟุต พวกมันนั่งอยู่ที่พื้นมีทั้งสีขาวและสีดำ มันจ้องมองทุกคนที่เดินเข้าออกประตูอย่างสุขุมด้วยดวงตาสีดำเข้ม

 

“คนนอก บอกชื่อและประวัติของเจ้ามา!”

 

ในตอนที่ลิงค์มาถึงประตู เขาก็ถูกนักรบมนุษย์สัตว์หยุด พวกเขามองมาที่พวกลิงค์ 3 คนด้วยดวงตาอันน่าหวาดกลัว

 

“ผมชื่อลิงค์ครับ” เขาแนะนำตัว “ผมมาจากอาณาจักรนอร์ตัน พวกเราทุกคนเป็นพ่อค้า”

 

ตอนนี้พวกเขาแต่งตัวด้วยชุดหนังและดูธรรมดามาก สิ่งที่ดูพิเศษเพียงอย่างเดียวก็คือเฟลิน่าและนานะที่ออกจะสวยเกินไปหน่อย

 

“พ่อค้างั้นรึ แล้วสินค้าของพวกเจ้าอยู่ที่ไหน?” นักรบรู้สึกสงสัยมากๆ ซึ่งพวกเขาสงสัยคนนอกเป็นปกติอยู่แล้ว

 

ลิงค์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขายักไหล่ด้วยสีหน้าอันขมขื่น “ช่างน่าเศร้าที่สินค้าสินค้าของพวกเราถูกมังกรแดงเผาไปหมดแล้ว ผมไม่รู้ว่าคุณสนิทกับมาโซสรึเปล่า พวกเราเป็นเพื่อนกัน”

 

“พวกเจ้ารู้จักกับมาโซสงั้นหรอ? อื้ม ข้าขอโทษด้วย ช่วงนี้มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นมากมาย  พวกเราต้องคอยระวังให้ดี พวกเจ้าสามารถเข้าไปได้แล้ว” ท่าทีของนักรบคนนี้เปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือ

 

ดูเหมือนว่ามาโซสจะค่อนข้างเป็นที่รู้จักในหมู่มนุษย์สัตว์ ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่ดี

 

ลิงค์รีบขอบคุณนักรบทั้งสองและแอบยื่นเหรียญเงินให้เล็กน้อย “รักษาตัวด้วยนะ”

 

พวกมนุษย์สัตว์ไม่มีค่าเงินของตัวเองและใช้ค่าเงินของมนุษย์ ดังนั้นเหรียญของลิงค์จึงได้ผลมากๆ หลังจากให้เงินกับพวกเขาไป มนุษย์สัตว์ทั้งสองก็ปฏิบัติกับลิงค์ดียิ่งขึ้น

 

นักรบคนที่อยู่ทางซ้ายนั้นดูจะใส่ใจเป็นพิเศษ “คุณผู้หญิง 2 คนนั้นงดงามมากๆและอาจจะทำให้เกิดปัญหาได้ ปกป้องพวกเธอให้ดีหล่ะ”

 

“ขอบคุณครับ” ลิงค์ตอบ

 

หลังจากเข้ามาในเมือง ลิงค์ก็ใช้เงินจำนวนหนึ่งไปกับร้านข้างทางเพื่อซื้อผ้าคลุมหนังสัตว์หลวมๆ เฟลิน่ากับนานะใส่มัน เพื่อปกปิดใบหน้าและทรวดทรงของพวกเธอ

 

พูดตามตรง สภาพภายในเมืองมนุษย์สัตว์นั้นไม่ค่อยดีนัก ถนนไปสู่หุบเขาค่อนข้างแออัด ร้านค้าเล็กๆกินพื้นที่ถนนไปค่อนข้างมาก มีอุจจาระอยู่เต็มพื้นไปหมด และมนุษย์สัตว์ก็มีกลิ่นตัวที่แรงมาก กลิ่นที่แตกต่างกันได้มาผสมกันจดเกิดเป็นกลิ่นที่น่ารังเกียจ

 

