Advent of the Archmage - ตอนที่ 505: ชายผู้ยิ่งใหญ่หรือจอมลวงโลก?

นิยาย Advent of the Archmage Chapter 505: ชายผู้ยิ่งใหญ่หรือจอมลวงโลก?

หุบเขายักษ์ตาเดียว

ยักษ์ตาเดียวที่พาลิงค์มานั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพอเห็นราชาตาเดียวตะโกนออกมาพร้อมกับคุกเข่าเบื้องหน้าเขา, เขาก็สบัดมือในทันที

“ท่านราชา, ข้าไม่ใช่ผู้ส่งสารของพระเจ้านะ ข้า อกะไง จำไม่ได้หรอ?”

ราชาตาเดียวหมดความอดทน เขาคว้าหินกว้างสามฟุตมาแล้วเขวียงใส่ยักษ์อุกะ “ไอ้โง่” เขาตะโกน “ผู้ส่งสารของพระเจ้าก็อยู่บนหัวของเจ้าไง!”

ศรีษะของลูกะมีเลือดไหลออกมาจากการโดนกระแทก เขาลองคลศรีษะของตัวเองดูอย่างลุกลี้ลุกลน

ลิงค์บินลงมาแล้วลอยค้างอยู่ประมาณ 100 ฟุตจากราชาตาเดียว “ทำไมนายถึงเรียกฉันว่าผู้ส่งสารของพระเจ้าหล่ะ?” เขาถามอย่างสงสัย

พอเห็นว่าลิงค์สามารถบินได้โดยไม่มีปีก, ราชาตาเดียวก็รู้สึกเทิดทูนมากกว่าเดิม เขาหมอบลงกับพื้นแล้วเงยหน้าขึ้น “พระเจ้าเคยส่งคำทำนายมาให้ครับ” เขาพูดอย่างเคารพ “ถ้ามีคนที่หน้าตาคล้ายกับเขาปรากฏตัวขึ้นในซักวันนึ่ง, เขาคนนั้นก็คือผู้ส่งสารที่จะช่วยพวกเราเหล่าคนบาป”

“พระเจ้าหรอ? แล้วก็คำทำนายอย่างงั้นหรอ?” ลิงค์ยิ่งสับสนขึ้นไปอีก หรือว่านี่เป็นฝีมือของเทพแห่งแสง? แต่ก็ไม่น่าจะใช่นะ ถ้าเป็นฝีมือของเทพแห่งแสงจริง, ระบบเกมส์ก็น่าจะแจ้งให้เขาทราบ มันไม่ควรจะเงียบเหมือนตอนนี้

อย่างไรก็ตามมีความเป็นไปได้ที่ระบบอาจคิดว่าไม่จำเป็นต้องแจ้งเขา แต่นี่มันไม่น่าสงสัยเกินไปหน่อยหรอ?

ราชาตาเดียวพยักหน้าอย่างรุนแรง “ใช่ครับ, คำทำนาย พวกเราบอกต่อเรื่องนี้กันมารุ่นสู่รุ่น มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดพลาดอย่างแน่นอน แถมท่านก็ไม่ได้แค่มีหน้าตาคล้ายกับคำทำนายเท่านั้น แต่ยังปรากฏตัวขึ้นในเวลาเดียวกันด้วย”

คำอธิบายนี้ทำให้ลิงค์ตกใจ รายละเอียดเกี่ยวกับการปรากฏตัวของเขาทำให้ลิงค์รู้สึกสะกิดใจบางอย่างขึ้นมา

ในเมื่อคำทำนายบอกว่าผู้ส่งสารของพระเจ้าจะปรากฏตัวขึ้นในครั้งนี้, เขาก็มั่นใจว่านั่นไม่ใช่ เขาผู้ส่งสารตัวจริงคงจะปรากฏตัวขึ้นในเร็วๆนี้

พระเจ้าไม่สามารถเข้ามาในโลกมนุษย์ได้, แต่ถ้าผู้ส่งสารของพระเจ้าอยากชนะใจคนเหล่านี้, พวกเขาก็ต้องอยู่ในระดับตำนานเป็นอย่างน้อยและถ้าพวกเขาไม่ได้เป็นมิตร, มันก็คงจะเป็นปัญหา

พอตัดสินใจได้, ลิงค์ก็พูดขึ้น “ในเมื่อเขาเป็นพระเจ้า, นายก็ต้องมีรูปปั้นใช่ไหม ช่วยพาไปดูหน่อยสิ”

“ได้ครับ, ท่านผู้ส่งสาร” ราชาตาเดียวลุกขึ้นแล้วเดินลึกเข้าไปในหุบเขา ลิงค์ยังคงลอยอยู่กลางอากาศและตามหลังเขาไปโดยทิ้งระยะ 100 ฟุต

ในระหว่างทาง, มียักษ์ตาเดียวหลายคนมองมาที่เขาอย่างสงสัย แต่อาจเป็นเพราะพวกเขากลัวราชา, พวกเขาจึงมองดูจากที่ไกลๆไม่กล้าเข้ามาใกล้

หุบเขานี้ใหญ่มาก มันยาวอย่างน้อยหกไมล์และกว้างเกือบสองพันฟุต ในขณะที่เดินลึกเข้าไป, ลิงค์ก็พบว่าที่นี่มียักษ์อยู่หลายคนและมีทุกเพศทุกวัยด้วย พวกเขาทุกคนไม่ได้สวม เสื้อผ้า จากยักษ์ 600 คนหรือมากกว่านั้น, มีอยู่ อย่างน้อย 200 คนที่ยังหนุ่มยังสาวอยู่

พอเห็นว่าลิงค์กำลังศึกษาคนของเขาอยู่, ราชาตาเดียวก็พูดขึ้นด้วยความดูถูก “ท่านผู้ส่งสาร,คนพวกนี้ก็เป็นแค่ไอ้พวกโง่ไร้สมอง ไม่คู่ควรแก่ความสนใจของท่านหรอกครับ”

ลิงค์ไม่ได้คิดมากนัก พวกเขาทุกคนเป็นนักรบแข็งแกร่งที่มีเลเวลตั้งแต่ 8 ขึ้นไป และตัวราชาตาเดียวก็อยู่ที่จุดสูงสุดของเลเวล 9 นอกจากราชาที่เป็นคนฉลาดและหลอกยากแล้ว, ดูเหมือนว่าคนอื่นจะเป็นคนที่ชักจูงได้ง่าย ถ้าพวกเขาได้รับเสื้อผ้าและอาหารดีๆที่มีไว้สำหรับผู้นำเท่านั้นพวกเขาก็น่าจะยอมทำงานให้กับลิงค์

พลังที่แข็งแกร่งและร่างกายที่ใหญ่โตเช่นนี้จะต้องกลายเป็นเครื่องจักรอันน่าหวาดกลัวในสนามรบอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม, ลิงค์ไม่รู้หรอกว่ามันจะใช้การได้จริงๆรึเปล่าจนกว่าเขาจะเข้าใจสถานการณ์ของเกาะแห่งนี้

ประมาณสิบนาทีต่อมา, ลิงค์ก็ตามราชาตาเดียวมาถึงส่วนลึกสุดในหุบเขา ที่นี่ว่างเปล่า, ไม่มียักษ์ซักคนภูมิประเทศเองก็ราบเรียบ มันมีแค่รูปปั้นสีขาวสูง 250 ฟุตที่ตั้งอยู่ตรงกลาง

มันเป็นรูปปั้นมนุษย์จริงๆ และพอศึกษาดูดีๆ, มันก็มีส่วนที่คล้ายกับลิงค์อยู่เหมือนกัน แต่ก็แค่จุดเล็กๆ และนอกจากนี้, ลิงค์เป็นคนที่มีหน้าตาเรียบๆ, ดังนั้นเขาจึงดูคล้ายกับมนุษย์ส่วนใหญ่

สำหรับมนุษย์, เขาดูแตกต่างจากคนในรูปนั้นมาก แต่สำหรับเผ่าอื่น, มันไม่มีอะไรแตกต่างเลย (มันเป็นเรื่องยากที่จะระบุหน้าตาของเผ่าอื่นยกตัวอย่างเช่น, หมาสองตัวอาจจะหน้าตาคล้ายกันสำหรับคุณก็ได้) มันเป็นเรื่องปกติที่จะเข้าใจผิด

ตุบ ราชาตาเดียวได้คุกเข่ากับพื้นแล้ว “นี่คือท่านทอโรผู้ยิ่งใหญ่” เขาพูด “เขาปกป้องเกาะของพวกเราจากการบุกรุกของปีศาจมาโดยตลอด, แต่ว่าปีศาจก็ไม่เคยจากไปไหน มันกำลังวนเวียนอยู่นอกเกาะ, รอโอกาสเหมาะๆที่จะเข้ามาสูบวิญญาณของพวกเรา ดังนั้น, ท่านทอโรผู้ยิ่งใหญ่จึงทิ้งคำทำนายเอาไว้ว่า, ผู้ส่งสารของเขาจะกลับมาช่วยพวกเราเอาชนะปีศาจในอีก 1,000 ปีข้างหน้า

พอพูดจบ, เขาก็เงยหน้าขึ้นมองลิงค์ ดวงตาสีเหลืองของเขาเต็มไปด้วยความเลื่อมใส” ตอนนี้ท่านมาอยู่ที่นี่แล้วจริงๆ ในที่สุดพวกเราก็จะหลุดพ้นจากปีศาจชั่วร้ายแล้ว”