แถมการกระทำของพวกมนุษย์สัตว์นั้นก็บ้ามากเช่นกัน พวกเขาฉี่บนถนน แสดงส่วนลับของตัวเองเพื่อจีบเพศตรงข้าม และยังถึงขั้นมีเซ็กส์กันที่หัวมุมถนนโดยที่มีผู้คนมองด้วยความสนใจ เรื่องเหล่านี้ไม่สามารถหาดูในโลกมนุษย์ได้เลย

 

“เห้อ ข้าเกลียดเมืองมนุษย์สัตว์ที่สุดแล้ว ข้ารู้เสือกเหมือนกับว่ามันเป็นอาณาจักรลิงตลอดเวลาเลย” เฟลิน่ากระซิบ แม้ว่าเธอจะเอาผ้าคลุมหลวมๆมาสวมไว้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงมือจำนวนมากที่พยายามจะมาลวนลามเธอในตอนที่พวกเขาเดินไปตามทาง

 

มนุษย์สัตว์พวกนี้ไม่ได้ล่วงเกินมากเกินไปและทำแค่จับตัวเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้เพราะเหตุผลมีแค่นั้น ถูกไหมหล่ะ?

 

ส่วนนานะ…เธอนั้นรวดเร็วมากและไม่ได้เข้าใกล้ใครเลย แม้กระทั่งตอนที่ถนนแออัดมากๆ ก็ยังไม่มีใครสามารถจับเธอได้ ซึ่งสิ่งที่เธอทำนั้นเป็นการปกป้องตัวเองไม่ใช่การหลีกเลี่ยงความอัปยศในฐานะผู้หญิง นานะไม่ได้มีความคิดแบบนั้น เธอแค่ต้องการจะหลบการลอบโจมตี

 

และในด้านของลิงค์นั้น, เขามีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ในตอนที่เขาอยู่ในเกม มันมีภาพอันไร้อารยธรรมพวกนี้ในเมืองมนุษย์สัตว์เหมือนกัน แต่ว่าส่วนใหญ่มันจะถูกเซนเซอร์ และลังจากที่เข้ามาในเมือง เขาก็จะได้รับบรรยากาศที่โบราณ, ป่าเถื่อนและตรงไปตรงมา ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็มีอยู่ในเมืองของจริงเช่นกัน แต่เขารู้สึกว่ามันไร้ยางอายยิ่งกว่า สกปรกยิ่งกว่า เลอะเทอะ,เปียกชื้นและเหนียวหนืดยิ่งกว่า มันน่าขยะแขยงมาก

 

ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาต้องมาหาเทพผู้ถูกเนรเทศอีโลดิม เขาคงจะไม่มีทางเข้ามาในเมืองนี้อย่างแน่นอน

 

ระหว่างที่พวกเขาเดิน ลิงค์ก็ถาม “เฟลิน่า เธอสามารถระบุที่อยู่เขาได้ไหม?”

 

เฟลิน่าโดนคนเอามือยื่นมาขยำหน้าอกของเธอ เขาไม่ปล่อยมันออกจนกระทั่งถูกทำให้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อได้ยินคำถามของลิงค์ เธอก็กระซิบ “เมืองนี้วุ่นวายเกินไป ข้ารู้สึกได้ว่าเขาอยู่ที่นี่ แต่ข้าไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนได้นะ พวกเราต้องค้นหาอย่างระมัดระวัง”

 

ลิงค์พยักหน้าและดันตัวเองไปข้างหน้าต่อ ครึ่งชั่วโมงต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็ออกมาจากถนนการค้าและมาอยู่ที่ทางเข้าหุบเขาได้ ดินแดนเบื้องหน้าของเขานั้นกว้างใหญ่ แต่มันก็ยังมีคนเยอะอยู่ดี และพื้นดินนั้นก็ยังคงสกปรกสุดๆ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังหายใจได้ เขาต้องใช้เวลาในการสังเกตุดูรอบๆด้วย

 