ลิงค์สับสนอย่างเต็มที่ เขาไม่เคยได้ยินชื่อทอโรผู้ยิ่งใหญ่มาก่อน ไม่เคยเห็นทั้งในหนังสือหรือในเกมส์…เดี๋ยวนะ, มีบางอย่างผุดขึ้นมาในหัวของเขา มันคือความทรงจำจากในเกมส์

มันผุดขึ้นมาแวบเดียวจริงๆ ลิงค์น่าจะเคยเห็นข้อมูลนี้มาก่อนแต่ไม่ได้อ่านอย่างละเอียด

เขาเงียบอยู่พักนึงแล้วเริ่มกำจัดความคิดที่ทำให้วอกแวกออก เขาอยากจะปะติดปะต่อความทรงจำที่เหมือนกับหมอกควันนี้ขึ้นมาใหม่ แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เขาจำได้แค่ลางๆ ความทรงจำนี้คงอยู่ที่มุมลึกไร้ชื่อในหัวของเขา ยิ่งเขาพยายามนึกเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่ได้อะไรเลย

ในเมื่อเขาจำไม่ได้, ลิงค์ก็มีแต่จะต้องยอมแพ้”ปีศาจที่นายหมายถึงคืออะไรหรอ?“เขาถาม

“ปีศาจข้างนอกเกาะครับ พวกมันอยู่ทุกที่ในทะเล พวกมันคว่ำเรือทุกลำ, ปิดน่านฟ้า, และขวางทุกช่องทางที่พวกเราจะติดต่อกับแผ่นดิน ใหญ่ได้แต่ตอนนี้มันก็ไม่สำคัญแล้ว ท่านอยู่ที่นี่,และท้องฟ้าก็จะสดใสขึ้น!

ลิงค์ตกใจ เขารู้สึกสนใจรายละเอียดนึ่ง”นายบอกว่าพวกมันปิดน่านฟ้าหรอ?”

เขาสามารถตรวจสอบเรื่องนี้ได้ด้วยตัวเองในตอนที่เขากับเกรเทลเข้ามาในภพฟิรุแมนและอยู่บนฟ้า, เขามั่นใจว่าไม่มีอะไรปิดน่านฟ้าอยู่

อย่างไรก็ตาม, ลิงค์จำได้ว่าเกรเทลเคยบอกเขาว่าเมื่อ 400 ปีก่อน, เธอเคยเดินทางรอบโลกกับแม่ของเธอ ซึ่งพวกเธอก็ไม่เคยเจอเกาะที่ใหญ่ขนาดนี้ สำหรับพวกเขา, เกาะรุ่งอรุณคือเกาะที่ใหญ่ที่สุด

นี่ก็หมายความว่าน่านฟ้าที่นี่เคยถูกปิดมาก่อนสินะ, แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว มันหายไปในช่วง 400 ปีมานี้

แต่ว่าทำไมหล่ะ?

สมองของลิงค์กำลังแล่นอย่างรวดเร็วและคิดถึงความเป็นไปได้ขึ้นมาสองอย่าง, หนึ่งคือผู้ส่งสารของพระเจ้าได้ปรากฏตัวแล้ว, แต่ราชาตาเดียวยังไม่รู้ สอง, ปีศาจที่ราชาพูดถึงนั้นมีความขัดแย้งกันภายใน

ซึ่งอย่างแรกนั้นดูมีความเป็นไปได้มากที่สุด

ว่าแต่, ผู้ส่งสารคนนี้เป็นมิตรหรือศัตรูหล่ะ?

ลิงค์ไม่รู้เลย เขารู้แค่ว่าเกาะแห่งนี้ไม่ปลอดภัยอย่างที่เขาคิดเอาไว้ ทั้งปีศาจในทะเลและผู้ส่งสารของทอโรเป็นภัยคุกคามสำหรับเขา

พอคิดถึงเรื่องนี้, ลิงค์ก็ไม่สนใจราชาตาเดียว อีกมิติรอบตัวเขาเบลอเล็กน้อย นี่คือสัญญาณของการใช้เดินอากาศขั้นสูงสุด

พริบตาต่อมา, ก็มีเสียงตูม คลื่นเสียงได้กระจายไปทุกทิศทาง, ซัดราชาตาเดียวจนหงายหลังและในเวลาเดียวกันนั้นเอง, ลิงค์ก็หายตัวไป

เขากำลังบินกลับไปที่ปราสาท ที่กลางอากาศ,หัวของเขากำลังแล่น เขากำลังคิดอยู่ว่าทำไมชื่อทอโรถึงคุ้นหู

ในช่องทางสื่อสารใหญ่ของเกมส์, มีการแจ้งเตือนเวลาผู้เล่นพบสมบัติด้วย การแจ้งเตือนนั้นเคลื่อนไหวเร็วมากจริงๆ, และผู้เล่นก็เจอสมบัติกันบ่อยๆ ลิงค์จึงดูมันแค่ผ่าน

ด้วยเงื่อนงำนี้, ลิงค์ก็นึกย้อนกลับไปให้ลึกขึ้นแล้วคุยข้อมูลออกมาเรื่อยๆ

เทพปีศาจทอโร, คุกนิรันดร์, การหลอกลวงอย่างสมบูรณ์แบบ, การทำเรื่องน่ากลัวภายใต้ชื่อของความยุติธรรม…มีคำพูดอยู่ไม่มากนัก แต่มันก็กำลังออกมาเรื่อยๆ ซึ่งพวกมันต่างก็เป็นเรื่องร้ายๆ, แต่มันก็คือสิ่งที่มีการแจ้งเตือนเอาไว้

นี่คือทั้งหมดที่ลิงค์รู้ เขาไม่รู้รายละเอียดอะไรนัก, แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาตื่นตัว อย่างเต็มที่เขาอยู่ห่างจากปราสาทไม่ถึง 100 ไมล์ด้วยความเร็วของเขา, เขาสามารถไปถึงที่นั่นได้ภายในห้านาที

สี่นาทีต่อมา, ปราสาทก็ปรากฎขึ้นในทัศนวิสัยของเขาไม่มีอะไรผิดแปลกไป จากที่ไกลๆ, ลิงค์เห็นเกรเทลกำลังล้างสมุนไพรอยู่ที่ริมลำ ธารใกล้ๆกับปราสาท มีปีศาจเลือดผสมห้าคนกำ ลังช่วยเธออยู่ด้วยสถานการณ์เป็นปกติดี

เขารู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย ด้วยการลดความเร็วลง, เขาก็ปรับทิศทางแล้วบินไปหาเกรเทล ในตอนที่เขาลงมาถึงพื้น, พวกเด็กๆก็ยืนตัวตรงและทักทายเขาในทันที” คุณพ่อบ้าน”

ลิงค์พยักหน้า จากนั้นเขาก็พูดกับเกรเทลด้วยภาษากลาง”เทลลี, ฉันคิดว่าฉันรู้แล้วหล่ะว่าทำไมพวกเราถึงถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ส่งสารของพระเจ้า” “งั้นหรอ?”เกรเทลยักคิ้วขึ้น”ไหนลองว่ามา

ลิงค์ได้เล่าทุกอย่างให้เธอฟัง, รวมทั้งเรื่องเทพปีศาจและการหลอกลวงด้วย ในตอนที่เขาพูดจบ,เกรเทลก็ขมวดคิ้ว”ฉันเคยได้ยินตำนานของคน

พวกนี้อยู่ แล้วก็เรื่องคนที่ยิ่งใหญ่นั่นด้วย, ซึ่งในตำนาน, เขาได้ช่วยโลกเอาไว้”

เพื่อป้องกันเอาไว้ก่อน, เกรเทลจึงไม่ได้พูดชื่อ ของทอโร เธอรู้ว่าถ้าเขาเป็นพระเจ้าจริงๆ, เขาจะ รู้สึกตัวถ้าเธอพูดชื่อของเขาออกมา

ลิงค์คิดตาม” ตำนานไม่ได้ขัดกับสิ่งที่ผมได้ยินมา มันก็แค่เรื่องนึ่งมีเนื้อหาเพียงผิวเผินในขณะที่อีกเรื่องนึงมีเนื้อหาล็กกว่า จากที่ผมรู้, พระเจ้าทุกคนต่างก็เป็นคนที่เข้าใจยากถ้าผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ เป็นพระเจ้าจริงๆ ก็คงจะไม่มีใครรู้สิ่งที่เขาต้องการ…ผมคิดว่าพวกเราควรเตรียมตัวให้ดีหรือรีบออกจากที่นี่จะดีกว่านะ “เจ้าพูดถูก แล้วได้สมุนไพรมาไหม? “ได้สิ ผมเก็บมาเพียบเลย“ลิงค์เอาสมุนไพรทั้งหมดที่เขาเก็บได้ในระหว่างทางออกมา มันหนักประมาณหนึ่งร้อยปอนด์

เกรเทลตรวจสอบดูทั้งหมดแล้วหัวเราะ” พอแล้วหล่ะ แต่ข้ามีพลังไม่พอดังนั้นเจ้าต้องทำยา ให้ข้านะเดี๋ยวข้าจะสอนให้เอง” “โอเค”