หุบเขานั้นกว้างใหญ่และมีเส้นทางเยอะมากแถมยังมีถ้ำอยู่ข้างๆหน้าผาอีกด้วย มีมนุษย์สัตว์อยู่เต็มทุกถ้ำ และยังมีสิ่งปลูกสร้างด้วยหินแบบเดียวกันที่หุบเขา พวกเขาถูกห้อมล้อมด้วยกระท่อมไม้หยาบๆที่อยู่ในเถาวัลย์ที่อาจจะถล่มลงมาได้ทุกเวลา ไม่เพียงแค่กระท่อมจะอยู่ใกล้กับสิ่งปลูกสร้างด้วยหินเท่านั้น แต่มันยังอยู่ใกล้กับกำแพงหินของหุบเขาอีกด้วย จากระยะไกลๆ ผังเมืองนั้นดูน่าสับสนมากๆ

 

“หุบเขานี้ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นหรอก แต่ฉันได้ยินมาว่ามีมนุษย์สัตว์อย่างน้อย 500,000 คนอาศัยอยู่ที่นี่ ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วหล่ะ” ลิงค์ส่ายหัวและถอนหายใจออกมา เขานั้นถอนหายใจในเรื่องประสิทธิภาพการใช้พื้นที่ของมนุษย์สัตว์

 

เฟลิน่าเช็ดเหงื่อของเธอและชี้ไปที่อาคารหินสูงตระหง่าน “ดูสิ ตรงนั้นมันเขียนเอาไว้ว่าโรงแรมยักษ์หลับและสภาพมันก็ดูโอเคดีนะ พวกเราเข้าไปพักกันที่นั่นมั้ย?”

 

เธอไม่ได้เหนื่อย-เธอแค่รู้สึกสกปรกและเต็มไปด้วยเหงื่อ ตัวเธอกลิ่นเหมือนกับอุจจาระด้วยซ้ำ และถ้าเกิดว่าเธอไม่รีบไปล้างมันออก เธอคงจะเป็นบ้าตายแน่ๆ

 

“ฉันกำลังจะพูดอยู่พอดีเลย” ลิงค์หายใจออกมายาวๆ

 

พอเข้ามาในโรงแรม ลิงค์ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้กลับมายังโลกมนุษย์ สิ่งก่อสร้างอันกว้างขวางนี้เต็มไปด้วยกลิ่นชีส และผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในห้องรับรองก็เป็นมนุษย์ เขารู้สึกโล่งใจ

 

ช่างบังเอิญจริงๆ ลิงค์มองเห็นมาโซส

 

เขากำลังกินมื้อเที่ยงกับทหารรับจ้างของเขา เขาเห็นลิงค์เหมือนกันและหัวเราะ “อ้า ช่างบังเอิญจริงๆ! ดูเหมือนว่าพวกท่านจะอารมณ์ไม่ดีนะ มาสิ มาสิ ข้าจะเลี้ยงอาหารดีๆให้พวกท่านเอง!” จากนั้น เขาก็ยกมือขึ้นและบอกพนักงานเสิร์ฟ “ขอแกะย่างเพิ่มอีก 3 ที่แล้วก็ไวน์ข้าวอีก 3 แก้วนะ”

 

มาโซสนั้นกระตือรือร้นมากในขณะที่ลิงค์ต้องการให้ใครสักคนที่คุ้นเคยกับสถานการณ์ในเมืองนี้มาช่วยเขา เขาเดินไปนั่งกับพวกเขา “การปรับตัวให้เข้ากับเมืองนี้มันยากชะมัด”ลิงค์ถอนหายใจ

 

มาโซสกัดฟันพูด “ครั้งแรกทุกคนก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ แต่ว่าเดี๋ยวท่านก็ชินไปเอง เทียบกับพวกเราแล้ว มนุษย์สัตว์ค่อนข้างจะล้าหลัง แต่ว่าพวกเขานั้นซื่อตรงและไม่ค่อยพูดโกหก การทำธุรกิจกับพวกเขานั้นง่ายกว่าเยอะเลยหล่ะ”

 

นั่นคือเรื่องจริง มนุษย์สัตว์สามารถจำกัดความได้ด้วยคำๆเดียว, ตรงไปตรงมา นอกจากพวกหมอผีแล้ว ส่วนใหญ่จะเหมือนกับไม้ที่ดัดไม่ได้

 

ไม่นานนัก มนุษย์สัตว์ผู้หญิงก็นำอาหารมาให้ สิ่งที่เรียกว่าแกะย่างนั้นดูเหมือนกับหมูย่างเลย ลิงค์ได้ลองมัน มันนุ่มและอร่อยมาก เขาจิบไวน์และมันก็ยิ่งอร่อยขึ้นอีก

 

เฟลิน่าเองก็มีความอยากอาหารจนน่าตกใจ เธอนั้นเป็นพวกนักชิมและลืมความไม่สบายใจทุกอย่างที่มีในช่วงก่อนหน้านี้ไปจนหมดในตอนที่เธอเริ่มรับประทานอาหาร และในด้านของนานะ เธอพยายามลองอาหารแปลกๆและนั่งฟังคนอื่นพูดคุยกันอย่างเรียบร้อย เธอดูเหมือนกับกุลสตรีเลย

 

พวกเขาคุยกันถึงสิ่งที่น่าสนใจในทุ่งหญ้าสีทอง ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว มาโซสจะเป็นคนพูดและลิงค์เป็นคนฟัง

 

ระหว่างที่พวกเขาพูด อยู่ๆมาโซสก็ถามขึ้น “มาสเตอร์ลิงค์ ท่านได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 3 วันก่อนรึเปล่า?”

 

“3 วันก่อน?เกิดอะไรขึ้นหรอ?” ลิงค์มีสมาธิกับการหลบหนีอิเซนดิลันก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย

 

มาโซสถอนหายใจ “มีนักเวทย์คนนึงร่ายเวทย์ไฟอันน่าหวาดกลัวใส่ตอนเหนือของหมู่บ้านเดรัล ทั้งหมู่บ้านถูกทำลาย และมีคนรอดมาได้ไม่ถึง 200 คนด้วยซ้ำ อ้างอิงจากพ่อค้าที่โชคดี นักเวทย์คนนั้นเป็ฯชายหนุ่มที่สวมผ้าคลุมสีแดงเข้ม ผมของเขามีสีแดงเข้มและดวงตาก็เป็นสีแดงเหมือนกัน ท่านคิดว่ามันเป็นฝีมือของมังกรแดงมั้ย?”

 

ก่อนที่ลิงค์จะได้ตอบสนองกับเรื่องนี้ อยู่ๆเฟลิน่าก็หยุดนิ่ง

 

“เกิดอะไรขึ้น?” ลิงค์รู้สึกตัวในทันที

 

“มาโซสพึ่งจะพูดถึงอิเซนดิลัน” ใบหน้าของเฟลิน่าซีดเผือด

 

“อิเซนดิลันหรอ?” มาโซสไม่รู้ชื่อของดยุคมังกรแดง

 

“เขาเป็นดยุคผู้ร่วงหล่นและแข็งแกร่งมากๆ น่าจะพอๆกับไบรอันเลยหล่ะ มังกรแดงที่โฮลุนนั้นเป็นลูกน้องของมัน” ลิงค์อธิบายเรื่องมังกรระดับตำนานให้มาโซสฟังแบบให้คนธรรมดาเข้าใจได้ง่ายq

 

คนธรรมดานั้นไม่รู้ว่าดยุคมังกรแดงแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ทุกคนรู้จักไบรอัน ถ้ามังกรแดงเก่งพอๆกับไบรอันและมีนิสัยโหดร้ายแถมลูกน้องของเขาก็น่ากลัวขนาดนั้น-มันก็คงจะเป็นหายนะชัดๆ

 

ในครั้งนี้, มาโซสกับทหารรับจ้างต่างก็พากันหน้าซีดเป็นไก่ต้ม พวกเขากลัวยิ่งกว่าเฟลิน่าซะอีก

 

มาโซสหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ “ข้าได้ยินเรื่องมาเมื่อวานนี้เอง ในตอนนั้น ขุนศึกฟ้าแยกพึ่งจะช่วยพาพวกเรามาที่เมืองเมฆขาว และพอพวกเราได้ข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่เมืองเดรัล ขุนศึกฟ้าแยกก็รีบไปที่นั่นพร้อมกับหมอผีระดับสูงสามคนและทหารมนุษย์สัตว์ระดับสูงอีก 1,000 คนในทันที แต่พอได้ยินสิ่งที่ท่านพูดเมื่อสักครู่นี้ บางทีพวกเขาทุกคนอาจจะตายไปแล้วก็ได้”

 

ลิงค์กับเฟลิน่าแลกเปลี่ยนสายตากันกับข่าวนี้

 

หลังจากผ่านไปซักพัก ลิงค์ก็ถาม “ขุนศึกฟ้าแยกแข็งแกร่งขนาดไหน?”

 

“เขาเป็นนักรบเลเวล 9 และเพิ่งจะเลเวลขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว” มาโซสเป็นคนธรรมดา แต่ว่าเขาก็มีความรู้กว้างขวางและอธิบายถึงความแข็งแกร่งของขุนศึกฟ้าแยกได้อย่างแม่นยำ

 

นักรบเลเวล 9 หนึ่งคน, หมอผีระดับสูงสามคนและทหารมนุษย์สัตว์ระดับสูงอีก 100 คนนั้นอาจจะทำให้อิเซนดิลันมีปัญหาได้ และถ้าเกิดว่าพวกเขาต่อสู้ถูกวิธี พวกเขาอาจจะจัดการอิเซนดิลันได้ด้วยซ้ำ

 

แต่ถ้าพวกเขาโชคร้ายหรืออิเซนดิลันโจมตีก่อน พวกเขาทุกคนก็จะถูกฆ่าอย่างไม่ต้องสงสัย

 

เฟลิน่ากระซิบข้างหูลิงค์ “ข้าคิดว่ามันเป็นความผิดของพวกเรานะ”

 

ใช่ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความผิดของพวกเขา และพวกเขาก็ทำให้ผู้คนบริสุทธิ์ในเมืองเดรัลตาย ลิงค์รู้สึกผิดมากๆ

 

หลังจากที่คิดอยู่พักนึง ลิงค์ก็พูดกับมาโซส “ขุนศึกฟ้าแยกสู้กับอิเซนดิลันไม่ไหวหรอกและอาจจะโดนฆ่าตายด้วย ฉันอยากช่วย แต่ฉันกลัวว่าพวกมนุษย์สัตว์จะไม่เชื่อใจฉัน คุณช่วยเป็นพยานให้หน่อยได้มั้ย?”

 

พวกเขา 3 คนไม่สามารถสู้กับอิเซนดิลันได้ แต่หากมีนักรบมนุษย์สัตว์จำนวนมากและขุนศึกมนุษย์สัตว์เลเวล 9 แล้ว  พวกเขาก็สามารถสู้กับอิเซนดิลันได้และอาจจะทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสได้ด้วย

 

มาโซสดื่มไวน์หมดแก้วและพูดอย่างห้าวหาญ “ขุนศึกเป็นเพื่อนของข้า แต่ข้าแค่ไม่มีความสามารถ ไม่อย่างนั้นข้าคงไปช่วยเขานานแล้ว ตอนนี้ท่านอยากจะช่วย ทำไมข้าถึงต้องปฏิเสธด้วยล่ะ?”

 

พวกเขาเป็นคนตรงๆและกล้าหาญ ในตอนที่พวกเขาตัดสินใจได้ พวกเขาก็จะทำในทันที หลังจากกินอิ่ม พวกเขาก็ออกเดินทาง

 

ในตอนที่พวกเขากำลังรีบเดินทางออกจากโรงแรมยักษ์หลับ แมวดำที่มีดวงตาสีฟ้าพร้อมกับขนอันเงางามก็ได้กระโดดขึ้นมาบนหลังคาของโรงแรม และมองพวกเขาเดินทางออกไปอย่างเงียบๆ ในตอนที่พวกเขาหายไป แมวดำก็กระโดดลงมา มันส่องแสงและหายเข้าไปในตรอกทางเดิน